Pchnięcie kulą - wasze wyniki

Ostatnio nowy rekord 12,47 m (7,26 kg), a Tydzień później 12,05 m :(((( Cholera od czego to zależy?! Technika się nie zmienia, może zjadłem coś za dużo , albo zrobiłem coś nie tak.

moze slabszy dzien,
niezawsze ma sie dobry dzien,

40cm mniej od rek. zyciowego to jeszcze nie tak zle. nie zawsze jest sie w stanie zrobic rekord zyciowy, moze jakis drobny blad w technice, to tez sie moze zdarzyc ;)

12,61 m na ostatnich zawodach w styczniu. Następne pod koniec lutego.
13 m pewne.:>

widze ze idziesz jak burza z rekordami gratuluje i zycze zlamania tej 13

Po 6 miesięcznej przerwie wracam do kulki :D
Dzisiaj są zawody (cały Śląsk) w Chorzowie. Jedzie ktoś?

Mój rekord to 12.48 także nie najlepiej (6kg)... ale po tej przerwie będzie dużo mniej. Jadę bez przygotowania, także będę czarnym koniem zawodów. Za rok wracam po swoje ;) Pozdro dla kulopchaczy.

Też byłem na tych zawodach. Pogoda przepiękna, lało i lało, jeszcze chory byłem:((( ja nie miałem o,5 rocznej przerwy, ale w Chorzowie na zawodach byłem rok temu. Wynik nie taki jakiego oczekiwałem 12,66 kulą 7,26, a właściwie 7,3 bo była cięższa, to marnie tym bardziej, że liczyłem na 13,40, 13,50 m. No nic następnym razem jak będzie +20, słoneczko i będę całkowicie zdrowy, wtedy pokażę klasę.
pozdro

Istnieja dwie techniki pchnięcia kulą:
KLASYCZNA, jest to łatwiejsza technika rzutu. Składa sie z nastepujacych elementów, faz:

a) Trzymanie i ułozenie kuli: kula spoczywa na palcach i śródręczu, jej ciężar jest rozłożony głównie na trzech środkowych palcach. Palec mały i kciuk podtrzymuja kule nieco z boku. Kule uklada się przy szyi ponad obojczykiem pod żuchwą i przyciska palcami reki do szyi.

b) Pozycja wyjsciowa: ćwiczący ustawia sie tyłem do kierunku rzutu. Ciężar ciała spoczywa na nodze prawej, tułów wyprostowany, glowa w przedłużeniu tułowia, wzrok skierowany przed siebie (opis techniki przyjmujemy dla praworecznego). Lewa noga oparta palcami o podloże za noga prawa 15-20 cm, lekko ugieta w kolanie. pieta lewej nogi wskazuje kierunek rzutu. Reka lewa wzniesiona w góre w przód. Linia barkow- prawy bark nizej, lewy wyżej.

c) Faza doskoku (doślizgu): Miotacz przenosi ciężar ciała na przednią część stopy prawej i płynnie unosi lewa nogę w górę (tzw. waga).Wykonuje skłon tulowia w przód przysiadająć nba prawej nodze i opuszczając jednoczesnie lewa noge, zgieta w stawie kolanowym. Miotacz dynamicznie wyprowadza lewa noge w kierunku pchniecia i jednoczesnie odbijając sie prawa noga w tył, wykonuje odskok. Ćwiczący przesuwa sie całym cialem mniej więcej przez pół kola i przyjmuje pozycje wyrzutną w przedniej części koła. Prawa noga będzie znajdowala się w przybliżeniu srodka kola, zaś lewa oparta wewnetrzna krawędzią całej stopy przy progu ograniczającym koło od przodu.
d) Pozycja wyrzutna: po wykonaniu doskoku (doslizgu) miotacz przyjmuje pozycję wyrzutną. jest to pozycja, z ktorej następuje właściwe wypchnięcie kuli. Pozycja ta charakteryzuje sie specjalnym układem poszczegolnych części ciała zawodnika. Prawa noga mocno ugieta w kolanie znajduje sie nniej wiecej na środku koła. Stopa lekko zwrócona do środka. Lewa noga wyprostowana, stopa oparta na wewnetrznej krawędzi w pobliżu progu. Tułów odchylony do tyłu i odwrócony plecami do kierunku pchnięcia. Głowa w przedłużeniu tulowia, wzrok skierowany w strone przeciwną do kierunku pchniecia. Ciężar ciała oparty na nodze prawej.

e)Pchnięcie: rozpoczyna sie w chwili, kiedy kończy się doslizg, to znaczy gdy obie nogi miotacza znajduja się na podłożu. W skutek ruchu ciala miotacza w czasie doślizgu w kierunku pchniecia, kula uzyskuje pewna predkość. Nogi w chwili wyladowania na podłożu rozpoczynaja hamowanie dalszego ruchu w kierunku pchniecia. zahamowanie ruchu dolnej części ciała powoduje wzrost szybkości ruchu gornej częsci ciała rzucającego. szybkość ruchu górnej części ciala ćwiczący zwiększa przez wyprostowanie i skręt prawej nogi w góre w przód, a nastepnie przez obrot tułowia do frontalnego ustawienia w kieunku pchniecia i wyprostowania ramienia. Istotne jest połączenie fazy doślizgu z praca wyrzutową nóg, tułowia i ramienia. Zbyt wczesne włączenie do pracy prawej nogi lub ramienia powoduje niewykorzystanie przyspieszenia uzyskanego w doslizgu. natomiast zbyt późne zaangażowanie nóg, tułowia i ramienia nie pozwala na wykorzystanie doslizgu i upodabnia pchniecie z doslizgiem do pchniecia z miejsca. Podczas pchniecia, od momentu doślizgu, ruch powinien być jednostajnie przyspieszony, tak aby najwieksza predkość kula uzyskala podczas odrywania sie od ręki miotacza.

f) Utrzymanie równowagi po pchnieciu: bezposrednio po pchnięciu kulą, w celu zachamowania dalsdzego ruchu ciala do przodu, miotacz wykinuje wyskok do gory, zamieniając w powietrzu nogi, tak aby wylądować na nodze prawej. Po wylądowaniu ugina nogę pochylając tułów nieco w przod i jednoczesnie cofa lewa reke do tyłu. czynności te ułatwiaja utrzymanie rownowagi oraz zapobiegaja wypadnieciu z koła.


Drugą technika to tzw. OBROTOWA, jest zblizona technicznie do rzutu dyskiem. jest to technika bardzo trudna dla zawodowców.

Drzewo super, nawet nie wiesz jak bardzo z moim wielkim dylematem mi pomogles. Wielkie dzieki!

Hej mam 16 lat. w zeszłym roku na zawodach pchnełam 3kg 10m bez przygotowania. czy to jest dobrze? i czy opłaca sie trenowac? w ciagu dwuch tygodni jade na zawody ciekawe jak pójdzie mi w tym roku. pozdrawiam ;)