Przyszli wojownicy Ninja żyjący w obecnych czasach uczą się sztuki walki taijutsu. Jest to sztuka walki mająca inne założenia niż większość systemów walki: przede wszystkim nie występuje tu rywalizacja pomiędzy uczniami a jedynie całościowa nauka samoobrony. Wielu nowych adeptów uczęszczających się wcześniej na różnego rodzaju kursach samoobrony ciężko przekonać się do stylu nauki panujący na treningach taijutsu. Atmosfera panująca na treningach jest bardzo przyjazna i zachęcająca- jest to cecha charakterystyczna dla wszystkich szkół ninjutsu.
Cechą charakterystyczną dla tego systemu walki jest kładziony nacisk na dynamikę ciała- wykorzystanie ciała człowieka jako broni. Pozycja walki jest w pełni zależna od położenia przeciwnika, podłoża na którym rozgrywa się walka, ilości wrogów, oraz stopnia zaawansowania obu walczących. Występują tu cztery różne pozycje: naturalna, obronna, ofensywna, przyjmująca. Czasami widząc te pozycje w zastosowaniu można ulec wrażeniu, że walka jest podobna do walki prowadzonej w Aikido. Kiedy wróg atakuje, adept taijutsu na moment znika, aby nagle pojawić się za jego plecami i wymierzyć sprawiedliwość. Ponieważ taijutsu jest sztuką walki zmierzającą do wyrządzenia możliwie największy szkód możliwie najmniejszym kosztem, celem trenującego jest zadanie jak największej liczby ran jak najmniejszą liczbą ruchów i w najłatwiejszy sposób. Sztuka ta obejmuje techniki mocowania się, rzuty i uniki, bloki, duszenie oraz uderzenia w kości i w mięśnie. Przez cały czas adept musi kontrolować walkę - jeżeli przestanie, przegra. Kluczem do skutecznych posunięć w czasie walki jest zharmonizowany rytm. Z oczywistych powodów każdy spontaniczny i nagły atak wymaga błyskawicznej reakcji - nie ma wówczas czasu na myślenie.
Aby adept mógł opanować takie reakcje, wymyślone specjalne ćwiczenia: sparing, uderzenie w obiekt,
boksowanie z cieniem i wizualizację. Pierwsze trzy nie wymagają wyjaśnień. Czwarte ćwiczenie, wizualizacja, ma poszerzyć świadomość ucznia, żeby mógł on przyswoić sobie zasady różnych ruchów ciała. W sali treningowej, czyli w warunkach kontrolowanych, musi wyobrażać sobie skutki określonych ataków oraz reakcje na nie i w ten sposób, rozwijać rodzaj szóstego zmysłu. Idea wizualizacji polega na tym, by uczeń zapoznał się z sytuacją, zanim jeszcze ta naprawdę się wydarzy. Później, zaatakowany w ten sposób, nigdy nie będzie zaskoczony.
tez lubie dostac kopa adrenalinki a to zapewnia mi bieganie po dachach 
czasami z kumplem wyskocze sobie gdzies podjuszony browarkiem wladuje sie na jakis blok i polazimy po dachach ...
jetchan
Anonim
Ratyn
donald
