Wywiad z dr Ellisem

Dla wszystkich ktorzy mieli na CKD problemy z układem trawiennym polecam kolejny "kontrowersyjny" material, w nadziei, ze choc w czesci przyczyni sie do poszerzenia wiedzy o low-carb (chodzi mi glownie o suplementacje l-glutamina i jej wplyw min. na regulacje pracy jelit i ograniczenie spozywania tl. roslinnych do oleju kokosowego).

http://www.biblelife.org/bowel.htm 

Teoria Ellisa jest tylko jednym z wielu sposobów do osiągnięcia sukcesu

nasze DNA po 25 tys. lat zdążyło się poniekąd zaadoptować do spożywania większych ilości węglowodanów a za następne kilka tysięcy być może pojawią się ludzie, u których najzdrowszą dietą okażą się cheesburgery zapijane coca colą

nie bardzo, w perspektywie ewolucji trwającej miliony lat to maciupeńki wycinek czasu,
ewentualnie w grę może wchodzić przystosowanie osobnika np. od małego jesteśmy karmieni kartoflami, pieczywem, grochem itd.
przez wiele lat organizm się do tego przyzwyczaja, następnie przechodzi się na dietę podobną do low-carb, i odczuwasz głód na to co jadłeś przez długie lata
przejdziesz koło piekarni i wtedy żeby zaspokoić głód i zapełnić żołądek napchasz go mięsem
tłuszczu i białka wywołują niesmak ale w nadmiarze, gdy spożywane są na siłę w celu uciszenia głodu

"nasze DNA po 25 tys. lat zdążyło się poniekąd zaadoptować do spożywania większych ilości węglowodanów a za następne kilka tysięcy być może pojawią się ludzie, u których najzdrowszą dietą okażą się cheesburgery zapijane coca colą"

Brednia wielka jak murzyński ch*j.
DNA Nie zmienia się ani nie adaptuje, jest konserwatywne i może co najwyżej
ulec mutacji.

To, co ulega "adaptacji" to aktywność genów odpowiedzialnych za produkcję enzymów szlaków metabolicznych trawiących określone rodzeje pokarmu.


Zmieniony przez - Don quixet w dniu 2006-11-25 16:56:14

o kur...

według dr Ellisa ciała ketonowe zadawalająco są w stanie zastąpić cukry?

z własnych doświadczeń wiem, bez węglowodanów można żyć, tj. wytrzymać dzień, dwa przy 0 ich ilości, a nawet wiele tygodni, jednak w końcu nikłe ilości węglowodanów w diecie (np. jedynie w formie warzyw) i stały dopływ białka w skali miesięcy ostatecznie doprowadzą do spadku mięśniowej masy ciała, białego nalotu na języku etc.

po prostu ciała ketonowe to bufor energetyczny, włancza się kiedy jest za mało węgli. Bardzo łatwo tu przegiąć, choćby zalaliśmy się tłuszczem, organizm z upływem czasu dostosuje się do nowego sposobu odżywiania, zamiast zużywać ciała ketonowe zacznie zasilać się białkiem. A wtedy jest już po ptokach, śmiało można ograniczać białko, nic to nie da, bo organizm przy deficycie białka zacznie pobierać je z mięśni.

cyt:

MM: Bardzo ciekawe. Wracając do budowania masy mięśniowej na niskowęglowodanowej diecie - wystarczy zmniejszyć spożycie węglowodanów i zwiększyć protein by uzyskac efekty?

DE: Tak ale i zwiększyć spożycie tłuszczów. To podstawa.

MM: Jak to zrobić? Spożywać oleje?

DE: Nie, poprostu jeść więcej mięsa. Nie ma potrzeby niczego więcej.

Dla mnie bardzo ciekawa może się okazać dyskusja właśnie o różnicach między low-carb z ładowaniami (czego zwolennikiem jest Lyle), a dietą przypominającą paleo (również jak wiadomo low-carb) promowaną min. przez dr Ellisa. Co do skuteczności diet niskowęglowodanowych nie ma co się spierać, a ktoś kto twierdzi, ze to TYLKO kwestia kalorii jest ignorantem. Jak dla mnie różnica polega przede wszystkim na kontroli hormonalnej, przystosowaniu się enzymów i ketozie. Nie znalazłem żadnych jednoznacznych badań, które wypowiadałyby się na temat wpływu low-carb z ładowaniami na zdrowie w dłuższym okresie czasu. Nigdy nie próbowałem low-carb bez ładowań, więc nie mogę wypowiadać się o wpływie takiego odżywiania na osiągi sportowe. Na diecie z ładowaniami, potrafiłem utrzymać dosć wysoką sprawność i siłę, chociaż nigdy nie przybrałem na takiej diecie znacznej ilości masy. Oczywiście nie jest to nie możliwe (chodzi przecież o kalorie), ale taka dieta nie wprowadzała mnie w anaboliczny stan. Jeśli chodzi o masę, to na mnie sprawdzała się dieta ok. 3g, 3,5g/kg węgli (wychodziło ok. 240 - 280 g), ale głównie po treningu (100g) i na śniadanie (60-70g). To pozwalało nawet, w optymalnych warunkach, tracić tłuszcz podczas przyrostu masy. Nie można tez uogólniać. Niektórzy ludzie mają wysoką czułość insulinową i mogą jeść bardzo dużą ilość węglowodanów, z pozytywnym skutkiem na ich kompozycje ciała i wyniki sportowe. Ale to już kwestia częściowo genów (o czym nie chcę dyskutować, bo nie znam się na tym w wystarczającym stopniu) czy choćby poziomu tkanki tłuszczowej. Ciekawy pogląd na ten temat ma Charles Poliquin (światowej klasy trener sportowy i kulturystyczny). W swoich publikacjach, twierdzi, że im mniejszy poziom tkanki tłuszczowej, tym większy dopuszczalny prób ilości węglowodanów w diecie. Tłumaczy to między innymi insulinoodpornością u ludzi otyłych. Jak dla mnie, to ma sens.

Pozdrawiam

no z Charles Poliquin ciezko sie nie zgodzic fachowiec i tyle a teoria oparta tez na badaniach naukowych

No tak, ale z drugiej strony niektórzy twierdzą (i w wielu przypadkach to się sprawdza), że jesli zejdizemy po niżej swojego bazowego poziomu tłuszczu (niskiego poziomu), to wrecz przeciwnie - trzeba jesc coraz mniej węgli, żeby utrzymać się poniżej set-pointu. Trzeba też przyznać, że im więcej się ma tłuszczu, tym szybciej można go zrzucić. Myślę, że znaczenie ma również to, w jaki sposób zchodziliśmy poniżej set-pointu. Im wolniej, tym łatwiej go poźniej utrzymać. Organizm jednak dąży do homeostazy. Ale to chyba szerszy temat, nie na ten post.

I tak popieram Charlesa
(pomimo, ze jest zwolennikiem doktora D'Adamo, z któego poglądami na temat diety zgodnej z genami i grupą krwi nie do końca się zgadzam)

mhmm ja mysle ze to sprawa juz glebsza i wchodzimy tu juz bardziej na plaszczyzne psychiki odchudzania i pozniejszego jedzenia...