Stłuczenie nadgarstka jest to kontuzja, która polega na zadziałaniu siły urazu, w wyniku której dochodzi do uszkodzenia tkanek miękkich, stawów, torebki stawowej czy okostnej w obszarze zadziałania siły. W wyniku uszkodzenia dochodzi do wynaczynienia krwi w obrębie uderzenia, co objawia się w formie zasinień, obrzęków i ucieplenia tkanek. Do stłuszczenia dochodzi zazwyczaj w przypadku kontaktu powierzchni ciała z twardym przedmiotem lub upadku na podłogę.
Jak rozpoznać?
-natychmiastowy ból, który charakteryzuje się pulsowaniem
-siniaki
-deformacja miejsca uszkodzenia
-ograniczenie ruchomości ze względu na ból
-obrzęk
-podwyższona ciepłota miejsca uszkodzenia
Jak sobie radzić podczas stłuczenia?
Pierwsza pomoc w przypadku stłuszczenia, powinna polegać na chłodzeniu tkanek, co pozwoli na uniknięcie wynaczynienie większej ilości krwi. Najlepszą opcją są opatrunki żelowe. Wykorzystać można również zimną wodę lub lód. Miejsce uszkodzenia można smarować altacetem, co pozwoli na ograniczenie opuchlizny. Wiele osób korzysta również z chłodnych okładów wody z octem.
Nie grzejemy miejsca uszkodzenia w dniu kontuzji. Dopiero po okresie około 24h wykorzystać można moście rozgrzewające, które przyczynia się do szybszego wchłaniania krwi i regeneracji. W przypadku nadmiernej opuchlizny utrzymuj rękę powyżej poziomu serca, co pozwoli organizmowi na efektywniejsze odprowadzanie płynów.
Czy można trenować?
Przy stłuczeniu nadgarstka czas przerwy od treningu może wynosić 7-10 dni, ze względu na małą ilość tkanek miękkich w jego obrębie. W przypadku innych obszarów ciała wszystko zależy od miejsca kontuzji oraz ilości krwi, jaka wydostała się wewnątrz tkanek. Możliwe, że będzie konieczne wykonanie badania USG, aby określić rozmiar kontuzji. W przypadku dużych grup mięśniowych i pojawieniu krwiaka sporych rozmiarów konieczna jest jego ewakuacja poprzez zabieg punkcji.
Konsekwencje
Stłuczenie, które zakończy się rozległym krwiakiem, może skutkować ograniczeniem funkcji włókien mięśniowych w jego obrębie, ich uszkodzeniem stałym, odnerwieniem, a nawet zwłóknieniem. W przypadkach ekstremalnych dochodzi do zwapnienia, a nawet kostnienia tkanek w obrębie krwiaka, co wymaga interwencji chirurgicznej.