Witam po przerwie
Obiecałam Wam ale przede wszystkim sobie małe podsumowanie tego, co działo się u mnie przez ostatnie miesiące. Działo się dużo, więc rozbiję to na dwa posty. Pierwszy o treningu drugi o odżywianiu.
TRENING
Przez ostatni rok skupiałam się na pracy, a że było stresująco, to nie traktowałam swojego ciała zbyt dobrze. Jak wyglądałam w październiku 2017 można zobaczyć poniżej.
Tradycyjnie koło stycznia przypomniałam sobie o sezonie plażowym. W lutym skończyłam 30 lat, a już od dawna obiecywałam sobie, że ta okrągła rocznica będzie dobrym przyczynkiem do tego, żeby dojść do równowagi ze swoim ciałem, zdrowiem i życiem.
W połowie lutego zaczęłam indywidualnie ćwiczyć z instruktorką. Czułam, że sama kręcę się w kółko, nie mam na siebie pomysłów i generalnie marnuję czas i zdrowie.
Czułam się naprawdę słabo, kiedy po sumie prawie dwóch latach od regularnych treningów nie mogłam utrzymać planka przez 20 sekund ani zrobić kilku serii przysiadów (bez ciężaru
). Pierwsze treningi to było sporo rozciągania się i mobilizacji.
Do rozpaczy doprowadzało mnie, kiedy mówiła rzeczy w stylu: pewnie nie wiesz, ale to jest zarzut (przy ćwiczeniu z piłką lekarską) albo "bo ty to jesteś świeżynką". Miałam ochotę powiedzieć: od 10 lat chadzam na różne fitnessy, mam w domu 50 kg żelastwa! (nie żeby to było nie wiadomo co, ale wiem, co to zarzut
) No ale nie ma co ukrywać, moja forma była taka, że równie dobrze mogłabym nie mieć za sobą żadnej historii aktywności fizycznej.
Nie wiem na ile mogę za to winić Hashimoto, ale kilkukrotnie napotykałam się na informacje, że przy tej chorobie wyrobienie masy mięśniowej jest równie trudne co spalenie tłuszczowej. Brak wyraźnych postępów zniechęcił mnie do regularnego treningu dwa lata temu, kiedy prowadziłam tu dziennik w ramach akcji domatorek. Więc spróbowałam postawić wszystko na jedną kartkę, oddać się w ręce fachowca i zobaczyć, ile z mojego ciała da się wycisnąć.
Na początku miałam pewne obawy, bo trenerka generalnie osobiście od kulturystyki woli crossfit i widziałam, że tego typu ćwiczenia mi proponuje (oczywiście w wersji dla emeryta). Raz na jakiś czas było tradycyjne wyciskanie, ale trochę też było ćwiczeń z piłką lekarską, skakania na skakance, po którym nie mogłam złapać tchu. Żadna tam sztanga, tylko kettle, trx, gumy. Tradycyjny
martwy ciąg ze sztangą raz przez te dwa miesiące, ku mojej rozpaczy (trening bez deadlifta? toż to nie będzie żadnych rezultatów!).
Bałam się głównie tego, że taki wytrzymałościowy rodzaj treningu nie będzie dobry dla mnie jako osoby mającej skłonność do przeszacowywania swoich możliwości, ze skłonnością do powysiłkowych bólów głowy no i przede wszystkim z hashimoto. Wyobraziłam, że przy hashimoto tradycyjny trening siłowy ze sztangą i dokładaniem obciążeń jest lepszy i jakoś tak sobie zakodowałam, że męczenie się do utraty tchu nie jest dobre.
Poza tym, mam wrażenie, że z trenerką ćwiczyłam bez sztywnego planu typu raz w tygodniu te ćwiczenia, raz w tygodniu tamte. Na początku zastanawiałam się, czy ona w ogóle ma jakiś plan, ale teraz widzę, że to chyba celowe, że te same mięśnie atakujemy na różne sposoby
Obecnie myślę jednak, warto było zaufać komuś z papierami, bo widzę rezultaty
Przede wszystkim, ręce i plecy mam silniejsze niż kiedykolwiek wcześniej. Kiedy ćwiczyłam w domu, nie byłam w stanie progresować. Kiedy z powodu sprzętu byłam ograniczona do kilku rodzajów ćwiczeń, w których nie mogłam dołożyć obciążenia, skutki były marne. Z trenerką ćwiczę też na maszynach, robię różne rodzaje pompek na trx, ćwiczenia z gumami. Była jedna, mocno przedwczesna na moje oko próba podciągania z gumą, ale na to jeszcze przyjdzie czas w przyszłości
Moja ogólna sprawność, wytrzymałość i wydolność wzrosły. Hashimoto nie zaostrzyło się, przeciwciała nawet spadły. Nie jestem w stanie porównać swoich "maksów" sorzed dwóch lat i teraz np. w przysiadzie czy martwym ciągu, bo po prostu teraz ich nie robię w tradycyjnej formie (ze sztangą). Przysiady robię z kettlem, podobnie martwy ciąg rumuński ostatnio z hantlami. Generalnie nie biorę większych ciężarów niż te dwa lata temu po kilku miesiącach ćwiczenia w domu, ale z kimś, kto pilnuje techniki, te ćwiczenia wchodzą inaczej
I mam wrażenie, że mój lewy bark już nie jest o tyle wyżej co kiedyś. Tego instruktorka też pilnuje.
Niedługo miną trzy miesiące treningu personalnego. Ustaliłam to sobie jako limit, nawet nie ze względów finansowych, ale po prostu ze względu na to, że nie chcę całe życie oddawać odpowiedzialności za siebie komuś innemu. Z drugiej strony, do wakacji na plaży brakuje jeszcze ponad miesiąc i spokojnie mogłabym ten miesiąc jeszcze poćwiczyć z nią. Tym bardziej, że nie przekroczyłam jeszcze swojego limitu siłowych możliwości, a prędzej przekroczę go z nią, niż bez niej. Możecie mi doradzić
Po akcji plaża, do której ogranicza mnie trochę dieta (o której więcej w następnym wpisie), chcę skupić się na zbudowaniu masy mięśniowej. Jestem bardzo ciekawa, czy uda mi się faktycznie zwiększyć swoją siłę też w górnych partiach i czy nauczę się podciągać. To jest mój plan na czas po wakacjach.
Poniżej zdjęcia sprzed pół roku oraz obecne. To jak wyglądam to oczywiście też kwestia diety, ale o tym w następnym wpisie, może wieczorem albo jutro.
Tetiszeri
galazka
Anonim
strumyk
eveline
