Dylemat sportowca.

Witam.

Od dłuższego czasu męczy mnie pewien dylemat dotyczący wewnętrznej potrzeby sprawdzenia się na co jeszcze mnie stać.
Ale zacznę od początku. Mam 23 lata i od 11 roku życia trenowałem karate oyama w 2007 r. zdobyłem swój pierwszy medal w zawodach pucharu Polski strefy zachodniej był to brąz. Wtedy tak na prawdę jako 17 latek byłem być może u progu swojej sportowej kariery nie zależnie do tego na jakim szczeblu miała się ona toczyć. Jednak po tych zawodach robiąc sobie badania tomografii głowy i angiografii, okazało się, że mam małą narośl na żyle w formie naczyniaka 2cm w głąb mózgu za prawym okiem. Lekarze do których chodziłem na początku mówili mi, że pod żadnym pozorem nie mogę już uprawiać żadnych sportów kontaktowych ani siłowych. Załamałem się wtedy ponieważ głód sukcesów był wielki planowałem przenieść się na mma a tu nagle takie coś. Przestałem trenować w obawie o zdrowie i cały mój światopogląd się rozsypał. Jednak po około dwóch latach znowu poszedłem z wynikami tym razem już prywatnie do neurochirurga i ten powiedział mi, że jest to wada wrodzona, która nie będzie miała wpływu na stan mojego zdrowia o ile zadbam o względne bezpieczeństwo. Poczułem się zdezorientowany miałem 2 lata przerwy w których mogłem osiągnąć wiele rzeczy, które by mnie satysfakcjonowały. Nie wróciłem od razu do sportu dopiero w wieku 20 lat czyli po 3 letniej przerwie i przytyciu ponad 20 kg poszedłem na siłownie powoli odbudowywać sprawność. Zacząłem ćwiczyć z ciężarami co na początku bardzo mi się podobało jednak coraz bardziej czułem niedosyt spowodowany brakiem spełnienia w sportach walki. Dopiero pół roku temu w końcu się przemogłem i poszedłem na boks. Pamięć mięśniowa pozwoliła mi przeskoczyć znacznie pewne poziomy początkowe i trenuję teraz zaawansowanie. Co się okazuje nie mam żadnych problemów z bólami głowy itp. nawet po ciężkich szparingach gdzie nie raz obrywam mocno po głowie(walczę w kasku). I po tym całym wywodzie, który moim zdaniem był niezbędny by zrozumieć mój dylemat mam jedno pytanie na które nie oczekuję odpowiedzi jedynej właściwej a raczej porady kogoś kto mnie zrozumie. Mam dylemat ponieważ odczuwam chęć rywalizacji i walczenia o coś na boks jest w moim mniemaniu stanowczo za stary i raczej nie ma możliwości bym walczył w przyszłości o jakieś znaczące tytuły itp. jednak jestem człowiekiem mocnej wiary i wierze, że zawsze jakiś cień szansy jest. Z drugiej strony przez pójście na siłownie dowiedziałem się, że na ten sport nigdy nie jest za późno i każdy ma szanse rywalizować o trofea nie zależnie od wieku. Tutaj rodzi się dylemat ponieważ chciałbym skupić się i w pełni oddać jednej rzeczy, w której miałbym realne szanse powalczyć jeszcze o "medale". Zastanawiam się czy sporty walki dałby mi jeszcze tą szansę skoro już mam 23 lata czy może lepiej skupić się na kulturystyce i dążyć do mistrzostwa w tej dziedzinie. Jeśli ktoś przeczyta mój cały post i zrozumie go choć trochę prosiłbym o napisanie swoich odczuć lub porad. Wierze, że na takim forum są ludzie dla których sport i chęć rywalizacji też odgrywa spore znaczenie w życiu i potraktują mnie poważnie.

Może lepiej przerzuć się na kolarstwo górskie, albo inna niekontaktową dyscyplinę.

Osobiście bym nie ryzykował - jednak obijanie mordy może się przełożyć na to, że z wrodzonej wady wyrośnie duży problem.

Natomiast, żeby osiągnąć coś w kulturystyce dzisiaj - to droga przyjaźni ze strzykawką niestety. Bez tego będziesz wyglądał tylko dobrze - ale na pudło raczej bym nie liczył.

Jokas, ciężko Ci udzielić odpowiedzi, bo nikt z nas nie jest lekarzem i nikt nie weźmie na siebie ryzyka doradzania Ci.

Czemu nie porozmawiałeś z tym neurochirurgiem, czy wolno Ci trenować sporty pełnokontaktowe?

Zaufałem lekarzowi, który jest jednym z lepszych neurochirurgów w Polsce i jak na razie nie mam problemów neurologicznych od powrotu do ćwiczenia. Jest masa różnych sportów, które umożliwiają rywalizację tak jak wspomniałeś np. o kolarstwie górskim jednak chyba najważniejszą kwestią jest robić to co się lubi i co kręci. Mnie kręcą sporty walki i ćwiczenia siłowe nie umiałbym się przerzucić nagle na rower lub ping ponga i w ten sposób zwalczać swój niedosyt.

Lady M ja nie oczekuję porady lekarskiej więc nie patrzę też na ten dylemat z perspektywy zdrowotnej. Chodzi mi bardziej o możliwości względem mojego wieku. Będę bardziej chory nie próbując nawet realizować swoich celów niż podczas realizowania nabawić się choroby.

Zmieniony przez - Jokas w dniu 2014-01-09 14:43:19

Mialem podobnie lubilem silke klata najsilniejszy miesien zerwalem przyczep pozniej cwiczylem z ominieciem klaty spoko bylo. Ale az mi sie odechcialo cwiczyc tyle ze przezucilem sie na k1. yooo

mózg poważna sprawa jak lekarz mówi nie to jednak ja bym się dostosował,jak pozwala to ruszaj śmiało.nie myśl o zawodach i mistrzostwach choć są takie przypadki że zaczynając późno ludzie osiągają sukces."trenuj sam dla siebie i dla swojej duszy"

a propo BB,luknij sobie jak wyglądają chłopaki w twoim wieku, pomijając to na jakie ryzyko związane z dopingiem się naraża, jeżeli chce się cokolwiek osiągnąć, nawet na niezbyt ważnych zawodach

http://clips.team-andro.com/watch/35448f4506cfc7500904/junior-mens-bodybuilding-arnold-classic-europe-2013?fb_action_ids=533437416744126&fb_action_types=og.likes&fb_source=other_multiline&action_object_map={"533437416744126":559443924127708}&action_type_map={"533437416744126":"og.likes"}&action_ref_map

Zmieniony przez - hero69 w dniu 2014-01-10 02:23:02

Znajdź sobie dziewczyne. załóż rodzinę albo spędzaj czas z przyjaciółmi.. zacznij się uczyć albo załóż własny biznes. życie to nie tylko treningi. Równie dobrze możesz kształcić się w różnych kierunkach. w dzisiejszych czasach wiekszość ludzi jest chora fizycznie jak i psychicznie.. ten mus trenowania niekoniecznie musi wynikać z miłości do tego. masz wielkie aspiracje ale póki co nie robisz nic.. takie apisracje ma wiele ludzi od tych którym się udało różni ich tylko to,że zamiast myśleć oni działali. sława i pieniądze nie dają szczęścia jedynie tylko z pozoru lub z głupoty i pazerności ludzi. telewizja pokazuje nam i wmawia, że każdy z nas kiedys będzie wielki i bogaty/sławny ale czasami warto zwolnić i zastanowić się co naprawdę jest dla nas dobre i działać w zgodzie z swoją duszą. przemyśl to bo masz duże aspiracje ale niekoniecznie muszą one wynikać z ciebie. MMA/boks- ryzyko uszkodzenia głowy i zdeformowanego nochala/twarzy a w zawodowstwie wysokie prawdopodobieństwo dopingu, BB zawodowy - sterydy to tak w skrócie, pomijając, że one są współczesna trucizną i prawdopodobnie będziesz zwykłym szarakiem więc nie ma co rozmyślać o tak dalekiej drodze. żyj tym co masz teraz.



Zmieniony przez - MrNowy w dniu 2014-01-12 13:31:38

Skoro masz tego typu problem,to zarówno obrywanie po głowie jak i ćwiczenia powodujące wzrost ciśnienia śródczaszkowego które występują w kulturystyce,mogą u ciebie powodować problemy.Mogą,ale nie muszą,skoro dobry lekarz dał ci pozwolenie.Możesz się też zastanowić nad treningami BJJ.

Dziękuję, za opinie każdego, kto jej udzielił odnośnie mojego tematu. Co do wypowiedzi "MrNowy" to akurat większość rzeczy, o których napisałeś jest zrealizowana lub w toku mam kobietę, przyjaciół i znajomych, obecnie jestem na 4 roku studiów. A niedosyt sportowy nie czuje z powodu chęci błyśnięcia przed kimś lub dla czegoś tam.. w domyśle profitów pieniężnych lub społecznych. Tylko i wyłącznie dla siebie. Czy pomyślałeś kiedyś mniej więcej w ten sposób "fajnie by było choć raz kiedyś być w czymś najlepszy"? Ja tak myślę często i wbrew wszelkim głosom na nie ciągle wierze w to, że mi się uda. Ta ksamo nie zgodzę się z tym, że "póki co nie robię nic" trenuję 5 razy w tygodniu łącząc to z pracą zawodową, szkoła na studiach dziennych i życiem z dziewczyną. Mimo wszystko jednak Twoje zdanie także szanuję ale myślę swoje. Obecnie wyjaśniłem sam ze sobą pewne kwestie i poznałem odpowiedź na mój dylemat. Czas pokaże co z tego wyniknie.