Mikrocykl dopingowy, maksymalna masa?

Niedawno w moje ręce trafiła oficjalna rozpiska diety, treningu i farmakologii stosowanych przez pewnego kulturystę. Z oczywistych względów nie mogę napisać, kto stosuje podobne rozwiązania. Artykuł nie ma zachęcać do stosowania dopingu, dla wielu osób ta przygoda skończy się szybko kontuzją, powikłaniami zdrowotnymi, a długofalowo powiązano hormon wzrostu czy stosowanie insuliny z kancerogenezą. Ponadto stosowanie rhGH prowadzi do przerostu narządów (w tym serca), co w sposób istotny przyczynia się do skrócenia życia kulturysty (zmiany w sercu, szczególnie w jego lewej komorze, pogrubienie ścian, spadek frakcji wyrzutowej lewej komory itd.).

W końcu należy zdawać sobie sprawę, iż po odstawieniu farmakologii traci się większość efektów (zobacz, jak wyglądał Dorian Yates zanim odstawił sterydy anaboliczno-androgenne, insulinę i hormon wzrostu. Napiszę tylko, iż na scenie Dorian ważył ~120 kg, poza sezonem nawet 141 kg. Teraz? Może waży ~ 100 kg).

Jak wygląda cykl na 8 tygodni?

Tydzień 1:

• 2 x 500 mg sustanonu (dwa razy w tygodniu, np. po 2 ml omnadrenu; łącznie 4 ml omnadrenu tygodniowo; 1 ml aptecznego testosteronu mieszanki ma 250 mg, efektywnie uwalnia 176 mg wolnego testosteronu),
• 2 x 400 mg nandrolonu decanoate,
• 2 x 200 mg boldenonu,
• rhGH 3 x 4 IU (3 rano, przed siłownią i w nocy),
• insulina (novorapid) 3 x 10 IU,
• T4 -150 mcg codziennie,
• 25 mg iniekcyjny metanabol (przed treningiem).

Tydzień 2:

• 2 x 500 mg sustanonu,
• 2 x 300 mg nandrolonu,
• 2 x 300 mg boldenonu,
• rhGH 3 x 4 IU (3 rano, przed siłownią i w nocy),
• insulina (novorapid) 3 x 10 IU,
• T4 -150 mcg codziennie,
• 25 mg iniekcyjny metanabol (przed treningiem).

Tydzień 3:

• 2 x 500 mg sustanonu,
• 2 x 200 mg nandrolonu,
• 2 x 400 mg boldenonu,
• rhGH 3 x 4 IU (3 rano, przed siłownią i w nocy),
• insulina (novorapid) 3 x 10 IU,
• T4 -150 mcg codziennie,
• 25 mg iniekcyjny metanabol (przed treningiem).

Tydzień 4:

• 2 x 500 mg sustanonu,
• 2 x 200 mg nandrolonu,
• 2 x 400 mg boldenonu,
• rhGH 3 x 4 IU (3 rano, przed siłownią i w nocy),
• insulina (novorapid) 3 x 10 IU,
• T4 -150 mcg codziennie,
• 25 mg iniekcyjny metanabol (przed treningiem).

Tydzień 5:

• testosteron propionate 200 mg co drugi dzień (np. poniedziałek, środa, piątek, niedziela itd.),
• 2 x 400 mg boldenone,
• NPP (Nandrolone Phenylpropionate) 200 mg co drugi dzień,
• rhGH 6 x 2 IU (3 rano, przed siłownią i w nocy),
• insulina (humulin L) 20 IU rano, 5 IU przed snem,
• T4 -150 mcg codziennie,
• oxandrolone 50 mg codziennie.

Tydzień 6-8:

• testosteron propionate 200 mg co drugi dzień (np. poniedziałek, środa, piątek, niedziela itd.),
• 2 x 400 mg boldenonu,
• NPP (Nandrolone Phenylpropionate) 200 mg co drugi dzień,
• rhGH 6 x 2 IU (3 rano, przed siłownią i w nocy),
• insulina (humulin L) 20 IU rano, 5 IU przed snem,
• T4 -150 mcg codziennie,
• oxandrolone 50 mg codziennie.

Komentarz do cyklu

Bazowa ilość SAA początkowo wynosi 2.2 g tygodniowo. Jest to kolosalna ilość, która może przynieść ciężkie skutki uboczne. Dorian Yates nie stosował więcej, niż 1.5-1.85 g SAA tygodniowo (przyznał się do stosowania tylko ok. 1 g testosteronu oraz 500 mg nandrolonu/boldenonu tygodniowo i okazjonalnie, początkowo 50 mg metanabolu dziennie).

Oczywiście powyższy cykl wydaje się i tak stosunkowo „lekki”, w porównaniu do rozpiski, którą przedstawił Bostin Lloyd (tam SAA było 5-6 g tygodniowo). Zapytano Bostina, ile musiałby w takim razie brać kulturysta będący na wyższym poziomie, w trakcie przygotowań, i jego odpowiedź jest szokująca:

• 1,5 g testosteronu, tygodniowo,
• 1 g primobolanu, tygodniowo,
• 1 g trenbolonu, tygodniowo,
• 1 g masteronu, tygodniowo,
• 100 mg winstrolu, codziennie (700 mg tygodniowo) lub 50 mg iniekcyjnie i 50 mg doustnie co drugi dzień,
• 50-100 mg oxandrolonu dziennie,
• hormon wzrostu (nie podał ile, ale wcześniej mówił, iż najlepiej reaguje na 6-10 IU dziennie; a fatalnie tolerował 24 IU dziennie),
• insulina, w razie potrzeby (nie określił dawkowania).

Co dalej: cykl przedstawiony w artykule niekoniecznie jest optymalny? Dlaczego? Powrót do równowagi po ingerencji hormonalnej trwa wiele miesięcy (czasem kilka lat). Dlatego wdrażanie PCT („odblokowania”) po takim cyklu nic nie da. Tak samo odwrócenie wpływu na receptory androgenowe może zająć o wiele więcej czasu, niż chwilowe przywrócenie produkcji testosteronu w jądrach. Ze względu na małą efektywność nie sięgałbym po T4, a raczej po T3 (Cytomel, Thybon, Tertroxin, Liotyr), ewentualnie mix T4/T3 (np. Prothyroid, Novothyral, Thyreotom forte). W badaniach dawka T4 200-350 mcg dziennie była mniej efektywna, niż 100-175 mcg dziennie T3. Oczywiście podawanie T4, T4 lub ich mieszanek osobom zdrowym może doprowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia tarczycy. Ponadto, aby naśladować naturalny rytm wydzielania T4 oraz stężenia fT4, Ft3, trzeba by stosować podzielone dawki T3 (np. co kilka godzin).

Podawanie hormonów tarczycy może spowodować rozliczne skutki uboczne

T3 może nawet wywołać niewydolność serca, a typowe objawy będą przypominać nadczynność tarczycy i obejmują:

• katabolizm, rozpad mięśni,
• zwiększenie podstawowej przemiany materii,
• zwiększoną pojemność minutową serca,
• przyspieszenie akcji serca,
• zaburzenia rytmu serca,
• bóle wieńcowe,
• wzmożoną pobudliwość,
• utratę masy ciała,
• niepokój,
• bezsenność,
• drżenie drobnofaliste,
• nasilenie osteoporozy,
• możliwy jest związek z kontuzjami u sportowców, wpływ na syntezę kolagenu oraz jego katabolizm.

Hormon wzrostu – przede wszystkim często skraca życie, powodując zmiany w narządach wewnętrznych i w sercu. Masowe śmierci kulturystów zaczęto odnotowywać w latach 90. XX wieku, gdy na szeroką skalę weszły do obrotu rhGH oraz insulina. Po stosowaniu opisanych dawek rhGH można spodziewać się długofalowych, negatywnych, trwałych skutków ubocznych.

Insulina – może zabić w ciągu kilku godzin. Novorapid, jak sama nazwa wskazuje, to insulina szybkodziałająca. W istocie jest to insulina aspart.

Obecnie w leczeniu cukrzycy są do dyspozycji trzy analogi szybkodziałające:

• lispro (Humalog®),
• aspart (NovoRapid®)
• insulina glulizynowa (Apidra®).

Chorym na cukrzycę w jednym z badań podawano 36,32 IU dziennie i to samej insuliny NovoRapid. „Średnie dawki insuliny NovoRapid przed posiłkami wynosiły: przed śniadaniem — 14,31 j., przed obiadem — 11,02 j., przed kolacją — 10,99 j.”

Decydując się na terapię insuliną należałoby stale kontrolować glikemię (przynajmniej rano i przed kolacją), inaczej to „zabawa” groźna dla zdrowia, a często nawet życia. Ponadto nie można „w ciemno” rozpisać dawki insuliny, nie uwzględniając uwarunkowań osobniczych, reakcji na insulinę, glikemii poposiłkowej. Branie insuliny wieczorem, gdy szczyt jej działania wystąpi po 40 minutach, ale oddziaływanie na ustrój trwa 3-5 h, może być lekkomyślne.

Przykładowo u chorych na cukrzycę dawki insuliny NovoRapid dostosowuje się w zależności od glikemii:

Ponadto rozpisana „w ciemno” stała dawka insuliny nie uwzględnia zmiany wrażliwości na insulinę wskutek treningu oporowego (należałoby obniżyć dawkowanie, ze względu na zwiększenie tolerancji węglowodanów po treningu). Podobnie insulina o pośrednim czasie działania, jaką jest Humulin L (która pojawia się w planie zamiast insuliny novorapid w 5-tygodniu cyklu), niekoniecznie sprawdzi się zażywana wieczorem, gdyż szczyt jej działania wystąpi w czasie snu (ryzyko hipoglikemii). Zrozumiałe jest, iż dłużej działający środek bierze się rano (niemniej można się kłócić, gdyż dawka insuliny również jest tu niewielka, a w wielu schematach leczniczych dla cukrzyków podaje się różnego rodzaju insuliny przed kolacją).

Reszta cyklu – normalnie boldenone, nandrolone (niezależnie NPP czy decanoate) czy testosteron, krótkoterminowo nie wywierają drastycznego wpływu na zdrowie, ale … przy dużej dawce tych środków znacząco jest podwyższone ryzyko zakrzepowo-zatorowe (wpływ na hematokryt, szczególnie boldenonu i testosteronu). Zarówno boldenone, jak i nandrolone, nie podlegają znacznemu oddziaływaniu kompleksu aromatazy, jednak dla wielu osób spora dawka testosteronu (1 g tygodniowo) i na dodatek jeszcze silnie aromatyzujący metanabol, mogą spowodować liczne skutki uboczne (nadciśnienie, retencja wody, ginekomastia itd.). Ogólnie wydaje się, że przy tej dawce SAA konieczna będzie silna osłona pod względem inhibitorów aromatazy (np. armidex 0.5-1 mg co drugi-trzeci dzień).

Grafika: kinetyka t. propionatu. HERMAN M. BEHRE „Comparative pharmacokinetics of testosterone esters”

Grafika: kinetyka t. enanthate. HERMAN M. BEHRE „Comparative pharmacokinetics of testosterone esters”

Grafika: stężenie t. propionatu przy iniekcjach 50 mg 2x w tygodniu. HERMAN M. BEHRE „Comparative pharmacokinetics of testosterone esters”

Grafika: porównanie kinetyki różnych estrów. HERMAN M. BEHRE „Comparative pharmacokinetics of testosterone esters”

W cyklu widać tapering oraz zmianę środków z działających długo (sustanon zawierający testosteron o długich estrach) na rzecz propionatu, rezygnacja z nandrolonu decanoate na rzecz NPP, zwiększenie dawki boldenonu. Do dyskusji pozostaje fakt, czy faktycznie łączenie nandrolonu z boldenonem da jakiekolwiek zyski? Prawdopodobnie zwiększenie dawki boldenonu przyniosłoby podobne rezultaty. Gdyby ktoś planował podobny cykl, rozważyłbym również, zamiast boldenonu lub nandrolonu - primobolan, zamiast metanabolu – anapolon, a ogólnie ograniczyłbym testosteron do 200 mg tygodniowo na rzecz trenbolonu (75-100 mg co drugi dzień lub codziennie). Oczywiście pominięcie trenbolonu może być tu celowym zabiegiem, gdyż środki jakościowe mogą być zostawione na okres „wycinki” (masteron, trenbolone, winstrol itd.).

Ponadto boldenone działa bardzo długo (okres półtrwania 12-15 dni wg różnych źródeł) i prawdopodobnie po ostatnim podaniu tego środka należałoby odczekać z PCT 30-40 dni. Ponadto ze względu na jego specyfikę nadaje się do długich cykli, a nie na 8 tygodni. U koni boldenone w dawce 1.1 mg na kg masy ciała przebywał w ustroju dziesiątki godzin. Oszacowano, iż okres półtrwania w fazie eliminacji wynosił 123 h (~5.1 dnia). Winstrol w dawce 0.55 mg na kg masy ciała miał okres półtrwania w fazie eliminacji wynoszący 82.1 h. A to znaczy, że po nieco ponad 5 dniach z ustroju została usunięta połowa boldenonu, a w przypadku winstrolu trzeba było na to 3.5 dnia.

LEGENDA - WYKRESY DOTYCZĄ 100 mg DEKI - w roztworach 1 ml lub 4 ml. - górny wykres średni ester (NPP; nandrolone phenylpropionate), pośladki, szybkie, mocne i krótkie uderzenie, ZWYŻKA PO 24 H (CZARNE ROMBY), - drugi od góry długie estry (DECANOATE) - wysokie stężenie (1 ml), pośladki, ZWYŻKA PO 24 H- WZROST do 5 dnia (CZARNE KóŁKA) - trzeci od góry długie estry (DECANOATE) - niskie stężenie (4 ml), pośladki, - WZROST do 5 dnia (BIAŁE KóŁKA), - NAJGORSZA OPCJA DóŁ- BARKI (mimo wysokiego stężenia!) - WZROST do 5 dnia (CZARNE KWADRATY),

Źródło grafiki: Charles F. Minto J Pharmacol Exp Ther. 1997 Apr;281(1):93-102. "Pharmacokinetics and pharmacodynamics of nandrolone esters in oil vehicle: effects of ester, injection site and injection volume."

Nandrolone decanoate u ludzi ma okres półtrwania wynoszący ~ 8 dni, czyli (w uproszczeniu) po dawce 400 mg, po 8 dniach można oczekiwać, iż w ustroju pozostanie 200 mg, po 16 dniach 100 mg itd. (oczywiście, jest to uproszczenie przemian, jakim podlega środek w ustroju, gdyż jego dystrybucja, metabolizm i wydalanie nie zachodzą liniowo. Tak naprawdę prawie wszystkie preparaty oparte o „długie” estry są uwalnianie szybko i osiągają wysokie stężenia po góra kilkunastu godzinach, a szczytowe w ciągu max. kilku dni, np. nandrolone decanoate).

Uwaga - jak pokazali Charles F. Minto i wsp.: kinetyka środka zależy bezpośrednio od objętości preparatu (stężenia) oraz partii mięśniowej. Nandrolone decanoate ma zupełnie inną charakterystykę przy iniekcji w barki (niekorzystna), jak i przy iniekcji w pośladki. Ma nawet znaczenie czy 100 mg nandrolonu jest w 4 ml czy 1 ml preparatu. Okres półtrwania dla nandrolonu może wynosić od 7 dni (iniekcja w pośladek) do 12 dni (iniekcja w m. naramienny).

Podsumowując: prosty cykl na 8 tygodni widziałbym następująco:

• omnadren 250 mg co 5-7 dni (3-4 tygodnie); dalej t. enanthate, na koniec t. propionate (6-8 tydzień); enanthate 2x w tygodniu po 100-150 mg; t. propionate co drugi dzień 100-200 mg,
• NPP 300-400 mg tygodniowo (kilka tygodni),
• anapolon 150-200 mg dziennie przez 4-5 tygodni lub metanabol 30-50 mg dziennie 4-5 tygodni (duża toksyczność i silna retencja wody sprawia, iż lepiej nie ciągnąć takiego cyklu),
• oxandrolone lub oral-turinabol 30-50 mg dzienie (5-6 tydzień).

Dla osób celujących w jakość:

• omnadren 250 mg co 5-7 dni (3-4 tygodnie); dalej t. enanthate, na koniec t. propionate,
• masteron 300-400 mg tygodniowo lub trenbolone 75-100 mg co drugi dzień,
• winstrol iniekcyjny (50 mg co drugi dzień), oxandrolone lub oral-turinabol 30-50 mg dziennie,

Ogólnie uważam, iż boldenone, nandrolone i primobolan nadają się do cyklów po 12-16 i więcej tygodni, metanabol czy anapolon - do kilku tygodni, podobnie jak winstrol. Trenbolone może wywołać bolesne skutki uboczne, nie nadaje się dla początkujących. Masteron, winstrol, trenbolone, oxandrolone, oral-turinabol - sprzyjają odniesieniu kontuzji.

Biorąc insulinę należy liczyć się z jej długofalowym wpływem na zdrowie. Hipoglikemia jest w stanie uszkodzić mózg (jest zależny od podaży glukozy). Podobnie jest z hormonami tarczycy (ryzyko deregulacji pracy tarczycy, negatywny wpływ na układ krążenia) oraz insuliny (ryzyko długotrwałych zmian w kontroli glikemii, zmiany w trzustce). Hormon wzrostu ma udowodnione działanie skracające życie sportowca, gdy jest stosowany w dawkach dopingowych. Każde środki z grupy SAA w nadmiarze mogą mieć drastyczny wpływ na ciśnienie krwi, co prowadzi do zmian w nerkach, uszkodzeń serca i przedwczesnej śmierci. W drugiej części tekstu omówię dietę, jaką do tego cyklu stosował kulturysta. Poświęcę też więcej miejsca na trening, jaki stosował.

Referencje:

Colin Dayan and Vijay Panicker „Management of hypothyroidism with combination thyroxine (T4) and triiodothyronine (T3) hormone replacement in clinical practice: a review of suggested guidance”

Bogumił Wolnik, Monika Łukaszewicz „Intensyfikacja leczenia z wprowadzaniem insulin analogowych u chorych na cukrzycę typu 2” Katedra Nadciśnienia Tętniczego i Diabetologii Akademii Medycznej w Gdańskuhttps://journals.viamedica.pl/clinical_diabetology/article/download/8446/7207

Jacek Sieradzki, Adam Stefański „Bezpieczeństwo stosowania szybkodziałających analogów insuliny u ciężarnych z cukrzycą w świetle zapisów rejestracyjnych” https://journals.viamedica.pl/clinical_diabetology/article/viewFile/20285/24420

Piotr Fichna1, Edward Franek2, Grzegorz Gajos3, Janusz Gumprecht4, Teresa Koblik, Adam Krętowski6, Maciej Małecki5, Ewa Wender-Ożegowska7, Bogumił Wolnik, Dorota Zozulińska-Ziółkiewicz „Wskazówki dotyczące stosowania analogów insuliny firmy Novo Nordisk u pacjentów z cukrzycą typu 2”

Soma LR1, Uboh CE, Guan F, McDonnell S, Pack J. „Pharmacokinetics of boldenone and stanozolol and the results of quantification of anabolic and androgenic steroids in race horses and nonrace horses”. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17348894

Belkien L, Schürmeyer T, Hano R, Gunnarsson PO, Nieschlag E.

„Pharmacokinetics of 19-nortestosterone esters in normal men”. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/4010287

CHARLES F. MINTO, CHRISTOPHER HOWE, SUSAN WISHART, ANN J. CONWAY and DAVID J. HANDELSMAN „Pharmacokinetics and Pharmacodynamics of Nandrolone Esters in Oil Vehicle: Effects of Ester, Injection Site and Injection Volume” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9103484