Nandrolone, czyli legendarna „deka”, jest jednym z najlepiej przebadanych SAA na rynku. Jest to w istocie 19-nortestosterone. Pierwszy raz opisany został w 1960 roku. Na receptę przepisywany od 1962 roku. Zakazany w sporcie od ok. 1975 roku. Zsyntetyzowany w 1950 roku. Szukano jego zastosowania do kontroli płodności u mężczyzn, do leczenia pacjentów hemodializowanych, leczenia aplastycznej anemii, leczeniu pacjentów wyniszczonych AIDS, po operacji lub wypadku, do ochrony systemu immunologicznego po chemioterapii, w leczeniu osteoporozy i ogólnego wyniszczenia. W niektórych krajach różnorakie sterydy anaboliczne służą do „przyspieszania” wzrostu zwierząt rzeźnych, co mogłoby mieć bolesne konsekwencje dla sportowców. Wszelkie SAA i substancje pochodne są obecnie zakazane w sporcie, wyszczególnione na listach WADA („Anaboliki” w sekcji S1).
W badaniach w 2014 r. wykazano, iż w grupie otrzymującej 1 mg nandrolonu na 100 g masy ciała szczura odnotowano ciekawe zmiany. Zastosowano 2.4 – 5.5 mg nandrolonu (ludzie stosują 50-1000 mg tygodniowo; w dopingu mężczyzn dawki zaczynają się od 200-300 mg tygodniowo, słyszałem i widziałem w planach także większe dawki). Już ta niewielka dawka nandrolonu:
- zwiększyła stężenie insuliny we krwi,
- zahamowała odpowiedź na insulinę w mięśniach szkieletowych,
- odnotowano spadek stężenia glukozy na czczo,
- spadła tolerancja pirogronianu i zawartość glikogenu wątrobowego,
- odnotowano wzrost stężenia glicerolu (substratu w glukoneogenezie) o 149%,
- spadła ilość innych substratów dla glukoneogenezy (mleczanu, alaniny).
Co to znaczy? Nandrolone wywierał wielokierunkowy wpływ na różne punkty kontrolne w metabolizmie glukozy, zaburzając glukoneogenezę i zmniejszając wychwyt glukozy przez mięśnie szkieletowe (w odpowiedzi na insulinę).
Okazuje się, iż Stephan Pinheiro Frankenfeld mógł oszczędzić sobie zachodu, gdyż wcześniej prowadzono takie badania na ludziach!
W badaniach Hobbs CJ i wsp. oceniano wpływ enantatu testosteronu (TE) oraz dekanianu nandrolonu (ND) na wskaźnik zużycia glukozy (mierzy obwodową wrażliwość na insulinę). Uwaga: niektórzy naukowcy posługują się terminem wskaźnik dystrybucji glukozy (jednak chodzi o to samo). W normalnych warunkach glukoza jest transportowana przy udziale (GLUT-4) lub bez udziału insuliny (GLUT-1, GLUT-2, GLUT-3; GLUT-5).
Ogółem:
- nośnik GLUT-1 występuje w erytrocytach i błonach komórkowych, transport niezależny od insuliny (erytrocyty są uzależnione od dowozu glukozy, więc to zrozumiałe),
- GLUT-2 - wątroba i komórki beta-trzustki; transport niezależny od insuliny; są aktywne tylko w okresie poposiłkowym (GLUT-1 ma większe powinowactwo do glukozy); na pewnym etapie transportuje także fruktozę,
- GLUT-3 - mózg; transport niezależny od insuliny (poza erytrocytami - mózg jest uzależniony od dowozu glukozy, więc to zrozumiałe; potrzebuje 120-140 g dziennie),
- GLUT-4 - mięśnie i adipocyty; zależny od insuliny; translokacja ułatwiona po ciężkim treningu (niepoprawnie nazywane okno anaboliczne),
- GLUT-5 - mięśnie, wątroba, adipocyty; transport niezależny od insuliny; nośnik fruktozy.
Upośledzenie tolerancji węglowodanów wiąże się z nadmiernym i/lub długotrwale utrzymującym się podwyższeniem stężenia glukozy we krwi po spożyciu węglowodanów.
Jak ma się nandrolone do tolerancji glukozy?
Jedenastu zdrowych mężczyzn wzięło udział w randomizowanym, podwójnie ślepym badaniu. Otrzymywali enantat testosteronu (300 mg / tydzień) lub dekanian nandrolonu (300 mg / tydzień). Okresy leczenia rozdzielono przez 4-tygodniowe okresy „czyszczenia”.
W celu oceny zależnego od insuliny i niezależnego od insuliny usuwania glukozy, zastosowano zmodyfikowany tolbutamidem o dużej częstotliwości próbkowania, dożylny test tolerancji glukozy. Dane analizowano za pomocą minimalnego modelu Bergmana. Oceniano odpowiedź insuliny na glukozę, stężenie insuliny na czczo, stałą zanikania glukozy, wskaźnik wrażliwości na insulinę, skuteczność glukozy przy insulinie podstawowej (SG) i skuteczność glukozy przy zerowej wpływie insuliny (GEZI).
Skuteczność glukozy (efektywność glukozy) jest zdolnością glukozy przy podstawowym stężeniu insuliny (wyjściowym, BIE) do stymulowania własnego wychwytu i tłumienia swojej produkcji.
SG = BIE (wyjściowy efekt działania insuliny przy określonej wrażliwości na insulinę) + GEZI (efektywność glukozy przy zerowym wpływie insuliny) / V (efektywność glukozy = efektywność usuwania glukozy przy bazowym stężeniu insuliny; całość jest dzielona przez objętość).
Jak podkreśla Andrzej W. Ziemba: [...] Bergman i wsp. (1979), w celu ilościowego oszacowania wrażliwości na insulinę, wprowadzają w swoim modelu wskaźnik SG dla oceny "skuteczności glukozy" przy podstawowym stężeniu insuliny. Stwierdzono, że wskaźnik ten jest wyższy u osób obarczonych czynnikami ryzyka rozwoju NIDDM (cukrzycy niezależnej od insuliny) = niższy natomiast u chorych z tą formą cukrzycy (Welch i wsp., 1990).
Wyniki:
- podawanie nandrolonu poprawiło usuwanie glukozy bez pośrednictwa insuliny, wyrażone poprzez "skuteczność glukozy" i GEZI,
- u mężczyzn otrzymujących nandrolon, SG wzrosło z 2,4 ± 0,2 (na końcu okresu placebo) do 3,7 ± 0,6 (po podawaniu SAA), podczas gdy GEZI wzrosło z 1,8 ± 0,2 do 3,1 ± 0,6.
Wniosek
Podawanie enantatu testosteronu (TE) lub dekanianu nandrolonu (ND) nie wpływa niekorzystnie na metabolizm glukozy. Podawanie dekanianu nandrolonu poprawiło metabolizm glukozy, zwiększając usuwanie glukozy bez pośrednictwa insuliny.
Komentarz
4-tygodniowy okres „czyszczenia” w przypadku długodziałających SAA wydaje się zbyt krótki. Ponadto supresja LH i FSH w ogóle nie została tu uwzględniona, a mogła mieć duże znaczenie dla wyniku eksperymentu. W końcu tolbutamid jest przestarzałym i z reguły niespotykanym preparatem. Niemniej jest to kolejne, ciekawe doświadczenie, pokazujące, iż nandrolone może mieć wpływ na glikemię.
Referencje:
Stephan Pinheiro Frankenfeld1, Leonardo Pires de Oliveira3, Daniele Lea˜o Ignacio, Raquel Guimara˜es Coelho2, Mariana Nigro Mattos4, Andrea Claudia Freitas Ferreira2, Denise Pires Carvalho2 and Rodrigo Soares Fortunato „Nandrolone decanoate inhibits gluconeogenesis and decreases fasting glucose in Wistar male rats” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24403377
Hobbs CJ1, Jones RE, Plymate SR. „Nandrolone, a 19-nortestosterone, enhances insulin-independent glucose uptake in normal men.” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8636371
ANDRZEJ W. ZIEMBA „CZYNNIKI KSZTAŁTUJĄCE TOLERANCJĘ GLUKOZY I JEJ CIEPŁOTWóRCZE DZIAŁANIE” INSTYTUT MEDYCYNY DOŚWIADCZALNEJ I KLINICZNEJ im MIROSŁAWA MOSSAKOWSKIEGO POLSKA AKADEMIA NAUK http://rcin.org.pl/Content/8462/WA697_4811_ZS265_Czyn-ksztal-Ziemba_l.pdf
Kahn SE1, Bergman RN, Schwartz MW, Taborsky GJ Jr, Porte D Jr. „Short-term hyperglycemia and hyperinsulinemia improve insulin action but do not alter glucose action in normal humans”.
