~!~Świerzak nie cham~I założy SPAM~!~

elite @

center a ja dzis widzialem chalwe pistacjowa ****a no na pewno byla wypasiona ale duze opakowanie i tez wiem ze bym narazl zjadl to sobie kupilem mniejsza orzechowom ale nadrobilem wafelkami uwielbiam slodycze szczegolnie po dzojach

strefa dzieki kurva, dzieki

Panowie nie wiecie czy loratadyna która teoretycznie ma to samo zastosowanie w leczeniu co ketotifen działa w ten sam sposób przy użyciu clena ? chodzi o nie zwiększanie dawki clena a działanie zostaje na tym samym poziomie ... nie wiem czy sie wyraziłem jasno ale moze łapiecie hehe

ogolnie to sie strasznie z-zipowalem w pokoju mam syf od paru dni az sie dziwie ze kobieta nie narzeka

strefa zaraz to rozkminimy

e-lite smacznego


mi sie jakoś ustawił apetyt na golonki,schabowe i bigos od tej diety mi sie w dupie poprzewracało przerwa sie przyda

szocik cypio dzisiaj poszedł bezboleśnie jest

http://www.alergia.org.pl/lek/archiwum/00_04/farmakoterapia.html

luknij tu w połowie przy antyhistaminiakach

Gym gratuluje

Zmieniony przez - strefab4 w dniu 2008-02-11 19:12:57

Loratadyna
loratadine
antihistaminicum
R06AX

Działanie: Pochodna piperydyny, długo działający lek przeciwhistaminowy II generacji, wybiórczy antagonista obwodowych receptorów H1. W zalecanych dawkach nie wykazuje działania cholinolitycznego ani depresyjnego na OUN (nie powoduje sedacji, upośledzenia czynności poznawczych ani sprawności psychomotorycznej). Nie działa na receptory serotoninowe ani adrenergiczne. In vitro wywiera wpływ na komórki zapalne odczynu alergicznego. Wykazuje słabe działanie rozszerzające oskrzela, blokuje wywołany histaminą skurcz oskrzeli u chorych na astmę, zmniejsza wysiłkowy skurcz oskrzeli. Po 12 mies. stosowania nie występuje tachyfilaksja. Podana p.o. wchłania się dobrze, podczas pierwszego przejścia ulega metabolizmowi w wątrobie do aktywnego metabolitu - desloratadyny. Działanie pojawia się 30 min po podaniu. tmax loratadyny wynosi 1-2 h, tmax jej aktywnego metabolitu - 3-4 h. Spożycie posiłku może zwiększać wchłanianie loratadyny o ok. 40%, a stężenie aktywnego metabolitu może się zwiększyć o ok. 15%. Maksymalne działanie leku występuje 4-6 h po podaniu i utrzymuje się ok. 24 h. Stan stacjonarny ustala się po 5 dniach stosowania leku. Loratadyna wiąże się w 97-99% z białkami osocza, a dezloratadyna w 73-76%. Słabo przenika do OUN. Metabolizowana jest w wątrobie przy udziale enzymów cytochromu P-450 - CYP 3A4 i CYP 2D6. Głównym czynnym metabolitem jest dekarboetoksyloratadyna (dezloratadyna), która powoduje wydłużenie czasu działania leku. W przypadku niewydolności nerek lub wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku dochodzi do przedłużenia czasu działania leku. Około 80% dawki wydalane jest w postaci metabolitów z moczem i kałem do 10 dni po podaniu. t1/2 loratadyny wynosi 8,4 h (3-20 h), t1/2 dezloratadyny - 27 h (9-92 h). U chorych w podeszłym wieku t1/2 loratadyny wynosi 18,2 h, a jej głównego metabolitu - 17,5 h. U chorych z upośledzeniem czynności wątroby t1/2 - 24 h (37 h dla głównego metabolitu).

Wskazania: Całoroczny lub sezonowy alergiczny nieżyt nosa, przewlekła pokrzywka idiopatyczna. Leczenie objawów alergicznego zapalenia spojówek (świądu i pieczenia oczu). Podawanie (wraz z innymi lekami) korzystne jest też w leczeniu ostrego zapalenia zatok (wskazanie niezarejestrowane w Polsce). Stosowana profilaktycznie w okresie pylenia zmniejsza nasilenie objawów sezonowego alergicznego nieżytu nosa i zwiększa liczbę dni wolnych od objawów.

Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciąża. Loratadynę należy odstawić 7 dni przed wykonaniem skórnych testów alergicznych. Należy zachować ostrożność u chorych przyjmujących równolegle leki hamujące wątrobowy metabolizm loratadyny, a także w przypadku równoległego jej stosowania z lekami moczopędnymi oraz lekami zmniejszającymi stężenie potasu w surowicy. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci do 2. rż.

Interakcje: Równoległe stosowanie loratadyny z inhibitorami cytochromu P-450, np. cymetydyną, ranitydyną, ketokonazolem, itrakonazolem, erytromycyną, klarytromycyną powoduje zwiększenie stężenia loratadyny i jej aktywnego metabolitu w osoczu; skutki kliniczne tej interakcji nie są znane. Alkohol nie nasila działania loratadyny, jednak nie należy go spożywać podczas leczenia. Nie można wykluczyć nasilenia działania leków działających hamująco na OUN (leki nasenne, uspokajające, przeciwbólowe, zwiotczające mięśnie) w trakcie równoległego stosowania z loratadyną.

Działanie niepożądane: Występują rzadko i są przemijające. Bóle głowy, nerwowość, uczucie zmęczenia, senność, zwiększenie łaknienia, bezsenność. Bardzo rzadko nudności, suchość błon śluzowych jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej żołądka, zawroty głowy, tachykardia, kołatanie serca, omdlenia, osutka, utrata włosów, wstrząs anafilaktyczny, zaburzenia czynności wątroby, nadkomorowe zaburzenia rytmu serca. W przypadku przedawkowania: senność, bóle głowy, tachykardia; brak swoistego antidotum - należy podać węgiel aktywowany, wykonać płukanie żołądka, stosować leczenie objawowe i podtrzymujące. Lek nie jest usuwany za pomocą hemodializy.

Ciąża i laktacja: Kategoria B. Brak odpowiednich badań dotyczących stosowania u kobiet w ciąży; nie stosować w ciąży. Loratadyna przenika do pokarmu kobiecego; nie stosować w okresie karmienia piersią.

Dawkowanie: P.o. najlepiej przed posiłkiem. Dorośli i dzieci po 12. rż. (mc. >30 kg): 10 mg 1 raz na dobę. Dzieci 2.-12. rż.: mc. <30 kg 5 mg 1 raz na dobę, mc. >30 kg - 10 mg 1 x/d. U chorych z ciężką niewydolnością wątroby o mc. >30 kg początkowo 10 mg co drugi dzień, <30 kg mc. - 5 mg co drugi dzień. U osób z zaburzeniem czynności nerek oraz osób w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawki.

Uwagi: Loratadyna nie upośledza sprawności psychofizycznej, jednak w przypadku wystąpienia nasilonych działań niepożądanych należy zachować ostrożność podczas kierowania pojazdami i obsługi maszyn.

Preparaty
loratadine










Ketotifen
ketotifen
antiallergicum, antiasthmaticum, antihistaminicum
R06AX
Działanie: Pochodna benzacykloheptatiofenu, lek przeciwastmatyczny nierozszerzający oskrzeli o silnym działaniu przeciwalergicznym, niekompetycyjny inhibitor receptorów histaminowych H1. Hamuje uwalnianie histaminy i leukotrienów oraz aktywację granulocytów kwasochłonnych przez ludzkie rekombinowane cytokiny, a w konsekwencji hamuje ich napływ do miejsca zapalenia. Hamuje także rozwój nadreaktywności dróg oddechowych, związanej z aktywacją płytek krwi przez czynnik pobudzający płytki krwi (PAF) lub wywołanej pobudzeniem układu nerwowego w następstwie stosowania leków sympatykomimetycznych albo narażenia na alergen. Po podaniu p.o. wchłania się prawie całkowicie. Dostępność biologiczna wynosi ok. 50%; 50% dawki ulega metabolizmowi podczas pierwszego przejścia. tmax - 2-4 h. Pokarm nie wpływa na dostępność biologiczną leku. Ketotifen w 75% wiąże się z białkami osocza. Przenika przez łożysko, jednak jego stężenie w tkankach płodu jest znikome. Głównym metabolitem jest praktycznie nieczynny N-glukuronian ketotifenu. Metabolizm ketotifenu u dzieci jest taki sam jak u dorosłych, jednak klirens całkowity jest większy u dzieci. Eliminacja jest dwufazowa; t1/2a wynosi 3-5 h, t1/2b - 21 h. Około 1% dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej w ciągu 48 h, 60-70% jest wydalane w postaci metabolitów. Po podaniu w postaci kropli do oczu do worka spojówkowego tmax w rogówce, spojówce, twardówce, tęczówce wynosi 15 min, t1/2 - ok. 1,5 h. Po podaniu do worka spojówkowego 9,8% dawki wydala się z moczem, 83,3% - z kałem.

Wskazania: P.o. Długotrwałe zapobieganie astmie oskrzelowej, alergicznemu zapaleniu oskrzeli, objawom astmatycznym związanym z alergicznym nieżytem nosa. Zapobieganie alergiom wielonarządowym: ostrej i przewlekłej pokrzywce, atopowemu zapaleniu skóry, alergicznemu nieżytowi nosa i alergicznemu zapaleniu spojówek, a także leczenie objawowe tych alergii. Krople do oczu. Leczenie objawów alergicznego zapalenia spojówek.

Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. U chorych otrzymujących ketotifen p.o. równolegle z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi należy kontrolować liczbę płytek ze względu na możliwość przemijającego zmniejszenia się ich liczby. Rozpoczynając długotrwałe leczenie p.o., nie należy gwałtownie przerywać podawania innych leków przeciwastmatycznych działających objawowo i profilaktycznie, w szczególności kortykosteroidów. Należy zachować ostrożność u chorych na padaczkę, ponieważ lek może obniżać próg drgawkowy i wywoływać napady drgawek. Lek nie jest skuteczny w przerywaniu trwającego napadu astmy. Należy zaprzestać podawania leku w postaci kropli do oczu, jeśli podczas jego stosowania wystąpi zapalenie brzegów powiek i(lub) skóry powiek.

Interakcje: Ketotifen może nasilać działanie leków hamujących czynność OUN, leków przeciwhistaminowych oraz alkoholu. Ketotifen stosowany p.o. równolegle z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi może powodować przemijające zmniejszenie liczby płytek krwi. W czasie leczenia ketotifenem wyniki wykonywanych testów z alergenami mogą być fałszywie ujemne, dlatego lek należy odstawić 3-4 dni przed planowanymi badaniami.

Działanie niepożądane: P.o. Na początku leczenia, zwłaszcza w ciągu pierwszych 2 tyg. może wystąpić działanie sedatywne leku. Rzadko: suchość błony śluzowej jamy ustnej, zawroty głowy, zaburzenia koordynacji mięśniowej, zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, zaparcia lub biegunka). W rzadkich przypadkach, zwłaszcza u dzieci - objawy pobudzenia OUN (pobudzenie psychoruchowe, drażliwość, bezsenność i nerwowość). Sporadycznie zwiększenie masy ciała. Rzadko zapalenie pęcherza moczowego. Bardzo rzadko zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych oraz zapalenie wątroby. Sporadycznie ciężkie reakcje skórne (rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona). W postaci kropli ocznych. Przemijające kłucie i pieczenie, bardzo rzadko podrażnienie, obrzęk i świąd, sporadycznie zapalenie brzegów i skóry powiek. W przypadku przedawkowania senność, nadmierne uspokojenie, splątanie i dezorientacja, tachykardia i niedociśnienie oraz, zwłaszcza u dzieci, nadpobudliwość lub drgawki, przemijająca śpiączka. Brak swoistego antidotum, leczenie objawowe.

Ciąża i laktacja: Kategoria C. Ze względu na brak odpowiednich badań ketotifen może być stosowany u kobiet w ciąży wyłącznie w przypadku zdecydowanej konieczności. Nie stosować w okresie karmienia piersią.

Dawkowanie: P.o. podczas śniadania i kolacji. Dorośli. 1 mg 2 razy na dobę. U chorych szczególnie wrażliwych na działanie sedatywne preparatu początkowo 0,5 mg 2 dwa razy na dobę, następnie zwiększać stopniowo dawkę w okresie 1 tyg. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 4 mg/d w 2 daw. podz. U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Do osiągnięcia pełnego efektu w zapobieganiu astmie oskrzelowej może być konieczne leczenie trwające kilka tyg. Jeżeli pożądana reakcja na lek nie występuje po kilku tyg., zaleca się kontynuowanie leczenia przynajmniej przez 2-3 mies. W przypadku jednoczesnego stosowania leków rozszerzających oskrzela i ketotifenu, częstotliwość przyjmowania leków rozszerzających oskrzela może być zmniejszona. W razie konieczności odstawienia leku, należy robić to stopniowo przez 2-4 tyg. Należy się liczyć z nawrotem objawów astmy. Dzieci. U dzieci do 3. rż. stosować w postaci syropu, u dzieci po 3. rż. stosować w postaci syropu lub tabletek. Dzieci 6. mż.-3. rż. 0,05 mg/kg mc. 2 razy na dobę. Dzieci po 3. rż.: 1 mg 2 razy na dobę. W postaci kropli do oczu. Dorośli: 1 kropla do worka spojówkowego 4 razy na dobę.

Uwagi: Podczas pierwszych kilku dni stosowania ketotifen może upośledzić sprawność psychofizyczną; należy zachować szczególną ostrożność w trakcie kierowania pojazdami lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Pacjenci, u których po wkropleniu leku występuje zamglenie widzenia nie powinni w tym czasie prowadzić pojazdów bądź obsługiwać urządzeń mechanicznych. Ponieważ sporadycznie obserwowano zawroty głowy i osłabione reakcje również po podaniu leku miejscowo, prowadzący pojazdy i obsługujący maszyny powinni być poinformowani o możliwości wystąpienia takich objawów. Po wkropleniu leku soczewki kontaktowe można założyć ponownie nie wcześniej niż po 15 min. W przypadku jednoczesnego stosowania innego leku okulistycznego należy zachowywać przerwę co najmniej 5 min pomiędzy kolejnym wkropleniem.

Preparaty
ketotifen fumarate
ketotifen



poczytajta i pomyslimy

Zmieniony przez - e-lite w dniu 2008-02-11 19:15:02

Zmieniony przez - e-lite w dniu 2008-02-11 19:18:58