Selen i koenzym Q10 zwiększają stężenie IGF-1

IGF-1 jest kluczową molekułą sygnałową, związaną z hormonem wzrostu (GH), zwiększającą syntezę białek w mięśniach szkieletowych. Myszy zmodyfikowane pod względem ekspresji IGF-1 wykazywały znacznie szybszą regenerację mięśni. Insulinopodobny czynnik wzrostu-1 (IGF-1) jest wytwarzany głównie w wątrobie w odpowiedzi na wyrzut hormonu wzrostu, ale jest także wytwarzany lokalnie w różnych tkankach w organizmie. Jest to 70-aminokwasowy polipeptyd o masie 7,6 kDa [2] i istnieje sześć białek wiążących, które modulują działanie IGF-1 [3].

Hipertroficzne efekty podawania IGF-1 są dobrze udokumentowane u zwierząt i w badaniach na liniach komórkowych. Ekspresja IGF-1 zwiększa się u szczurów i u ludzi wykonujących ćwiczenia siłowe. Ciężarowcy mieli więcej IGF-1 od zawodników grających w siatkówkę. Co więcej, ciężarowcy mieli aż 27% więcej IGF-1 od osób nie ćwiczących. [1] Na dodatek ciężarowcy mieli mniej miostatyny, w porównaniu do grupy kontrolnej.

Urban Alehagen i wsp. [4] z Wydziału Nauk Medycznych i Zdrowia Człowieka Uniwersytetu w Linköping, sprawdzali, jak podawanie selenu i koenzymu Q10 wpłynie na stężenie IGF-1.

443 starszych zdrowych uczestników mieszkających w wiejskiej gminie na południu Szwecji zostało losowo przydzielonych do suplementacji:

• 200 mg / dzień kapsułek koenzymu Q10 (Bio-Quinon 100 mg BID, Pharma Nord, Vejle, Dania) i 200 μg / dzień organicznych tabletek drożdży selenowych (SelenoPrecise 200 μg, Pharma Nord, Vejle, Dania)
• placebo.

Jako taki, selen pełni niezmiernie istotną rolę w ustroju, np. chroni serce, zapobiega niszczeniu komórek (m.in. naczyń wieńcowych) przed stresem oksydacyjnym, chroni hemoglobinę oraz błonę komórkową erytrocytów przed utlenianiem i dalszą hemolizą. Selen jest też ważny dla odchudzania, warunkuje przemiany T4 (tyroksyny) do T3 (trijodotyroniny). Jest również regulatorem układu odpornościowego. [5]

Jeśli chodzi o koenzym Q10, w jednym z badań w stwierdzono, że podawanie 300 mg Q10 dziennie ma wpływ na pacjentów z chorobą wieńcową: mniej było TNF (czynnika martwicy nowotworów) – markera stanu zapalnego, a większa była aktywność antyoksydacyjnych enzymów (dysmutazy ponadtlenkowej, katalazy oraz peroksydazy glutationowej).

Wyniki

W grupie interwencji po 48 miesiącach odnotowano znaczący wzrost stężenia IGF-1 (ze 154 do 183 mikrogramów / L), natomiast w grupie placebo - spadek stężenia IGF-1 (ze 166 do 144 mikrogramów / L).

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5469470/bin/pone.0178614.g003.jpg

Wykres: zmiany w czasie po podawaniu placebo (niebieski wykres) oraz selenu i koenzymu Q10 (czerwony wykres).

Komentarz: badanie Urban Alehagena i wsp. [4] wydaje mi się nieprawdopodobnie optymistyczne. Osoby w wieku 76.1 roku, biorące statyny, diuretyki, beta-blokery, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI), mają wyższe stężenie IGF-1, niż osoba w wieku 30 lat. A tymczasem stężenie hormonu wzrostu i IGF-1 spada i to drastycznie, już po 18. roku życia!

Normy IGF-1 wg wieku:

• Dla 18-latka: 170-640 ng/mL
• Dla 30-latka: 117-321 ng/mL
• Dla 40-latka: 106-277 ng/mL

Komentarz zbędny. Osoby w wieku ~ 76 lat wg norm ESAP 2015 powinny mieć stężenie IGF-1 w granicach 57-172 ng/mL (widełki: minimalne – maksymalne). Na pewno nie uwierzę, iż podawanie dwóch związków miało aż taki wpływ na stężenie IGF-1 (wzrost o 18.8%) i że te osoby, w podeszłym wieku, wyjściowo mogły mieć tak wysokie stężenie IGF-1. Cóż, jeśli by się to potwierdziło, mamy cudowną miksturę, skuteczniejszą, niż środki z czarnego rynku i szarej strefy.

Grafika: wynik badania IGF-1 po preparacie MK-677 (jest niepeptydowym preparatem zwiększającym wyrzut hormonu wzrostu). W moim przypadku zakup i badanie MK-677 oznaczało stratę kilkuset złotych, samo zbadanie stężenia IGF-1 kosztuje ~150 zł w laboratorium. Może okazać się, iż selen + koenzym Q10 nokautują preparat wielokrotnie droższy.

Referencje:

Der-Sheng Han, Chi-Huang Huang, Ssu-Yuan ChenEmail author and Wei-Shiung Yang “Serum reference value of two potential doping candidates—myostatin and insulin-like growth factor-I in the healthy young male” https://jissn.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12970-016-0160-9

Liu JL, Yakar S, LeRoith D. Mice deficient in liver production of insulin-like growth factor I display sexual dimorphism in growth hormone-stimulated postnatal growth. Endocrinology. 2000;141(12):4436–41. doi: 10.1210/endo.141.12.7825 . [PubMed] [Google Scholar]

Kelley KM, Oh Y, Gargosky SE, Gucev Z, Matsumoto T, Hwa V, et al. Insulin-like growth factor-binding proteins (IGFBPs) and their regulatory dynamics. Int J Biochem Cell Biol. 1996;28(6):619–37

Urban Alehagen, Peter Johansson, Jan Aaseth,3 Jan Alexander,4 and Kerstin Brismar „Increase in insulin-like growth factor 1 (IGF-1) and insulin-like growth factor binding protein 1 after supplementation with selenium and coenzyme Q10. A prospective randomized double-blind placebo-controlled trial among elderly Swedish citizens” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5469470/

M. Friedrich “Składniki mineralne w żywieniu ludzii zwierząt” Szczecin 2002