JUJITSU - historia, definicja, filozofia, ki, itp.

rozjaśnij, bo ja np. nie wiem, jak można odebrać komuś wektory ruchu i siłę :)

powiem tyle sparaliżował go na ziemi trzymając nad nim rękę nie mogl sie ruszyć jak przestał to go oklepał szybko i sie sam podniósł ... ale drgawki miał i przerażenie w oczach

Witam,
dawno tu nie zaglądałem... a czasami warto.
Co do Twojego artykułu, sporo napisałeś i sporo chyba pracy w to włożyłeś.
Jednak nie do końca wiele przedstawionych tu "faktów" opartych jest na prawdzie (nawet tej historycznej). Nie piszę tego, żeby krytykować, ale by zwrócić uwagę na pewne elementy. Po drugie, trzeba uważać, skąd czerpie się informacje. Historia jujutsu w naszych kraju nadal cierpi na poważne braki (luki w historii)...

Z oczywistych powodów nie rozwijam tu prehistorii i legend.. to inny temat...ale jednak by rozpocząć dyskusję o jujutsu, trzeba zacząć jednak od sumo!
Należy więc przypomnieć kilka wydarzeń z okresu na kilkanaście lat przed naszą erą, opisanych w kronikach narodu japońskiego np. Kojiki (Kronika Spraw Dawnych). Jej tekst dowodzi, że pochodzenie sumo bierze się z mitologii japońskiej. W innej kronice, Nihon Shoki czyli Nihongi (Kronika Japońska) jest napisane, że sumai (sumo) narodziło się na plaży w Izumo (Prefektura Shimane). Działo się to w 7 roku panowania Cesarza Suinina (23 roku p.n.e.). Odbył się tam pojedynek pomiędzy Tajima-no Kehaya, uważającego się za niezwyciężonego, a Nomi-no Sukune sprowadzonego by stawił mu czoła. W trakcie ostrej walki Sukune pobił Kehaya i właśnie ten pojedynek jest uznawany za początek sumo, pomimo iż w tej samej kronice znajduje się wzmianka o jeszcze starszym pojedynku chikara kurabe który odbył się w roku 230 p.n.e.
Jakkolwiek sumo nie jest tematem tego postu, to w pewnym jednak stopniu ogólnie wyjaśnia powstanie jujutsu. W okresie Muromachi (1338-1573) oraz w następującym po nim okresie Mamoyama (1573-1603) sumo uległo pewnym modyfikacjom a ponadto zostało wymieszane z technikami innych systemów walki. Właśnie wtedy nowo powstałe twory techniczne uzyskały nową nazwę, JUJUTSU. Należy podkreślić, że wszystkie systemy jujutsu sprzed okresu Edo (1603-1868) wiązały się z użyciem broni na polu walki. Stwierdzenie to nie powinno być dla nikogo zaskoczeniem, jeżeli tylko będziemy pamiętać, że jujutsu jest jedną z klasycznych form Bugei.
Klasyczne jujutsu zawierało takie metody prowadzenia walki jak uderzenia, niskie kopnięcia, rzuty, duszenia i trzymania, które stosowano oczywiście na równi z bronię, jak i techniki wiązania (hojo-jutsu) oraz unieruchamiania i kontroli. Te dwie ostatnie metody były najbardziej rozwinięte w jujutsu i to one klasyfikowały ten system wyżej od innych sposobów walki. Można zaryzykować tezę, że jujutsu było doskonałym systemem walki, bez tak zwanych “słabych punktów”. Nazwa jujutsu jest więc tylko generalnym terminem stosowanym do zaszeregowania systemów walki nie zawsze podobnych do siebie, różniących się np. pod względem technicznym. Jako zbiorowy termin stosowany do wszystkich tych systemów walki, jujutsu zaczęło egzystować dużo wcześniej niż owe formy zostały opisane.
Regulaminy i ograniczenia wszystkich odmian pojawiających się później, doprowadziły do przerodzenia się jujutsu w system "formalny" lub "estetyzm górujący nad autentyzmem", tym samym przyczyniając się do powstania jego fałszywego obrazu. Można tu zacytować wypowiedź jednego ze znakomitych ekspertów tej sztuki walki: “dzisiejsi uczniowie przedsięwzięli studia, które w prawdziwej walce byłyby im tylko marną pomocą. Nie mogą oni zrozumieć prawdziwej “istoty jujutsu."
Wśród kilkuset systemów jujutsu, (ich ilość wiele dokumentów z ery feudalnej określa na 725) istnieje kilka, najwyżej kilkanaście stylów głównych. Tylko te należałoby brać pod uwagę, gdy rozpatrujemy pochodzenie i historię tego systemu. Nie istnieje nic, co wskazywałoby, że wśród tych systemów lub szkół znajduje się jakaś jedna, standardowa forma tej sztuki walki.
Odmienności szkół czy stylów ujawniają się we wszystkich formach tradycyjnych.
Czasami różnice te mogę być bardzo subtelne i wręcz niedostrzegalne, możliwe do wychwycenia tylko dla posiadających duże doświadczenie i praktykę. Dzisiaj obserwacja jest jednym ze sposobów uzyskania rzetelnych informacji o danej formie jujutsu. Pewnym mankamentem tej “obserwacji” jest konieczność rzetelnego kontaktu z kimś, kto jest rzeczywistym, praktykującym przedstawicielem takiej klasycznej formy jujutsu. Niestety, nie tylko w naszym kraju jest to jeszcze bardzo trudne zadanie.

Teraz może wróćmy do Księcia Teijun... nie jest on twórcą Daito-ryu Aiki Ju-Jitsu lecz Takeda Sokaku Minamoto Masayoshi (1858-1943) i to w na przełomie XIX i XX wieku.
Jej metody mają się głównie opierać na sposobach lub taktykach zwanych oshiki uchi. Wiele znakomitych szkół jujutsu opiera swe nauki na metodach aikijutsu. Można by tu wymienić chociażby Tenjin Shinyo ryu lub Shidare Yanagi ryu.
To tylko promocja i reklama spowodowała takie przedstawienie tej historii. Można tylko powiedzieć, że Daito ryu ma swe korzenie w epoce Księcia. W literaturze o historii bujutsu spotykamy często informację na temat Cesarza Seiwa, będącego założycielem systemu aikijutsu , a niektórzy autorzy przypisują mu powstanie Daito ryu. Chciałbym w miarę możliwości wyjaśnić i sprostować ten pogląd.
Jak już wiadomo, członkowie rodu Fujiwara rozwijali swój system walki zwany Koden ryu a później Kazei ryu. Byli oni biegli w władaniu włócznią, mieczem oraz strzelaniu z łuku. Oczywiście, te trzy umiejętności nie wyczerpują całego arsenału technik i wiedzy ówczesnych wojowników. Spośród najpotężniejszych rodów o tradycji militarnej, obok Fujiwara najczęściej wymienia się tradycyjnie z nim związany ród Minamoto.
Podobno syn cesarza Seiwa, książe Teijun Fujiwara (874-916) zwany Sadazumi-o, rozwinął z tych technik i zasad system (źródła podają często nazwę Daido ryu – nie mylić z Daito) oparty na aikijutsu. Nauczał on tych technik członków rodu Minamoto.
Była ta sztuka traktowana jako tajemna, elitarna i ekskluzywna aż do wczesnych lat XII w.
W drugiej połowie XII w. dochodzi do zamieszek w stolicy kraju, pretekstem do których była kwestia następstwa tronu. Konflikt ujawnił sprzeczności zarówno w rodzinie cesarskiej jak i w rodzie Fujiwara. W walczących stronnictwach znaleźli się przedstawiciele rodów Minamoto i Taira. W 1156 roku rozegrały się pierwsze potyczki w stolicy, ale dopiero w 1159 doszło do wybuchu zamieszek zwanych "zamieszki ery Heiji". Tu zaczyna się dramat rodu Minamoto, który mimo dzielnej obrony zostaje prawie całkowicie wycięty. Ci co nie zginęli w trakcie potyczek zostają straceni po ustaniu walk. Z całego pogromu zostali ocaleni tylko trzej synowie wojownika Minamoto Yoshitomo (dzięki interwencji Taira Kiyomori). Są to, dwunastoletni Yoritomo oraz Yoshitsune i Noriyori.
...i tu w zasadzie można zakończyć ten wywód..bo dalsza historia to nie temat jujutsu...

Z kolei mistrz Hisamori Takenonuchi (Takeuchi)- w 1532 roku założył szkołę Take no uchi ryu jujutsu, która traktowana jest przez niektórych historyków japońskich jako baza początkową dla innych form jujutsu. Nie odpowiada to jednak prawdzie, gdyż już w późnym okresie Heian (794-1185) zaczęły egzystować pierwsze szkoły walki wręcz, wsparte różnymi rodzajami broni np. Koden ryu lub Kanzei ryu (Kazei, Sho Sho). W takim układzie można by techniki walki szkoły Takenouchi uważać za umowny punkt zwrotny, w którym to różne systemy jujutsu zaczynają być identyfikowane.
Niektóre techniki tej szkoły zapożyczone zostały z sumo (kumi-uchi i inne) dając tym samym początek technikom bazowym dla nowej sztuki walki, wprowadzonej przez Takeuchi Hisamoriego.

W pierwszych latach XV wieku powstała szkoła o nazwie Muso Jikiden, której głównym celem było nauczanie walki mieczem. Styl ten jednakże dodatkowo wyposażył wojowników w efektywne metody walki wręcz w pełnym uzbrojeniu (yoroi-kumi-uchi). Siódmy mistrz tego stylu, Iizasa Choisai Ienao (1387-1488) opracował około stu technik walki nazywając je yawara-gi (potulność, łagodność) i integrując z innymi metodami tej szkoły. Jedenasty jej mistrz to Araki Mujinsai Mataemon Minamoto-no Hidetsuna (1584-1637). W młodości studiował walkę mieczem pod kierunkiem ekspertów z Yagyu Shinkage ryu oraz metody walki wręcz pod kierunkiem mistrza Koganosuke z Takenouchi ryu. Później założył własną szkołę pod nazwą Araki ryu torite-kogusoku.
Styl Muso Jikiden ryu w metodzie yawara-gi zakładał walkę niekoniecznie tylko bez użycia broni. Dziewiętnasty mistrz tego stylu, słynny szermierz Hasegawa Eshin rozszerzył zakres swojej biegłości w sztukach walki m.in. o yawara-gi i na tej podstawie opracował później jeszcze dalsze kilkadziesiąt technik używanych w walce na miecze.
Wspomniany już poprzednio mistrz Choisai Ienao jest założycielem innej starszej szkoły, zwanej Tenshin Shoden Katori Shinto ryu, która przetrwała do naszych czasów w niezmienionej formie. W swoim nauczaniu dysponowała ona 10 głównymi metodami walki: kenjutsu (szermierka), iaijutsu (sztuka błyskawicznego dobywania miecza), bojutsu (walka kijem), naginatajutsu (walka halabardą), jujutsu (sztuka delikatności), shurikenjutsu (rzucanie bronią o krótkich ostrzach), ninjutsu (sztuka szpiegowania i kamuflażu), sojutsu (walka różnymi rodzajami włóczni), senjutsu (stosowanie strategii) oraz chikujojutsu (sztuka fortyfikacji i budowy).
Szkoła ta jest dowodem, że klasyczne ryu, obojętnie czy uczyły głównie walki wręcz czy też walki mieczem, nigdy nie ograniczały się do nauki jednej tylko metody walki, a przynajmniej do trzech, czterech lub więcej sposobów jej prowadzenia. Zasady te uległy pewnym zmianom dopiero w okresie panowania rodu Tokugawa, gdy utrwalił się pokój wewnętrzny w państwie i gdy pojawili się mistrzowie zdecydowani opracować nowe metody walki (oparte jednak na starych), w tym także jujutsu.
Ten ostatni termin rzekomo po raz pierwszy wprowadzono w tym właśnie okresie do ogólnego stosowania (?) i od tego momentu niezmiennie wprawia w zakłopotanie nie tylko laików.!!!!
Jujutsu nazywano wówczas także popularnie yawara praktykowane było zarówno przez klasę wojskową jak i “pospólstwo”, które przydało temu systemowi więcej rozgłosu niż wojownicy na polach bitew. Było ono przydatne m.in. dla zarządców domów publicznych, zwłaszcza w osławionej dzielnicy Yoshiwara w Edo.
Praca takiego zarządcy polegała m.in. na uspokojeniu podpitego i nadmiernie nieznośnego samuraja, a następnie zmuszeniu go do opuszczenia przybytku uciech cielesnych.
Inny termin używany do opisywania technik jujutsu-podobnych w okresie Edo to Taijutsu (sztuka ciała).

Piszesz o chińczyku Chin Gen Pinie (1587 - 1671). To rzeczywiście postać historyczna i mająca pewien wpływ na rozwój jujutsu.
Jednakże niektórzy autorzy za bardzo przesadzili w momencie stwierdzenia, że jujutsu jest sztuką chińską, wywodzącą się właśnie z nauk Gempina.
Ponieważ jujutsu nie jest całkowicie oparte na technikach atemi (chociaż takowe są w nim zawarte), będzie chyba logiczniej przyznać, że Gempin dokonał znacznego wkładu do jujutsu jako sztuki istniejącej już dużo wcześniej. Już to samo w sobie świadczy, że jujutsu jest jednak "produktem" japońskim. Zresztą zapisy w kronikach jasno wskazują że jujutsu i podobne formy walki praktykowane były jeszcze zanim Gempin przybył do z Japonii, a nawet wcześniej zanim się narodził.
Z tych dokumentów wynika również, że wspomniani trzej roninowie posiadali już znaczne doświadczenie w innych, dobrze rozwiniętych stylach jujutsu zanim sami założyli własne szkoły.
Jednakże żadne japońskie źródła historyczne nie zaprzeczają że Gempin wniósł znaczny wkład do rozwoju technicznych aspektów walki wręcz bez broni w okresie Edo, co w szczególności dotyczy jujutsu.
Japończycy jednak te nowo wprowadzone oryginalne formy w istotny sposób przyprawili swoimi cechami narodowymi, co ostatecznie uczyniło z nich formę adaptowaną (do warunków lokalnych) a nie adoptowaną.

Sadzę, że te kilka uwag wniesie coś nowego w poznanie historii jujutsu.
Oczywiście, pozostaje jeszcze wiele wątków w Twoim tekście do : zweryfikowania" np. Jigoro Kano... czy też współczesne jujutsu.
Ale to już ewentualnie temat na kolejną dyskusję

pozdrawiam

Eryk M.

No no no Rzadko się zdarza, by ktoś napisał taki artykuł własnoręcznie-jestem pod wrażeniem Witamy

Jesteś jednym z instruktorów/pomocników w tej szkole?

http://www.tygrys.info.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=14&Itemid=39

Zmieniony przez - Cavior w dniu 2008-04-01 10:49:20

W końcu coś o jiu jitsuDaję SOGa,a przeczytam sobie później

Witam,
Cavior, jak zauważyłeś, nie ma mnie w spisie instruktorów tej szkoły. Spojrzyj po lewej stronie w dziale literatura, to znajdziesz tam coś o jujutsu mojego autorstwa. To co wczoraj napisałem, to tylko kilka fragmentów...
Tyle na razie. Chyba, że masz jakieś pytania dot. jujutsu.

pozdrawiam

ErykM

Wiem, że nie ma Cię na stronie szkoły w "instruktorach"-pytałem dlatego, że na artykuły na stronie zwykle są autorstwa osób w niej nauczających i myślałem, że jesteś jakimś asystentem albo kimś w tym stylu Piszesz ciekawie-jak będziesz miał coś jeszcze, to wrzucaj na forum

Witam forumowiczów...
tak tylko z pytaniem... dlaczego cisza taka w tym dziale?
Czyżby nic nowego na temat jujutsu ?
niemożliwe...

pozdrawiam

Eryk M.

Witam

Pozwolę sobie odświeżyć wątek (to tylko 3 lata, mam nadzieje ze za mało na bana )

Szukam SW dla siebie, ju-jitsu wydaje mi się odpowiednim wyborem.
I tu pojawia się pytanie

Czy JJ przyda mi się w samoobronie ? Na pewno chciałbym by SW, którą wybiorę dawała mi pewien komfort wracając wieczorem do domu.

Na pewno ważny jest sam rozwój fizyczny, jednak chciałbym mieć tą świadomość ze będę w stanie obronić siebie lub osobę z którą wracam w nieprzyjemnej sytuacji.

BJJ raczej odrzuciłem z miejsca ze względu na walkę głównie (tylko?) w parterze.

Jako krakus chciałbym zapytać użytkownika słaby 56 o JJ w Krk.
Dalej uczęszczasz na zajęcia do senseia Tomasza Aguściaka?
Coś się zmieniło w treningach ?
Na pewno chciałbym chodzić na treningi gdzie są sparingi. Sucha wiedza nie wystarczy kiedy przyjdzie do użycia techniki

I filmik, który mnie po prostu urzekł. Niektóre ciosy wgniatają w fotel. JJ na tym materiale wydaje się też być dość wszechstronne stójka, rzuty, parter.






Zmieniony przez - Unleash w dniu 2011-03-18 23:39:28

O, dzięki odkopaniu tematu, zauważyłem, że i Eryk M kiedyś tu pisywał.

A to przywołało wspomnienia sprzed gdzieś tak ćwierćwiecza (połowa lat 80.)

Nie było wtedy wprawdzie internetowych forów, ale był ogólnopolski dyskusyjny klub sztuk walki z listą adresową członków uprawiających różne style, którzy mogli z sobą korespondować.

Nawet nasze zloty nie są nowym wynalazkiem. Wtedy też były, w ramach tegoż klubu organizowane raz w roku w Strzelcach Opolskich. Też były prezentacje i warsztaty różnych styli, a Eryk M był jednym z prowadzących warsztaty na zlocie na którym wtedy byłem.

Zmieniony przez - dacheng w dniu 2011-03-19 00:23:52