Bogdan Nowakowski – ocena sylwetki

Scena ma taką moc - kto raz się tam znajdzie, zawsze chce wrócić… Znam to z autopsji - emocje towarzyszące startom trudno zastąpić , rywalizacja, która przeradza się często w walkę, którą rozumie wąskie grono, jednak aby wrócić „na scenę” i osiągnąć sukces trzeba przebyć kolejną drogę, musi minąć kolejny czas, trzeba wylać kolejne litry potu, znieść ból treningu, często przetrenowania, funkcjonować w życiu codziennym tolerując zmęczenie, nieustannie słuchać swojego organizmu i rozwijać wiedzę o sobie, trwać w reżimie (…itd) – i… jeszcze kochać ten stan, ale to tylko dla wybranych.

Bogdan zawsze w świetnej formie. Pomimo upływu lat, jak widać, nie brak mu zapału, konsekwentnie doskonali swoją sylwetkę. Klasyczne proporcje – szerokie barki w stosunku do talii i bioder, długie nogi w stosunku do tułowia, i forma startowa (z wiekiem) co raz lepsza.

Dokładniej - „przodem”: dobrze wypełniona obręcz barkowa, mięśnie naramienne prążkują się i mocno oddzielają od ramion, bicepsy wysokie, kuliste, klatka piersiowa „prążkowana” na całej powierzchni, środek ciała- głęboko wyrzeźbione mięśnie proste brzucha, wąską talie „podkreślają” widoczne (w pozie przodem) mięśnie grzbietu (obłe i najszersze). Mięśnie nóg w głębokiej separacji, od samego biodra widoczne poszczególne głowy czworogłowego i mięśnie krawieckie.

„Bokiem”: „mozaika” wcięć –wycięć-załamań, barki i klatka w tej pozie wyraźnie prążkowane, w obrębie jamy brzusznej widoczne mięśnie międzyżebrowe, skośne zewnętrzne, i proste brzucha. Pośladki dzielą się i prążkują, widoczny naprężacz powięzi szerokiej, smuga biodrowo-piszczelowa głęboko oddziela czworogłowe i dwugłowe uda.

„Bicepsy tyłem”; „anatomiczny” wygląd całej sylwetki pozwala na wyodrębnione poszczególnych mięśni, tylny akton barku i boczny widziany z tej perspektywy głęboko oddziela się o trójgłowego, czworoboczny wyraźnie zarysowany i prążkowany poprzecznie, mięśnie - obłe większy i mniejszy oraz mały „trójkącik” równoległobocznego także widoczny. Mięśnie najszersze grzbietu dobrze rozwinięte, widoczne ich połączenie z powięzią piersiowo-lędźwiową, pod którą przebiegają mięśnie proste grzbietu - prążkują się poprzecznie. Pośladki – wyraźnie prążkowane, bardzo wyraźnie widoczny przyczep pośladkowego wielkiego – dość nisko, na guzowatości kości udowej, tylna część uda głęboko podzielona – na mięśnie dwugłowe, półbłoniaste , półścięgniste. Brzuchaty łydki - widoczny podział na głowę przyśrodkową i boczną.

Świetny to zawodnik klasyczny – z prawdziwą pasją prezentuje się na scenie, pozy są przemyślane i dobrze wykonane z zadowoleniem i satysfakcją.

Co do poprawy? Przy ograniczonych mocno limitach wagowych nie ma mowy o znacznym zwiększaniu masy, należy stale doskonalić proporcje, „zwiększać” gęstość, jakość mięśni, pogłębiać separację, „panować” nad tonusem mięśni i skóry, która przy bardzo niskim poziomie tłuszczu i wody dużo traci na jakości, no i tak jak u większości zawodników – tzw. końcówka-ładowanie-wypełnienie, osiąganie pękatość, pełność mięśni w dniu startu.

Źródło: facebook.com

https://www.youtube.com/watch?v=shJasHoE2dg