Uwaga - konkurs - można wygrać soga :-D

Przyłączam się do konkursu, od tej pory za poprawną odpowiedź bedą DWA sogi

Konkurs numer 4 - odpowiedz krótko na poniższe pytanie.

Wymień pięć konkretych przyczyn dla których HIIT działa lepiej od aerobów w procesie utraty tkanki tłuszczowej - po jednym zdaniu na każdą przyczynę

Pachnie z lekka sogarnią, ale nich będzie

ja tylko dodam ze aby odpowiedziec na ostatnie pytanie tyki, wystarczy dokladnie przeczytac 1 strone fitnessu ;)

btw.. swietny pomysl z tym konkursem !

Zmieniony przez - v3gas w dniu 2005-11-25 13:38:55

albo wystarczy pomyśleć

dzięki, ale chyba pytania za trudne bo chętnych do udziału nie widać ...

następne pytanie bedzie latwiejsze, np. czym można zastąpić pieczarkę

Metoda interwałowa jest rezultatem poszukiwań takich form treningowych, które równie skutecznie rozwijałyby szybkość, jak i wytrzymałość. Istotą treningu interwałowego jest dzielenie zasadniczego dystansu na odcinki krótsze, pokonywane wielokrotnie z odpowiednimi przerwami przy szybkości większej od tej, jaka może być rozwijana
na całym dystansie. Krótkie wysiłki pozwalają na bardziej efektywne rozwijanie szybkości, a wielokrotne ich powtarzanie ma również skutecznie zwiększać wytrzymałość.
Zasadnicza różnica między treningiem interwałowym a powtarzanym polega na stosowaniu odrębnych przerw. W treningu powtarzanym czas przerw pozwala na pełny wypoczynek.
W treningu interwałowym natomiast istnieje tendencja do skracania przerw. W tym ostatnim przypadku przerwy nie pozwalają na całkowity wypoczynek i każdy następny wysiłek jest wykonywany na tle nie zlikwidowanych objawów zmęczenia. W związku z tym zmiany fizjologiczne, jakie zachodzą w czasie tego rodzaju pracy stopniowo się nasilają.
Praca narządów wewnętrznych, niezależnie od przerw całkowicie biernych, pozostaje przez cały czas na wysokim poziomie, choć ulega pewnym wahaniom. Praca interwałowa,
w tej interpretacji, zbliża się więc do pracy ciągłej. Tym też należy tłumaczyć obserwowany w treningu interwałowym wzrost pojemności skurczowej serca, jako jednej z cech wytrenowania.

Przekonanie to potwierdzają spostrzeżenia o braku zasadniczych różnic między reakcją organizmu na wysiłek ciągły i interwałowy, o ile wykonujemy tę samą ilość pracy w sensie fizycznym. Zużycie tlenu np. nie różni się zasadniczo w wysiłku ciągłym i interwałowym przy tej samej ilości pracy. Również przyrosty zdolności do pracy w treningu ciągłym i interwałowym, przy stosowaniu równoznacznych ilości pracy treningowej, nie wykazują istotnych różnic statycznych. Oznacza to, że skuteczność treningu ciągłego i interwałowego jest podobna.

Na podstawie tych wyników przyjmujemy, że skuteczność metody interwałowej zależy od wykorzystania jej możliwości powiększania pracy treningowej w krótszych – lecz bardziej intensywnych – wysiłkach, co jest możliwe dzięki stosowanym przerwom.

W tej interpretacji metoda interwałowa jest bardzo efektywną, ale równocześnie ostrą formą treningu sportowego. Dlatego też powinna być stosowana przede wszystkim w szkoleniu zawodników zaawansowanych, odznaczających się dużą wydolnością fizyczną. Należy z całym naciskiem podkreślić, że trening interwałowy powinien być traktowany jako jeszcze jedna forma treningu sportowego i nie może całkowicie eliminować innych metod, z których każda posiada pewne zalety.
(...)
W tym świetle trudno jest zgodzić się z autorami (Reindell, Roskman i inni), podającymi dla treningu interwałowego sztywny schemat, zgodnie z którym przerwy powinny być tak regulowane, aby tętno pod koniec każdego wysiłku wynosiło 180/min, a następny wysiłek był rozpoczynany po obniżeniu się tętna do 120/min. Jeśli podczas zawodów sportowych tętno wzrasta do 200/min i więcej, to taki start powinien być poprzedzony odpowiednim treningiem, który by zapewnił odpowiednią adaptację do tak wysokiej aktywności układu krążenia. Jednocześnie obciążenie stosowane na początku okresu treningowego nie powinno osiągać tak wysokiej intensywności."

"Zarys fizjologii wysilku i treningu sportowego" p. Ireneusza Malareckiego, Wydawnictwo "sport i turystyka", W-wa 1981r

W skrócie:

- Pozwala "skompresować" aeroby - 40-50 minut LISS z 60-70% hr to 10 minut HIIT (lepszy stosunek czas/efekty)
- Zaciąga taaaaaaaki dług tlenowy który oznacza taaaaaki afterburn po nim
- Zwiększa VO2max, a więc i ilośc tlenu którą mozna zużyć, a więc i ilośc tłuszczu którą można spalić
- Jako, że jest krótki, to nie jest tak silnie kataboliczny dla mięsa jak godziny LISS
- No i przede wszystkim - bez zbędnego rozciągania w czasie można spokojnie sterować intensywnością zwiększając lub zminiejszając przerwy.

Jesooosicku .... o 5 zdań prosiłem

no dobra, po tej epopei chyba konkurs można zamknąć

ja bym to ujął tak

1. HIIT daje znacznie większe zużycie kalorii w jednostce czasu niż trening aerobowy
2. HIIT umożliwia wytworzenie większego deficytu kalorycznego przy takiej samej diecie
3. HIIT oszczędza białka w porównaniu z długotrwałymi aerobami
4. HIIT pomaga zapobiegać spowolnieniu tempa przemiany materii
5. HIIT powoduje zwiększone zużycie energii po treningu czego aeroby nie czynią

okay Uzurpator - masz SG'a



-------------------------------------------------------------------------


Konkurs numer 5 - hehe, chyba wymysliłem śmieszne pytanie ...

Jaka niebezpieczna substancja jest obecnie testowana jako środek w leczeniu dwóch chorób - Parkinsona i Alzheimera ?

a/ amfetamina
b/ kokaina
c/ nikotyna
d/ marihuana

moze troszke ulatwie... chodzi w duzej mierze o podniesienie poziomu dopaminy ;)

a ponieważ to pytanie powyzej to jakby z poza zakresu Fitnessu, to :

Konkurs numer 6

Wymień w punktach znane Ci formy progresji stosowane w treningu siłowym - podpowiedź : chodzi o to jakimi metodami możemy z treningu na trening zwiększać jego trudność

Marihuana