Szpasi
W czasach, gdy UFC dopiero zaczynało stawiać pierwsze, niezdarne jeszcze kroczki, największe sukcesy odnosili zawodnicy wywodzący się z zapasów, zwłaszcza w stylu wolnym. Polacy zawsze byli wspaniałymi zapaśnikami i co by było gdyby trafiali na pierwsze gale UFC? Jednak walczyli głównie Amerykanie: Daniel Sevrn, Kevin Randleman czy bohater tego artykułu Mark Kerr.
Kerr urodził się 21 grudnia 1968 roku w małym miasteczku Toledo w stanie Ohio. Ohio jest do dzisiaj kolebką amerykańskich zapasów, gdyż pochodzi z tego stanu min: Mark Coleman, przyjaciel Marka Kerra oraz Dan Gable jeden z najlepszych zapaśników w historii. Zwany także Smashing Machine Kerr od dziecka marzył by zostać zawodowym zapaśnikiem i walczyć dla World Wrestling Federation(obecnie WWE). Wraz z młodszym bratem przysparzali sporo kłopotów swoim rodzicom ciągłymi awanturami z użyciem siły. Gdy matka pytała się co robią bracia odpowiadali "Nic, po prostu walczymy w wrestling".
W roku 1983 Kerr zaczął swoją przygodę z licealnymi zapasami w Bettendorf w stania Iowa. W miejscowym liceum dzielił szatnię z późniejszym mistrzem UFC wagi lekkiej Patem Miletichem, który uczęszczał wtedy do ostatniej klasy. Po ukończeniu pierwszego roku młody Mark przeniósł się do liceum w Toledo, gdzie kontynuował naukę i karierę zapaśniczą.
Na Uniwersytecie Syracuse Mark był mistrzem pierwszej dywizji do 190 funtów w 1992 roku. Randy Couture, który wtedy ćwiczył w Uniwersytecie Stanu Oklahoma zajął drugie miejsce w tej samej dywizji. Kerr był także mistrzem pierwszej dywizji All American w 92. W 1994 Mark Kerr został mistrzem USA seniorów w zapasach w stylu wolnym w wadze do 220 funtów. Gdy Mark trenował zapasy zaczął powoli interesować się MMA by zarobić troszkę kasy.
Jego debiut przypadł na turniej World Vale Tudo Championship III. W pierwszej walce na tej gali zmierzył się z olbrzymim Paulem Valeransem, który w przyszłości pojawiał się w oktagonie. Po dwóch minutach GnP sędzia przerwał walkę. W drugiej walce Kerr zmierzył się z Mestre Hulkiem i po ponad 2 minutach został ogłoszony zwycięzcą z powodu niewłaściwego używania lin przez Hulka. W finale czekał na niego zawodnik gospodarzy Fabio Gurgel. Po 30 minutach walki ze złamaną ręką przy użyciu GnP, łokci, kolan w parterze i uderzeń głową sędziowie wskazali na zwycięzcę Amerykanina. Po serii trzech zwycięstw w Brazylii o młodego Marka upomnieli się włodarze UFC.
Jego debiut w UFC przypadł na turniej podczas UFC 14. Dwie walki trwające łącznie niewiele ponad 4 minuty. W pokonanym polu Kerr zostawił Izraelczyka Moti Horensteina oraz jedynego mistrza dywizji super ciężkiej UFC Daniela Bobbisha. Swojego tytułu przyszło mu bronić już na UFC 15 gdzie minuta i 10 sekund wystarczyło mu by ponownie zostać mistrzem. Tak imponująca seria zwycięstw nie mogła obić się bez echa i następną walkę Kerr stoczył w Japonii na ringach Pride.
W tamtym czasie MMA dopiero raczkowało, Pride zdobyło rozgłos dzięki pierwszej gali a na drugiej pojawił się już dwukrotny mistrz UFC, znany zapaśnik Kerr i zmierzył się z mistrzem K-1 Branko Cikaticem. Citakic za wszelką cenę nie chciał być obalony i w końcu cierpliwość sędziego się skończyła i zdyskwalifikował Chorwata za przytrzymywanie się lin. Podczas Pride 3 przeciwnikiem amerykańskiego zapaśnika był mający większe pojęcie o mieszanych sztukach walki niż Citakic Brazylijczyk Pedro Otavio. Jednak na rozpędzonego Marka Kerra znajomość MMA to za mało. Dwie minuty i trzynaście sekund, tak oto przedstawia się oficjalny czas walki. Udana dźwignia na łokieć doprowadziła do zwycięstwa Amerykanina. Trzeci rywal w Pride miał być bardziej wymagający. Mark Kerr w swojej walce po podczas Pride 4 zmierzy się z innym Brazylijczykiem Hugo Duarte. Jak się okazało była to jak do tamtej pory najtrudniejsza walka w karierze Amerykanina. Ponad 17minut walki aż w końcu dzięki niezawodnemu GnP Kerr mógł się cieszyć z 10 zwycięstwa z rzędu w swojej karierze zachowując nie splamiony rekord. Podczas następnej gali największej wtedy organizacji MMA Kerr zmierzył się z japońskim aktorem Nobuhiko Takadą. Walka trwałą kilka sekund ponad trzy minuty i zakończyła się przez odklepanie Japończyka przez kimurę. Mark nie zamierzał oczywiście rezygnować z walki podczas Pride 7 gdzie jego przeciwnikiem miał być Ukrainiec Igor Vocochanchyn. Na konferencji prasowej przed galą organizatorzy po raz pierwszy zabronili kolan w parterze. Oczywiście wywołało to ogromne zdziwienie wśród zawodników i fanów. Jednak podczas walki sędzia albo nie został poinformowany o tym fakcie albo po prostu o tym zapomniał bo Vovochanchyn znokautował Marka serią kolan w parterze. Walka do tego momentu była wyrównana i Amerykanin częściej znajdował się w pozycji dominującej. Schodząc do szatni Kerr przedstawił problem organizatorom, którzy później uznali walkę za nie odbytą (No Contest).
Kolejnym etapem w karierze Kerra było pierwsze w historii Pride Open Weight GP. 16 najlepszych zawodników MMA min": Coleman, Goodrige czy Fujita rywalizowało o 100 000$. Kerr w pierwszej walce zmierzył się z Japończykiem znanym z organizacji RINGS Ensonem Inoue. Po jednej 15 minutowej rundzie sędziowie nie mieli wątpliwości kto powinien zostać zwycięzcą. Tak oto Mark wykonał mały kroczek w kierunku 100 000$. W drugiej rundzie jednej nocy zwycięzca musiał stoczyć aż trzy walki. Kerr zmierzył się z solidnym Kazuyuki Fujitą, który dominowa w klinczu i w parterze nie dając dojść do głosu Amerykaninowi. Po gongu nikt w narożniku Kerra nie łudził się, że Mark może wygrać. Fujita zasłużenie awansował do kolejnej rundy a Mark poszedł na stół, by zszyć rozcięcie na podbródku.
Po pierwszej porażce w karierze zaczął się powolny upadek wielkiego talentu Marka Kerra. W przeszłości uzależniony od środków przeciwbólowych zapaśnik miał problemy z własnym ciałem i psychiką. Mimo że wygrał kolejną walkę z Igorem Borisovem nie przypominał człowieka, który siał spustoszenie w oktagonie. Podczas Pride 12 doszło do rewanżu z Vovochanchynem, niestety walka zakończyła się porażką Amerykanina. Jego rodak Heath Herring na Pride 15 zmusił sędziego do przerwania walki przez kolana w parterze. Jednak naprawdę bolesna porażka miała dopiero nadejść.
Blisko po dwa i pół roku Kerr wraca na biały ring. Jego przeciwnikiem podczas Pride 27 jest Yoshihisa Yamamoto. Próba obalenia rywala z dwóch nóg kończy się uderzeniem głową o matę i o 40 sekundach Japończyk niespodziewanie pokonuje jedną z legend MMA.
Po rozstaniu z Pride Mark błąkał się po większych i mniejszych organizacjach MMA. Walczył w IFL z Mikem Whiteheadem, gdzie przegrał po 2 minutach i 40 sekundach. Potem wygrał dwie walki z rzędu z kiepskimi rywalami na malutkich galach by w kwietniu 2008 ulec przez dźwignię na kolano w niecałe dwie minuty innej legendzie UFC Olegovi Taktarovowi. Potem jeszcze dwie porażki z mało znanymi zawodnikami i na koniec 2008 roku kolejna przegrana tym razem z Jeffem Monsonem przez RNC po ponad trzech minutach walki. W 2009 roku Kerr pojawił się na ringu dosyć niedawno, zastępując Dona Frye w wacle z utalentowanym zapaśnikiem Muhammedem Lawalem. Jak się skończyło wszyscy wiemy. Potworny slam z obalenia z jednej nogi i dokończenie Marka przez GnP. Tak oto skończyła się ostatnia walka jednego z największych zmarnowanych talentów w MMA.
Kerr ponadto walczył w mistrzostwach w submission wrestlingu. W 2000 roku wygrał najcięższą kategorię wagową oraz absolute. W 2001roku mistrzostwo superfight. Oto pełna lista jego grapplerskich osiągnięć:
ADCC World Submission Wrestling Championships
ADCC 2003 Superfight championship: Lost to Ricardo Arona.
ADCC 2001 Superfight championship: Defeated Mario Sperry.
ADCC 2000 99 kg+: 1st Place Openweight: 1st Place
ADCC 1999 99 kg+: 1st Place
Collegiate Results NCAA Division I Collegiate Championships
1992 190 lbs: 1st Place
Freestyle Results FILA World Championships Freestyle Results
1993 220 lbs: 7th Place
USA Senior Freestyle Championships
1994 220 lbs: 1st Place
HBO wyprodukowało także film biograficzny o bohaterze mojego artykułu
"The Smashing Machine: The Life and Times of Extreme Fighter Mark Kerr"
Kerr sam przegrał swoją karierę. W znacznej mierze winne jest temu uzależnienie od środków przeciwbólowych. Kerr poddał się 28 dniowej kuracji, która zakończyła się sukcesem, jednak nie do końca. Może uwolnił się od nałogu ale na ringu nie przypominał już tego samego człowieka. Kerr od zawsze był zapaśnikiem i nigdy nie zmienił swojego stylu walki. Trochę treningów stójkowych pomogło w walce z Inoue i to wszystko. Kerr był jednowymiarowy, lecz chciał się nauczyć walki i jak mówił Bas Rutten ‘’Dziwne, że zapaśnik chce się czegoś nauczyć’’. Jednak Mark ‘’Smashing machine" Kerr był jednym z ojców MMA, zwłaszcza tego japońskiego MMA.
Sakuraba pokonał Royca w 90 minut.
Turbo Dymo Man walzył z Gracie 135 minut.
Sakuraba zawstydził TurboDymoMena.
Krzysztof Piekarz
Anonim
adonis18
donJAZYResko
Pzdr..
Kruszek
maxwell rd
kuka23
Zibi7
.Mnie utkwiła walka z Cikaticem, za dużo nawbijany był wtedy Kerr, no i to jak obił go w końcu Igor beauty
