LukaszK
Cykliczna dieta ketogenna (CKD – Cyclic Ketogenic Diet) składa się z fazy niskowęglowodanowej, ketogennej (najczęściej 5-6 dni/tydz.) oraz fazy "ładowań węglowodanów".
Koncepcja ta nie jest czymś nowym w środowisku kulturystycznym - już w latach 80-tych Michael Zumpano i Daniel Duchaine przedstawili dwa pierwsze protokoły CKD – "The Rebound Diet" (wersja na masę) i "The Ultimate Diet". Następnie pojawiły się kolejne protokoły przedstawione w książkach: "Underground Bodyopus: Militant Weight Loss & Recomposition" – Dan Duchaine, "The Anabolic Diet" – Mauro DiPasquale, "Natural Hormonal Enhancement" - Rob Faigin i "The Ketogenic Diet" – Lyle McDonald oraz popularny w ostatnim czasie protokół "Carb Nite" – John Kiefer.
Swego czasu największe uznanie na forum zyskała wersja z książki "The Ketogenic Diet". Lyle na potrzeby tej pozycji przeanalizował mnóstwo badań, co pozwoliło mu dopracować wiele szczegółów w swoim protokole.Przyznam, że zawsze intrygowało mnie, co dzieje się z organizmem podczas długotrwałego przestrzegania CKD – a dokładniej, jaki wpływ mają "ładowania węglowodanów" na adaptację do low-carb, czyli wykorzystanie nowych substratów energetycznych (triglicerydów wewnątrzmięśniowych i ciał ketonowych).
Lyle oparł swój protokół na badaniach, gdzie cykl: restrykcja węglowodanów i ładowanie – był przeprowadzany tylko raz. Nie można mieć mu tego za złe dotychczas nie było innych badań. W takiej sytuacji trudno powiedzieć, czy i w jakim stopniu każde ładowanie "resetuje" procesy adaptacyjne zachodzące w fazie low-carb.
Tom Cruise (kadr z filmu "Na skraju jutra")
To taka dygresja z mojej strony. Wracamy do tematu. Biorąc pod uwagę mnogość protokołów CKD, zaskakujące może wydawać się, że badanie, do jakiego chciałbym się odnieść jest pierwszym, które rozpatruje wpływ CKD (w porównaniu do standardowej diety ketogennej bez ładowań - SKD) na rekompozycję sylwetki i wzrost siły u mężczyzn, wykonujących treningi siłowe. Przeprowadził je Dr. Jacob Wilson ("Muscle Prof") - wyniki nie zostały jeszcze opublikowane – "Muscle Prof" przedstawił je na tegorocznej konferencji National Strength and Conditioning Association (NSCA) w Orlando. Przy okazji, Dr. Wilson wraz z wsp., zazwyczaj w każdym semestrze uczelnianym przeprowadza na Uniwersytecie w Tempa na Florydzie kilkanaście naprawdę interesujących badań – recenzowanie artykułów naukowych niestety rządzi się swoimi prawami.
Badanie trwało 8 tygodniu. Protokół CKD zakładał "ładowanie węglowodanów" w weekendy. Trening siłowy był wykonywany 3 razy w tygodniu. W obu grupach wprowadzony był deficyt energetyczny. Przed rozpoczęciem badania uczestnicy stosowali przez 2 tygodnie SKD.
Badacze przewidywali, że w grupie CKD w związku z korzyściami wynikającymi z "ładowań węglowodanów", o jakich wiele się mówi (działanie anaboliczne, resynteza glikogenu mięśniowego, zwiększanie poziomów hormonów mających kluczowy wpływ na uczucie głodu i tempo przemiany materii) uzyskają lepsze efekty niż uczestnicy na SKD. Po wstępnej analizie wyników, "Muscle Prof" – usłyszał od jednego ze swoich podopiecznych - Ryana Lowery: "What's wrong, Doc?" - po 8 tygodniach odnotowano w obu grupach ubytek masy ciała (-3 kg), ale ubytek beztłuszczowej masy ciała był większy w grupie CKD (-2 kg vs. -1 kg). Beztłuszczowa masa ciała stanowiła 2/3 straconej masy ciała w grupie CKD i 1/3 w grupie SKD – inaczej mówiąc. Dodatkowo w odróżnieniu od uczestników z grupy SKD, w grupie CKD odnotowano spadek siły. Bardziej wnikliwa analiza uzyskanych rezultatów pokazała, że "ładowań węglowodanów" miały negatywny wpływ na poziomy ciał ketonowych – uczestnicy w grupie CKD po weekendowych ładowania wracali do ketozy dopiero w czwartek lub piątek. Zdaniem badaczy mogło mieć to decydujący wpływ na uzyskane rezultaty.
Wyniki tego badania dają do myślenia. Niewątpliwie jednak w celu wyciągnięcia bardziej klarownych wniosków odnośnie przydatności "ładowań węglowodanów" oraz optymalnych sposobów ich realizacji potrzebna jest większa liczba badań. Na podstawie tej próby nie należy również generalizować, że niezależnie od stosowanego protokołu CKD i kontekstu należy się spodziewać znacznego ubytki beztłuszczowej masy ciała. Przykładowo "Carb Nite" to coś zupełnie innego niż protokół badany w tej próbie.
Zmieniony przez - LukaszK w dniu 2015-09-28 20:48:42
Koncepcja ta nie jest czymś nowym w środowisku kulturystycznym - już w latach 80-tych Michael Zumpano i Daniel Duchaine przedstawili dwa pierwsze protokoły CKD – "The Rebound Diet" (wersja na masę) i "The Ultimate Diet". Następnie pojawiły się kolejne protokoły przedstawione w książkach: "Underground Bodyopus: Militant Weight Loss & Recomposition" – Dan Duchaine, "The Anabolic Diet" – Mauro DiPasquale, "Natural Hormonal Enhancement" - Rob Faigin i "The Ketogenic Diet" – Lyle McDonald oraz popularny w ostatnim czasie protokół "Carb Nite" – John Kiefer.
Swego czasu największe uznanie na forum zyskała wersja z książki "The Ketogenic Diet". Lyle na potrzeby tej pozycji przeanalizował mnóstwo badań, co pozwoliło mu dopracować wiele szczegółów w swoim protokole.Przyznam, że zawsze intrygowało mnie, co dzieje się z organizmem podczas długotrwałego przestrzegania CKD – a dokładniej, jaki wpływ mają "ładowania węglowodanów" na adaptację do low-carb, czyli wykorzystanie nowych substratów energetycznych (triglicerydów wewnątrzmięśniowych i ciał ketonowych).
Lyle oparł swój protokół na badaniach, gdzie cykl: restrykcja węglowodanów i ładowanie – był przeprowadzany tylko raz. Nie można mieć mu tego za złe dotychczas nie było innych badań. W takiej sytuacji trudno powiedzieć, czy i w jakim stopniu każde ładowanie "resetuje" procesy adaptacyjne zachodzące w fazie low-carb.
Tom Cruise (kadr z filmu "Na skraju jutra")
To taka dygresja z mojej strony. Wracamy do tematu. Biorąc pod uwagę mnogość protokołów CKD, zaskakujące może wydawać się, że badanie, do jakiego chciałbym się odnieść jest pierwszym, które rozpatruje wpływ CKD (w porównaniu do standardowej diety ketogennej bez ładowań - SKD) na rekompozycję sylwetki i wzrost siły u mężczyzn, wykonujących treningi siłowe. Przeprowadził je Dr. Jacob Wilson ("Muscle Prof") - wyniki nie zostały jeszcze opublikowane – "Muscle Prof" przedstawił je na tegorocznej konferencji National Strength and Conditioning Association (NSCA) w Orlando. Przy okazji, Dr. Wilson wraz z wsp., zazwyczaj w każdym semestrze uczelnianym przeprowadza na Uniwersytecie w Tempa na Florydzie kilkanaście naprawdę interesujących badań – recenzowanie artykułów naukowych niestety rządzi się swoimi prawami.
Badanie trwało 8 tygodniu. Protokół CKD zakładał "ładowanie węglowodanów" w weekendy. Trening siłowy był wykonywany 3 razy w tygodniu. W obu grupach wprowadzony był deficyt energetyczny. Przed rozpoczęciem badania uczestnicy stosowali przez 2 tygodnie SKD.
Badacze przewidywali, że w grupie CKD w związku z korzyściami wynikającymi z "ładowań węglowodanów", o jakich wiele się mówi (działanie anaboliczne, resynteza glikogenu mięśniowego, zwiększanie poziomów hormonów mających kluczowy wpływ na uczucie głodu i tempo przemiany materii) uzyskają lepsze efekty niż uczestnicy na SKD. Po wstępnej analizie wyników, "Muscle Prof" – usłyszał od jednego ze swoich podopiecznych - Ryana Lowery: "What's wrong, Doc?" - po 8 tygodniach odnotowano w obu grupach ubytek masy ciała (-3 kg), ale ubytek beztłuszczowej masy ciała był większy w grupie CKD (-2 kg vs. -1 kg). Beztłuszczowa masa ciała stanowiła 2/3 straconej masy ciała w grupie CKD i 1/3 w grupie SKD – inaczej mówiąc. Dodatkowo w odróżnieniu od uczestników z grupy SKD, w grupie CKD odnotowano spadek siły. Bardziej wnikliwa analiza uzyskanych rezultatów pokazała, że "ładowań węglowodanów" miały negatywny wpływ na poziomy ciał ketonowych – uczestnicy w grupie CKD po weekendowych ładowania wracali do ketozy dopiero w czwartek lub piątek. Zdaniem badaczy mogło mieć to decydujący wpływ na uzyskane rezultaty.
Wyniki tego badania dają do myślenia. Niewątpliwie jednak w celu wyciągnięcia bardziej klarownych wniosków odnośnie przydatności "ładowań węglowodanów" oraz optymalnych sposobów ich realizacji potrzebna jest większa liczba badań. Na podstawie tej próby nie należy również generalizować, że niezależnie od stosowanego protokołu CKD i kontekstu należy się spodziewać znacznego ubytki beztłuszczowej masy ciała. Przykładowo "Carb Nite" to coś zupełnie innego niż protokół badany w tej próbie.
Zmieniony przez - LukaszK w dniu 2015-09-28 20:48:42
3
Krzysztof Piekarz
solaros
__Logan__
lodzianin1
