kebula
oj, trochę zmieniłaś sense tego, co napisałam. nie napisałam, że muszę, tylko nie mogę odmówić. tzn, że sama z własnej nieprzymuszonej woli nie będę brała alkoholu,jak to było wcześniej. po prostu naciskają na mnie. presja społeczeństwa jest silna, zwłaszcza dla tak zakompleksionej istotki jak ja. na rzecz redukcji zrezygnowałam już z wielu rzeczy, które mnie cieszą. pozostał mi tylko trening (bo akurat sport zawsze lubiłam) no i stan "po spożyciu", bo dla mnie już nawet takie rozrywki jak czytanie lub oglądnaie filmów/seriali ma charakter nauki. chociaż zrozumiałam szkodliwość alkoholu, dlatego bardzo ograniczam częstotliwość spożycia, ale absolutnie z niego nigdy nie zrezygnuję (no chyba, że stan zdrowia mi nie pozwoli na picie).
Niema nic gorszego niż bycie więźniem własnej głowy, pędzić za ideałem którego nie istnieje kosztem wszystkiego: zdrowia, relacji przyjacielskich/rodzinnych, kosztem bezcennych minut życia, które nigdy nie wrócą..
aktualny dziennik: http://www.sfd.pl/Kebula_w_remoncie_part_2-t1142515.html
. emocjonalne podjadanie..i boję się, ze na tym się nie skończy. zbliża się sesja, której się bardzo boję, no i odbijam podjadając:(. tzn, do tej pory tak robiłam, zobaczymy, czy w tym semestrze uda mi się to zwyciężyć.
Sheep
