uczestnictwo w zawodach

Chciałam zapytać co sądzicie o udziale w zawodach sportowych jak wpływa na was ich wynik itd. Z moich obserwacji wynika że sporo osob zniechceca sie przegranymi i ja to rozczarowanie nawet rozumiem. Ja sama osobiscie ( jak juz pewnie cześć z Was wie trenuje karate)jezdze na zawody i nie moge sie jeszcze pochwalic medalem ale swoje porażki odbieram jako taki kop do dalszej pracy jest to dla mnie lekcja ile jeszcze nie umiem jakie bledy popelniam. Nie powiem nie jestem kiepska w tym co robie ale tez do orłów nie należe, jednak to co robie robie z wielka pasja.
Chciałabym zebyście podzielili sie swoimi spostrzezeniami w tej kwestii.

Pamietam swoje pierwsze zawody, wogle byl to moj debiut sportowy we wszelkim znaczeniu. Oczywiscie dreszczyki emocji byly i to sporo , bo jakby tego bylo malo nie bylo na zawodach mojego sensei a pozostalych ludzi z klubu jeszcze tak nie znalam. Mowie wam jak tylko weszlam na mate wykonywalam wtedy kata to bylam tak opanowana i tak skupiona ze sama tego nie rozumiem, fantastyczne uczucie i chyba mi to juz tak zostalo. Zauwazylam jeszcze to ze jak mam wiele stresow w takim codziennym zyciu to nie ma mowy o skupieniu i opanowaniu na treningach a co dopiero na zawodach. Wsumie to wiecej potrafie sie zestresowac na treningach jak mamy jakis gosci niz jak jestem na wyjezdzie, ale to moze wynik calego treningu.

byl moment kiedy bylem juz zmeczony treningami ale gdy zaczalem startowac w zawodach znowu zaczolem trenowac z wielka checia
ja np trenuje od 3 lat z czego 8 miesiecy nazbierao mi sie zaleglosci(chorowalem) wiec moje przegrane na zawodach traktuje jako lekcje i wiem ze mam jeszcze czas zeby wygrywac

Wyjść na matę, dać z siebie wszystko i wygrać... nie ma piękniejszego uczucia Of kors jeśli chodzi o sport
Wyjść na matę, odbębnić swoje i przegrać... To dopiero daje kopa do pracy nad sobą!

tak czy inaczej najlepiej jak jedno i drugie mobilizuje do jeszcze ciezszej pracy
w moim przypadku kazde niepoowodzenie czy sukces mobilizuje mnie do jeszcze wiekszej pracy

zawody to element treningu, nowi przeciwnicy, nowe sytuacje, inny stres itd... bardzo pozyteczne doswiadczenie.

Ja jestem zadowolony jak dobrze powalcze, niezaleznie od tego, czy wygram, czy nie. Oczywiscie jak wygram to zadowolenie jest nieporownywalnie wieksze. Natomiast zdarzylo mi sie byc w kiepskiej formie i mimo tego przywiezc miejsce na podium i dla mnie to nie jest komfortowa sytuacja.

No ,ja mam to samo. Zdarzalo mi sie stanac podium po slabej walce i to zadna frajda...
dobra walka,choc przegrana ,daje wieksza satysfakcje.
pozdr.

każda walka to nowe doświadczenie które jest
bardzo przydatne w nastepnych
przezwyczajasz się do maty, do ludzi którzy na
ciebie wtedy patrzą. każda następna walka
-czy wygrana czy nie-to następna lekcja. jeśli
wyciągniesz z niej odpowiednie wnioski i zaczniesz nad
sobą ostro pracować i poprawiać swoje błędy to osiągniesz
mistrzostwo!

Ja nie wystąpiłem z żadnych zawodach (i raczej ciezko mi bedzie kiedykolwiek wystąpić}, ale zauważyłem, że niektórzy nie tylko się zniechęcają po zawodach, ale wręcz załamują. Boją się wystąpić w następnych zawodach.
Druga sprawa to stres podczas samych zawodów. Był kiedyś w Radomiu ( klub TKD) zawodnik, który na treningach był idealny. Ważył 80, ale poruszał się jakby był z niższej kategorii wagowej, super opanowany na sparingach. Technik uczył się niesamowicie szybko, potrafił szybko kopiować te które pokazywał mu trener. Zawodnik idealny, kandydat na mistrza Europy, albo jeszcze wyżej (słowa trenera). Ale przychodziły zawody. I co? Chłopaka zjadał stres, tracił swoją lekkość i technikę. Zamiast punktować - bił się.
Bywa i tak. :(
A powiedzcie, jak dzieła na was stres?
Mobilizujecie się? Dostajecie paraliżu, czy tracicie jasność umysłu i walczycie "na ślepo"?

Raczej jak się stresuję to wtedy jest jazda i zwierzęca młócka
Ale tak było kiedyś, teraz podchodzę do tego bardziej na luzie, jak do zwykłego sparringu i jest mi wtedy łatwiej

przed walką jest stres
ale jak walka się zaczyna jestem całkowicie skupiony