Skwara nie spamuj!!!!!
jesli chodzi o uwrazliwienie 200mg kwasu alfa-liponowego lub 50mg D-Pinitolu znacząco zwiększy wrażliwość na insulinę.
a tu info z neta
GLUCOPHAGE
(Chlorowodorek metforminy – tabletki)
i
GLUCOPHAGE – XR
(Chlorowodorek metforminy – tabletki o przedłużonym działaniu)
Charakterystyczne informacje:
Klasa środka: Stymulator receptorów
Przeciętne dawki: 500 – 850 mg 1 – 2 razy dziennie
Retencja wody: Niska, do średniej
Wysokie ciśnienie krwi: Rzadko
Glucophage jest lekiem przeciwcukrzycowym przepisywanym do leczenia cukrzycy typu II. Cukrzyca typu II zwana jest także cukrzycą insulinoniezależną. Jednostki posiadające ten typ cukrzycy są zazwyczaj niezdolne do naturalnej produkcji wystarczającej ilości insuliny (w odpowiedzi na przyjmowane pokarmy) bądź też cierpią na niewrażliwość receptorów insulinowych. Jednakże Glucophage może być też przepisywany w przypadku cukrzycy typu I jako środek dodatkowo kontrolujący glukozę (cukier znajdujący się we krwi) w zgodzie z iniekcjami insuliny.
Kliniczne stosowanie Glucophagu jest bardzo powszechne. Lek może:
1. Zwiększać liczbę i wrażliwość receptorów insulinowych w komórkach
2. Zmniejszać ilość wchłanianej z jelit glukozy / cukru
3. Zmniejszać ilość wytwarzanej przez wątrobę glukozy / cukru (jednym ze źródeł do produkcji glukozy w wątrobie są aminokwasy)
Te trzy efekty wyjaśniają, dlaczego kliniczne podawanie Glucophagu rzadko kończy się doniesieniami o dodatkowym efekcie hipoglikemicznym w czasie podawania samego środka. Mimo to w połączeniu z iniekcjami insuliny i / lub laurylosiarczanów (Glipizyd), dochodzi do znaczącego wzrostu zapotrzebowania na węglowodany i wzrostu masy.
Zapytani kulturyści używali Glucophagu w inny sposób do różnych celów:
1. W czasie etapów budowania masy mięśniowej stosowanie egzogenicznej insuliny, 500 – 850 mg Glucophagu 1 – 2 dziennie podniosło skuteczność insuliny. Zawdzięcza się to zwiększeniu liczby i wrażliwości receptorów. Glucophage zmniejszył również ilość potrzebnej do otrzymania maksymalnych efektów insuliny
2. W czasie regeneracji trzustki lub okresów, w których stosowano Glipizyd, Glyburid lub inną stymulację trzustki / insuliny, Glucophage zwiększył skuteczność i wzmocnił rezultaty. 500 mg 2 razy dziennie stanowiło powszechną dawkę Glucophagu używaną w tym celu..
3. W czasie etapów diety, kulturyści używali Glucophagu jako środka zmniejszającego produkcję glukozy przez wątrobę i absorpcję glukozy z jelita cienkiego. Uszczupliło to samo w sobie wydzielanie przez trzustkę insuliny i zwiększyło zależność organizmu od zmagazynowanej tkanki tłuszczowej jako źródła energii. Właśnie to zostało szczególnie wykorzystane w czasie stosowania GH i PGF-2, a także oddziaływało synergistycznie z SAA. PONIEWAŻ receptory insulinowe w komórkach są bardziej wrażliwe i ponieważ istnieje wymienna stymulacja pomiędzy IGF-2 i insuliną (i ich przeciwstawnymi receptorami), zauważono znaczące nabieranie beztłuszczowej masy mięśniowej. To w konsekwencji pomogło zmniejszyć negatywne skutki diety na endogeniczną produkcję IGF-1.
• Albowiem produkowane jest mniej IGF-1 w czasie etapów diety, zachowywana jest niższa ilość beztłuszczowej masy mięśniowej. Jeżeli receptory w komórkach są liczebniejsze i wrażliwsze, mniej IGF-1 jest potrzebne do stymulacji. 500 mg Glucophagu zostało przyjęte jako wystarczająca ilość do osiągnięcia tego celu.
Glucophage był podany wraz z posiłkami i nigdy później niż 6 godzin przed snem. Jednostki cierpiące na problemy z nerkami nie stosowały Glucophagu, a większość sportowców była świadoma faktu, że w niektórych przypadkach łączenia go z doustnym środkami 17 – alfa – alkilowymi mogłoby przyczynić się to do większego uszkodzenia wątroby.
Wprowadzenie do leku daje pewien wgląd w potencjalne niebezpieczeństwa stosowania go bez nadzoru:
Połączenie Glucophagu z Digoxinem (Lanoxin), furosemidem (Lasix) lub jakimkolwiek innym diuretykiem jest niebezpieczne dla osób mających problemy z sercem. Glucophage znany jest także z przyczyniania się do kwasicy mleczanowej. Kwasica mleczanowa jest nabudowaniem ilości kwasu mlekowego w krwiobiegu. Przedłużone nadmierne nabudowanie kwasu mlekowego może spowodować poważne uszkodzenia. Używanie alkoholu zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej w czasie okresów podawania Glucophagu. Przed użyciem konieczna konsultacja lekarska.
OBJAWY KWASICY MLECZANOWEJ
• odurzenie lub pobudzenie
• uczucie zmęczenia, osłabienia, niepokoju
• bóle mięśniowe
• spowolnienie bądź zaburzenia rytmu serca
• uczucie zimna
• problemy żołądkowe e
AVANDIA
(Roziglitazon tabletki)
Charakterystyczne informacje:
Klasa środka: Doustna tiazolidyna
Przeciętne dawki: 2 – 8 mg 1 – 2 dziennie
Retencja wody: Umiarkowana (podobna do małych dawek insuliny stosowanych u niektórych osób)
Wysokie ciśnienie krwi: Rzadko
Avandia jest lekiem antydiabetycznym wydawanym z przepisu lekarza, podobnym w działaniu do Glucophagu (chlorowodorek metforminy) i należy do dość nowej grupy leków zwanych tiazolidynami. Stosowanie Avandii z medycznego punktu widzenia ograniczone jest do leczenia cukrzycy typu II. Lek zwiększa ilość i wrażliwość receptorów insulinowych w komórkach. To z kolei pozwala ciału na lepsze wykorzystywanie insuliny, a zatem odżywianie komórek niezbędnymi składnikami odżywczymi, których potrzebują do regeneracji i wzrostu. Nieodzowność leków pokroju tiazolidyn bierze się z tendencji do zmniejszenia wrażliwości receptorów insulinowych spowodowanej długotrwałym leczeniem diabetycznym. Oznacza to, że diabetycy stają się odporni na insulinę, zaś ich komórki zaczynają ulegać degeneracji. W rzeczy samej, odporność insulinowa tkwi u podstaw przyczyny cukrzycy typu II. Leczenie kliniczne cukrzycy zaczęło wreszcie kierować się w stronę synergii pomiędzy lekami a hormonami.
Największa elita kulturystyczna stwierdziła, że działanie i synergia między lekami a hormonami była kluczem do maksymalnego wzrostu. A w przypadku leków takich jak Avandia, metodologia stosowania była różnoraka.
Insulina jest prawdopodobnie najbardziej anabolicznym hormonem, jaki istnieje. Zauważono także, iż jest wysoce synergistyczna w odniesieniu do GH, IGF-1, PGF-2, sterydów anaboliczno-androgennych i kilku innych środków pobudzających wzrost. Jednakże maksymalny wzrost wymaga maksymalnej stymulacji receptorów. (co oczywiście jest wysoce zależne od ilości i wrażliwości receptorów). Był przypadek, że kilkoro sportowców znalazło się w stanie stagnacji wzrostu ze względu na niewrażliwość na insulinę. Czasem było to wywołane nadużywaniem w czasie cykli insuliny egzogenicznej. Jednakże znacznie częściej było to spowodowane predyspozycjami sportowców w kierunku ograniczeń genetycznych, które układ zewnątrzwydzielniczy nałożył na proces wzrostu. W innych przypadkach, większość grupy odnotowała ponowny znaczący postęp we wzroście dzięki stosowaniu leków typu Avandia.
• 2.25 – 4.5 kg przyrosty mięśni były powszechne w czasie normalnego sezonu.
Avandia jest wytwarzana przez Smith Kline Beech Pharmaceuticals i jest dostępna w tabletkach o dawkach 2 mg, 4 mg lub 8 mg. Sportowcy z reguły używają Avandię w 12-tygodniowych cyklach z progresją dawki:
Tydzień 1 – 3: 2 mg 2 razy dziennie
Tydzień 4 – 6: 4 mg 2 razy dziennie
Tydzień 7 – 9: 6 mg 2 razy dziennie
Tydzień 10 – 12: 8mg 2 razy dziennie
Według dostępnej literatury wymagane jest 12 tygodni ciągłego podawania Avandii, aby u większości osób osiągnąć pełną efektywność. Informacją dodatkową jest to, iż Avandia polepsza rezultaty otrzymane dzięki IGF-1, jak również i insulinie. Wszystko to dzięki przemiennemu efektowi stymulującemu, jaki każdy z tych hormonów wywiera na przeciwne receptory. Mogło to mieć pozytywny wpływ na stosownie GH ponieważ konwertuje on do i pobudza uwalnianie IGF-1.
Komentarze
• Kiedy sportowcy zażywali Avandię, pojawiła się hipoglikemia (niedocukrzenie), która ustąpiła po podaniu węglowodanów.
• Normalna dawka węglowodanów dla sportowców stosujących insulinę wynosiła 10g na każdą I.U. dostarczonej insuliny. Jednakże, gdy stosowanie Avandii (lub Glucophagu) pokryło się z planem, w którym uwzględniono insulinę lub stymulatory trzustki (takie jak Glipizyd), porcja często wzrastała do 12 – 15 g węglowodanów na każdą I.U. insuliny (zobacz: Insulina)
• Pomyłka w dostarczaniu odpowiedniej ilości węglowodanów kończyła się zwiększoną potliwością, widzeniem zatartym, drżeniem, bólami głowy i rozkojarzeniem.
• Wartości enzymów wątrobowych powinny być regularnie kontrolowane przed, w czasie i po stosowaniu Avandii (lub Glucophagu).
• Należy zauważyć, że dodatkowe efekty uboczne rzeczywiście istnieją; wymieniając kilka: utrata przytomności, śpiączka i śmierć. Leki insulinowe były najbardziej niebezpiecznymi stosowanymi przez sportowców. TO FAKT!
Ponieważ wzrost indukowany przez insulinę i IGF-1 / GH był zależny od cząsteczek hormonów łączących się z receptorami komórkowymi, powinno być oczywiste, dlaczego Avandia był postrzegana jako dość skuteczna przy długoterminowych postępach. Dodatkowo, usprawniona
wrażliwość insulinowa przekłada się na polepszenie kompozycji ciała – ilości masy mięśniowej do ilości tkanki tłuszczowej.
szukam gdzie cztalem ze insa w meijscu wkuc zozklada tkanke łuszczowa~~~!!
Co do stosowania insy najskutecznijsze jest stooswanie zaraz po treningu tylko w dni treningowe razdzinie!!!!!!!!!!
Zmieniony przez - masarniak w dniu 2007-01-01 21:08:41
marek.c
Vorenus
Krzabr
masarniak
futurebody
