Tradycyjnie w Chinach nie stosowano systemu stopni, ale jest on tam wprowadzany powoli od około 1996 roku. Z założenia system ten ma obejmować zarówno sportowe wushu, jak i tradycyjne systemy. Z tym, że będzie to długotrwały proces.
W pierwszym etapie nacisk jest na upowszechnienie systemu stopni w Chinach, wewnątrz sportowego wushu. Tradycyjne systemy to kwestia dalsza (bo też i
znacznie bardziej skomplikowana). Po kilku latach pracy nad wprowadzaniem systemu w Chinach, zaczęto organizować kursy weryfikacyjne dla chińskich
trenerów sportowego wushu mieszkających poza Chinami. Obecnie także nie-Chińczycy, którzy zajmują się sportową wersją wushu mogą się poddać
takiej weryfikacji. Jesli chodzi o systemy tradycyjne, to jest to jeszcze kwestia wielu, wielu lat, bo jest to zbyt złożona kwestia, by dało się ją szybko załatwić.
Jeśli chodzi o sportowe wushu, to dokonano podzialo na cztery specjalności, w których można się kształcić i uzyskiwać kolejne stopnie: changquan,
nanquan, taijiquan i
sanda. Szczegółowe wymagania zostały dostosowane do specyfiki każdej z tych dyscyplin sportowych. Np. w przypadku sportowego
taijiquan zostały utworzone kolejne uproszczone formy, tak że na pierwszy stopień trzeba znać formę 8-ruchową, na drugi 16 ruchową itd.
W systemie chińskim dokonano podzialu na 3 grupy stopni: niższe, średnie i wyższe, określane również jako: uczniowskie, instruktorskie i mistrzowskie.
Każda z tych grup obejmuje 3 stopnie. Stopni jest w sumie 9, od 1 duan - stopień najniższy do 9 duan - stopień najwyższy. W momencie rozpoczęcia
wprowadzania systemu stopni ustalono, że będą one oznaczane okrągłymi plakietkami, z odpowiednimi symbolami w odpowiednich kolorach, a mianowicie:
STOPNIE NIŻSZE/UCZNIOWSKIE
1 duan - zielony orzeł
2 duan- srebrny orzeł
3 duan - złoty orzeł
STOPNIE ŚREDNIE/INSTRUKTORSKIE
4 duan - zielony tygrys
5 duan - srebrny tygrys
6 duan - złoty tygrys
STOPNIE WYŻSZE/MISTRZOWSKIE
7 duan - zielony smok
8 duan - srebrny smok
9 duan - złoty smok.
Szczegółowe wymogi zostały określone dla czterech wspomnianych wyżej "styli" sportowych. Dla systemów tradycyjnych, czy jak to się w Chinach określa -
"ludowych" (minjian - wśród ludu) określono pewne wymogi ogólne, bez precyzowania jakichkolwiek szczegółów, by środowiska konkretnych styli mogły
same wypracować wymogi dostosowane do własnej specyfiki i metodyki nauczania. Czyli np. mówi się, że na jakiś stopień trzeba znać podstawy
systemu, albo większą część systemu, albo główny zrąb systemu, albo w zasadzie dobrze znać cały system (6 duan), albo dobrze znać cały system i
wnieść do niego indywidualny twórczy wkład (7 duan) itp. Natomiast wszelkie szczegóły, jak powiedziałem są pozostawione do ustalenia przez środowiska
uprawiające konkretne style wushu/kung-fu.
Andrzej Kalisz - AKADEMIA YIQUAN
http://www.yiquan.com.pl
xiang zhidao quanshu zhi jingsui, xian cong zhan zhuang qi