Anonim
Dokonaj pomiarów.
Określenie Rzeczywistej Wartości Sukcesu Siły Mięśniowej Kończyn Górnych.
Autor: Charles Poliquin
W przeszłości prasa kulturystyczna często podawała wyniki najlepszych czempionów, uzyskanych w ich ulubionych ćwiczeniach. Wiedzieliśmy na przykład, że Reg Park był pierwszym kulturystą, który w wyciskaniu na ławce prostej uzyskał 500 funtów, a Bill Pearl mógł unieść w wyciskaniu za głowy w pozycji siedzącej 310 funtów. Natomiast Franco Columbu mógł wykonać martwy ciąg z ciężarem około 780 funtów, co przewyższało rekord świata dla jego kategorii wagowej. Za wyjątkiem Ronniego Colemana obecnie próżno szukać wyników tych najlepszych. Fotografie z zawodów, sesji treningowej? Pewnie. Filmy video z pozowania? Żaden problem. Z jakiegoś jednak powodu straciliśmy zainteresowanie śledzenia tego, czy obecni kulturyści są tak silni na jakich wyglądają.
Szczególnie jedna kwestia mogłaby wprowadzać w zakłopotanie. Kiedy Lou Ferrigno zakończył sukcesem próbę rwania 310 funtowej sztangi z pomostu w trakcie zawodów Superstars w 1976 roku publika oszalała z zachwytu. Jednak społeczność ciężarowców zanegowałaby ten rezultat, tłumacząc, że każdy sportowiec ważący co najmniej 100 funtów mniej od Dużego Louie mógłby z łatwością pobić ten rezultat. A 500 funtowy wynik Regegio Park’a nie wygląda imponującego, kiedy weźmiecie pod uwagę osiągnięcie 165 funtowej kobiety, która uzyskała 525 funtów w wyciskaniu na ławeczce.
To samo ma się do siłowania na rękę. Pomyślelibyście, że ktoś z dużym bicepsem mógłby być najlepszym w siłowaniu się na rękę, co niekoniecznie musi okazać się prawdą. John Brzenk jest uważany za najbardziej utytułowanego zawodnika w armwrestlingu, a Księga Rekordów Guinnessa zapisała go jako „ Najlepszego Zawodnika Armwrestlingu Wszechczasów". Brzenk przy wzroście 6’1’’ i wymiarach bicepsu prawego 18’, przedramienia prawego 16’ jest niekoniecznie przedstawicielem tego typu mężczyzn, których zdjęcie umieszcza się na okładce magazynu „Faceci o Ramionach Większych niż Głowa." Czynniki takie jak szybkość i technika są niezbędne w tym sporcie i w istocie sam Brzenk powie wam, że najlepszym rodzajem treningu w armwrestlingu nie jest uginanie przedramion, a siłowanie się na rękę.
Jedną z kwestii, które przekłamują pomiar siły mięśniowej kończyn górnych jest przeogromna ilość ćwiczeń, których używają kulturyści. Mój nowy program komputerowy iStrength Pro zawiera ponad 1400 wariacji ćwiczeń dla samego tricpesu! A kiedy rozważycie, że zastosowanie gryfów o większym przekroju poprzecznym, jak również taśm zwiększa ich stopień trudności, to staje się niezwykle trudnym dokładne oszacowanie ile nasz zawodnik może podnieść. Poczekajcie ja dopiero się rozgrzewam.
Musicie wziąć pod uwagę, że wiele z popularnych niegdyś ćwiczeń nie jest już praktykowanych w siłowniach. Kiedy ostatnio widzieliście kulturystę, który wykonywał podrzut ciężarowy, albo wyciskanie sztangi z klatki piersiowej w pozycji stojącej tzw. military press? Podobnie podciągnie na drążku zostało zastąpione przez ściąganie drążka do klatki piersiowej, wyciskanie na ławce prostej ćwiczeniem na maszynie butter fly, a przysiady wyciskaniem na suwnicy. I chociaż robi wrażenie kiedy ktoś może wycisnąć na ławce prostej 315 funtów, to prawdopodobnie jeszcze większym wrażeniem jest ta sama osoba wyciskająca na maszynie 5 talerzy każdy o masie 45 funtów. I nie zaczynajcie z wyciskaniem nóg na suwnicy, bo nie ma tam najwyraźniej miejsca by pomieścić wszystkie talerze dla tak silnych nóg i dlatego też to ćwiczenie wymaga dodatkowego widowiska w postaci partnerów stojących na maszynie.
Następnie mamy słynnego Boba Hoffmana „ Amerykańskiego Ojca Podnoszenia Ciężarów" z Klubu York Barbell. Hoffman napisał książkę pt: „Ogromne Ramiona: Jak Je rozwinąć", która została po raz pierwszy opublikowana w 1939 roku i jeszcze sześciokrotnie jej nakład został wznawiany (ostatni w 1972 roku). Na łamach 240 stronnicowego dzieła Hoffman omawia wiele wspaniałych metod kulturystów i sztangistów w odniesieniu do kończyn górnych, jednakże zaskakująco nie ma tam informacji na temat ćwiczeń izolowanych takich jak na przykład wznosy przedramion w podchwycie ze sztangą. Może, może tylko odrobinę nie zależało mu na tym?
Piszę o tym ponieważ jego filozofia treningowa dotycząca osiągnięcia wymarzonych wymiarów może zostać podsumowana cytatem zaczerpniętym z jego własnej książki; „ możesz uzyskać takie ramiona, o jakich każdy z mężczyzn mógłby tylko pomarzyć z tricepsem i bicepsem pięknie zarysowanym, co symbolizuje ogromną moc i siłę, jeśli tylko będziesz wykonywał ćwiczenie uginania ramion w różnych jego wariacjach, unoszenie ramienia bokiem w opadzie tułowia, „wyciskanie" w pozycji stojącej hantlami (military press), naprzemianstronne uginanie przedramion; podsumowując różnorodność ruchów uginania i wyciskania z odrobiną podciągania przyborów do górnej części klatki piersiowej w pozycji stojącej, jak również wiosłowania." Dziękujemy Bob!
W rezultacie nikt nie wie do licha jaki jest poprawny wynik dla uginania przedramion ze sztangą w pozycji stojącej, ani tym bardziej dla ugięć przedramion na modlitewniku z hantelką! To wszystko często prowadzi do braku równowagi strukturalnej, która obniża formę sportową i wzmaga ryzyko kontuzji okolic kończyny górnej.
W trakcie mojego szkolenia PICP Level 1 poświęcamy znaczącą ilość czasu, określając optymalne normy dla siły mięśniowej kończyny górnej oraz wykonujemy kilka z moich przykładowych testów do oszacowania strukturalnej równowagi dla kończyny górnej. Dodatkowo jako bonus dzielę się z wami wynikami w poszczególnych próbach, które moim zdaniem odzwierciedlają wyjątkową siłę i dlatego też tylko około jeden procent trenujących na świecie będzie w stanie osiągnąć wyżej wspomniane rezultaty.
Równowaga strukturalna mięśni zginaczy stawu łokciowego
Mięsień zginacz jest mięśniem, który zmniejsza kąt pomiędzy kośćmi, tak więc mięsień zginacz stawu łokciowego odpowiada za wykonanie ruchu zgięcia w stawie łokciowym. Do tej grupy możemy na przykład zaliczyć mięsień dwugłowy ramienia - biceps.
Oto trzy podstawowe ćwiczenia dla zginaczy stawu łokciowego: wznosy przedramion w nachwycie, wznosy przedramion w podchwycie w uchwycie wąskim, ugięcia przedramion hantlami na modlitewniku. Wybrałem te ćwiczenia, ponieważ zmniejszają one do minimum możliwość oszukiwania. Każde powtórzenie powinno zostać wykonane z pełnym wyprostem a przedramiona muszą wejść w kontakt z bicepsem w trakcie fazy koncentrycznej ruchu (znana również jako pozycja szczytowego napięcia mięśnia).
...
Cały artykuł możesz przeczytać na stronie Charlesa Poliquina:http://www.charlespoliquin.com/ArticlesMultimedia/Articles/Article/488/Dokonaj_pomiarów.aspx?lang=PO
Określenie Rzeczywistej Wartości Sukcesu Siły Mięśniowej Kończyn Górnych.
Autor: Charles Poliquin
W przeszłości prasa kulturystyczna często podawała wyniki najlepszych czempionów, uzyskanych w ich ulubionych ćwiczeniach. Wiedzieliśmy na przykład, że Reg Park był pierwszym kulturystą, który w wyciskaniu na ławce prostej uzyskał 500 funtów, a Bill Pearl mógł unieść w wyciskaniu za głowy w pozycji siedzącej 310 funtów. Natomiast Franco Columbu mógł wykonać martwy ciąg z ciężarem około 780 funtów, co przewyższało rekord świata dla jego kategorii wagowej. Za wyjątkiem Ronniego Colemana obecnie próżno szukać wyników tych najlepszych. Fotografie z zawodów, sesji treningowej? Pewnie. Filmy video z pozowania? Żaden problem. Z jakiegoś jednak powodu straciliśmy zainteresowanie śledzenia tego, czy obecni kulturyści są tak silni na jakich wyglądają.
Szczególnie jedna kwestia mogłaby wprowadzać w zakłopotanie. Kiedy Lou Ferrigno zakończył sukcesem próbę rwania 310 funtowej sztangi z pomostu w trakcie zawodów Superstars w 1976 roku publika oszalała z zachwytu. Jednak społeczność ciężarowców zanegowałaby ten rezultat, tłumacząc, że każdy sportowiec ważący co najmniej 100 funtów mniej od Dużego Louie mógłby z łatwością pobić ten rezultat. A 500 funtowy wynik Regegio Park’a nie wygląda imponującego, kiedy weźmiecie pod uwagę osiągnięcie 165 funtowej kobiety, która uzyskała 525 funtów w wyciskaniu na ławeczce.
To samo ma się do siłowania na rękę. Pomyślelibyście, że ktoś z dużym bicepsem mógłby być najlepszym w siłowaniu się na rękę, co niekoniecznie musi okazać się prawdą. John Brzenk jest uważany za najbardziej utytułowanego zawodnika w armwrestlingu, a Księga Rekordów Guinnessa zapisała go jako „ Najlepszego Zawodnika Armwrestlingu Wszechczasów". Brzenk przy wzroście 6’1’’ i wymiarach bicepsu prawego 18’, przedramienia prawego 16’ jest niekoniecznie przedstawicielem tego typu mężczyzn, których zdjęcie umieszcza się na okładce magazynu „Faceci o Ramionach Większych niż Głowa." Czynniki takie jak szybkość i technika są niezbędne w tym sporcie i w istocie sam Brzenk powie wam, że najlepszym rodzajem treningu w armwrestlingu nie jest uginanie przedramion, a siłowanie się na rękę.
Jedną z kwestii, które przekłamują pomiar siły mięśniowej kończyn górnych jest przeogromna ilość ćwiczeń, których używają kulturyści. Mój nowy program komputerowy iStrength Pro zawiera ponad 1400 wariacji ćwiczeń dla samego tricpesu! A kiedy rozważycie, że zastosowanie gryfów o większym przekroju poprzecznym, jak również taśm zwiększa ich stopień trudności, to staje się niezwykle trudnym dokładne oszacowanie ile nasz zawodnik może podnieść. Poczekajcie ja dopiero się rozgrzewam.
Musicie wziąć pod uwagę, że wiele z popularnych niegdyś ćwiczeń nie jest już praktykowanych w siłowniach. Kiedy ostatnio widzieliście kulturystę, który wykonywał podrzut ciężarowy, albo wyciskanie sztangi z klatki piersiowej w pozycji stojącej tzw. military press? Podobnie podciągnie na drążku zostało zastąpione przez ściąganie drążka do klatki piersiowej, wyciskanie na ławce prostej ćwiczeniem na maszynie butter fly, a przysiady wyciskaniem na suwnicy. I chociaż robi wrażenie kiedy ktoś może wycisnąć na ławce prostej 315 funtów, to prawdopodobnie jeszcze większym wrażeniem jest ta sama osoba wyciskająca na maszynie 5 talerzy każdy o masie 45 funtów. I nie zaczynajcie z wyciskaniem nóg na suwnicy, bo nie ma tam najwyraźniej miejsca by pomieścić wszystkie talerze dla tak silnych nóg i dlatego też to ćwiczenie wymaga dodatkowego widowiska w postaci partnerów stojących na maszynie.
Następnie mamy słynnego Boba Hoffmana „ Amerykańskiego Ojca Podnoszenia Ciężarów" z Klubu York Barbell. Hoffman napisał książkę pt: „Ogromne Ramiona: Jak Je rozwinąć", która została po raz pierwszy opublikowana w 1939 roku i jeszcze sześciokrotnie jej nakład został wznawiany (ostatni w 1972 roku). Na łamach 240 stronnicowego dzieła Hoffman omawia wiele wspaniałych metod kulturystów i sztangistów w odniesieniu do kończyn górnych, jednakże zaskakująco nie ma tam informacji na temat ćwiczeń izolowanych takich jak na przykład wznosy przedramion w podchwycie ze sztangą. Może, może tylko odrobinę nie zależało mu na tym?
Piszę o tym ponieważ jego filozofia treningowa dotycząca osiągnięcia wymarzonych wymiarów może zostać podsumowana cytatem zaczerpniętym z jego własnej książki; „ możesz uzyskać takie ramiona, o jakich każdy z mężczyzn mógłby tylko pomarzyć z tricepsem i bicepsem pięknie zarysowanym, co symbolizuje ogromną moc i siłę, jeśli tylko będziesz wykonywał ćwiczenie uginania ramion w różnych jego wariacjach, unoszenie ramienia bokiem w opadzie tułowia, „wyciskanie" w pozycji stojącej hantlami (military press), naprzemianstronne uginanie przedramion; podsumowując różnorodność ruchów uginania i wyciskania z odrobiną podciągania przyborów do górnej części klatki piersiowej w pozycji stojącej, jak również wiosłowania." Dziękujemy Bob!
W rezultacie nikt nie wie do licha jaki jest poprawny wynik dla uginania przedramion ze sztangą w pozycji stojącej, ani tym bardziej dla ugięć przedramion na modlitewniku z hantelką! To wszystko często prowadzi do braku równowagi strukturalnej, która obniża formę sportową i wzmaga ryzyko kontuzji okolic kończyny górnej.
W trakcie mojego szkolenia PICP Level 1 poświęcamy znaczącą ilość czasu, określając optymalne normy dla siły mięśniowej kończyny górnej oraz wykonujemy kilka z moich przykładowych testów do oszacowania strukturalnej równowagi dla kończyny górnej. Dodatkowo jako bonus dzielę się z wami wynikami w poszczególnych próbach, które moim zdaniem odzwierciedlają wyjątkową siłę i dlatego też tylko około jeden procent trenujących na świecie będzie w stanie osiągnąć wyżej wspomniane rezultaty.
Równowaga strukturalna mięśni zginaczy stawu łokciowego
Mięsień zginacz jest mięśniem, który zmniejsza kąt pomiędzy kośćmi, tak więc mięsień zginacz stawu łokciowego odpowiada za wykonanie ruchu zgięcia w stawie łokciowym. Do tej grupy możemy na przykład zaliczyć mięsień dwugłowy ramienia - biceps.
Oto trzy podstawowe ćwiczenia dla zginaczy stawu łokciowego: wznosy przedramion w nachwycie, wznosy przedramion w podchwycie w uchwycie wąskim, ugięcia przedramion hantlami na modlitewniku. Wybrałem te ćwiczenia, ponieważ zmniejszają one do minimum możliwość oszukiwania. Każde powtórzenie powinno zostać wykonane z pełnym wyprostem a przedramiona muszą wejść w kontakt z bicepsem w trakcie fazy koncentrycznej ruchu (znana również jako pozycja szczytowego napięcia mięśnia).
...
Cały artykuł możesz przeczytać na stronie Charlesa Poliquina:http://www.charlespoliquin.com/ArticlesMultimedia/Articles/Article/488/Dokonaj_pomiarów.aspx?lang=PO
Krzysztof Piekarz
masti
nuril
Bull
Przecież dział dopiero zaczyna pracować i to są pierwsze arty, które są dostępne. Poczekaj chociaż na więcej tłumaczeń i nie oceniaj jeszcze tego, co jest.
