skuteczność sportów walki

ja wiem, że temat był wielokrotnie poruszany, ale ja dołożę parę słów od siebie - właśnie dlatego,że przeczytałem 100ki postów ... osobiście trenuję TKD ITF i nie do końca podpiszę się pod stwierdzeniem: "to człowiek trenuje a nie styl". wyobraźcie sobie najlepszego zawodnika stylu X w którym całe lata trenuje się tylko cios prosty i kopnięcie do przodu - oczywiście brzmi to niedorzecznie bo takiego stylu nie ma, ale gdyby istniał ? człowiek ten nauczyłby się pewnie do perfekcji tych 2 ciosów, ale wątpię czy byłby dobry w walce realnej ... inna kwestia - choć trenuję TKD potrafię uczciwie przyznać - nie jesteśmy tak "twardzi" jak ludzie z Kyokushin, Oyama czy MuayThai. po prostu nie musimy bo nasza walka sportowa wygląda zupełnie inaczej ... oczywiście - robimy "brzuszki", "pompki" i "żabki" ale skoro walka sportowa jest w ochraniaczach i nie ma np.low kick - nie ma również na treningach "utwardzania" znanego z w.w.styli. oczywiście - nie raz boli nos i dostaję kopy w brzuch, ale nawet nie próbuję porównać tego do walki Kyokushin ... moim skromnym zdaniem - to właśnie walka sportowa wyznacza charakter stylu i nie mam wątpliwości, że walki zbliżonej do realnej można nauczyć się wyłącznie podczas częstych SPARINGÓW. na moich treningach uczymy się uderzeń kolanem, łokciem lub low-kicków na tarczę i wiem, że taki system to rzadkość na zajęciach TKD. wcale nie twierdzę, że podczas walki ulicznej nie skorzystam z w.w. technik - ważne jest jednak, aby powtarzać takie elementy 100ki razy - tylko wtedy wejdą w krew ...

No to w takim razie nie pozostaje nic innego jak Ci pogratulować takich treningów Niestety z tego co się orientuję (z tego co słyszałem/czytałem) na większości sekcji KM nie uświadczysz takich rozrywek :/

Walczy człowiek a nie styl!

rozwiń temat kolego ... ja się trochę jednaknapisałem

TKDTomek - nie obraź się ale piszesz jak zupełny początkujący i nie masz racji.
Jak wyżej - walczy człowiek a nie styl, o ile ten styl ma sens (uczenie się z książek, z netu i tego typu instruktorzy nie uczą stylu walki). Ćwiczenie pojedynczego uderzenia i pojedynczego kopnięcia setki razy dziennie przez długie lata pozwoli trenującemu tak, opanować te dwie techniki w sposób perfekcyjny. W sytuacji realnej taki człowiek może być znacznie skuteczniejszy od kogoś trenującego styl z wieloma technikami, gdyż obrona przed perfekcyjnie wykonaną techniką jest niezwykle trudna. Na ringu nie ma to sensu ze względu na kamery - ktoś tak walczący może pokonać jednego przeciwnika - reszta zobaczy walkę na video i kiedy wie się co przeciwnik zrobi pokonanie go nie jest już takie trudne.

Dla tego rozgraniczam style i sporty stricte na zawody (sportowe) od tych kierowanych głownie na walkę realną i samoobronę.
Sparingi dla obu typów przygotowań są kluczowe, ale inaczej wyglądają kiedy celem są zawody , a inaczej kiedy celem jest samoobrona i walka realna.

a i tak indywidualne predyspozycje i duch walki danej osoby to 80 % wygranej.

Zmieniony przez - Yang32 w dniu 2010-01-02 15:49:16

"Nie boje się kogoś kto trenował 10000 kopnięć, boje się tego kto 10000 razy trenował jedno kopnięcie..." - Bruce Lee Zgadzam się w 100% z kolegami, tak jak scorpion ci powiedział "Walczy człowiek a nie styl! ".

Człowiek wykorzystuje styl. Jeśli ma dobre narzędzie to dobrze walczy.

Dobry styl nie jest zły

'Talenciarze' z duchem do walki znajdą się w każdej SW, przykładem jest legendarny Nogalski z Shotokanu (tylko pytanie brzmi, czy on by trenował akurat Shotokan, gdyby urodził się 30 lat później ...) ale człowiek przeciętnie uzdolniony więcej korzyści wyciągnie ze stylu kontaktowego.

Sprawa zresztą nie jest taka prosta, bo styl to czasami jedno, a to co robi się w danej sekcji - drugie. Są słabe kluby muay thai i kluby TKD gdzie trenuje się całkiem wszechstronnie i kontaktowo.
Poza tym decydujące zawsze są predyspozycje psychofizyczne, jak Yang napisał, i zaangażowanie w treningi. Najlepszy klub MMA nic nie da komuś, kto pojawia się raz w tygodniu i większość czasu się obija.

Styl bazowy powinien też odpowiadać uzdolnieniom człowieka, niektórym chwytane idą kiepsko, a są świetni w uderzanych, i vice versa.



Zmieniony przez - searme w dniu 2010-01-02 16:40:27

Jeżeli chodzi o skutecznośc to ja polecam art:
"To, czy sztuka walki jest skuteczna, zależy od jej efektywności w realnych warunkach. Realne warunki to konfrontacja uliczna (niekoniecznie 1 na 1) lub też turnieje walk bez reguł. Oczywiście na ulicy występuje mnóstwo czynników, których pozbawione są zawody, jednak sam aspekt otwartej walki wręcz między dwoma przeciwnikami pozostaje wspólny. W realnych warunkach walki nie ograniczają przepisy ani zasady. Używane są dowolne techniki.
Narzucanie zasad powodowane jest zarówno obowiązującym prawem jak i chęcią zwiększenia bezpieczeństwa zawodników. Jeśli zabronimy uderzania w tył głowy, kręgosłup, krocze, zadawania ciosów przeciwnikowi leżącemu, używania łokci i kolan to walka stanie się niewątpliwie znacznie bezpieczniejsza. Jednocześnie zatraci swoją realność. Skrajnym przykładem jest Judo, gdzie zabronione są jakiekolwiek uderzenia. Dozwolone są niektóre rzuty (nie przez dzwignię, nie za głowę...), dzwignie (tylko na łokieć i bark) i duszenia. Oczywiście przy takich ograniczeniach skuteczniejsze jest judo od realnej sztuki walki.
Pewne style walki zostały wypromowane przez kino i telewizję. Niezapomniane "Wejście smoka", lub też "Best of the best" kreują nasze wyobrażenie o realnej walce i ukierunkowują naszą sympatię w stronę Kung fu czy Karate. Efektowne ciosy i wyskoki, tajemnicze ruchy, niewyobrażalna wytrzymałość wojowników i tryskająca krew.
A jak wygląda naprawdę realna walka? Jeśli założymy elementarną wytrzymałość i umiejętności zawodników (nie poddają się po byle ciosie), to okazuje się, że finał walki bardzo często ma miejsce w parterze, czyli na ziemi. Praktyka walk ulicznych w Brazylii (i nie tylko) oraz turniejów bez reguł wskazuje, że łatwiej jest dążyć do zwarcia i parteru niż go unikać. Każdy klincz, uderzenie lub kopnięcie może być bowiem wykorzystane do wytrącenia z równowagi. Walka kończy się dzwignią, duszeniem bądz uderzeniami na ziemi. Można być odpornym na uderzenia, ale na dzwignie, a zwłaszcza na duszenia nie ma mocnych. (Co do dzwigni - niektórzy nie przejmują się złamaną ręką i walczą dalej, np. pod wpływem narkotyków lub anormalnej tolerancji bólu). Nie dziwne więc, że najskuteczniejsze okazały się oparte na chwytach, parterowe style walki: Luta Livre, niektóre odmiany zapasów, japoński shootfighting, rosyjskie sambo. Wszelkie odmiany karate, kung fu it.p. odpadają w przedbiegach. Style te stworzone są bowiem do walki na odległość - zwarcia unikają, a w parterze są praktycznie bezużyteczne. Nawet jeśli zabronimy schodzenia do parteru, to i tak wspomniane style przegrywają w konfrontacji z boksem lub tajskim boksem (muay thai), w którym do perfekcji dopracowano kopnięcia, uderzenia łokciami i kolanami, a także klincz. Wyższość chwytów nad uderzeniami została wielokrotnie udowodniona. Niedowiarkom polecam obejrzenie kaset z pierwszych turniejów Vale Tudo.
"Tajemnica" skuteczności leży również w sposobie prowadzeniu treningu. Przy Luta Livre ćwiczy się tylko i wyłącznie te chwyty, które udowodniły swoją skuteczność. Nie dzwiga się balastu wielu tradycyjnych technik, które są trudniejsze do wykonania a więc mniej praktyczne. Dodatkowo w parterze wielkość i siła przeciwnika ma mniejsze znaczenie niż w stójce."

Peterek - ja tych twoich wypocin nie będę komentował
Piszesz coś i nie wiesz co, oraz nie masz pojęcia o czym piszesz stad masz takie wnioski. I to tyle mam do dodania. Jeszcze jeden pasjonat MMA, BJJ wiedzący wszystko lepiej i znający się na wszystkim najlepiej - pogratulować tylko.

troll