Gołota vs Byrd

wlasnie nie wiem na ktora budzi nastawic ,bo tych wczesniejszych to nie chce ogladac ,chyba nastawe na 4.30 ,ale nie chce tez sie przejechac

ja wlasnie *******lam spac i wstaje o 4 bo siedziec do rana mi sie nie chce

A więc do 4

wie ktoś może jakie są wymiary gołoty>?

kolo 107 kg i 193 cm.

thx jagnik a coś dokładniej??

ja wypiłem kawe i czekam na walke
pomimo tej kawy strasznie mnie muli, chyba wypije jeszcze jedną

Mam do nauki neurobiologię. Boję się, że mnie trochę zmuli i nie dotrwam

Niech wygra POLAK ! Budzik nastawiam sobie na 4:45 ;)

a ja bede czekal na walke!! Ogladam se Poranek Kojota i co jakis czas sie rozciagam, robie pompki itp zeby nie zasnac.Zaraz sobie pojde z pieskiem na dwor i jakos do tej walki dotrwam.
GOŁOTA WYGRA!
Wpisujcie sie jesli tez czekacie na walke.

Gołota pochodzi z Warszawy. Karierę pięściarską rozpoczął w Legii, w wieku 13 lat. Pierwszy znaczący sukces w gronie amatorów odniósł w 1985 roku. W rozgrywanych w Bukareszcie mistrzostwach świata juniorów dotarł do finału wagi ciężkiej, w którym przegrał przed czasem z późniejszym wielkim asem kubańskiego boksu, Feliksem Savonem.
Rok później obdarzony znakomitymi warunkami fizycznymi Gołota (194 cm wzrostu) wywalczył w Kopenhadze tytuł mistrza Europy juniorów.
Kariera Gołoty rozwijała się prawidłowo. Awansował do kadry olimpijskiej na igrzyska w Seulu (1988 rok), gdzie był o krok od sprawienia nie lada sensacji. Marzenia o złotym medalu rozwiał półfinałowy pojedynek z Koreańczykiem Baik Hyun Manem. 20-letni Gołota doznał rozcięcia łuku brwiowego i nie był w stanie walczyć. Po latach trener kadry Andrzej Gmitruk przyznał, że jego podopieczny miał wielką szansę na zwycięstwo w finale z Amerykaninem Rayem Mercerem.

Gołota wygrywał w ringu, zdobywał tytuły mistrza Polski, ale miał także problemy z prawem. Zdarzało się, że brał udział w bójkach, niekoniecznie o charakterze sportowym...
Wiosną 1990 roku został oskarżony o rozbój z użyciem niebezpiecznego narzędzia, po tym jak we Włocławku wdał się w bójkę w dyskotece. Zanim rozpoczął się proces, bokser wyjechał z Polski do USA. Zamieszkał z przyszłą żoną Mariolą w Chicago. Początki w obcym kraju były trudne, Gołota próbował różnych prac dorywczych, zanim namówiono go na pięściarskie treningi.

Na zawodowym ringu zadebiutował 7 lutego 1992 roku w Milwaukee. Pokonał przed czasem Roosevelta Shulera. W pierwszym roku w gronie profesjonalistów odniósł osiem zwycięstw, w większości przez nokaut w pierwszej rundzie. W kolejnym sezonie Gołota trafił do grupy Lou Duvy - Main Events. Nabierał doświadczenia, toczył wygrane walki z coraz bardziej wymagającymi przeciwnikami, jak Samson Po'uha czy Danellem Nicholsonem.

Do historii przeszły dwie konfrontacje z Riddickiem Bowe w 1996 roku. Pierwsza z nich (11 lipca), do szóstej rundy, toczyła się pod dyktando Gołoty. Polak prowadził trzema punktami, mimo że odebrano mu dwa punkty za uderzenia poniżej pasa. W siódmym starciu Gołota został zdyskwalifikowany za kolejne nieprzepisowe ciosy. W ringu i na trybunach doszło do zamieszek, w których ucierpiał także Polak. Gołota przegrał, ale z dnia na dzień stał się niemal bohaterem narodowym. Stał się człowiekiem bardzo popularnym, proponowano mu role w filmach.
Walka rewanżowa z Bowe odbyła się 14 grudnia. Amerykanin chciał odzyskać nadszarpniętą reputację, a Gołota udowodnić, że nieprzypadkowo był lepszym zawodnikiem w pierwszej walce. Mimo zapowiedzi o czystej walce, w ringu nie obeszło się bez złośliwych fauli. Bowe był dwukrotnie na deskach, ale Gołota nie potrafił przechylić szali zwycięstwa na swoją korzyść. W dziewiątym starciu Polak zadał kilka ciosów poniżej pasa i znów został zdyskwalifikowany. Do tego momentu wygrywał na punkty...

Gołota pokazał, że może walczyć o najwyższe stawki, ale tylko w przypadku, kiedy panuje nad sobą i nie dopuszcza się fauli. W 1997 roku otrzymał szansę boksowania o mistrzostwo świata. Przebieg pojedynku z Lennoksem Lewisem o pas WBC zaskoczył największych fachowców. Dziwnie spięty Polak przegrał przez nokaut, po zaledwie 95 sekundach. Gołota nie wytrzymał psychicznie napięcia związanego z rangą wydarzenia. Zresztą to nie był pierwszy przypadek, kiedy przegrywał z samym sobą...

Gołota próbował wrócić na szczyt kategorii ciężkiej. Pokonał m.in. w 1998 roku we Wrocławiu byłego mistrza świata Amerykanina Tima Whiterspoona. Rok później w Atlantic City spotkał się z Mihaelem Grantem. Zwycięzca miał spotkać się z Lewisem o zunifikowane mistrzostwo świata w wadze ciężkiej. W pierwszej rundzie Gołota miał Granta dwukrotnie na deskach, a mimo to przegrał. Później odniósł dwa zwycięstwa z niezłymi rywalami (Marcus Rhode, Orlin Norris), by w październiku 2000 roku stoczyć pojedynek z jednym z najsłynniejszych i najbardziej kontrowersyjnych pięściarzy na świecie Mikem Tysonem. Między drugą i trzecią rundą Gołota zdecydował, że nie będzie dalej walczył. Fachowcy zadawali sobie pytanie, dlaczego polski pięściarz, któremu dano przydomek "faulujący Polak", uciekł z ringu. Kilka miesięcy później Komisja Kontroli Sportowców stanu Michigan uznała walkę za nieodbytą (werdykt "no contest"), ponieważ w moczu Tysona wykryto marihuanę.

Rozbrat z boksem Gołoty trwał prawie trzy lata. Mało kto wierzył, że wróci do sportu. Niespodziewanie w 2003 roku stoczył dwa zwycięskie pojedynki z przeciętnymi rywalami, w lutym tego roku podpisał kontrakt z Donem Kingiem. Słynny menedżer obiecał mu walkę o mistrzostwo świata, nikt jednak nie liczył, że tak szybko do niej dojdzie.


Bilans walk amatorskich: 120 stoczonych, 106 wygranych, 2 zremisowane, 12 przegranych.
Stan cywilny: żonaty, dwoje dzieci
Miejsce zamieszkania: Chicago, USA

Wymiary:
Wzrost: 194 cm, Barki: 205cm, Klatka (normalnie): 119cm, Klatka (z powietrzem): 129cm, Biceps: 46cm, Przedramie: 31cm, Talia: 96cm, Udo: 66cm, Łydka: 41cm, Szyja: 48cm, Nadgarstek: 20cm, Pięść: 31cm

Kariera amatorska (1981-1990):
106 zwycięstw, 2 remisy, 12 porażek; brązowy medal olimpijski (Seul 1988); mistrz Europy juniorów (1985); 4-krotny mistrz Polski seniorów






Dotychczasowe walki Andrzeja Gołoty

14.11.2003 - wygrana z Terrence'm Lewisem w 6. rundzie
14.08.2003 - wygrana z Brianem Nixem w 7. rundzie
20.10.2000 - walka z Mike'm Tysonem została uznana przez Komisję Kontroli Sportowców stanu Michigan za nieodbytą (werdykt "no contest")
16.06.2000 - wygrana na punkty z Orlinem Norrisem
22.04.2000 - wygrana z Marcusem Rhode w 3. rundzie
20.11.1999 - porażka w 10. rundzie z Michaelem Grantem.
26.06.1999 - wygrana z Quinnem Navarre w 6. rundzie
30.01.1999 - wygrana na punkty z Jesse Fergusonem
02.10.1998 - wygrana na punkty z Timem Witherspoonem
21.07.1998 - wygrana na punkty z Coreyem Sandersem
09.05.1998 - wygrana z Jackem Bastingiem w 3. rundzie
14.04.1998 - wygrana z Eli Dixonem w 6. rundzie
04.10.1997 - porażka w 1. rundzie z Lennoksem Lewisem
14.12.1996 - porażka przez dyskwalifikację w 9. rundzie z Riddickiem Bowe
11.07.1996 - porażka przez dyskwalifikację w 7. rundzie z Riddickiem Bowe
15.03.1996 - wygrana z Danellem Nicholsonem w 8. rundzie
30.01.1996 - wygrana z Charlesem Hostetterem w 2. rundzie
18.11.1995 - wygrana z Jasonem Wallerem w 2. rundzie
26.08.1995 - wygrana z Westem Turnerem w 1. rundzie
16.05.1995 - wygrana z Samsonem Po'uhą w 5. rundzie
11.04.1995 - wygrana na punkty z Marionem Wilsonem
26.01.1995 - wygrana z Dwaynem Hallem w 1. rundzie
01.11.1994 - wygrana z Darrenem Haydenem w 7. rundzie
13.08.1994 - wygrana z Jeffem Lampkinem w 1. rundzie
18.06.1994 - wygrana z Jesse Shelbym w 2. rundzie
06.05.1994 - wygrana z Terry Davisem w 1. rundzie
16.03.1994 - wygrana z Larrym Davisem w 1. rundzie
14.01.1994 - wygrana z Donnellem Wingfieldem w 1. rundzie
23.11.1993 - wygrana z Calvinem Jonesem w 2. rundzie
04.09.1993 - wygrana z Andre Smithem w 1. rundzie
10.11.1993 - wygrana na punkty z Marionem Wilsonem
22.06.1993 - wygrana z Carltonem Westem w 2. rundzie
15.05.1993 - wygrana z K.P. Porterem w 3.rundzie
26.03.1993 - wygrana z Bobbym Crabtree w 2. rundzie
05.02.1993 - wygrana z Andre Crowderem w 1. rundzie
05.12.1992 - wygrana z Edem Taylorem w 1. rundzie
03.11.1992 - wygrana z Aaronem Brownem w 2. rundzie
28.08.1992 - wygrana z Jamesem Holleyem w 1. rundzie
24.07.1992 - wygrana na punkty z Robertem Smithem
20.06.1992 - wygrana z Joeyem Christjohnem w 1.rundzie
27.03.1992 - wygrana z Charlesem Presswoodem w 1. rundzie
28.02.1992 - wygrana z Joe Jonesem w 1. rundzie
07.02.1992 - wygrana z Rooseveltem Shulerem w 3.rundzie.
"Przegląd Sportowy"