5 kilogramów.

dobrze mieć wsparcie, za co serdecznie Ci dziękuje. ;]
dziś już wszczepiłam swój plan w życie, i mam nadzieję, że będzie dobrze.
btw. ile czasu zajęła Ci ta niby głodówka z 58 na 40kg? jestem ciekawa świata i chciałabym wiedzieć.

Zmieniony przez - skinny_ w dniu 2009-06-25 21:00:37

około 4-5 miesięcy, głodówką bym tego nie nazwała tylko ostrym ograniczeniem kcal. Nie warto, skóra zostaje rozciągnięta i wgl niezdrowo wyglądałam, ale zepsuty światopogląd i psychika to najgorsze co masz zagwarantowane po takiej katordze dla organizmu. Po takim długim głodowaniu patrzysz na wszystko przez pryzmat jedzenia, jak Skalar pisał organizm wyczula się na węglowodany i trudno jest opanować napady głodu i niepochamowanego apetytu. Mimo znacznej niedowagi ciągle sie czułam gruba, bo jak skalar mówi anorektyczki to chude grubasy :P

nie jestem w stanie pojąć jednej rzeczy. mianowicie jak to możliwe, że tak ubyło Ci na wadze skoro kolega wcześniej napisał, że nie jedząc spowalniamy ten cały metabolizm i nie chudniemy?

A pomyśl, jak organizm nie dostaje składników z zewnątrz, to musi skądś brać energię i na pewno nie z powietrza Spala wtedy mięso i trochę tłuszczu. A zapewne wiesz, że mięso waży 3 razy więcej od tłuszczu. np. jak 20 cm3 tłuszczu waży x, to 20 cm3 mięsa waży 3x.

jednym słowem nie spaliła zbyt dużo tłuszczy, tak?

Podejrzewam, że tyle ile miała, ale większość to było spalone mięso.

Ja uważam że spaliłam tłuszcz, ale to długa nudna historia ;) dużo ćwiczyłam, wiedziałam jak się odżywiać - regularnie, warzywa, białko,ale znacznie mniej kalori niż przy zdrowych dietach (800-1000 a miałam zapotrzbowanie na 2800), miałam jakieś pojęcie o odżywianiu i oszukiwałam organizm wszystkim jak tylko się dało.

potem ćwiczyłam jeszcze więcej ale węgle też jadłam,przytyłam, doszłam do wagi 48 kg i z pomiaru bf miałam 4% czyli podobno najniższy jaki zanotowano, ale te badania mogą się wachcać w granicach 4%, więc równie dobrze mogłam mieć 8% tłuszczu w ciele. Badania oczywiście specjalistyczną maszyną mam wszystko na piśmie ;)

to że napisałam że wydawałam się sobie gruba miałam na myśli psychike, nie miałam anoreksji, nie byłam anorektyczką, zawsze jadłam wszystko tak aby było mniej mniej i mniej na wadze... robiłam wszystko żeby być coraz chudszą, nigdy nie miałam jadłowstrętu, głodowaniem określiłam to że dostarczałam przez bardzo długi okres czasu spory deficyt kaloryczny, bo nie trwało to tych 4-5 miesięcy tylko ciągnęło się jeszcze ponad 6 miesiecy.
zdjęcie brzucha z avatara to moje zdjęcie, moge dać inne z sesji ale chyba nie ma potrzeby ;) to było za 42-43 kilo, (kariera modelki-takie moje małe pobożne życzenie które sie nigdy dokońca nie spełniło.) Na brzuchu nie miałam raczej jak widać tłuszczu zbyt wiele, ale za to sporo skóry.
Jak wszystkich organizm można oszukać, ale przychodzi moment że kłamstwa wychodzą na jaw, zorientował się cwaniak i zaczął magazynować, ja sfurstrowana, nieprzyzwyczajona zaczęłam pić, palić, żreć i brać narkotyki. Doszłam tym sposobem do wagi 58 kg, a potem jakieś niewypalone próby diety i...
...dziś waże 70 kilo - kiedyś nie do pomyślenia
nie pale, nie biore narkotyków, staram się nie pić i nie żreć ;)
robie redukcje do 58 z sfd. i dążę do wymiarów 90-60-90 :P

nikomu nie radze w okresie dojrzewania bawić się swoim ciałem i wyrządzać mu szkody, już nawet nie chodzi o to że będziesz później ważyła więcej albo tyle samo... tu chodzi o psychike, nie chce robić z siebie jakiejś męczennicy ale przeżyłam terror, nie fizyczny ale właśnie psychiczny.

Tak więc zdrowo kochana, zdrowo! :) Skóry nie będziesz miała obwisłej, 0,5-1 kg na tydzień max, co to jest 5-10 tygodni? co? nic! Tu chodzi o Twoje zdrowie, a nawet życie
o boże jak to dramatycznie brzmi ;P

muszę przyznać rację, brzmi dramatycznie, ale to właśnie o to chodzi. trzeba straszyć żeby ludzie pojęli czym jest niebezpieczeństwo dla zdrowia.
zadziwiająca jest Twoja waga. z 40kg na 70kg. zastanawiam się jak się teraz czujesz, czy masz żal do siebie o to, że przytyłaś, czy jednak cieszysz się, że nie wyglądasz jak własny cień...
tak bardzo chcę stracić na wadze, mieć ładne chude nogi, że obawiam się swoich postępowań. mogłabym czekać te kilka tygodni byle mieć pewność, że chudnę. to wręcz moje marzenie mieć ładną sylwetkę.

Bez obaw, jedząc małe regularne posiłki i przy zwiększonej ilości ruchu schudniesz na 100 % :) gwarantuje Ci to bo... nie jesz słodyczy, fast foodow ani smazonych w głębokim tłuszzczu.

Jak się teraz czuje? Teraz w tym momencie nieźle, dużo ćwicze, biegam, chodze na basen, rolki, planuje zakup roweru, jem zdrowo i czekam az osiągne swój cel. Sport pomomaga mi wyładować furstracje. Kiedy jestem tak bardzo zmęczona, nie mam siły nawet myślec o tym że jestem za gruba ;) to pomaga. Pewnie że mam do siebie żal, ale kiedyś był on zdecydowanie większy, w pewnym momencie musiałam zacząć brać leki psychotropowe. Okleczałam się itp. A wszystko w pogoni za czymś tak przyziemnym. Obsesja, obsesja, obsesja. Mój żal trwał około 1,5 roku. Teraz mam ludzi którzy są przy mnie, którzy są naprwde świetni i uświadamiają mnie że jestem fajna taka jaka jestem. Duzy wpływ ma tu jeden chłopak ;). Nigdy sobie jednak do konca tego nie wybaczyłam ale mam nadzieje że kiedyś wybacze.

najważniejsze to kontrolować to żeby Twoje odchudzanie nie zamieniło się właśnie w obsesje, czasem mam wrażenie że ja po prostu na to pozwoliłam.

Z ciałem możesz zrobić praktycznie wszystsko - schudnac, przytyc, wyrzezbic, z umysłem jest o wiele trudniej.

życzę powodzenia i dawaj znak jak Ci idzie
jak wróce z Mazur chętnie przeczytam :)
pozdrawiam

nie dość, że nie ma żadnych chociażby najmniejszych efektów to mam wrażenie, że robię się coraz grubsza. nie wiem co z tego będzie, spodziewam się, że nic. albo zacznę prawie w ogóle nic nie jeść, albo będę jadła wszystko jak leci.