BOKSER WSZECHCZASÓW - NOWY KONKURS SPORT MASTERS I DZIAŁU UDERZANE!!!

Prace wysłałem na mejla dla Kopta i Kamiru. A teraz spadam do pracy hyhy

doszla.
Teraz dopiero zauwazylem, ze podeslales tez koptowi.
Trudno, bedzie mial 2. Hehehe

Próbowałem wysłać mailem, ale wyświetla mi sie informacja:
'Problem z wysłaniem wiadomości'

Prace wysyłam na Gadu Gadu do Kamiru i Kopt' a.

No i konkurs rozstrzygnięty
Miejsce 1 ANDREW3 (praca o Tysonie)
Ciekawa opowiesc z historycznej perspektywy. Nieco brakuje mi technicznego ujęcia, niemniej argumentacja jest przekonujaca. Ponado praca napisana z rozmachem, że aż miło czytac.

Miejsce 2 ARCHI88 (praca o Tysonie) - rzeczowo i czytelnie umotywował swój typ uzupełniając przy okazji wywód Andrew o kwestie techniczne.

Miejsce 3 Ryanek (Roy Jonem Jr) - krótko ale niezwykle rzeczowo. Powiedział co wiedział, a wiedział dużo. I to wystarczy

Zwycięzcom serdecznie gratuluję i proszę o wklejanie prac w dziale! Muszę nadmienic, że konkurencja tym razem była bardzo mocna i brakło mi nagród do rozdania. Dziękuję i gratuluję wszystkim uczestnikom.

ZWYCIĘZCÓW proszę o przesłanie do mnie i do Kamiru danych do wysyłki. W razie jakichkolwiek trudności będzie trzeba kontaktowac sie z Kamiru, bo ja mogę nie miec dostępu do maila. Tak się składa, że leżę na zwolnieniu z pozszywaną twarzą po operacji przegrody nosa, której nie omieszkam Wam opisac

Zmieniony przez - kopt w dniu 2008-08-12 09:06:03

gratulejszyn

Miejsce 3 - Ryanek

"Bokser wszechczasów"

"Pisząc o osobie, która była (jest), najlepsza w swoim zawodzie trzeba wziąć pod uwagę kilka kryteriów. Mówiąc o bokserze, myślałem o sile, szybkości, technice, duchu walki, i inteligencji.
Moim zdecydowanym kandydatem jest Roy Jonem Jr.. Przekonał mnie jego styl. Podczas swoich walk robił tylko pewne rzeczy. Nie narażał się na ciosy, nieudane ataki, w przeciwieństwie do jego konkurenta o ten tytuł Muhameta Ali (przez to teraz choruje). Powalał na kolana swoimi licznymi knock out’ ami, wypracowanymi do perfekcji. Zadziwiał szybkością. Potrafił niespodziewanie zaatakować, skracając dystans w ułamek sekundy. Podczas walki zawsze był maksymalnie skupiony. Jego ruchy były 100% pewne. Nigdy nie lekceważył przeciwnika. W tym miejscu jak przeciwnika znowu przywołam Alego, który wielokrotnie śmiał się podczas pojedynku, inkasując ciosy.
Jones zawszę walczył czysto. Nie starał się dobić przeciwnika, gdy ten już był na deskach. Gdy sędzia kierował go do swojego narożnika, zawsze wykonywał polecenie. Nie zadawał niedozwolonych ciosów, ani nie czystych zagrań. Tu przywołam kolejnego pretendena do tytułu. Mike Tyson’ a, który nadgryzł przeciwnikowi ucho, czy też, groził przeciwnikowi śmiercią (jak twierdzi Andrzej Gołota). Jedyną jego wpadką, było zadanie ciosu po gongu, podczas pojedynku w obronie mistrzostwa świata.
Oglądając jego pojedynki łatwo można było dostrzec jego ducha walki i zaciętość. Nie zdarzyło się, aby odpuścił, nawet podczas przegranych walk, kiedy był knock outowany. Raz obróciło się to przeciwko niemu we wspomnianej wcześniej walce, gdy został zdyskwalifikowany. Jonem Junior według mnie, zasłużył na miano boksera wszechczasów. Myślę, że potwierdzają to wymieniony wyżej argumenty."


Bibliografia:
- Fragmenty walk obejrzane w serwisie youtube.pl
- Wikipedia.pl (wpisane frazy: „Roy Jones Jr”, „Muhhamet Ali”, „Mike Tyson”)

Zmieniony przez - ryanek w dniu 2008-08-12 10:49:38

Gratuluje pozostałym zwycięzcom ,hehe to pierwszy konkurs w jakim kiedykolwiek brałem udział no i pierwsza nagroda

MIEJSCE 2 arczi88

Bokser wszechczasów.

Przez wiele lat istnienia tego pięknego sportu jakim jest boks ,mieliśmy okazję oglądać lepszych lub gorszych zawodników ,
z których większość reprezentowała zupełnie odmienne style walki jak i bycia na ringu. Tak jak w innych dyscyplinach
na świecie ciągle pojawiali się nowi mistrzowie ,jedni panowali na ringu dłużej ,inni krócej. Mimo ogromu różnic
między poszczególnymi z nich wszystkich bokserów łączyło jedno - chęć dominacji nad innymi.

Jak wielu ludzi ,tak wielu bokserów ,z którymi próbują się oni utożsamić .Mimo iż różni ludzie mają swoje typy
według mnie na miano boksera wszechczasów zasłużył nikt inny jak właśnie Mike Tyson. Dlaczego? W swojej pracy
postaram się trochę przybliżyć jego osobę i dokonania.

Najważniejszym aspektem który powinien posiadać każdy bokser jest mocna psychika i chęć walki. Bez niej nawet
najlepiej wyszkolony technicznie pięściarz nie znaczy nic ,chociażby gdy podczas walki do oczu zajrzy mu stres
Taką psychikę "wojownika" Tyson posiadał. Wykształciła się ona nader wcześnie ,bo już w dzieciństwie ,kiedy to Tyson
musiał nieustannie walczyć o swój byt getcie. Owa właśnie psychika spowodowała ,że Tyson nawet nie dopuszczał do siebie
myśli o porażce.

Michael Gerard Tyson urodził się 30 czerwca w Brooklynie w Nowym Yorku ,W wieku 10 lat jego rodzina przeniosła się
do Brownsvill .Dzieciństwo Mike'a nie należało do najłatwiejszych .Wychowywał się w biednej rodzinie ,
negatywny wpływ marginalnego otoczenia bardzo szybko udzielił się w zachowaniu małego jeszcze chłopca ,co
zaowocowało tym że zaczął on prowadzić przestępczy tryb życia ,dopuszczając się wielu kradzieży i napadów.
W wieku 13 lat Mike miał już na swoim koncie 38 aresztowań. W dodatku Michel od najmłodszych lat musiał walczyć o
akceptację w gronie swoich rówieśników ,a to dlatego że seplenił.

Oprócz psychiki ,kolejnym ważnym aspektem jest odpowiedni trening ,pod okiem dobrego trenera.
W tej kwestii Tysonowi również się poszczęściło.
Mike za swoje młodzieńcze występki został skierowany do szkoły dla chłopców w Johnstown (która była swojego rodzaju
placówką resocjalizacyjną). To właśnie tam rozpoczęła się jego właściwa przygoda z boksem.
Ponadprzeciętne zdolności chłopaka natychmiast dostrzegł były bokser i doradca w placówce Bobby Stewart. Postanowił
że przez parę miesięcy chłopak będzie trenował pod jego okiem , po czym przedstawił go Cusowi D'Amato .Ten
zafascynowany zdolnościami Tysona podjął się jego dalszego trenowania ,a później został także prawnym opiekunem
młodego jeszcze chłopaka. Pod skrzydłami swojego mentora Tyson osiągnął mistrzowską formę ,trener znał jego
wszystkie dobre i słabe punkty ,odpowiednio dostosowany trening szybko przyniósł zamierzone efekty. Dużym atutem technicznego
wyszkolenia boksera była wysoka garda ,zwana potocznie stylem Peek-a-Boo" ,której to nauczył się właśnie od swojego
mistrza Cusa D'Amato. Umożliwiała mu ona sprawne skracanie dystansu podczas wyprowadzania uderzeń przez przeciwnika
i szybkie wyprowadzanie kontr. Po śmierci D'Amata jego pracę kontynuował kolejny talent trenerski Kevin Rooney ,który
również miał niemałe zasługi we wpajaniu Tysonowi sztuki bokserskiej.

Wkrótce potem zaczęło się pasmo sukcesów.
Tyson zadziwiał swoimi wynikami 24-3 w boksie amatorskim ,co spowodowało że zaczęto na poważnie myśleć o
reprezentowaniu przez niego Stanów Zjednoczonych na letnich Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles. Jego szanse na występ
zostały jednak ostatecznie przekreślone po dwóch przegranych w słabym stylu z Henry'm Tillmanem.

Swoje pasmo sukcesów Tyson powtórzył ponownie tym razem na ringu zawodowym.
Jego debiut miał miejsce 6 marca 1985 w Albany w Nowym Jorku ,gdzie pokonał Hectora Mercedesa przez
nokaut w pierwszej rundzie. Jego kariera zawodowca obfitowała w spektakularne wygrane. Przez pierwsze dwa lata walk
na ringu zawodowym ,bokser mógł pochwalić się 28 wygranymi walkami ,w czym 26 z nich zakończonych zostało przez
nokaut ,przy czym aż 16 z nich zakończyło się w pierwszej rundzie.

Pierwszą transmitowaną przez telewizję walką Tysona ,był pojedynek w Houston Field House w miejscowości Troy w
Stanie Nowy York z Jessy'em Fergusonem który odbył się 16 lutego 1986 roku .W piątej rundzie Mike ciosem
podbródkowym złamał nos Jessieg'o ,walka ostatecznie zakończyła się przed czasem ,powodem był nokaut techniczny.

W tym samym roku 22 listopada stoczył swoja pierwszą walkę o tytuł federacji WBC w wadze ciężkiej ,przeciwko
Trevorowi ,która wygrał w drugiej rundzie przez nokaut techniczny. Tyson mający zaledwie 20 lat został najmłodszym
mistrzem świata wagi ciężkiej w historii boksu.

Wkrótce po tym wygrywając w 1987 z Jamesem Smithem ,Pinkolnem Thomasem i Tony'm Tuckerem ,został pierwszym zawodnikiem
wagi ciężkiej który mógł pochwalić się posiadaniem pasów trzech głównych federacji bokserskich WBA,WBC,IBF w tym
samym czasie. Dowiódł tym czasem że godny jest miana tytułu mistrza wagi ciężkiej. Niemało rolę w sukcesie mistrza
miały udział jego nieprzeciętne warunki fizyczne. Trzeba bowiem przyznać że Tysona Bóg obdarzył hojnie. Z powodu jego
dużej siły ,niesamowitej szybkości ,celności, koordynacji i niesamowitej woli walki, wielu bokserów uważało że Tysona po
prostu strach czysto trafić. Ulubioną ,będącą wręcz znakiem markowym kombinacją Tysona która przyniosła mu wiele zwycięstw było uderzenie
prawym hakiem na korpus ,wykańczany prawym podbródkowym. Michael zyskał wiele przydomków z których bardziej znane to "Iron Mike".
"Baddest Man on the Planet" czy "Kid Dynamite"

Kiedy wszystko było na dobrej drodze do kontynuowania mistrzowskiej kariery ,na drodze Micheala stanął Don King i tu
jak to bywa w życiu ,znów górę wzięły pieniądze. Mamona zawróciła w głowie mistrzowi,Tyson popełnił duży błąd zwalniając swojego
dotychczasowego trenera Kevina Rooneya. Pod okiem nowych szkoleniowców jego umiejętności zaczęły szybko się pogarszać.
W jego późniejszych walkach można było zauważyć usilne dążenia do nokautuowania pojedyńczymi uderzeniami zamiast używania
kombinacji które wyniosły go na szczyt. Swoje ataki ograniczył do uderzeń na głowę ,nie przykładając szczególnej uwagi
do ciosów na korpus. Stracił także swoje umiejętności defensywne. Do tego doszły również kłopoty małżeńskie.
Jednak mimo tych niedogodności Mike do 1990 roku pozostawał niepokonany na ringu.

Pierwszą walkę na ringu zawodowym Mike przegrał po dramatycznym ,zaciętym i pełnym zwrotów akcji pojedynku z Jamesem Douglasem ,przez nokaut
w dziesiątej rundzie. Czar mistrza na chwilę przygasł. Mike jednak odbił się od dna i zdołał wygrać swoje następne pojedynki. Planowano
nawet walkę z Evanderem Holyfieldem.

Walka niestety nie mogła się odbyć gdyż Tyson dopuścił się gwałtu i najbliższych kilka lat spędził w więzieniu.
Po odbyciu kary ,zainicjowano zaległą walkę Holyfielda z Tysonem.
Pierwszą Mike przegrał przez nokaut techniczny w jedenastej rundzie.
W rewanżu który miał miejsce pół roku później obydwoje otrzymali rekordowe jak na tamte czasy gaże ,Mike został jednak zdyskwalifikowany za
odgryzienie ucha Holyfieldowi. Za ten sam wybryk zabrano mu później licencję bokserską na rok.

Z późniejszych walk cztery kolejne wygrał ,w końcu zaproponowano mu walkę z mistrzem świata wagi ciężkiej Lennoxem Lewisem ,odbyła się ona
w Pyramid Arena w Memphis w stanie Tenneesse 8 czerwca 2002. Lewis dominował na ringu i posłał Tysona na deski.

Tyson zaczął mieć problemy z narkotykami ,po klęsce z Lewisem stoczył jedną wygraną walkę z Cliffordem Etienne ,a dwie przegrał Dannym Williamsem
i Kevinem McBride. W 2005 roku zakończył swoją karierę zawodowego boksera.

Tyson to przykład typowego człowieka którego zniszczyła pogoń za pieniędzmi. Mógł osiągnąć znacznie więcej ,zgubiła go zachłanność.
Podsumowując ,walki Tysona z lat jego świetności były czystą esencją boksu, wiadomo że na ringu najbardziej liczy się dominacja nad przeciwnikiem ,a
ta z kolei przejawia się w efektownych nokautach , których w widowiskach z udziałem Mike nie brakowało. Co tu dużo mówić Michael podczas swojej kariery
aż 44 ze swoich 50 walk wygrał właśnie przez nokaut. Jego walki po prostu oglądało się z przyjemnością. Według mnie zasługuje on na miano boksera wszechczasów.

źródła:

wikipedia.pl
bokser.org

Zmieniony przez - arczi88 w dniu 2008-08-12 11:52:22

Witam!
Gratki chlopaki.
Pozdrawiam!

Kopt
Nieco brakuje mi technicznego ujęcia

Mnie brakuje w niej znacznie więcej, nie wyszło tak jak chciałem.

Ale dzięki
Poz