Jak nie chodzić głodnym na redukcji?

Hej, zakładając 2800 kalorii jako już jakis deficyt ksloryczana i przykład który mógłby najbardziej zobrazować moje pytanie : gdybym jadł przez cały dzień masło czekoladowe dobijajac do tej wartości kalorycznej, a zapychał się do tej samej wartości np kapusta kiszona , to waga w obu przypadkach spadalaby jednakowo ? Bo jednak co zjeść 9kg pokarmu a nawet i dwoch 500gr słoików masla które i kalorii miałoby dużo jednak więcej ... (Pomińmy to czy to zdrowe czy nie ,to tylko przykład)



Zmieniony przez - piotrekgal w dniu 2023-12-16 08:32:12

Chodzi ogólnie o białko, dlatego się daje odżwyki, np po treningu gdyż są ławtwiej przyswjalne, mniej obciążają żołądek, organizm nie czuje się napchany.

Niestety nie rozumiem co masz na myśli. Bez wątpienia co by to nie było rozważanie na ten temat wydaje się niezbyt sensowne.

Zakładając jednak, że pytasz co jeść żeby przy stosunkowo małej ilości kalorii w diecie nie chodzić głodnym, to polecam skupić się na ogólnych zasadach żywieniowych. Oczywiście zaczynając od zalecanie ilości składników odżywczych, następnie bazowanie na zalecanych ich źródłach, poprzez ilość błonnika, solidną ilość warzyw do posiłków, czy też zawracanie uwagi na indeks sytości.

Umiejętne używanie pokarmów "objętościowych" i mocno sycących, pomaga utrzymać się w deficycie, ale niczego niestety nie gwarantuje, bo człowiek ma też apetyt i różne zachcianki, które włączają się pod wpływem impulsów, np.reklam czy skojarzeń.
Zapchanie się beczką kapusty nic nie pomoże, jeśli ktoś ma ochotę na czekoladę.
Poznanie swoich słabych punktów (które wcześniej doprowadziły do nadwagi) i znalezienie metod pozwalających na opanowanie zachcianek, w dłuższej perspektywie jest bardziej opłacalne niż rygorystyczne liczenie kalorii itp. Liczenie kalorii nazwałabym leczeniem objawowym (bo pomaga tylko na czas, kiedy je stosujemy), a wypracowanie sobie nawyków pozwalających unikać przejadania się i niezdrowej żywności jest leczeniem przyczynowym. Wymaga nie tyle liczenia i ważenia, co autorefleksji - analizy, co sprawiło że zjedliśmy więcej niż potrzeba (lub nie to, co potrzeba) i co można zrobić, żeby temu zapobiec w przyszłości.
Jeśli ktoś ma ochotę na czekoladę i żeby uniknąć jej zjedzenia, cały dzień chodzi i podjada coś innego (choćby tę kapustę), to może w efekcie zjeść więcej kalorii, niż gdyby zjadł jedną porcję tej kapusty (żeby wypełnić żołądek) i na deser kilka kostek czekolady.
Nawet najmniej kaloryczne jedzenie zaczyna być groźne, kiedy zwyczajnie zjada się duże ilości, co dobrze widzą osoby z cukrzycą, bo kontrolują się na bieżąco - jedna filiżanka niskokalorycznych owoców jest ok, ale trzy to już zbyt wiele i nie ma znaczenia, że to były "zdrowe" i "dozwolone" produkty. Jeśli w filiżance owoców jest łyżeczka cukrów, a ktoś zje trzy - to po prostu zjadł trzy łyżeczki cukru i przesadził.

Natomiast jeśli w miarę skutecznie liczymy kalorie i pomimo zjadania masła orzechowego w sporych ilościach czy innych względnie zdrowych produktów, utrzymujemy się w dozwolonej puli kalorii, to oczywiście schudniemy.

Dobrym przykładem jak to działa, są ludzie na keto dietach, którzy skrajnie unikają cukru i mimo to nie mogą schudnąć nawet pół kilo (a nawet tyją) i ludzie na diecie redukcyjnej zbilansowanej, którzy nawet pozwalają sobie na różne dietetyczne "wyskoki", ale skutecznie chudną, bo mimo to (albo częściej DZIĘKI TEMU) potrafią utrzymać odpowiedni deficyt.

Temat jest całkiem skomplikowany i najlepiej go rozpatrywać w odniesieniu do konkretnej osoby i jej problemów, nawyków, przyzwyczajeń...
To, co jednej osobie pomoże (zapychanie się kapustą), drugą może wpędzić w depresję i jeszcze większą nadwagę, bo będzie zjadała tysiąc innych rzeczy w zamian i wciąż śniła o czekoladzie.
Dobrze "skrojone" rozwiązania, czyli skuteczne i takie, które łatwo stosować w praktyce - to jest właściwie sedno sukcesu w odchudzaniu i utrzymywaniu niskiego BF.

Natomiast złe rozwiązania są jak jazda z zaciągniętym hamulcem - czujemy się niekomfortowo i irytacja oraz zmęczenie narastają z czasem, a w końcu albo staniemy w miejscu albo co gorsza puszczają hamulce.
Sztuka polega na tym, aby zminimalizować presję i jak najdłużej utrzymać się w drodze do celu, "toczyć" choćby pomału ale skutecznie.
Komunikacyjne skojarzenia same tu przychodzą na myśl, bo większość ludzi przegrywa właśnie przez nieumiejętność dostosowania tempa i obciążenia do swoich możliwości (psychicznych i fizycznych), podobnie jak to się dzieje na drodze.
Jedna osoba rozwali w krótkim czasie porsche, a druga wprawi w ruch tira, siłą własnego ciała.
Różnica tkwi przede wszystkim w samym podejściu do tematu.
Jak jechać, żeby się nie "zajechać" .

Wykonywać intensywne (nie długie ale intensywne) treningi cardio lub siłowe, znacznie podnoszące tętno. W tym drugim przypadku mam na myśli martwy ciąg lub przysiady. Apetyt relatywnie spada na długi czas. Nie wiem czy u każdego ale u mnie tak i według literatury jest to pewna prawidłowość.

DEFICYT to nie jest optymalny stan dla naszego organizmu wiec jesli jestes w deficycie organizm zaczyna wysylac rózne sygnały jak np głód i dłuższy i glebszy deficyt tym wieksze odczucie głodu, głów jest więc nieodzownym elementem redukcji tylko u różnych ludzi róznie się objawia ( bardziej - mniej , wczesniej - później )

Bobo1969

Wykonywać intensywne (nie długie ale intensywne) treningi cardio lub siłowe, znacznie podnoszące tętno. W tym drugim przypadku mam na myśli martwy ciąg lub przysiady. Apetyt relatywnie spada na długi czas. Nie wiem czy u każdego ale u mnie tak i według literatury jest to pewna prawidłowość.

W zasadzie każdy rodzaj aktywności fizycznej, który będzie wyczerpujący dla naszego układu nerwowo-mięśniowego, odpowiadał będzie za pogorszenie poziomu apetyt po zakończeniu takiego treningu. Szczególnie wśród osób początkujących, nowego bodźca, lub też silniejszego zaangażowanie układu nerwowego, niż zazwyczaj. Raz, że układ nerwowy narażony na silny wysiłek powoduje brak apetytu, a dwa że układ trawienny nie pracuje w tym momencie w idealny sposób, ponieważ duża ilość krwi jest wykorzystywana do pracy mięśni.

domer

W zasadzie każdy rodzaj aktywności fizycznej, który będzie wyczerpujący dla naszego układu nerwowo-mięśniowego, odpowiadał będzie za pogorszenie poziomu apetyt po zakończeniu takiego treningu. Szczególnie wśród osób początkujących, nowego bodźca, lub też silniejszego zaangażowanie układu nerwowego, niż zazwyczaj. Raz, że układ nerwowy narażony na silny wysiłek powoduje brak apetytu, a dwa że układ trawienny nie pracuje w tym momencie w idealny sposób, ponieważ duża ilość krwi jest wykorzystywana do pracy mięśni.

W szczególności chyba to pogrubione, znaczy przeze mnie w Twej wypowiedzi. I po treningu też, długo.


Zmieniony przez - Bobo1969 w dniu 2023-12-17 10:54:31

Dlatego uważam, że nie ma sensu na siłę wpychać w siebie potreningowego posiłku, jeśli ten trening był wieczorem i nie ma się już apetytu.
Jest to w jakiś sposób sprzeczne z sygnałami organizmu i niepotrzebnie go przeciąża pracą, gdy potrzebuje odpoczynku.
Można to próbować wykorzystać na redukcji, odpowiednio późno robiąc niektóre treningi, żeby nie być głodnym wieczorami.

nie ma sensu odpowiadać, bo pytanie jest głupie, podobno takich nie ma tylko głupie odpowiedzi, ale w tym przypdaku wg tak mnie jest, jak w ciągu dnia opierniczysz słoik masła może się nic nie stanie ale w dłuższej perspektywie czasu będizesz niszczył organizm nie zapewniając mu odpowiedniej podaży mikro i makro składników

anubis84

nie ma sensu odpowiadać, bo pytanie jest głupie, podobno takich nie ma tylko głupie odpowiedzi, ale w tym przypdaku wg tak mnie jest, jak w ciągu dnia opierniczysz słoik masła może się nic nie stanie ale w dłuższej perspektywie czasu będizesz niszczył organizm nie zapewniając mu odpowiedniej podaży mikro i makro składników

Masa ludzi ma takie podejscie niestety a potem się dziwią ze efekty są jakie są