Depresja! Roczny brak efektów na redukcji.

Shishile

Tyle osób schodzi do minimalnych wręcz wartości bf w organiźmie i nikt z tego sensacji nie robi czy idiotów nie widzących problemów zagrażających ich zdrowiu... To jest normalne. Wystarczy spojrzeć na to co się dzieje obecnie w mass mediach.

Jeśli mowa o zawodach kulturystycznych to to jest zupełnie inny temat i nikt nie mówi, że to zdrowe, że to rekreacja. Taka idea sportów sylwetkowych, że obniża się bf do dość niskich wartości a to jak sobie zawodnicy radzą ze zdrowiem to różnie bywa. Zależy kto jak podchodzi do tematu.

Ale to nie na temat..

Shishile

Dziewczynie, która schudła ale jest coś jeszcze do poprawy też powiesz żeby nie dążyła do tego?
Mężczyzna zmierzający do idealnej muskulatury.. w pewnym momencie też powiesz już wystarczy jest dobrze? Skoro wie, że stać go na więcej, może być lepiej?

Dziewczynie, która jest bardzo szczupła a nazywa się wielorybem nigdy nie powiem chudnij, bo możesz więcej. Jeśli ma zdrowe podejście do siebie, racjonalne cele to czemu nie - jak najbardziej można iść dalej i osiągać nowe rozsądne cele a nie takie na przekór własnej fizjologii. Tak jak Obli napisała (warto wziąć wdech - wydech, trochę pokory i przeczytać jeszcze raz):

obliques

3kg tkanki tłuszczowej i 2kg tkanki mięśniowej? a co to za cele są: -?
Niestety klonami nie jesteśmy, każdy z nas rodzi się z genetycznie zaprogramowaną ilością mięśni i tendencja do ich rozbudowy jak również ma pewien poziomem stabilny tkanki tłuszczowej dla danej diety i ilości ruchu. Zawsze uważałam,że ćwiczy sie po to by być zdrowym i sprawnym, bo kocha się swoje ciało, ale widzę, że nie brakuje osób które ćwiczą by zniszczyć siebie, Na drugiej wojnie światowej już Niemcy wymyślili jak odchudzić ludzi i tłuszczu i z mięśni, nie trzeba do tego chodzić na siłownię.
Twoje cele nie pasują do tego forum, a ty nad nimi powinnaś sie zastanowić, zanim nie będzie za późno, zdrowie mamy tylko jedno.

Niestety, ale co Ci tu nie napiszemy zawsze będziesz miała swoją odpowiedź, bo się uparłaś na cel z kosmosu, odgrażając się depresją a tu jednak staramy się wejść na dobrą drogę (bo wiele z nas początkowo również nie była w stanie spojrzeć na siebie i rozsądnie ocenić sytuację, ale dzięki Moderatorkom i pracy własnej, przede wszystkim chęci... większości się to udaje) i nikt nie będzie w stanie zrozumieć Twojego problemu. Niestety...




Zmieniony przez - eveline w dniu 2014-11-17 20:53:15

"Niestety, ale co Ci tu nie napiszemy zawsze będziesz miała swoją odpowiedź, bo się uparłaś na cel z kosmosu, odgrażając się depresją a tu jednak staramy się wejść na dobrą drogę (bo wiele z nas początkowo również nie była w stanie spojrzeć na siebie i rozsądnie ocenić sytuację, ale dzięki Moderatorkom większości się to udaje) i nikt nie będzie w stanie zrozumieć Twojego problemu. Niestety..."




Nikogo nie szantażuję żadną depresją. Za namową innych trenerów zgłoszę się do jednego z nich, który określił mój cel jako błahy zaznaczając, że wstyd z taką redukcją wchodzić w butach. Po prostu trzeba w tym siedzieć. "Jak nie potrafisz nie pchaj się na afisz"... strzał w 10. Rozsądnie ocenić sytuację... dokładnie. Zamykam temat.

Rozumiem Twoją złość i agresję. Każdy kto się czegoś wypiera tak zareaguje gdy inni będą mieli odmienne zdanie. To normalne i kiedyś przejdzie. Życzę powodzenia, mam jednak nadzieję, że nigdy nie znajdziesz "trenera", który poprze Twoje cele (takie jakie masz w tej chwili) a takiego, który mądrze Cię poprowadzi i sprawi, że zaczniesz swoje ciało szanować, lubić i utrzymywać w zdrowej kondycji i wspólnie będziecie dążyć do nowych rozsądnych celów. Wszystkiego dobrego życzę.

Zmieniony przez - eveline w dniu 2014-11-17 21:08:55

Ale tutaj się psycholog już przyda. Po pierwsze zaburzenia postrzegania wlasnego ciała, po drugie depresja, po trzecie, że tak błaha sprawa powoduje depresję.

Dokładnie. Problem nie leży w sylwetce, tylko w głowie. Powinnaś się udać do 'trenera', ale tego zupełnie od innych partii ciała. Zwyczajnie masz obsesję na tym punkcie. Wrzucasz sporty ekstremalne (jakim jest zaawansowana kulturystyka) do jednego worka z wyglądaniem zdrowo i przede wszystkim ŁADNIE. A to są zupełnie dwie różne rzeczy. Serio, poszukaj porad u psychiatry*, a nie na siłowni.

*psycholog to nie lekarz, więc raczej tych bym unikał. A 'psychiatra' tylko tak źle brzmi.

A gdyby ta modelka ze zdjęcia ważyła 63 kg to też już by pewnie się nie podobała

jeśli można sie wtrącić - myślę że autorka wątku od początku miała na myśli wysmuklenie, tylko dość niefortunnie to wyraziła, ale potem wyjaśniła to przecież
Poza tym ta "depresja" to w sensie potocznym. Ciągot do anoreksji tu żadnych nie ma więc po co jakiś psycholog.
Ale sama jestem ciekawa np. czy biegacze długodystansowi dlatego są tacy aż za smukli czasem, bo tak działa ten rodzaj treningu czy raczej ludzie z takimi predyspozycjami wybieraja taki sport?


Zmieniony przez - flo55 w dniu 2014-11-18 11:48:27

Flo
może odwrotnie patrz, by odnosić sukces w jakimś sporcie trzeba mieć pewne predyspozycje i tak właśnie biegacz długodystansowy powinien wyglądać, Mezomorfy nie będą nigdy zawodowymi maratończykami, sic.
A autorka bardzo dokładnie wyraziła swoje pragnienia
-3kg tłuszczu i -2kg mięśni, dokładniej nie można było tego ując
dodatkowo słowo "depresja" ma jedne znaczenie i nawet jak przez wielu nie jest używane na określenie jednostki chorobowej ,to jest rezerwowane jest dola mocnych negatywnych odczuć.
Potocznie jest kilka lepszych określeń na rzeczy sprawiające smutek i denerwujące.

Zawodowymi na pewno, jasne. Ale co by było gdyby kulturysta albo strongman rzucił nagle swoje żelastwo i zaczął biegać z celem: długi dystans. Po roku albo paru takiego treningu - straciłby swoje poprzednie umięśnienie? sorry z góry za głupie pytania.

Oglądałam niedawno program o zawodowym kulturyście, który zamierzał przejść "przemianę" - stracić część mięśni pod okiem całego teamu, m.in. lekarza sportowego - taki typ programu o "przemianach" :). A przy okazji młodziutki, chudziutki chłopaczek chciał nabrać mięśni. Razem mieli sobie pomagać...
Z tej pomocy mało wyszło, bo naprawdę zmotywowany był tylko wspomniany kulturysta. Niestety nie zapamiętałam po jakim czasie (wydaje mi się że 3 miesiące) i nie zapamiętałam ile (ale na pewno w okolicach 10 kg) ale kulturysta osiągnął swój cel. Miał opracowany program z olbrzymią ilością ćwiczeń aerobowych, które wykonywał z niesamowitym poświęceniem. Ciało z bardzo umięśnionego wyglądało po przemianie na bardzo "sportowe", ale już bez "przerostów" (dla laika). Zmierzyli mu też poziom tłuszczu - podskoczył o bodajże 2-3%.
Ten program zrobił na mnie olbrzymie wrażenie nie z przyczyny przemiany - ale z tego jak ten facet był zmotywowany. Mam wrażenie, że lata kulturystyki (a opowiadał o przygotowaniach do zawodów, których jego dziewczyna nie wytrzymała i go zostawiła) nauczyły go orientacji na cel. Dostał od teamu program i się go trzymał. Plus starał się zrobić zawsze więcej niż w planie.
Smutne było to, ze jednym z celów "przemiany" było polepszenie kontaktów z małą córką (3-4 latka) za którą twierdził, ze nie nadąża na placach zabaw. Bardzo narzekał na swoją kondycję wytrzymałościową.

Zmieniony przez - Paatik w dniu 2014-11-18 13:12:34