ZAPAŚNICTWO - fotki, teksty, ankieta

Obecny mistrz europy w zapasach w stylu wolnym seniorów w kategorii wagowej 120kg - Rosjanin Kuramagomedov Kuramagomed

Mistrz olimpijski z aten w zapasach st. wolny kategoria 76kg - Rosjanin Buavaysa Saytiev

Na najwyższym stopniu podium Igrzysk olimpijskich w atlancie (1996) w kategori (z tego co pamietam) 60kg - Włodek Zawadzki

niebawem wkleje nowe przepisy

Dzisiaj post zapaśniczy kończy 2 latka :D

WSTĘP



Zapasy, podobnie jak wiele innych dyscyplin sportowych, podlegają określonym zasadom, które stanowią „reguły gry” i określają ich zastosowanie w praktyce. Celem walki zapaśniczej jest zwycięstwo przez położenie przeciwnika na łopatki lub przez przewagę na punkty.

Styl klasyczny i styl wolny różnią się następująco:

- w stylu klasycznym kategorycznie zabronione jest chwytanie przeciwnika poniżej linii bioder, podstawianie nóg podczas wykonywania akcji;

- natomiast w stylu wolnym dozwolone jest chwytanie przeciwnika za nogi, podstawianie nóg i aktywne używanie nóg przy wykonywaniu akcji,

W zapasach kobiet zabronione jest wykonywanie „podwójnego klucza” (tzw. podwójnego Nelsona).

Zapasy plażowe podlegają odrębnemu regulaminowi.

Zapasy tradycyjne podlegają regulaminom regionalnym specyficznym dla miejsca ich uprawiania.

Poniższe przepisy, wielokrotnie modyfikowane i nadal podlegające zmianom, muszą być wszystkim znane i akceptowane przez zawodników, trenerów, działaczy. Przepisy te wymagają od zawodników prowadzenia walki totalnej i uniwersalnej w duchu prawości oraz fair-play.



FILA



MIĘDZYNARODOWE PRZEPISY ZAPAŚNICZE

APASY W STYLU KLASYCZNYM, W STYLU WOLNYM, ZAPASY KOBIET





ZBIÓR PRZEPISÓW



Artykuł 1. – CEL

Artykuł 2. – INTERPRETACJA

Artykuł 3. – ZAKRES STOSOWANIA



ROZDZIAŁ 1

ZAWODY I PROGRAMY



Artykuł 4. – METODA PRZEPROWADZANIA ZAWODÓW

Artykuł 5. – PROGRAM ZAWODÓW



ROZDZIAŁ 2

ISTOTNE STRUKTURY



Artykuł 6. – KATEGORIE WIEKOWE I WAGOWE – ZAWODY

Artykuł 7. – LICENCJA ZAWODNICZA

Artykuł 8. – UBIÓR

Artykuł 9. – MATA

Artykuł 10. – ZESPÓŁ MEDYCZYNY

Artykuł 11. – INTERWENCJE ZESPOŁU MEDYCZNEGO

Artykuł 12. – DOPING



ROZDZIAŁ 3

ZESPÓŁ SĘDZIOWSKI



Artykuł 13. – SKŁAD

Artykuł 14. – OGÓLNE OBOWIĄZKI ZESPOŁU SĘDZIOWSKIEGO

Artykuł 15. – ARBITER

Artykuł 16. – SĘDZIA

Artykuł 17. – KIEROWNIK MATY

Artykuł 18. – OSOBA ODPOWIEDZIALNA ZA SĘDZIOWANIE

Artykuł 19. – DECYZJA I GŁOSOWANIE

Artykuł 20. – TABELA DECYZJI

Artykuł 21. – SANKCJE WZGLĘDEM ZESPOŁU SĘDZIOWSKIEGO

Artykuł 22. – UBIÓR SĘDZIÓW



ROZDZIAŁ 4

PRZEBIEG ZAWODÓW



Artykuł 23. – WAGA

Artykuł 24. – LOSOWANIE

Artykuł 25. – LISTA STARTOWA

Artykuł 26. – ZESTAWIENIE PAR

Artykuł 27. – ELIMINACJA Z ZAWODÓW

Artykuł 28. – CEREMONIA PROTOKOLARNA

Artykuł 29. – KLASYFIKACJA DRUŻYNOWA PODCZAS ZAWODÓW INDYWIDUALNYCH



Artykuł 30. – SYSTEM KLASYFIKACJI PODCZAS ZAWODÓW DRUŻYNOWYCH







ROZDZIAŁ 5

WALKA



Artykuł 31. – CZAS TRWANIA WALK

Artykuł 32. – WEZWANIE

Artykuł 33. – PREZENTACJA ZAWODNIKÓW

Artykuł 34. – ROZPOCZĘCIE WALKI

Artykuł 35. – PRZERWANIE WALKI

Artykuł 36. – ZAKOŃCZENIE WALKI

Artykuł 37. – ZATRZYMANIE I WZNOWIENIE WALKI

Artykuł 38. – RODZAJE ZWYCIĘSTW

Artykuł 39. – DOGRYWKA

Artykuł 40. – TRENER





ROZDZIAŁ 6

PUNKTY ZA AKCJE I CHWYTY



Artykuł 41. – OCENA WARTOŚCI AKCJI LUB TECHNIKI

Artykuł 42. – POZYCJA ZAGROŻONA

Artykuł 43. – ZAPISYWANIE PUNKTÓW

Artykuł 44. – TECHNIKA O „DUŻEJ AMPLITUDZIE”

Artykuł 45. – WARTOŚCI PRZYZNAWANE ZA AKCJE I TECHNIKI





ROZDZIAŁ 7

PUNKTY KLASYFIKACYJNE PRZYZNAWANE PO ZAKOŃCZONEJ WALCE



Artykuł 46. – PUNKTY KLASYFIKACYJNE

Artykuł 47. – POŁOŻENIE NA ŁOPATKI

Artykuł 48. – PRZEWAGA TECHNICZNA



ROZDZIAŁ 8

WALKA NEGATYWNA



Artykuł 49. – WALKA W PARTERZE W CZASIE WALKI

Artykuł 50. - ZONA

Artykuł 51. – KLAMRA



ROZDZIAŁ 9

ZAKAZY I NIEDOZWOLONE CHWYTY



Artykuł 52. – OGÓLNE ZAKAZY

Artykuł 53. – UCIECZKA Z AKCJI TECHNICZNYCH

Artykuł 54. – UCIECZKA Z MATY

Artykuł 55. – NIEDOZWOLONE TECHNIKI

Artykuł 56. – ZABRONIONE TECHNIKI W MŁODZIKACH I KADETACH

Artykuł 57. – SZCZEGÓLNE ZAKAZY

Artykuł 58. – KONSEKWENCJE



ROZDZIAŁ 10

PROTEST



Artykuł 59. – PROTEST





ROZDZIAŁ 11

MIĘDZYNARODOWE PRZEPISY SPECYFICZNE DLA ZAPASÓW KOBIET



Artykuł 60. – KATEGORIE WIEKOWE I WAGOWE

Artykuł 61. – UBIÓR

Artykuł 62. – WAGA

Artykuł 63. – CZAS TRWANIA WALK

Artykuł 64. – OGÓLNE PRZEPISY TECHNICZNE

Artykuł 65. – NIEDOZWOLONE TECHNIKI





ROZDZIAŁ 12

INTERPRETACJA PRZEPISÓW ZAPAŚNICZYCH



Artykuł 66. – ZMIANY I NIEPRZEWIDZIANE SYTUACJE



ROZDZIAŁ 13



ZAPASY PLAŻOWE







ANEKSY



Aneks 1. – PODSTAWOWE SŁOWNICTWO




MIĘDZYNARODOWE PRZEPISY ZAPAŚNICZE
ZAPASY W STYLU KLASYCZNYM,W STYLU WOLNYM, ZAPASY KOBIET, ZAPASY PLAŻOWE


ZBIÓR PRZEPISÓW

Artykuł 1. – CEL


Opracowane, w zgodności z rozporządzeniami statutu FILA, i w zgodności z:

- regulaminem finansowym,

- regulaminem dyscyplinarnym,

- regulaminem dotyczący organizacji zawodów międzynarodowych,

- z wszystkimi specyficznymi regulaminami,

Międzynarodowe przepisy zapaśnicze mają przede wszystkim na celu:

- zdefiniowanie i sprecyzowanie warunków praktycznych i technicznych w jakich powinny być rozgrywane walki;

- ustalenie wartości akcji i technik zapaśniczych;

- wyszczególnienie określonych sytuacji i zakazów;

- ustalenie funkcji technicznych pełnionych przez zespół sędziowski;

- określenie systemu rozgrywania zawodów, sposobów klasyfikacji, karania, eliminacji zawodników itd.



Przepisy te mogą ulegać zmianom na podstawie praktycznych wniosków będących wynikiem ich stosowania i wynikiem poszukiwań ich skuteczności. Poniższe przepisy wyznaczają ramy, w których funkcjonuje sport zapaśniczy we wszystkich stylach. Natomiast tak zwane „zapasy tradycyjne” rządzą się oddzielnymi przepisami.



Artykuł 2. – INTERPRETACJA



W przypadku niezgodności w interpretacji jakiegokolwiek artykułu niniejszego regulaminu, Biuro Wykonawcze FILA ma wyłączne prawo precyzowania jego dokładnego znaczenia. Jedyną wykładnią jest tekst w języku francuskim.





Artykuł 3. – ZAKRES STOSOWANIA



Niniejszy regulamin obowiązuje podczas Igrzysk Olimpijskich, Mistrzostw i wszystkich zawodów międzynarodowych organizowanych pod egidą FILA.

Podczas zawodów międzynarodowych, w wyjątkowych przypadkach, może obowiązywać inny system zawodów, pod warunkiem uzyskania zgody FILA i wszystkich krajów w nich uczestniczących.



ROZDZIAŁ 1

ZAWODY I PROGRAMY



Artykuł 4. – METODA PRZEPROWADZANIA ZAWODÓW


System i metoda przeprowadzania zawodów
Zawody zapaśnicze zostaną przeprowadzone według systemu eliminacji bezpośredniej z:

- zestawianiem w pary według numerów wyciągniętych w losowaniu.

Wszystkie zawody zapaśnicze zostaną przeprowadzone według systemu eliminacji bezpośredniej, z repesażem dla przegranych z tymi, którzy mają rozegrać w zawodach walkę o pierwsze i drugie miejsce.

Liczby idealnej poszukuje się na początku zawodów, a pojedynki są rozgrywane od dołu tabeli.

- prawo do repesażu mają ci zawodnicy, którzy przegrali tylko z dwoma finalistami.

Pojedynki repesażowe zaczynają się od zawodników, którzy przegrali w pierwszej rundzie (włącznie z pojedynkami, kiedy poszukuje się liczby idealnej) z jednym z finalistów, aż do półfinałów, w linii bezpośredniej. Zwycięzcy dwóch ostatnich pojedynków repesażowych otrzymują – każdy medal brązowy.

- Każda kategoria wagowa zaczyna się i kończy jednego dnia.

Waga odbywa się dla każdej kategorii w przeddzień jej rozpoczęcia.



Zawody są przeprowadzane w następujący sposób:

a) walki kwalifikacyjne

b) walki eliminacyjne

c) walki repesażowe

d) walki finałowe

Jeżeli w kategorii wagowej jest mniej niż 6 zawodników, zawody należy przeprowadzić według systemu nordyckiego tj. każdy z każdym. W celu wprowadzenia systemu eliminacji bezpośredniej, należy uzyskać idealną liczbę zawodników (podzielną przez cztery) - czyli 4,8,16,32…etc.

Jeżeli w danej kategorii nie ma idealnej liczby zawodników, należy rozegrać walki kwalifikacyjne.



Przykład zawodów przeprowadzonych według systemu eliminacji bezpośredniej:

Biorąc przykład zawodów z 22 zawodnikami w danej kategorii wagowej.

22 zawodników losuje numery od 1do 22 (tablica, aneks A)

Walki kwalifikacyjne

Aby uzyskać idealną liczbę zawodników, umożliwiającą wprowadzenie systemu eliminacji bezpośredniej (szesnastu zawodników), należy rozegrać walki kwalifikacyjne. W naszym przykładzie, mamy o sześciu zawodników więcej niż liczba idealna (szesnastu w tym wypadku). Walki klasyfikacyjne zostaną rozegrane pomiędzy dwunastoma zawodnikami czyli tymi, którzy wyciągnęli numery powyżej 16, a więc numery: 17,18,19,20,21 i 22 i sześcioma zawodnikami, którzy wyciągnęli numery poprzedzające bezpośrednio 17, a więc 16,15,14,13,12 i 11. W następstwie tej zasady mamy zestawienie w pary według numerów wyciągniętych, a więc walki pomiędzy:

- numer 11 z numerem 12

- numer 13 z numerem14

- numer 15 z numerem16

- numer 17 z numerem 18

- numer 19 z numerem 20

- numer 21 z numerem 22

Zwycięzcy tych 6 walk kwalifikacyjnych wchodzą do rund eliminacyjnych zawodów w wyniku bezpośredniej eliminacji.

Walki eliminacyjne

Po przeprowadzeniu walk kwalifikacyjnych uzyskujemy idealną liczbę-szesnastu zawodników, którzy biorą udział w rundach eliminacyjnych. Jest to dziesięciu zawodników, którzy wyciągnęli numery od 1 do 10 i sześciu zawodników, którzy wygrali walki kwalifikacyjne, a więc np.: numery 12,13 i 15, 18 i 19 i 22 (aby uzyskać liczbę szesnastu zawodników). Dalej w następstwie w/w zasady zestawiania w pary wyciągniętych numerów, 1 runda eliminacyjna odbywa się w następujący sposób:

- numer 1 z numerem 2

- numer 3 z numerem 4

- numer 5 z numerem 6

- numer 7 z numerem 8

- numer 9 z numerem 10

- numer 12 z numerem 13 tj. zwycięzcą walk kwalifikacyjnych

- numer 15 z numerem 18 tj. zwycięzcą walk kwalifikacyjnych

- numer 19 z numerem 22 tj. zwycięzcą walk kwalifikacyjnych

Walki repesażowe

Jak zostało powiedziane powyżej, wszyscy zawodnicy (zawodniczki), którzy przegrali z dwoma finalistami mają prawo do repesażu.

Zawodnicy, którzy przegrali z finalistą numer 5 są następujący:

- numer 6 (przegrywający 1 rundę)

- numer 7 (przegrywający 2 rundę)

- numer 3 (przegrywający 3 rundę)

Zawodnicy, którzy przegrali z finalistą numer 15

- numer 16 (przegrywający w kwalifikacji)

- numer 17 (przegrywający w 1 rundzie)

- numer 19 (przegrywający w 2 rundzie)

- numer 12 (przegrywający w 3 rundzie)

Repesaż rozpoczynają zawodnicy, którzy przegrali z finalistami na najniższym poziomie zawodów.

1 walka: numer 6 (przegrywający w 1 rundzie) z numerem 7 (przegrywający w 2 rundzie)

2 walka: zwycięzca 1 walki (numer 6) z numerem 3 (przegrywający w 3 rundzie)

Zawodnik 6 zostaje zwycięzcą grupy repesażowej, którzy przegrali z finalistą numer 5.

Postępujemy w ten sam sposób z zawodnikami, którzy przegrali z finalistą numer 15.

1 walka: numer 16 (przegrywający w klasyfikacji) z numerem 17 (przegrywający w 1 rundzie)

2 walka: zwycięzca 1 walki (N16) z numerem 19 (przegrywający w 2 rundzie)

3 walka: zwycięzca 2 walki (N16) z numerem 12 (przegrywający w 3 rundzie)

Zawodnik numer 16 jest zwycięzcą grupy repesażowej, która przegrała z finalistą numer 15.

Dwaj ostatni zwycięzcy dwóch ostatnich walk repesażowych (numer 6 i numer 16) otrzymują – każdy medal brązowy.

Finały

Dwóch finalistów rund eliminacyjnych, a więc numery 5 i 15, uczestniczą w walkach o 1 i 2 miejsce.



Kryteria klasyfikacji:

W każdej kategorii zawodnicy będą sklasyfikowani w następujący sposób:

- przegrani w dwóch finałach o brązowe medale zdobędą 5 miejsce ex aequo

- zawodnicy od 7 miejsca są sklasyfikowani w zależności od uzyskanych punktów klasyfikacyjnych. W przypadku posiadania przez zawodników równej liczby punktów klasyfikacyjnych, zostaną oni sklasyfikowani po przeanalizowania następujących punktów:

Jeśli zawodnicy nie mogą być sklasyfikowani według poniższych kryteriów, będą sklasyfikowani ex aequo.

· Najwięcej zwycięstw przez „tusz”

· Najwięcej zwycięstw w pojedynkach przez przewagę (6 punktów różnicy)

· Najwięcej zwycięstw w rundach przez przewagę.

· Najwięcej punktów technicznych zdobytych w czasie całych zawodów

· Najmniej punktów technicznych straconych w czasie całych zawodów.



Zawodnicy, którzy uczestniczą w repesażach będą również sklasyfikowani według punktów klasyfikacyjnych zdobytych w czasie całych zawodów.

Uwaga Zawodnicy zdyskwalifikowani za brutalność lub nie sportowe zachowanie, będą wyeliminowani lub niesklasyfikowani. W takim przypadku zawodnik, który awansuje w repesażach, spotka się bezpośrednio z następnym zawodnikiem.

W przypadku nie stawienia się zawodnika do walki na macie, w chwili jej rozpoczęcia, bez wcześniejszego powiadomienia o przyczynach, obojętnie z jakiego powodu, przeciwnik wygrywa walkę.



Artykuł 5. – PROGRAM ZAWODÓW



Czas trwania zawodów jest następujący:



a) Igrzyska Olimpijskie - 6 dni na 3 matach dla trzech styli

b) Mistrzostwa Świata seniorów - 6 dni na 3 matach dla trzech styli

c) Mistrzostwa Świata juniorów - 6 dni na 3 matach dla trzech styli



Jednakże, na wszystkich rodzajach zawodów w zależności od liczby otrzymanych zgłoszeń, będzie można po uzyskaniu zgody od FILA dołożyć lub zabrać jedną matę.

W zasadzie czas trwania sesji dla wszystkich rodzajów zawodów nie powinien trwać dłużej niż 3 godziny. Na wszystkich rodzajach zawodów, dana kategoria wagowa zaczyna się i kończy maksymalnie w czasie jednego dnia.



Podczas każdej rundy zawodów poszczególna kategoria wagowa w zasadzie musi być rozgrywana na jednej macie, a nie na kilku matach jednocześnie.

Wszystkie walki o 1, 2 i 3 miejsce muszą odbywać się na jednej macie.





ROZDZIAŁ 2

ISTOTNE STRUKTURY





Artykuł 6. – KATEGORIE WIEKOWE – WAGOWE – ZAWODY



a) Kategorie wiekowe

Kategorie wiekowe są następujące:

- młodzicy 14-15 lat (od 13 lat – zaświadczenie lekarskie i zgoda rodziców)
- kadeci 16-17 lat (od 15 lat – zaświadczenie lekarskie i zgoda rodziców)
- juniorzy 18-20 lat (od 17 lat – zaświadczenie lekarskie i zgoda rodziców)
- seniorzy 20 lat i więcej



Zapaśnicy z kategorii juniorów mogą walczyć w grupie seniorów. Jednakże zapaśnicy, którzy osiągną wiek 18 lat w danym roku muszą obowiązkowo przedstawić zaświadczenie lekarskie oraz zgodę rodziców).

Zapaśnicy, którzy ukończą 17 lat w danym roku nie mają prawa udziału w zawodach seniorów.

Wiek zawodnika będzie sprawdzany na wszystkich mistrzostwach i zawodach podczas składania ostatecznych zgłoszeń, na 6 godzin przed wagą.



W celu umożliwienia powyższej kontroli, kierownik każdej delegacji powinien przedłożyć delegatowi technicznemu FILA:

- Licencję zawodnika ważną na dany rok;

- Indywidualny paszport lub dowód tożsamości (paszport zbiorowy nie zostanie przyjęty);

- Zaświadczenie stwierdzające wiek każdego zawodnika wystawione przez Prezesa Narodowej Federacji Zapaśniczej. Zaświadczenie powinno zostać wystawione według wzoru dostarczonego przez FILA i na papierze firmowym Federacji Narodowej;

- Zawodnik może uczestniczyć w zawodach zgodnie z narodowością figurującą w jego paszporcie. Jeśli w jakimkolwiek momencie FILA stwierdzi, że zaświadczenie jest fałszywe i że miało miejsce oszustwo, to w stosunku do Federacji, zawodnika i osoby, która podpisała zaświadczenie zostaną nałożone stosowne kary dyscyplinarne.

- Każdy zapaśnik, który uczestniczy w zawodach upoważnia automatycznie FILA do rozpowszechniania filmów lub zdjęć ze swoją podobizną w celu promocji zawodów. Odmowa zawodnika musi zostać przedstawiona podczas składania zgłoszeń ostatecznych, jednakże wiązać się to może z wyłączeniem go z zawodów.







b) Kategorie wagowe



Kategorie wagowe są następujące:



MŁODZICY KADECI JUNIORZY SENIORZY



1. (29-32) kg 1. (39-42) kg 1. (46-50) kg 1. (50-55) kg

2. 35 kg 2. 46 kg 2. 55 kg 2. 60 kg

3. 38 kg 3. 50 kg 3. 60 kg 3. 66 kg

4. 42 kg 4. 54 kg 4. 66 kg 4. 74 kg

5. 47 kg 5. 58 kg 5. 74 kg 5. 84 kg

6. 53 kg 6. 63 kg 6. 84 kg 6. 96 kg

7. 59 kg 7. 69 kg 7. 96 kg 7. (96-120) kg

8. 66 kg 8. 76 kg 8. (96-120) kg

9. 73 kg 9. 85 kg

10. (73-85) kg 10. (85-100) kg



Każdy zawodnik, uczestniczący w zawodach z własnej woli i na swoją własną odpowiedzialność, ma prawo startu tylko w jednej kategorii wagowej odpowiadającej wadze jego ciała w momencie oficjalnej wagi.

W kategoriach grupy wiekowej seniorów, zapaśnicy mogą wybrać kategorię wagową bezpośrednio wyższą w stosunku do kategorii, w której zostali zgłoszeni. Wyjątek stanowi waga ciężka, w której to kategorii zawodnik musi ważyć więcej niż 96 kg.



c) Zawody

Zawody międzynarodowe w różnych kategoriach wiekowych są następujące:

Młodzicy 14-15 lat

- Zawody Międzynarodowe (bilateralne i regionalne)

Kadeci 16-17 lat

- Zawody Międzynarodowe

- Mistrzostwa Kontynentalne co roku

Juniorzy 18-20 lat

- Zawody Międzynarodowe

- Mistrzostwa Kontynentalne co roku

- Mistrzostwa Świata co roku

Seniorzy 20 lat i więcej

- Zawody Międzynarodowe

- Mistrzostwa Kontynentalne co roku

- Puchary Kontynentalne co roku

- Mistrzostwa Świata co roku (z wyjątkiem roku olimpijskiego)

- Puchary Świata co roku

- Mecze-Challenge, Zawody Masters, Międzynarodowe Turnieje Grand Prix, Zawody Gala Grand Prix FILA, Walki Super Gwiazd

- Igrzyska Olimpijskie co cztery lata

Weterani 35 lat i więcej

- Zawody rozgrywane według specyficznego programu, kategorii i regulaminów



Wszystkie powyższe zawody muszą być rozgrywane zgodnie z przepisami, statutem i regulaminami FILA.



Artykuł 7. – LICENCJA ZAWODNICZA



Każdy zawodnik lub zawodniczka, kadet, junior lub senior, który bierze udział w Igrzyskach Olimpijskich, Mistrzostwach Świata, Pucharach Świata, Mistrzostwach, Pucharach i Igrzyskach Kontynentalnych, Igrzyskach Regionalnych, Lidze Światowej i Kontynentalnej musi posiadać międzynarodową licencję zawodniczą, określoną szczególnym regulaminem.

Zawodnik jest zobowiązany przedłożyć swoją licencję podczas wagi oficjalnemu delegatowi, który ją następnie przekazuje przedstawicielowi FILA do sprawdzenia i po jej sprawdzeniu przedstawiciel FILA zwraca ją bezzwłocznie kierownikowi ekipy danego zawodnika.

Licencja jest ważna tylko wtedy gdy posiada wklejony znaczek FILA na dany rok.

Wraz z kupnem znaczka, zawodnik (z wyjątkiem weteranów) automatycznie nabywa prawo do ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków (koszty opieki lekarskiej oraz pobytu w szpitalu) tylko podczas trwania Igrzysk Olimpijskich, Mistrzostw Świata, Mistrzostw Kontynentalnych, Pucharów Świata, Ligi Światowej.



Licencja i znaczek są również obowiązkowe na wszystkich turniejach międzynarodowych seniorów organizowanych pod kontrolą FILA.



Artykuł 8. – UBIÓR



Na początku każdego dnia zawodów zawodnik musi być świeżo ogolony lub mieć kilkumiesięczną brodę.



a) kostium zapaśniczy

Zawodnicy powinni stawić się na brzegu maty w jednoczęściowym kostiumie homologowanym przez FILA w kolorze, który został im wyznaczony (czerwony lub niebieski). Łączenie kolorów niebieskiego z czerwonym jest zabronione.

Zawodnik musi obowiązkowo:

- mieć na kostiumie z przodu na wysokości klatki piersiowej godło swojego kraju;

- mieć z tyłu na kostiumie skrót nazwy swojego kraju, maksymalna wielkość liter wynosi 10 x 10 cm;

- zawodnicy nie mogą mieć umieszczonego na kostiumie godła lub skrótu nazwy innego państwa;

- posiadać chusteczkę z materiału, którą pokazuje sędziemu przed walką;

- dozwolone jest używanie lekkich nakolanników bez części metalowych;



b) logo sponsora

Na wszystkich zawodach, oprócz Igrzysk Olimpijskich podczas których obowiązują przepisy Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, zawodnicy mogą mieć umieszczoną nazwę sponsora na udzie lub nisko na plecach.

Zawodnicy mogą również mieć umieszczone nazwy sponsorów na plecach, rękawach szlafroków lub dresów. Litery nie mogą być większe niż 6 cm w celu identyfikacji sponsora.



c) nauszniki

Zawodnicy, którzy chcą korzystać z nauszników muszą wybrać nauszniki homologowane przez FILA, które nie mają żadnych wzmocnień oraz metalowych części.

Sędzia może zmusić zawodnika, który ma za długie włosy do nałożenia nauszników.



d) obuwie

Zawodnicy muszą nosić obuwie zapaśnicze usztywniające kostkę. Zabronione jest używanie obuwia na obcasach lub podeszwach z gwoździami, obuwia z klamrami lub z częściami metalowymi. Buty zapaśnicze mogą być bez sznurówek lub ze sznurówki, które są przytrzymywane wokół butów przez rzep, tak aby nie rozwiązywały się one podczas walki. W związku z tym wprowadza się dla każdego zapaśnika obowiązek posiadania rzepów przy butach zapaśniczych, co zostanie skontrolowane przed wejściem na matę.



e) zakazy:

Zabronione jest:

- noszenie bandaży na nadgarstkach, ramionach lub kostkach. Istnieje taka możliwość jedynie w przypadku kontuzji lub zalecenia lekarza. Wtedy to, bandaże te muszą zostać owinięte opaską elastyczną.

- pokrycie ciała substancją tłustą lub klejącą;

- stawienie się spoconym na początku walki i na początku każdej rundy;

- noszenia jakichkolwiek przedmiotów mogących zranić przeciwnika, takich jak pierścionek, bransoletka, kolczyki, protezy, itp.



Podczas wagi sędzia musi sprawdzić czy każdy zapaśnik przestrzega rozporządzeń zawartych w niniejszym artykule. Również podczas wagi zapaśnik powinien zostać ostrzeżony o możliwości niedopuszczenia go do zawodów w przypadku „nieregulaminowego” ubioru. Jeżeli zawodnik stawi się na matę w „niekompletnym” ubiorze, zespół sędziowski da zawodnikowi maksymalnie jedną minutę na zastosowanie się do przepisów niniejszego artykułu. Po upłynięciu tego czasu zawodnik przegra walkę przez poddanie się.



Artykuł 9. – MATA



Na zawodach, takich jak: Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa i Puchary, oraz na wszystkich innych zawodach międzynarodowych obowiązuje stosowanie maty posiadającej homologację FILA, o średnicy 9 metrów, otoczonej wykładziną ochronną tej samej grubości i szerokości 1,5 metra.

Podczas Igrzysk Olimpijskich i Mistrzostw Świata maty do rozgrzewki i treningów muszą również być homologowane przez FILA i tej samej jakości co maty przeznaczone do zawodów.

Wewnątrz koła o średnicy 9 metrów, wzdłuż całego obwodu, umieszczony jest czerwony pas o szerokości 1 metra, który stanowi integralną część pola walki.

Dla rozróżnienia poszczególnych części maty stosowana będzie następująca terminologia:

- koło na środku maty nazywa się środkiem maty (szerokość 1 metra)

- wewnętrzna część maty otoczona czerwonym pasem nazywa się centralnym polem walki (średnica 7 metrów)

- czerwony pas: zona (szerokość 1 metra);

- wykładzina: strefa ochronna (szerokość 1,5 metra).

Podczas Igrzysk Olimpijskich, Mistrzostw Świata i Mistrzostw Kontynentalnych, mata powinna leżeć na podwyższeniu, którego wysokość nie powinna przekraczać 1,10 metra. Okalające słupki lub sznur są zabronione.

W przypadku gdy mata umieszczona została na podium, a strefa ochronna (wykładzina oraz wolna przestrzeń wokół maty) nie ma 2 metrów, boki podium muszą zostać zabezpieczone ściankami pochylonymi pod kątem 45º. Wykładzina ochronna w każdym przypadku musi być w innym kolorze niż mata.

Podłoga obok maty musi być wyłożona miękką wykładziną, dokładnie umocowaną.







W celu uniknięcia przenoszenia zarazków mata powinna być myta i dezynfekowana przed każdym seansem zawodów. W przypadku korzystania z mat o gładkiej jednolitej powierzchni obowiązują takie same zalecenia higieny.

Po środku maty musi być zaznaczone koło o wewnętrznej średnicy 1 metra, otoczone pasem szerokości 10 centymetrów. Pas ten oraz strefa pasywności wyznaczająca granicę centralnego pola walki muszą być czerwone.

Ponadto, przeciwległe narożniki maty oznakowane są kolorami zapaśników: czerwonym i niebieskim.

Mata powinna być ułożona tak, aby otaczała ją szeroka i wolna przestrzeń pozwalająca na prawidłowy przebieg zawodów.



Artykuł 10. – ZESPÓŁ MEDYCZNY



Zgodnie z regulaminem dotyczącym międzynarodowej licencji zawodniczej, każdy zapaśnik musi poddać się badaniu lekarskiemu w swoim kraju na 3 dni przed wyjazdem na Mistrzostwa, Puchary i Igrzyska.

Organizator zawodów ma obowiązek zapewnić zespół lekarski odpowiedzialny za badania lekarskie przed wagą i opiekę lekarską podczas walk.

Zespół medyczny powołany do funkcjonowania na okres zawodów podlega lekarzowi odpowiedzialnemu z ramienia FILA.

Przed ważeniem uczestników, lekarze przystępują do badania sportowców w celu stwierdzenia ich stanu zdrowia.

Jeśli zawodnik zostanie uznany za niezdolnego do walki ze względu na zły stan zdrowia lub gdy lekarze stwierdzą, że jego stan zdrowia stanowi zagrożenie dla niego samego lub jego przeciwników, nie zostanie on dopuszczony do udziału w zawodach.

Podczas trwania zawodów zespół medyczny powinien być w każdej chwili gotowy do interwencji w razie wypadku oraz gotowy do podjęcia decyzji, czy dany zawodnik może kontynuować walkę.

Lekarze towarzyszący ekipom mają pełne prawo udzielać pomocy swoim zawodnikom w razie kontuzji. Przy czym, podczas udzielania pomocy przez lekarza może być obecny tylko trener lub kierownik ekipy.



Artykuł 11. – INTERWENCJE ZESPOŁU MEDYCZNEGO



Lekarz odpowiedzialny z ramienia FILA ma prawo i obowiązek przerwać walkę w każdej chwili, poprzez kierownika maty, gdy uzna, że jeden z zawodników jest narażony na niebezpieczeństwo.

Ponadto, może on również zarządzić natychmiastowe przerwanie walki stwierdzając, iż jeden z zawodników jest niezdolny do dalszej walki.

Zapaśnik nie może opuszczać maty, wyjątek stanowi ciężka kontuzja wymagająca natychmiastowego opuszczenia maty.

W przypadku kontuzji zapaśnika, sędzia powinien natychmiast zażądać interwencji lekarza i zapytać go czy zatrzymanie walki jest uzasadnione lub symulowane. Jeżeli lekarz stwierdzi, że zapaśnik symuluje, arbiter nakazuje, aby sędzia lub kierownik maty ukarał zapaśnika.

Jeśli zapaśnik dozna widocznej kontuzji lub pojawi się krwawienie, lekarz będzie miał do dyspozycji nieokreśloną ilość czasu, aby opatrzyć kontuzjowanego. Lekarz decyduje czy zawodnik może dalej walczyć, bez wyznaczonego limitu czasu na podjęcie decyzji.

W sprawach spornych o charakterze medycznym, lekarz ekipy poszkodowanego zawodnika ma prawo do interwencji udzielając ewentualnej pomocy i ma prawo do sformułowania swojej opinii na temat interwencji lub decyzji zespołu medycznego. Jedynie delegat Komisji Lekarskiej FILA może zaproponować zespołowi sędziowskiemu przerwanie walki.

Podczas zawodów, na których nie ma oficjalnego lekarza, sędzia może przerwać walkę na maksimum 2 minuty w ciągu jednej walki. Zespół sędziowski posiada odpowiednie kompetencje, aby podjąć decyzję dotyczącą stwierdzenia czy zapaśnik symuluje czy też nie.

Polecenie zatrzymania może zostać wydane jednorazowo lub kilkakrotnie i może dotyczyć obu zawodników.

Każde 30 sekund przerwy musi być wyświetlane przez zegar elektroniczny (chronometr) umieszczony przy macie.

Na 10 sekund przed upływem 2 minut, sędzia zaprasza obu zapaśnikom do wznowienia walki na środku maty.

Podczas międzynarodowych zawodów, na których nie ma przedstawiciela Komisji Lekarskiej FILA, decyzję o przerwaniu walki podejmuje delegat FILA lub arbiter delegowany przez FILA, po wcześniejszej konsultacji z oficjalnym lekarzem zawodów i lekarzem ekipy kontuzjowanego zawodnika.

Lekarz, który decyduje o zakazie kontynuowania walki przez jednego z zawodników, musi być zawsze innej narodowości, niż dany zawodnik i nie może być zaangażowany w jakikolwiek sposób w walkę w danej kategorii (patrz regulamin sanitarny).

Zawodnik, który przerywa walkę nagle bez zranienia z krwawieniem traci automatycznie 1 punkt, który będzie przyznany jego przeciwnikowi.



Artykuł 12. – DOPING



Zgodnie z rozporządzeniami statutu federalnego, pragnąc przeciwdziałać praktyce stosowania środków dopingujących formalnie zabronionych, FILA zastrzega sobie prawo do poddawania zawodników badaniom i odpowiednim testom w czasie wszystkich zawodów organizowanych pod egidą FILA.



Prawo to obowiązuje na Mistrzostwach Kontynentalnych i Świata w zgodności z przepisami FILA i na Igrzyskach Olimpijskich oraz Igrzyskach Kontynentalnych w zgodności z przepisami Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

W żadnym przypadku zawodnicy lub kierownicy ekip nie mogą uchylić się od obowiązku poddania się badaniom kontrolnym, gdyż grozi to natychmiastowym wykluczeniem z zawodów oraz nałożeniem sankcji przewidzianych w przypadku dopingu.

Komisja Lekarska FILA decyduje o czasie, liczbie lub częstotliwości badań kontrolnych, które będą przeprowadzane według wskazówek Komisji.

Próbki zostaną pobrane przez lekarza akredytowanego przez FILA w obecności kierownika ekipy badanego zawodnika.

W przypadku, gdy pobranie próbek nie zostanie wykonane zgodnie z ustalonymi powyżej wytycznymi, uzyskane wyniki zostaną uznane za nieważne (patrz regulamin antydopingowy).

Kraj organizujący Mistrzostwa oraz dana Federacja Narodowa zajmują się przygotowaniem i przeprowadzeniem badań antydopingowych oraz pokrywają ich koszty.

FILA, podlegająca konwencji w sprawie walki z dopingiem podpisanej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski i respektowanej przez Światową Agencję Antydopingową (AMA), stosuje się do regulaminów, procedur i sankcji tej ostatniej.

TAS (Trybunał Arbitrażowy Sportu) w Lozannie jest organem odwoławczym w przypadku sankcji podjętych przez Biuro FILA w stosunku do winnego zawodnika.

Klasyfikacja w przypadku dopingu

W przypadku, kiedy pierwszy lub drugi w klasyfikacji zawodnik są zdyskwalifikowani za stosowanie dopingu, brązowym medalistą zostaje ten, który przegrał z nim w linii eliminacyjnej i on awansuje w klasyfikacji ostatecznej.

Brązowy medal będzie również przyznany przegranemu w ¾ finału w tej samej linii. Pozostali zawodnicy w klasyfikacji przesuwają się do przodu.





ROZDZIAŁ 3

ZESPÓŁ SĘDZIOWSKI





Artykuł 13. – SKŁAD



Na wszystkich zawodach zespół sędziowski wyznaczany do każdej walki składa się z:

- jednego kierownika maty

- jednego arbitra

- jednego sędziego

czyli trzech oficjalnych sędziów, których sposób kwalifikowania lub wyznaczania określony jest międzynarodowym regulaminem dotyczącym obsady sędziowskiej.



Formalnie zabrania się dokonywać zmian w składzie zespołu sędziowskiego w czasie trwania walki. Wyjątek stanowi poważna niedyspozycja stwierdzona przez lekarza.



W żadnym przypadku w skład zespołu sędziowskiego nie może wchodzić dwóch sędziów tej samej narodowości.



Ponadto, zabrania się kategorycznie, aby członek zespołu sędziowskiego pełnił swoje funkcje podczas walk prowadzonych przez rodaków.



Artykuł 14. – OGÓLNE OBOWIĄZKI ZESPOŁU SĘDZIOWSKIEGO



a) Zespół sędziowski zapewnia prawidłowe pełnienie wszystkich funkcji przewidzianych przepisami zawodów zapaśniczych i ewentualnie rozporządzeniami specjalnie ustalonymi przy organizacji niektórych zawodów.

Obowiązkiem zespołu sędziowskiego jest obserwowanie z największą uwagą każdej walki i ocenianie akcji tak, aby wynik figurujący w karcie sędziego odzwierciedlał rzeczywisty przebieg walki.

b) Kierownik maty, arbiter i sędzia indywidualnie oceniają techniki celem sformułowania ostatecznej decyzji. Arbiter i sędzia powinni ze sobą współpracować pod kierownictwem kierownika maty, który koordynuje pracę zespołu sędziowskiego.

c) Zespół sędziowski ma za zadanie pełnić wszystkie funkcje sędziowskie, oceniać walki, przyznawać punkty oraz orzekać sankcje przewidziane przepisami.

d) Karta punktowa sędziego i kierownika maty służy do punktowania wszystkich technik wykonanych przez obu zawodników.

Punkty, ostrzeżenia (O) muszą być dokładnie wpisywane w kolejności odpowiadającej różnym fazom walki. Karty punktowe muszą być podpisane kolejno przez sędziego i kierownika maty.

e) Jeżeli runda nie zakończy się „położeniem na łopatki”, to kierownik maty musi podjąć decyzję o jej wyniku na podstawie oceny wszystkich akcji każdego z zawodników, wpisanych od początku do końca do swojej karty punktowej oraz karty sędziego.

f) Wszystkie punkty przyznane przez sędziego muszą być w momencie ich zdobycia podane do publicznej wiadomości albo za pomocą paletek punktowych lub urządzeń świetlnych.

g) W celu sprawnego prowadzenia walk i właściwego pełnienia swoich funkcji, wszyscy członkowie zespołu sędziowskiego są zobowiązani do posługiwania się podstawową terminologią ustaloną przez FILA. Zabrania się zespołowi sędziowskiemu prowadzenia jakiejkolwiek rozmowy z kimkolwiek podczas walki, z wyjątkiem wymiany zdań między sobą w celu konsultacji i prawidłowego wykonywania swoich obowiązków.



Artykuł 15. – ARBITER



a) Arbiter na macie jest odpowiedzialny za prawidłowy przebieg walki, którą musi prowadzić zgodnie z przepisami.

b) Arbiter musi wymagać od zawodników szacunku w stosunku do swojej osoby i do rywali. Z racji pełnionej funkcji musi on wymagać natychmiastowego wykonania jego poleceń i instrukcji. Musi on również prowadzić walkę nie tolerując jakichkolwiek nieprzepisowych i niewłaściwych interwencji z zewnątrz.

c) Arbiter ściśle współpracuje z sędzią, skupiając swoje działania na walce i wystrzegając się nieprzemyślanych i nie w porę dokonanych interwencji. Jego gwizdek rozpoczyna, przerywa i kończy walkę.

d) Arbiter zarządza powrót zawodników na matę w przypadku jej opuszczenia, zarządza kontynuowanie walki w stójce lub w parterze, w pozycji góra-dół, za zgodą sędziego lub w przypadku jej braku, za zgodą kierownika maty.

e) Arbiter ma obowiązek noszenia czerwonej opaski na lewym nadgarstku i opaski niebieskiej na prawym. Arbiter pokazuje na palcach ilość punktów odpowiadających wartości wykonanej techniki (czy jest ona ważna, czy była wykonana w obrębie maty, czy jeden z zawodników znalazł się w pozycji zagrożonej, itd.) lub też podnosi prawą rękę, gdy zawodnik ubrany w kostium niebieski otrzymuje punkty lub podnosi lewą rękę jeżeli zdobywa je zawodnik ubrany w czerwony kostium.

f) Arbiter nigdy nie powinien wahać się, gdy trzeba:

- przerwać walkę we właściwym momencie, tzn. nie za wcześnie i nie za późno;

- wskazać czy technika wykonana na brzegu maty jest ważna;

- odliczać w widoczny sposób 5 sekund, podczas których zawodnik jest trzymany w moście i przyznać dodatkowy punkt wynikający z tej sytuacji;

- zasygnalizować i ogłosić TUSZ (położenie na łopatki), po uzyskaniu aprobaty sędziego lub w przypadku jej braku, aprobaty kierownika maty. Aby stwierdzić, czy rzeczywiście jeden z zawodników został przyciśnięty do maty obiema łopatkami jednocześnie, arbiter musi w myślach wypowiedzieć «położenie na łopatki», unieść rękę w celu uzyskania aprobaty sędziego lub kierownika maty, uderzyć ręką w matę, a następnie musi zagwizdać.

g) Arbiter powinien uważać, aby:

- nie stać zbyt blisko zawodników walczących w pozycji stojącej, gdyż wtedy nie może obserwować należycie ich nóg. Jeżeli jednak walka odbywa się w parterze, może on stać blisko walczących;

- przywołując zawodników na środek maty (nogi w centralnym kole) szybko i wyraźnie zarządzić w jakiej pozycji, walka zostanie wznowiona;

- nie stać zbyt blisko zawodników, aby nie ich zasłaniać sędziemu i kierownikowi maty, szczególnie jeżeli dochodzi do „położenia na łopatki”;

- nie pozwalać zawodnikom odpoczywać w trakcie walki pod pretekstem wycierania nosa, czy też nie pozwalać na symulowanie kontuzji, itp. W takim przypadku powinien przerwać walkę, zażądać ukarania winnego dając mu ostrzeżenie (0) i przyznając przeciwnikowi jeden punkt.

- być w stanie, w każdej chwili zmienić swoją pozycję na macie lub wokół niej, a nawet nagle położyć się na brzuchu, aby lepiej obserwować „położenie na łopatki”;

- bez przerywania walki stymulować zawodnika pasywnego ustawiając się w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ucieczkę zawodnika z maty;

- być gotowym do użycia gwizdka, gdy zawodnicy zbliżają się do brzegu maty;

h) Arbiter jest również zobowiązany do:

- obserwowania przede wszystkim nóg zawodników walczących w stylu klasycznym;

- zatrzymania obu zawodników na macie do momentu ogłoszenia wyniku walki;

- we wszystkich przypadkach wymagających uzyskania zgody, zażądania najpierw opinii sędziego znajdującego się na brzegu maty, a naprzeciwko kierownika maty;

- uczestniczenia w głosowaniu za lub przeciw ze wszystkimi innymi członkami zespołu sędziowskiego w przypadku decyzji o zwycięstwie lub dyskwalifikacji;

- ogłoszenia zwycięzcy po uzyskaniu zgody kierownika maty;

i) Arbiter ma prawo zażądać zastosowania sankcji za naruszenie przepisów lub za brutalny sposób walki;

j) Arbiter, po interwencji kierownika maty, musi przerwać walkę i ogłosić zwycięstwo przez przewagę techniczną, jeśli różnica punktowa w walce wynosi 6 punktów. W tej sytuacji musi poczekać na zakończenie ataku lub kontrataku.

k) Po zatrzymaniu walki, arbiter powinien zapytać zwycięzcę czy chce

kontynuować walkę do końca przewidzianego czasu.

l) po wykonaniu akcji za 5 punktów, arbiter powinien również zapytać

zwycięzcę czy chce kontynuować walkę, ale w tej sytuacji żaden kontratak

nie jest możliwy.



Artykuł 16. – SĘDZIA PUNKTOWY



a) Sędzia pełni wszystkie funkcje przewidziane ogólnymi przepisami zapaśniczymi.

b) Sędzia musi bardzo uważnie śledzić przebieg walki nie pozwalając sobie na jakiekolwiek odwrócenie uwagi, przyznawać punkty za każdą akcję, odnotowując je w karcie punktowej, w uzgodnieniu z arbitrem lub kierownikiem maty. W każdej sytuacji powinien podać swoją opinię.

c) Po każdej akcji, w oparciu o wskazówki arbitra lub w przypadku ich braku, o wskazówki kierownika maty (które porównuje z własną opinią) sędzia odnotowuje w swojej karcie liczbę punktów przyznanych za daną akcję, następnie pokazuje wynik na tablicy znajdującej się obok niego, która musi być widoczna zarówno dla widzów jak i zawodników.

d) Sędzia stwierdza i sygnalizuje arbitrowi położenie na łopatki (TUSZ).

e) Jeżeli podczas walki sędzia stwierdzi jakąkolwiek nieprawidłowość, którą według jego oceny powinien przekazać do wiadomości arbitra, gdy ten nie był w stanie jej zauważyć bądź, na którą nie zwrócił uwagi (położenie na łopatki, nieprzepisowy chwyt itp.), to powinien uczynić to poprzez podniesienie paletki w kolorze danego zawodnika, nawet wtedy, gdy arbiter nie prosił go o podanie opinii.

W każdych okolicznościach sędzia musi zwrócić uwagę arbitra na wszystko, co wydaje się mu nienormalne lub nieprawidłowe w przebiegu walki lub w zachowaniu zawodników.

f) Ponadto, sędzia musi podpisać kartę punktową w momencie jej otrzymania, a po zakończeniu walki musi pamiętać, aby zaznaczyć wynik walki poprzez wyraźne skreślenie nazwiska zawodnika, który walkę przegrał i wpisanie nazwiska zwycięzcy.

g) Decyzje sędziego i arbitra są prawomocne i powinny być wykonane bez potrzeby interwencji ze strony kierownika maty, o ile są one identyczne. Wyjątek stanowi ogłoszenie zwycięstwa przez przewagę techniczną, do którego obowiązkowo wymagane jest uzyskanie opinii kierownika maty.

h) W przypadku zwycięstwa przez „położenie na łopatki”, przez przewagę techniczną, poddanie, itp. karta punktowa sędziego powinna zawierać dokładny czas zakończenia walki.

i) W celu dokładniejszego śledzenia walki, szczególnie w trudnych sytuacjach, sędzia wyjątkowo może zmienić miejsce, lecz tylko wzdłuż brzegu maty.

j) Sędzia musi również zaznaczyć, poprzez podkreślenie, punkty otrzymane przez jednego lub drugiego zawodnika za wykonanie wózka.

k) Ostrzeżenie za ucieczkę z maty, nieprawidłową technikę, nieprawidłowy parter lub brutalność będą zaznaczane za pomocą litery „O” umieszczanej w kolumnie zawodnika, który dopuścił się przewinienia.

l) W przypadku nakazania uchwytu klamrowego, sędzia musi wpisać literę „K” w kolumnie odpowiadającej zapaśnikowi, który pierwszy założył klamrę. Następnie sędzia powinien zakreślić przyznane punkty (za pomocą kwadratowej ramki).



Artykuł 17. – KIEROWNIK MATY



a) Kierownik maty, pełniący funkcję rozstrzygającą, musi wywiązywać się z wszystkich obowiązków przewidzianych przepisami zapaśniczymi.

b) Kierownik maty koordynuje prace arbitra i sędziego.

c) Kierownik maty zarządza klamrę, kiedy runda kończy się wynikiem 0:0

d) Kierownik maty zobowiązany jest uważnie śledzić przebieg walki nie pozwalając sobie na jakiekolwiek odwrócenie uwagi i oceniać zgodnie z przepisami zachowanie oraz działania członków zespołu sędziowskiego.

e) W przypadku niezgodności między sędzią i arbitrem, kierownik maty rozstrzyga decyzje dotyczące wyniku, liczby punktów i położeń na łopatki.

f) W żadnym przypadku kierownik maty nie może pierwszy przedstawić swojej opinii, musi poczekać na opinie sędziego i arbitra. Nie ma on prawa wpływać na decyzję.

g) W przypadku jawnego wykroczenia kierownik maty ma prawo przerwać walkę i zażądać przedstawienia powodów, które wpłynęły na decyzje arbitra i sędziego. Po konsultacji z sędzią i arbitrem będzie on mógł większością głosów (2 głosy przeciwko 1) natychmiast sprostować decyzję lub zastosować procedurę przewidzianą w punkcie 18 niniejszego regulaminu.

h) Na zawodach kierownik maty musi wykazywać się technicznymi kwalifikacjami oraz tymi określonymi odpowiednim rozdziałem międzynarodowego regulaminu dotyczącego obsady sędziowskiej.



Artykuł 18. – OSOBA ODPOWIEDZIALNA ZA SĘDZIOWANIE



Podczas Igrzysk Olimpijskich, Mistrzostw Świata, Pucharów Świata, Mistrzostw Kontynentalnych, Pucharów Kontynentalnych i Igrzysk Kontynentalnych dwóch członków Komisji sędziowskiej Fila lub sędziów najwyższej kategorii, zostaje mianowanych w celu nadzorowania wszystkich spraw sędziowskich.

Jeżeli jednak nastąpi sytuacja, kiedy kierownik maty stwierdzi poważny błąd arbitra lub sędziego i jeśli nie zgadza się z ich decyzjami, ma obowiązek zatrzymać walkę. Powinien obejrzeć sekwencję video i ogłosić decyzję, podjętą za zgodą arbitra i sędziego, uznających swój wcześniejszy błąd. W innym przypadku decyzja nie może być zmieniona.



Artykuł 19. – DECYZJA I GŁOSOWANIE



a) Arbiter przedstawia swoją decyzję poprzez uniesienie ręki i w sposób jednoznaczny pokazuje punkty palcami. Jeśli arbiter i sędzia są zgodni, decyzja zostaje ogłoszona.

b) Kierownik maty nie ma prawa wpływać na decyzję lub ją zmieniać, gdy

sędzia i arbiter są zgodni z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w punkcie

18.

c) W przypadku głosowania, sędzia i kierownik maty muszą wyrazić swoje

decyzje przy pomocy tablicy elektronicznej lub paletek. Paletek jest jedenaście, w różnych kolorach: niebieskim, białym, czerwonym, a mianowicie:

– jedna biała,

– pięć czerwonych, w tym cztery numerowane 1, 2, 3, 5 w celu wskazania punktów, i jedna nieoznaczona, przeznaczona do udzielania ostrzeżeń oraz zwrócenia uwagi na danego zawodnika,

– pięć niebieskich, w tym cztery numerowane i jedna nieoznaczona.

Paletki muszą być w zasięgu ręki zainteresowanych. Sędzia w żadnym przypadku nie może powstrzymać się od zajęcia stanowiska i musi podać swoją decyzję w sposób jasny, nie budzący żadnych wątpliwości.

W przypadku niezgodności decyzję podejmuje kierownik maty. Decyzja ta musi rozstrzygnąć dwie sprzeczne opinie wydane przez sędziego i arbitra. We wszystkich przypadkach kierownik maty jest zmuszony wypowiedzieć się za jedną lub drugą ze stron.

d) Jeżeli walka trwa do końca regulaminowego czasu, to karta punktowa

kierownika maty posłuży do wskazania zwycięzcy. Tablica informacyjna dla publiczności musi być, w każdym momencie zgodna z kartą punktową kierownika maty.

Jeśli, w kartach punktowych sędziego i kierownika maty zaistnieje różnica jednego lub kilku punktów, to pod uwagę brana będzie jedynie karta punktowa kierownika maty.



Artykuł 20. – TABELA DECYZJI



Przyznawanie punktów.

W zależności od sytuacji sędzia i arbiter przyznają punkty, udzielają ostrzeżeń, jak podano, poniżej, co w każdej z podanych hipotez daje następujący wynik:



(Cz: zawodnik CZERWONY, N: zawodnik NIEBIESKI, 0: zero punktów)

Stanowisko oficjela:

Kierownik Oficjalny

Arbiter Sędzia maty wynik Uwagi

1. Cz 1. Cz - 1. Cz W podanych przykładach

2. N 2. N - 2. N sędzia i arbiter byli zgodni,

3. Cz 3. Cz - 3. Cz kierownik maty nie

5. Cz 5. Cz - 5. Cz interweniował, z wyjątkiem poważnych błędów.



Arbiter Sędzia Kierownik Oficjalny

maty wynik Uwagi

1. Cz 0 0 0 W podanych przykładach sędzia i

1. N 1. Cz 1. Cz 1. Cz arbiter nie byli zgodni, co do

2. Cz 1. Cz 2. Cz 2. Cz przyznanych punktów, kierownik

2. N 0 2. N 2. N maty interweniował i zastosował

3. Cz 2. Cz 2. Cz 2. Cz zasadę większości głosów.

3. N 1. Cz 3. N 3. N



W przypadku rażącego łamania przepisów, kierownik maty powinien zarządzić konsultację zgodnie z punktem 18 niniejszego regulaminu.

Przykład:

Sędzia Arbiter Decyzja kierownika maty

Punkty Punkty Punkty

1. Cz 1. N 1. Cz lub 1. N

2. Cz 2. N 2. Cz lub 2. N



Na koniec każdej rundy, rezultat zaczyna się od zera dla następnej rundy.



Artykuł 21. – SANKCJE WZGLĘDEM ZESPOŁU SĘDZIOWSKIEGO



Biuro FILA, które stanowi najwyższą władzę, będzie mogło po zapoznaniu się ze sprawozdaniem delegatów powołanych na zawody, podjąć następujące środki dyscyplinarne względem winnych, z technicznego punktu widzenia, członków zespołu sędziowskiego:

1) udzielić ostrzeżenia;

2) wycofać z zawodów;

3) przenieść danego członka do niższej kategorii;

4) ogłosić zawieszenie na określony czas;

5) ogłosić definitywne skreślenie z listy sędziów.



Artykuł 22. – UBIÓR SĘDZIÓW



Zespół sędziowski: arbiter, sędzia, kierownik maty, do pełnienia swoich funkcji powinni być ubrani w następujący sposób:

►klasyczna marynarka w kolorze ciemny-granat z logo FILA

►stalowe spodnie bez mankietów z czarnym paskiem

►koszula z długim rękawem lub krótkim w kolorze jasnoniebieskim z logo FILA po lewej stronie na wysokości klatki piersiowej

►żółty krawat z logo FILA

►czarne skarpetki

►czarne buty

Członkowie zespołu sędziowskiego nie mogą mieć zamieszczonej żadnej nazwy sponsora. Jednakże, na numerze noszonym na plecach może zostać umieszczona nazwa sponsora FILA.





ROZDZIAŁ 4

PRZEBIEG ZAWODÓW





Artykuł 23. – WAGA



Ostateczna lista zawodników musi obowiązkowo zostać złożona przez kierownika ekipy w sekretariacie komitetu organizacyjnego na 6 godzin przed rozpoczęciem wagi. Wszelkie zmiany dokonywane na liście po tym terminie nie zostaną uwzględnione.



Waga zawsze odbywa się w przeddzień zawodów. Waga trwa 30 minut.



Żaden zawodnik nie będzie mógł przystąpić do wagi, jeśli nie został poddany badaniu lekarskiemu, w terminie wyznaczonym regulaminem danych zawodów. Kontrola lekarska odbywa się zawsze na godzinę przed wagą.



Zapaśnicy muszą stawić się z licencją i paszportem.



Zawodnicy obowiązkowo ważą się w kostiumach zapaśniczych (bez obuwia), po uprzednim badaniu lekarskim przeprowadzonym przez uprawnionych lekarzy, którzy muszą wyeliminować każdego zawodnika stanowiącego ryzyko jakiegokolwiek zarażenia.



Nie przyznaje się żadnej tolerancji wagowej za kostium.



Zawodnicy muszą być w doskonałej kondycji fizycznej i mieć krótko obcięte paznokcie.

Do momentu zakończenia wagi, zawodnicy mają prawo, każdy po kolei, ważyć się tyle razy, ile będą sobie życzyć.

]

Dla wszystkich zawodów jest tylko jedna waga dla każdej kategorii wagowej.



Arbitrzy odpowiedzialni za przebieg wagi mają obowiązek kontrolować zapaśników czy stosują się do wytycznych artykułu 8 dotyczącego „ubioru” i poinformować zapaśników i zapaśniczki o konsekwencjach pojawienia się na macie w nieregulaminowym stroju. Arbitrzy odmówią zważenia zawodnika, pojawiającego się w nieregulaminowym stroju.





Artykuł 24. – LOSOWANIE



Uczestnicy zawodów muszą zostać zestawiani w pary do każdej rundy według numerów porządkowych, przydzielonych każdemu z nich, w drodze losowania, które odbywa się podczas wagi przed rozpoczęciem zawodów.

Losowanie musi być jawne. Ponumerowane żetony odpowiadające liczbie zawodników, którzy przeszli badanie lekarskie, muszą być zamknięte w urnie, woreczku lub w czymś podobnym celem uniknięcia ich rozróżnienia.

Zważony zawodnik, opuszczając wagę, wyciąga numer na podstawie, którego zostanie zestawiony w parę.

Numer ten musi być natychmiast zapisany na tablicy informacyjnej umieszczonej w miejsce widocznym dla publiczności, jak również na liście startowej i liście wagi.



Ważne: W przypadku, gdy podczas losowania odpowiedzialny za wagę i losowanie stwierdzi błąd w powyższej regulaminowej procedurze, to losowanie w danej kategorii zostanie unieważnione.

Zarządza się wtedy nowe losowanie w danej kategorii za zgodą kierownika zawodów.



Artykuł 25. – LISTA STARTOWA



Jeśli jeden lub kilku zawodników nie zgłosi się do ważenia lub przekroczy limit wagowy, to po zakończeniu wagi zawodnicy są klasyfikowani, poczynając od najniższego do najwyższego numeru. Zawodnicy są, więc zestawiani w numerycznym porządku:



Nr 1 E Nr 5 D Nr 9 I

Nr 2 H Nr 6 C Nr 10 G

Nr 3 B Nr 7 J Nr 11 K

Nr 4 A Nr 8 L Nr 12 F itp.



Artykuł 26. – ZESTAWIENIE PAR



Zawodnicy są zestawiani w pary według numerów wylosowanych w czasie wagi. Należy sporządzić dokument ustalający protokół i rozkład godzinowy zawodów, w którym będą zawarte wszystkie niezbędne szczegóły dotyczące przewidywanego przebiegu zawodów.

Zestawienie par w każdej rundzie, jak również wyniki walk muszą być zapisywane na ogólnie dostępnej tablicy tak, aby zawodnicy mogli je sprawdzić w każdej chwili (patrz tablica w załączniku).





Artykuł 27. – ELIMINACJA Z ZAWODÓW



- zawodnik, który przegrywa walkę z przeciwnikiem innym niż finalista, jest wyeliminowany i sklasyfikowany według zapisanych punktów klasyfikacyjnych. Zawodników, którzy przegrali z jednym z dwóch finalistów, uczestniczą w repesażach, w celu sklasyfikowania ich na 3 lub 5 miejscu.

- Zawodnik, który bez orzeczenia lekarskiego i bez powiadomienia oficjalnego sekretariatu zawodów, po wywołaniu swojego nazwiska nie stawi się do walki z przeciwnikiem zostaje zdyskwalifikowany i nie jest klasyfikowany. Jego przeciwnik lub przeciwnicy odnoszą zwycięstwo.

- Zawodnik, który złamie zasadę fair-play, „myśl przewodnią i koncepcję FILA odnośnie walki totalnej i uniwersalnej”, który oszuka, popełni poważny błąd lub walczy brutalnie, zostanie natychmiast, jednogłośną decyzją zespołu sędziowskiego, zdyskwalifikowany i wyeliminowany z zawodów. W tej sytuacji nie zostanie również sklasyfikowany.

- Jeżeli obaj zawodnicy zostaną zdyskwalifikowani za brutalność w czasie tej samej walki, to nie zostaną oni sklasyfikowani, a tworzenie par w następnej turze odbędzie się bez zmian, zawodnik sklasyfikowany wyżej zestawiony w parę z jednym lub zawodnikami wygrywającymi walkę.

- Jeżeli dyskwalifikacja ta zakłóci klasyfikację w walce finałowej, to następni rywale zostaną przesunięci w górę tabeli w celu rozegrania walk oraz ustalenia końcowej klasyfikacji.



Artykuł 28. – CEREMONIA PROTOKOLARNA



Czterej pierwsi zawodnicy sklasyfikowani w każdej kategorii wagowej biorą udział w ceremonii protokolarnej i otrzymują medale oraz dyplomy, stosownie do zajętych miejsc:



1-szy – ZŁOTY MEDAL, 2-gi – SREBRNY MEDAL, 3-cie –2 BRĄZOWE MEDALE



W Mistrzostwach Świata zwycięzca otrzymuje pas Mistrza Świata (patrz regulamin odznaczeń i nagród).

Zawodnicy sklasyfikowani od 5 do 10 miejsca otrzymują dyplomy.

Ceremonie protokolarne odbywają się zaraz po zakończeniu walki finałowej danej kategorii wagowej. Ceremonia musi obowiązkowo rozpocząć się od dekoracji zwycięzcy.







Artykuł 29. – KLASYFIKACJA DRUŻYNOWA PODCZAS ZAWODÓW INDYWIDUALNYCH



Klasyfikacja drużynowa jest ustalana na podstawie miejsc dziesięciu pierwszych zawodników sklasyfikowanych w zawodach:



1-szy sklasyfikowany zawodnik w każdej kategorii otrzymuje: 10 punktów

2-gi sklasyfikowany zawodnik w każdej kategorii otrzymuje: 9 punktów

3-ci sklasyfikowany zawodnik w każdej kategorii otrzymuje: 8 punktów

3-ci sklasyfikowany zawodnik w każdej kategorii otrzymuje: 8 punktów

5-ty sklasyfikowany zawodnik w każdej kategorii otrzymuje: 6 punktów

5-ty sklasyfikowany zawodnik w każdej kategorii otrzymuje: 6 punktów

7-my sklasyfikowany zawodnik w każdej kategorii otrzymuje: 4 punkty

8-my sklasyfikowany zawodnik w każdej kategorii otrzymuje: 3 punkty

9-ty sklasyfikowany zawodnik w każdej kategorii otrzymuje: 2 punkty

10-ty sklasyfikowany zawodnik w każdej kategorii otrzymuje: 1 punkt



Stosowanie tej tabeli pozostaje niezmienne bez względu na liczbę zawodników w kategorii.

W przypadku identycznej ilości punktów w klasyfikacji kilku drużyn, zwycięską drużyną zostanie ta, która będzie miała najwięcej pierwszych miejsc, etc.



Artykuł 30. – SYSTEM KLASYFIKACJI PODCZAS ZAWODÓW DRUŻYNOWYCH



Zasada ogólna

Drużyna składa się z 7 zapaśników, po jednym z

W przypadku identycznej ilości punktów, wynik bezpośredniego spotkania określi zwycięzcę.





ROZDZIAŁ 5

WALKA





Artykuł 31. – CZAS TRWANIA WALK



Na wszystkich zawodach na tablicy wyników, odliczanie czasu walki powinno następować od 0 sek. do 2 minut (czas powinien biec do góry). Lampka koloru danego zawodnika powinna wskazywać zwycięzcę rundy.

Czas trwania walk został ustalony w następujący sposób:

Młodzicy i kadeci – 3 rundy po 1 minuta 30 sekund

Juniorzy i Seniorzy – 3 rundy po 2 minuty

Na koniec każdej rundy ogłaszany jest zwycięzca rundy. Zawodnik, który wygrał dwie rundy jest ogłaszany zwycięzcą walki. Jeśli zwycięstwo może być ogłoszone po dwóch rundach, trzecia runda jest anulowana. Tusz przerywa automatycznie walkę bez względu na rundę, w której następuje.

W wyjątkowym przypadku, kiedy runda kończy się rezultatem 0:0, klamra będzie zarządzona w końcu regulaminowego czasu. Klamra trwa maksymalnie 30 sekund.



Artykuł 32. – WEZWANIE



Zawodnicy są wzywani do stawienia się na matę donośnym i wyraźnym głosem.

Zawodnik może zostać wezwany do rozegrania nowej walki jedynie pod warunkiem, ze mógł skorzystać z przysługującego mu czasu na odpoczynek wynoszący 15 minut od momentu ostatniej walki.

Jednakże, każdemu zawodnikowi, który nie pojawia się na macie po pierwszym wezwaniu przysługuje „czas tolerancji”, przyznawany w następujący sposób:

Zawodnicy będą wzywani trzykrotnie, w odstępach 30 sekundowych. Jeśli po trzeci wezwaniu zawodnik nie zgłosi się, to zostanie wykluczony z zawodów i nie będzie klasyfikowany.

Jego przeciwnik zwycięży przez poddanie.

Wezwania powinny odbywać się w języku francuskim i angielskim.



Artykuł 33. – PREZENTACJA ZAWODNIKÓW



Podczas finałów dla każdej kategorii wagowej powinien być stosowany następujący ceremoniał:

finaliści walczący o pierwsze i drugie miejsce musza stanąć przy macie wraz z trenerem. Następnie spiker wymienia ich osiągnięcia. Wraz z finalistami prezentowany jest zespół sędziowski: kierownik maty, arbiter i sędzia.





Artykuł 34. – ROZPOCZĘCIE WALKI



Odpowiadając na wezwanie po nazwisku, każdy zawodnik, przed walką, musi ustawić się w narożniku maty, w miejscu, które mu wyznaczono i które oznaczone jest kolorem odpowiadającym kolorowi kostiumu.

Arbiter stojący na środku maty, w centralnym kole, wzywa obu zawodników do siebie, wita podając im rękę, po czym sprawdza ich ubiór, ogląda czy nie są posmarowani tłustą lub kleistą substancją, czy nie są spoceni, czy mają gołe ramiona i czy mają chusteczkę.

Zawodnicy witają się ze sobą podając sobie ręce i na znak arbitra (gwizdek) rozpoczynają walkę.



Artykuł 35. – PRZERWANIE WALKI



a) Jeśli zawodnik znajduje się w sytuacji wymagającej obowiązkowego przerwania walki w wyniku kontuzji lub z innego uzasadnionego powodu, niezależnego od jego woli, arbiter może przerwać walkę zgodnie z przepisami przewidzianymi artykułem 11 niniejszego regulaminu.

W czasie przerwy w walce zawodnik lub zawodnicy muszą stać w narożnikach dla nich przeznaczonych. Mogą przykryć ramiona ręcznikiem lub szlafrokiem i słuchać rad trenera.

b) Jeżeli walka nie może być kontynuowana z przyczyn medycznych, to decyzję tę podejmuje lekarz odpowiedzialny za zawody. Informuje o swej decyzji trenera danego zawodnika i kierownika maty, który nakazuje przerwać walkę.

c) Kierownik maty może podjąć decyzję o przerwaniu walki jeśli arbiter popełnił poważny błąd. Może on również przerwać walkę z powodu zaistnienia poważnego błędu w punktacji arbitra i sędziego. W takim przypadku zarządza konsultację. Jeśli kierownik maty nie uzyska poparcia w czasie konsultacji, powinien on zastosować procedurę przewidzianą w punkcie 18.

d) W żadnym przypadku zawodnik nie może decydować o przerwaniu walki oraz samodzielnie decydować o walce w stójce lub w parterze, ani o powrocie swojego przeciwnika z brzegu maty na jej środek.

e) Jeżeli zawodnik musi przerwać walkę z powodu kontuzji spowodowanej umyślnie przez jego przeciwnika, to winny zawodnik zostanie zdyskwalifikowany, a zawodnik kontuzjowany ogłoszony zwycięzcą.



Artykuł 36. – ZAKOŃCZENIE WALKI



Koniec walki następuje w momencie położenia na łopatki, dyskwalifikacji jednego z zawodników, lub kontuzji. Koniec walki w rundzie następuje albo przez przewagę techniczną (6 punktów- artykuł 48), albo po wykonaniu akcji technicznej o dużej amplitudzie za 5 punktów, bez względu na rezultat w danej rundzie, lub po wykonaniu 2 akcji technicznych za 3 punkty, bez względu na rezultat w danej rundzie lub w przypadku klamry kiedy zawodnik wygrał jeden lub więcej punktów, przez upływem 30 sekund, albo po upływie efektywnych minut walki, sygnalizowanym przez gong i gwizdek arbitra.

Kiedy zawodnik, w regulaminowym czasie wykonuje technikę za 5 punktów, sędzia powinien zaczekać do momentu ewentualnego położenia na łopatki (wykonania „tuszu”). Jeśli „tuszu” nie będzie (pozycja neutralna), sędzia powinien natychmiast przerwać walkę gwizdkiem. Sędzia powinien ponadto zapytać zawodnika czy chce kontynuować walkę. W innym przypadku powinien ogłosić zwycięstwo w rundzie lub walce.

Ta sama reguła będzie miała zastosowanie dla drugiej wykonanej techniki za 3 punkty.

Aby wygrać walkę przez przewagę techniczną, zawodnik powinien wygrać dwie rundy przez przewagę techniczną - dwa razy z różnicą 6 punktów - lub w dwóch rundach wykonać akcję techniczną za 5 punktów lub jedną rundę wygrać przez przewagę techniczną, a drugą rundę wygrać akcją techniczną za 5 punktów.

W przypadku przewagi technicznej, sędzia powinien zawsze zapytać zawodnika, czy chce kontynuować walkę.

Procedura ta nie obowiązuje w przypadku walk finałowych o 1-2 miejsce i 3-4 miejsce.

Zawodnik, który wygrał rundę przez przewagę, może kontynuować walkę w celu ewentualnego „położenia na łopatki” ale z ryzykiem, że może przegrać rundę.

Jeżeli arbiter nie usłyszał gongu, to kierownik maty musi interweniować i zatrzymać walkę rzucając na matę przeznaczoną do tego celu gąbkę, aby zwrócić uwagę arbitra.

Każda akcja rozpoczęta w momencie gongu jest nieważna. Nieważna jest również każda akcja wykonana między gongiem, a gwizdkiem sędziego.

Po zakończeniu walki arbiter staje na środku maty, twarzą do oficjalnego stołu, zawodnicy podają sobie ręce, ustawiają się po obu stronach arbitra i oczekują na decyzję. Zabrania się zawodnikom ściągać ramiączek kostiumów przed opuszczeniem sali zawodów.

Po ogłoszeniu decyzji, zapaśnicy podają rękę arbitrowi.

Następnie zawodnik powinien podać rękę trenerowi swojego przeciwnika. W przypadku nie respektowania powyższych przepisów winny zawodnik zostanie ukarany zgodnie z regulaminem dyscyplinarnym.



Artykuł 37. – ZATRZYMANIE I WZNOWIENIE WALKI



1. Zasady ogólne:

We wszystkich przypadkach, gdy walka została zatrzymana w stójce lub w parterze, musi być ona wznowiona również w pozycji stojącej.

Walka musi zostać zatrzymana i wznowiona na środku maty w STÓJCE także w następujących przypadkach:

- Jeżeli stopa dotknie strefy ochronnej

- Jeżeli zapaśnicy w uchwycie wejdą w zonę bez wykonania techniki trzema lub czterema nogami i tak pozostaną

- we wszystkich przypadkach, jeśli zawodnik wychodzi do strefy

ochronnej

W wyjątkowym przypadku, w walce w parterze, jeśli zawodnik broniący wykonuje niedozwoloną technikę, dostaje ostrzeżenie, jego przeciwnik otrzymuje jeden punkt lub dwa punkty, a walka wznawiana jest w parterze.



Artykuł 38. – RODZAJE ZWYCIĘSTW

Walkę można wygrać w następujący sposób:

a) przez „położenie na łopatki”

b) zwycięstwo pojedynku przez kontuzję, wycofanie się lub poddanie, dyskwalifikację przeciwnika. Zawodnik, który wygrał dwie rundy jest ogłaszany zwycięzcą walki. Jeśli zwycięstwo może być ogłoszone po dwóch rundach, trzecia runda jest anulowana.

c) przez przewagę techniczną (wygrywając dwie rundy przy 6 punktowej różnicy)

d) na punkty (wygrywając dwie rundy przy 1 - 5 punktach różnicy) .



Zawodnik, który wykonuje akcję techniczną o dużej amplitudzie za 5 punktów jest ogłaszany zwycięzcą rundy bez względu na rezultat w danej rundzie

Zawodnik, który wykonuje w czasie rundy dwie akcje techniczne za 3 punkty jest ogłaszany zwycięzcą rundy bez względu na rezultat.

W przypadku równego rezultatu 1:1, 2:2, 3:3 itd. wtedy, gdy wartość wykonanych akcji technicznych i ostrzeżeń będą takie same, zwycięzca zostanie określony na podstawie ostatniego - nie pierwszego, zapisanego punktu w celu stymulowania wyniku w całej rundzie.

Jeśli jest jedno lub więcej ostrzeżeń w danej rundzie, to zawodnik, który ma ich mniej jest ogłaszany zwycięzcą rundy. W przypadku, kiedy runda kończy się wynikiem 0-0, zwycięzcą rundy będzie zawodnik, który wygrał jeden lub więcej punktów w czasie zarządzonej klamry, która będzie trwała maksymalnie 30 sekund.

Odnośnie ostrzeżeń, należy brać pod uwagę wszystkie rundy. Zawodnik, który otrzymuje 3 ostrzeżenia, jest dyskwalifikowany.



Artykuł 39. – DOGRYWKA

Po upłynięciu regulaminowego czasu w rundzie jeśli wynik walki wynosi 0-0, sędzia przerywa walkę i zarządza na nowo jej rozpoczęcie w klamrze (artykuł 52), która potrwa maksymalnie 30 sekund.



Artykuł 40. – TRENER

W czasie walki trener może stać na dole przy podium lub w odległości minimum dwóch metrów od brzegu maty.

Poza dozwolonymi działaniami w przypadku, gdy jego zawodnik otrzymuje pomoc lekarską, przy której wolno trenerowi asystować, trenerowi formalnie zabrania się wpływać na decyzje zespołu sędziowskiego lub znieważać sędziów, wolno mu jedynie mówić do swojego zawodnika.

W przypadku nie respektowania tych zakazów arbiter ma obowiązek poprosić kierownika maty o pokazanie trenerowi „ŻÓŁTEJ KARTKI” (ostrzeżenie). Jeśli, mimo to naruszy on zakaz ponownie, to kierownik maty pokaże mu „CZERWONĄ KARTKĘ” (wyeliminowanie).

Kierownik maty może również sam pokazać żółtą lub czerwoną kartkę.

Od momentu otrzymania czerwonej kartki, na podstawie raportu kierownika maty skierowanego do osoby odpowiedzialnej za zawody, trener jest wyeliminowany z zawodów i nie może pełnić swojej funkcji. Zawodnicy danej drużyny mają prawo do innego trenera.

Trener nie ma prawa podawania wody ani żadnej innej substancji w czasie przerwy lub w czasie walki.







ROZDZIAŁ 6

PUNKTY ZA AKCJE I TECHNIKI





Artykuł 41. – OCENA WARTOŚCI AKCJI LUB TECHNIKI



- Chcąc uniknąć symulowania podczas walki, gdy zawodnik próbuje wykonać technikę bez rezultatu i gdy w konsekwencji znajdzie się on pod spodem w parterze bez akcji ze strony przeciwnika, nie należy w tym przypadku przyznawać punktu technicznego zawodnikowi znajdującemu się nad nim. Walka toczy się dalej w parterze bez zatrzymania walki przez sędziego.

- Natomiast, jeżeli, podczas wykonywania techniki zapaśnik atakujący wykona kontratak i sprowadzi swojego przeciwnika do parteru, to otrzyma punkt lub punkty odpowiadające wartości jego akcji.

- Jeżeli, podczas wykonywania akcji poprzez własny most zawodnik atakujący na chwilę się zatrzyma i skończy akcję dominując nad przeciwnikiem, wprowadzając go w pozycję mostową, to nie będzie on ukarany. Tylko on otrzyma punkty, gdyż zakończył akcję techniką z ryzykiem.

- Natomiast, jeśli zawodnik atakujący jest blokowany i kontrolowany w pozycji mostowej, w wyniku kontrakcji swego przeciwnika, oczywiste jest, że punkty otrzyma ten ostatni.

- W związku z powyższym zawodnik w stosunku, do którego rozpoczęto wykonywanie akcji otrzyma punkty jedynie wtedy, gdy w wyniku własnej akcji:

a) sprowadzi atakującego do parteru

b) przeprowadzi akcję na bazie całości

c) blokując zawodnika atakującego doprowadzi do pozycji zagrożonej, tzn. w pozycji uważanej za zakończoną.

d) Arbiter musi poczekać na zakończenie każdej akcji, aby właściwie przyznać wartość punktów zdobytych przez każdego zapaśnika.

e) W przypadku, gdy w wyniku swoich akcji obaj zawodnicy zmieniają kolejno swoje pozycje, to punkty przyznaje się za wszystkie akcje według ich wartości.

f) Chwilowe położenie na łopatki nie istnieje (artykuł 47).

Gdy zapaśnik znajdzie w pozycji chwilowego położenia na łopatki ze stójki w wyniku akcji przeciwnika, atakujący zawodnik otrzyma 3 punkty. Jeżeli zapaśnik znajdzie się w pozycji chwilowego położenia na łopatki w wyniku własnej akcji, jego przeciwnik otrzyma 2 punkty. Natomiast, w parterze we wszystkich przypadkach, gdy zawodnik znajdzie się w pozycji chwilowego położenia na łopatki, jego przeciwnik otrzymuje 2 punkty.

g) Przetoczenie się z jednej łopatki na drugą przy pomocy łokci w pozycji mostowej i odwrotnie, uważa się tylko za jedną akcję.

h) Technika nie może być uważana za nową akcję do momentu, dopóki zawodnicy nie powrócą do pozycji wyjściowej.

i) Arbiter wskazuje ilość punktów. Jeżeli sędzia zgadza się z decyzją arbitra, to podnosi on paletkę we właściwym kolorze i o właściwej wartości (1, 2, 3 lub 5 punktów). W przypadku braku zgodności między sędzią i arbitrem, kierownik maty musi obowiązkowo wypowiedzieć się na korzyść jednego z nich, i nie może podać innej opinii.

k) W przypadku położenia na łopatki, które ma miejsce w momencie zakończenia się czasu regulaminowego, liczy się tylko gong (a nie gwizdek arbitra).

l) Pod koniec walki wszystkie techniki są ważne, o ile zostały zakończone przed gongiem. W żadnym przypadku technika wykonana po gongu nie może zostać zaliczona.



Artykuł 42 – POZYCJA ZAGROŻONA



Przyjmuje się, że zawodnik znajduje się w pozycji zagrożonej, gdy linia jego pleców (lub linia jego łopatek), pionowo lub równoległe do maty, tworzy z nią kąt mniejszy niż 90 stopni, i gdy stawia on opór górną częścią ciała, aby uniknąć położenia na łopatki (patrz definicja „położenia na łopatki”).

Zawodnik znajduje się w pozycji zagrożonej, gdy:

a) Broniący się zawodnik „mostuje”, aby uniknąć położenia na łopatki.

b) Broniący się zawodnik, mając plecy skierowane ku macie, opiera się na jednym lub dwóch łokciach, aby uniknąć sprowadzenia na łopatki.

c) Zawodnik jedną łopatką ma kontakt z matą, a drugą przekracza pionową linię 90 stopni (kąt ostry).

d) Zawodnik znajduje się w pozycji chwilowego położenia na łopatki, tzn. leży na łopatkach w czasie krótszym niż 1 sekunda.

e) Zawodnik przetacza się na łopatkach.

Nie ma pozycji zagrożonej, gdy zawodnik przekroczy pionową linię 90 stopni klatką piersiową i brzuchem skierowanym ku macie.

Jeśli plecy zawodnika i mata tworzą kąt 90 stopni, to sytuacja ta nie jest jeszcze zagrożoną pozycją (martwy punkt).



Artykuł 43 – ZAPISYWANIE PUNKTÓW



Sędzia zapisuje w karcie punktowej punkty uzyskane za akcje i techniki wykonane przez zapaśników.

Zapisuje je w miarę wykonywania każdej akcji.

W celu uzyskania jednolitego zapisu, punkty za akcję, która spowodowała położenie na łopatki, zostaną zakreślone w karcie punktowej kółkiem .

Aby móc rozróżnić wśród punktów te uzyskane za wózek powinny one być podkreślone.

Ostrzeżenia za ucieczkę z maty, ucieczkę z akcji technicznej, odmowę rozpoczęcia walki, niedozwoloną technikę i brutalność będą zaznaczane za pomocą (0).

Po każdym ostrzeżeniu (0), przeciwnik otrzymuje obowiązkowo 1 lub 2 punkty techniczne, w zależności od wagi błędu.

Klamrę sygnalizuje się za pomocą litery „K”, a punkt lub punkty wynikające z klamry należy zakreślić w ramki.



Artykuł 44. – TECHNIKA O „DUŻEJ AMPLITUDZIE”



Za akcje lub technikę o „dużej amplitudzie” uważa się każdą akcję lub technikę w walce w pozycji stojącej:

- który spowodował, że przeciwnik stracił całkowicie kontakt z matą, kontrolując i zmuszając go do wykonania w powietrzu lotu o dużej amplitudzie, i sprowadził go na matę w pozycji bezpośredniego i natychmiastowego zagrożenia.

- za technikę o dużej amplitudzie uważa się również w walce w parterze każdą technikę z oderwaniem od podłoża wykonaną przez atakującego zawodnika, który rzuca z dużym obrotem atakowanego zawodnika, kładąc go na brzuch (3 punkty) lub do pozycji bezpośredniego zagrożenia (5 punktów).



Uwaga: Jeżeli podczas wykonywania techniki o „dużej amplitudzie”, zapaśnik sam dotknie łopatkami maty, to otrzyma punkty (3 lub 5), a jego przeciwnik 2 punkty z powodu chwilowego położenia na łopatki podczas wykonywania techniki.



Artykuł 45. – WARTOŚCI PRZYZNAWANE ZA AKCJE I TECHNIKI



1 punkt:

- Zawodnikowi, który sprowadzi przeciwnika do parteru przechodząc za nim z tyłu i przytrzyma go w tej pozycji kontrolując (trzy punkty kontaktu: oba ramiona i jedno kolano, lub oba kolana i jedno ramię).

- Zawodnikowi, który wykona prawidłową technikę w stójce lub w parterze, lecz nie sprowadzi swego przeciwnika do pozycji zagrożonej.

- Zawodnikowi, który zdominuje, przytrzyma i będzie kontrolował przeciwnika przechodząc za nim.

- Zawodnikowi broniącemu się lub powodującemu obrót swojego przeciwnika na wyciągniętej jednej ręce lub dwóch rękach, przy plecach zwróconych ku macie.

- Zawodnikowi, któremu przeciwnik w nieprawidłowy sposób utrudniał wykonanie techniki, ale który mimo wszystko ją wykonał.

- Atakującemu zawodnikowi, którego przeciwnik ucieka z maty lub ucieka z akcji, odmawia startu, wykonuje niedozwoloną technikę, dopuszcza się brutalności lub zrywa klamrę.

- Zawodnikowi, który trzyma przeciwnika w pozycji zagrożonej przez pięć lub więcej sekund.

- zawodnikowi, którego przeciwnik postawi stopę w strefie ochronnej (na aucie)

- zawodnikowi, którego przeciwnik odmawia zapięcia klamry w przepisowy sposób

- Wszystkie przerwy w pojedynku z powodu kontuzji bez krwawienia będą karane przyznaniem jednego punktu przeciwnikowi.

2 punkty:

- Zawodnikowi, który w walce w parterze wykonał prawidłowa technikę i sprowadził swego przeciwnika do pozycji zagrożonej lub do pozycji chwilowego położenia na łopatki.

- Atakującemu zawodnikowi, którego przeciwnik przetacza się na swoich łopatkach.

- Atakującemu zawodnikowi, którego przeciwnik ucieka z akcji rzucając się poza matę w zagrożonej pozycji.

- Atakującemu zawodnikowi, którego przeciwnik wykonuje niedozwoloną technikę, uniemożliwiając wykonanie rozpoczętej techniki lub położenia na łopatki.

- Atakowanemu zawodnikowi, jeśli atakujący zawodnik wykonując technikę znajduje się w pozycji chwilowego położenia na łopatki lub przetacza się na swoich łopatkach.

- Zawodnikowi, który blokuje przeciwnika wykonującego akcję techniczną ze stójki do pozycji zagrożonej.



3 punkty:

- Zawodnikowi wykonującemu technikę w stójce, która poprzez bezpośredni rzut o małej amplitudzie sprowadza przeciwnika do pozycji zagrożonej.

- Za każdy technikę wykonaną z oderwaniem od podłoża, o małej amplitudzie, nawet jeśli atakujący zawodnik klęczy na macie na jednym lub obu kolanach tak, aby atakowany zawodnik od razu znalazł się w zagrożonej pozycji.

- Zawodnikowi, który wykonuje technikę o dużej amplitudzie, i który nie doprowadza przeciwnika do pozycji bezpośredniego i natychmiastowego zagrożenia.



Uwaga: Jeżeli w czasie wykonywania techniki, atakowany zawodnik jedną ręką pozostaje w kontakcie z matą, lecz natychmiast znajdzie się w zagrożonej pozycji, to atakujący zawodnik otrzyma również 3 punkty.



5 punktów:

Techniki za 5 punktów są następujące:

- Wszystkie techniki o dużej amplitudzie wykonane w pozycji stojącej, które sprowadzają atakowanego zawodnika do pozycji bezpośredniego i natychmiastowego zagrożenia.

- Techniki wykonane przez zawodnika w parterze, które odrywają przeciwnika od podłoża i wykonując technikę o dużej amplitudzie doprowadzają do pozycji bezpośredniego i natychmiastowego zagrożenia.





ROZDZIAŁ 7

PUNKTY KLASYFIKACYJNE PRZYZNAWANE PO ZAKOŃCZONEJ WALCE





Artykuł 46. – PUNKTY KLASYFIKACYJNE



Zasada

Uzyskane przez zawodnika punkty klasyfikacyjne po zakończeniu każdej walki, określają jego klasyfikację końcową.



Punkty klasyfikacyjne na koniec walki:



5 punkty dla zwycięzcy i 0 punktów dla przegrywającego w przypadku:

- zwycięstwa przez położenie na łopatki (z lub bez punktu technicznego dla przegrywającego)

- kontuzji

- poddania się

- v.o

- dyskwalifikacji

- 3 ostrzeżenia za złamanie regulaminu

4 punkty dla zwycięzcy i 0 punktów dla przegrywającego w przypadku:

- przewagi technicznej (6 punktów różnicy w czasie dwóch rund) i gdy przegrywający nie zdobył żadnego punktu technicznego

4 punkty dla zwycięzcy i 1 punkt dla przegrywającego w przypadku:

- zwycięstwa przez przewagę techniczną (6 punktów różnicy w czasie dwóch rund) i gdy przegrywający zdobył punkty techniczne

3 punkty dla zwycięzcy i 0 punktów dla przegrywającego w przypadku:

- w czasie trzech rund, zawodnik wygrał dwie rundy od 1 do 5 punktów i że przegrywający zawodnik nie zdobył żadnego punktu.

3 punkty dla zwycięzcy i 1 punkt dla przegrywającego w przypadku:

- jeśli w czasie dwóch rund walka kończy się zwycięstwem na punkty w regulaminowym czasie lub klamrą i kiedy przegrywający zdobył jeden lub więcej punktów technicznych.



Artykuł 47. – POŁOŻENIE NA ŁOPATKI



Położeniem na łopatki (tuszem) nazywamy sytuację, gdy zawodnik jest trzymany przez przeciwnika na dwóch łopatkach na macie w czasie wystarczającym, aby arbiter mógł stwierdzić całkowitą kontrolę położenia na łopatkach.

Aby położenie na łopatki na brzegu maty było uznane za ważne obie łopatki przeciwnika muszą całkowicie dotykać maty w zonie, przy czym głowa nie może dotykać strefy ochronnej.



Położenie na łopatki w strefie ochronnej jest nieważne.



Jeżeli zawodnik kładzie się na obie łopatki w wyniku własnej nieprawidłowości lub z powodu wykonania niedozwolonej techniki, to takie położenie na łopatki dla przeciwnika jest uważane za ważne.



Położenie na łopatki stwierdzone przez arbitra jest ważne, jeśli sędzia lub kierownik maty je potwierdzi. Jeżeli arbiter nie sygnalizuje położenia na łopatki, a jest ono ważne, to może ono zostać ogłoszone za zgodą sędziego i kierownika maty.



W związku z tym, aby położenie na łopatki mogło zostać stwierdzone i uznane, musi być wyraźnie utrzymane, tzn. obie łopatki danego zawodnika muszą być jednocześnie przyciśnięte w czasie krótkiego przytrzymania podanym w pierwszym paragrafie, nawet w przypadku tylnego pasa wykonanego suplesem. W każdym przypadku arbiter uderza w matę dopiero po uzyskaniu zgody sędziego lub w przypadku jej braku, zgody kierownika maty. Po uzyskaniu zgody może odgwizdać położenie na łopatki i zakończyć walkę.



Artykuł 48. – PRZEWAGA TECHNICZNA



Za wyjątkiem położenia na łopatki, poddanie się lub dyskwalifikacji walka powinna zostać zatrzymana przed upływem regulaminowego czasu w momencie zaistnienia 6 punktowej różnicy pomiędzy zawodnikami.

Walki nie można przerwać w celu przyznania zwycięstwa przez przewagę techniczną przed całkowitym zakończeniem akcji (natychmiastowego ataku lub kontrataku).

Kierownik maty powinien zasygnalizować arbitrowi o zaistnieniu 6 punktowej różnicy. Po konsultacji z członkami zespołu sędziowskiego arbiter ogłasza zwycięzcę rundy lub walki (w której zawodnik wygrał dwie rundy przez przewagę).





ROZDZIAŁ 8

WALKA NEGATYWNA





Artykuł 49. – WALKA W PARTERZE

Jeżeli w czasie walki jeden z zawodników zostaje sprowadzony do parteru, to walka kontynuowana jest w parterze, i zawodnik znajdujący się na spodzie może kontrować działania swojego przeciwnika i wstać lub wykonywać wszelkie kontrataki.



Jeśli zawodnik, który sprowadzi swojego przeciwnika do parteru i z powodu dobrej obrony atakowanego zawodnika nie może rozpocząć żadnej akcji, to arbiter po „rozsądnym” czasie przerywa walkę i wznawia ją w stójce.



Zabrania się zawodnikowi znajdującemu się na wierzchu rozpoczynać walkę skacząc na przeciwnika. Jeśli wykroczenie to zostanie popełnione, to arbiter winien ostrzec winnego i nakazać wznowienie walki w pozycji stojącej.



Zawodnik znajdujący się na wierzchu nie ma prawa samemu przerwać walkę, ani też domagać się wznowienia walki w pozycji stojącej.



Pozycja wyjściowa zawodników w parterze, przed gwizdkiem arbitra.

Zawodnik idąc do parteru musi obowiązkowo klęknąć i oprzeć dłonie na macie. Dłonie i łokcie muszą być oddalone od kolan, o co najmniej 20 centymetrów. Ramiona muszą być wyprostowane, stopy nie mogą być skrzyżowane, uda nie mogą dotykać pięt.





Artykuł 50. – ZONA



a) Zona ma na celu ujawnienie zawodnika uciekającego, wyeliminowanie systematycznej walki na brzegu maty, jak również wychodzenia poza pole walki.

- Wszystkie techniki i akcje rozpoczęte w centralnym polu walki, a zakończone w tej strefie są ważne, wliczając sprowadzenie do pozycji zagrożonej, kontratak i położenie na łopatki.

- Wszystkie techniki i kontrataki rozpoczęte w stójce w centralnym polu walki (poza strefą pasywności) są ważne, niezależnie od miejsca w jakim zostaną zakończone (strefa walki, zona lub strefa ochronna).

- Jednakże, jeżeli techniki lub kontratak zostanie zakończony w strefie ochronnej, walka zostaje zatrzymana, a zawodnicy przywołani do punktu centralnego do pozycji stojącej w takim przypadku. Punkty zostaną przydzielone zgodnie z wartością wykonanej techniki.

- Położenie na łopatki w strefie ochronnej jest nieważne. W rzeczywistości, walka musi zostać przerwana, a zawodnicy przywołani do środka do pozycji stojącej

- W przypadku, gdy atakujący zawodnik, który wykonuje technikę i spada na łopatki w strefie ochronnej (autotusz), walka zostaje przerwana, a jego przeciwnik otrzymuje 2 punkty. Walka zostaje wznowiona na środku w pozycji stojącej.

- W czasie wykonywania swoich technik i akcji rozpoczętych już w centralnym polu walki, zawodnicy mogą przejść do zony trzema lub czterema stopami, i w kontynuacji ruchu mogą tu rozwijać akcje i techniki we wszystkich kierunkach, pod jednym warunkiem, że wykonywana technika nie zostanie przerwana (pchanie, blokowanie, ciągnięcie, popychanie).

- Akcja lub technika nie może zostać rozpoczęta w pozycji stojącej w zonie, poza formalnym warunkiem, iż zawodnicy w chwycie przebywają w strefie pasywności najwyżej dwiema stopami. W takim przypadku, arbiter zezwoli przez pewien czas na taką sytuacje, oczekując na rozwój akcji.

- Jeżeli zawodnicy przerwą swoje akcje w zonie i tam pozostają, lub bez akcji wkraczają w strefę pasywności dwoma, trzema lub czterema stopami, to arbiter przerywa walkę i kieruje zawodników na środek, walka rozpoczyna się ponownie w pozycji stojącej

- We wszystkich przypadkach, w pozycji stojącej, gdy stopa atakującego zawodnika znajdzie się w strefie ochronnej maty, tzn. poza zoną, powoduje to obowiązkowe przerwanie walki i zastosowanie regulaminowych zasad.

- Jeżeli atakowany zawodnik wejdzie jedną stopą w strefę ochronną, podczas, gdy atakujący zawodnik wykonuje technikę w ciągłości akcji, to chwyt jest ważny. Jeśli atakujący nie wykonał chwytu, arbiter przerywa walkę i stosuje regulaminowe zasady.

- W momencie, gdy zawodnik postawi jedną stopę w strefie pasywności, arbiter musi głośno wypowiedzieć słowo „ZONA” (strefa). Po tej uwadze zawodnicy muszą sami starać się powrócić na środek maty, bez przerywania podjętej akcji.

- W walce w parterze każda akcja, atak lub kontratak wykonane poczynając od zony lub w zonie są ważne, nawet jeśli zostały zakończone w strefie ochronnej.

- Za wszystkie akcje rozpoczęte w parterze w zonie i wykonane w strefie ochronnej, arbiter i sędzia przyznają punkty, ale walka zostaje przerwana, a zawodnicy skierowani zostają na środek maty w pozycji stojącej.

- W walce w parterze, atakujący zawodnik może kontynuować swoją akcję, jeżeli przy wykonywaniu techniki wyjdzie za zonę pod warunkiem, że ramiona i głowa przeciwnika znajdą się w tej zonie. W takim przypadku nawet cztery stopy mogą być poza matą.





Artykuł 51. – KLAMRA



Zasada ogólna

W wyjątkowym przypadku, kiedy runda kończy się bez punktów technicznych (0:0), klamra będzie zarządzona na koniec rundy (po upływie czasu regulaminowego), we wszystkich stylach i dla wszystkich kategoriach wagowych. Sędzia przystępuje do losowania w celu określenia zawodnika, który zapina klamrę jako pierwszy. Klamra trwa maksimum 30 sekund.

Klamra w stylu wolnym i zapasach kobiet powinna być wykonana z chwytem za nogę przeciwnika przez zawodnika, który wygrał losowanie.

- w każdym stylu, generalnie klamra trwa 30 sekund. Jeśli ten, który wygrał klamrę nie wykonał akcji/chwytu, będzie ukarany poprzez ostrzeżenie (O) i jego przeciwnik otrzyma punkt techniczny. Zwycięzcą będzie ten, który zdobył 1 punkt.

- jeśli zawodnik schodzi z maty i kiedy zespół sędziowski może określić zawodnika, który postawił pierwszy stopę na zewnątrz maty, sankcja będzie miała bezpośrednie zastosowanie - ostrzeżenie (O) jeden punkt

- jeśli dwóch zawodników wychodzi w klamrze, ze stopą postawioną w tym samym czasie, do strefy ochronnej, zespół sędziowski powinien obowiązkowo zdecydować, który jest winny i zastosować sankcję, ostrzeżenie (O) i 1 punkt

- w sytuacji klamry reguła techniki z ryzykiem nie istnieje i zawodnik, który znajdzie się pod spodem lub w pozycji zdominowanej traci punkt lub punkty.

- jeśli zawodnik wynosi umyślnie przeciwnika na zewnątrz maty tak, że jego stopy dotykają podłoża, otrzymuje ostrzeżenie a jego przeciwnik jeden punkt

Losowanie

W przypadku zapisu 0:0 na koniec każdej rundy, ten który powinien zapiąć klamrę jako pierwszy będzie wyznaczony przez losowanie (rzut krążkiem)

Pozycja klamrowa w stylu klasycznym

Jeśli po jednej rundzie klamra jest zarządzana, sędzia wezwie zawodników do przyjęcia pozycji: klatka piersiowa do klatki piersiowej (ręka pod ramieniem przeciwnika, druga ręka zamyka/krępuje rękę(ramię) przeciwnika, pomiędzy łokciem i ramieniem, dwie ręce łączą się na plecach. Sędzia powinien zarządzić pozycję do startu w centrum maty z czterema stopami zawodników obowiązkowo ustawionymi w kole centralnym o średnicy 1 metra.

Należy rozważyć 3 fazy w sposobie zarządzania klamry po losowaniu

- pierwsza faza: zawodnik, który przegrał w losowaniu powinien zająć pozycję w środku maty w kole centralnym w pozycji stojącej, stopy w jednej linii, klatka piersiowa prosto, ramiona lekko odsunięte od ciała.

- druga faza: zawodnik, który wygrał losowanie powinien zapinać klamrę z chwytem za prawe lub lewe ramię przeciwnika, zgodnie ze swoim wyborem

- trzecia faza: zawodnik wygrywający losowanie zapnie klamrę, sędzia gwiżdże i dwóch zawodników rozpoczyna walkę. Pierwsze punkty oznaczają zatrzymanie walki.

Pozycja klamry w stylu wolnym

1. W stylu wolnym, zawodnik przegrywający losowanie klamry, stawia nogę w centrum koła, stopy powinna być postawione na macie. Następnie zawodnik wygrywający zapięcie klamry, przyjmuje dowolną pozycję i chwyta dwoma rękoma za nogę przeciwnika. Sędzia natychmiast daje gwizdkiem sygnał do rozpoczęcia walki w klamrze.





ROZDZIAŁ 9

ZAKAZY I NIEDOZWOLONE TECHNIKI





Artykuł 52. – OGÓLNE ZAKAZY

Zapaśnikom zabrania się:

- ciągnąć za włosy, uszy, narządy płciowe, szczypać, gryźć, wykręcać palce u rąk i nóg, itp. oraz mówiąc ogólnie zabrania się wykonywać jakiekolwiek akcje, gesty lub chwyty mające na celu dręczenie przeciwnika lub sprawianie bólu, aby zmusić go do rezygnacji;

- kopać, uderzać głową, dusić, pchać, wykonywać techniki mogące zagrażać życiu przeciwnika i mogące spowodować kontuzję, lub zwichnięcie kończyn, stąpać po nogach przeciwnika oraz dotykać jego twarzy między brwiami a linią ust;

- wbijać łokieć lub kolano w brzuch i żołądek przeciwnika, wykręcać kończyny sprawiając ból, trzymać przeciwnika za kostium;

- chwytać się i trzymać się kurczowo maty;

- rozmawiać podczas walki;

- chwytać przeciwnika za podeszwę (dozwolone są jedynie chwyty powyżej stopy i pięty);

- układać się między sobą co do wyniku walki.



Artykuł 53. – ucieczka z CHWYTU



Za ucieczkę z akcji technicznych uważa się wszystkie sytuacje, podczas których atakowany zawodnik otwarcie unika kontaktu, aby uniemożliwić przeciwnikowi wykonanie lub rozpoczęcie techniki. Powyższe sytuacje mają miejsce zarówno w pozycji stojącej, jak i w parterze. Mogą one mieć miejsce w centralnym polu walki lub od centralnego pola walki do zony. Ucieczka od akcji technicznej będzie karana w taki sam sposób, jak ucieczka z maty, to znaczy:

a)1 ostrzeżenie dla popełniającego przewinienie (0)

b) 1 punkt dla przeciwnika



W parterze w stylu klasycznym

W sytuacji, gdy zapaśnik, znajdujący się w parterze w wyniku akcji przeprowadzonej przez przeciwnika, skoczy do przodu w celu uniknięcia zapięcia uchwytu przeciwnika i przez tę akcję zawodnik atakujący znajdzie się w pozycji niedozwolonej (z chwytem za uda) – będzie to traktowane jako ucieczka z akcji technicznej.

Sędzia prowadzący walkę nie może pozwolić na taka sytuację, gdyż jest to ewidentną ucieczką z akcji technicznej ze strony zawodnika atakowanego.

Powinien on w sposób jasny i precyzyjny rozwiązać tę sytuację.

- Gdy zawodnik w parterze skoczy do przodu po raz pierwszy chcąc uniknąć uchwytu przeciwnika, arbiter powinien głośno wymówić: attention, no jump.

- Gdy powtórzy się ta sytuacja po raz drugi, sędzia powinien zażądać obowiązkowo ostrzeżenia i jednego punktu za ucieczkę, przerwać walkę po otrzymaniu zgody ze strony sędziego lub kierownika maty, zasygnalizować przewinienie i zastosować pozycję w parterze w celu ponownego rozpoczęcia walki.

Następujący sposób postępowania obowiązuje w przypadku ucieczki z uchwytu zawodnika, który rzuca się do przodu. Jednakże dozwolona jest i nie podlega karaniu obrona w parterze, która polega na poruszaniu się na boki w celu uniknięcia założenia uchwytu.

Przypomina się, że zapaśnik, który został zdominowany w parterze nie ma prawa zginać lub podnosić jedną z nóg lub nogi w celu uniknięcia założenia uchwytu.

Jeżeli zawodnik zdominowany w parterze korzysta przy obronie z nóg, otrzyma on ostrzeżenie (0) a jego przeciwnik 2 punkty.



W stójce w stylu wolnym i klasycznym

Zapaśnik, który odmawia wejścia w kontakt w stójce w stylu wolnym i klasycznym lub, który wykonuje ruchy symulując kontakt musi zostać ukarany za udawanie i działanie na szkodę zapasów symulując walkę.

Jak w poprzednim przypadku, sędzia za pierwszym razem daje przyjacielskie ostrzeżenie, mówiąc na głos: rouge contact lub bleu contact. Jeżeli zapaśnik nadal odmawia wejścia w kontakt, zostanie on ukarany ostrzeżeniem, a jego przeciwnik otrzyma 1 punkt za ucieczkę z akcji technicznej.

Walka rozpoczyna się ponownie w pozycji stojącej, po tym jak sędzia przerwał walkę.

Artykuł 54. – ucieczka z maty



W przypadku ucieczki z maty w pozycji stojącej lub w parterze należy podkreślić, iż ostrzeżenie zostanie bezzwłocznie i obowiązkowo wypowiedziane w stronę winnego zawodnika.



Poniższa punktacja zostanie przyznana atakującemu zawodnikowi:

Ucieczka z maty: 1 punkt + ostrzeżenie dla przeciwnika (0)



Ucieczka z maty w pozycji zagrożonej: 2 punkty + ostrzeżenie dla przeciwnika (0) Walka rozpoczyna się na nowo w parterze.



Wszystkie punkty po ostrzeżeniu są uznawane jako punkty techniczne.



Artykuł 55. – NIEDOZWOLONE TECHNIKI



Niedozwolone i formalnie zabronione są poniższe techniki, akcje i uchwyty:

-chwyt za gardło

-wykręcanie ramion pod kątem większym niż 90 stopni

- zabieranie ramion z góry, wykonane na przedramieniu

- chwyt oburącz za głowę lub za szyję oraz wszystkie sytuacje i pozycje duszenia

- podwójny uchwyt za głowę (Nelson), jeśli nie jest wykonany w bok, bez atakowania nogami jakiejkolwiek części ciała przeciwnika

- technika polegająca na ściągnięciu ręki przeciwnika do tyłu za plecami z jednoczesnym wywieraniem nacisku do pozycji, w której przedramię tworzy kąt ostry

- wykonanie techniki przez wygięcie kręgosłupa przeciwnika

- chwyt tylko za głowę (krawat) wykonywany w jakimkolwiek kierunku jedną lub dwoma rękoma

- dozwolone są jedynie chwyty za głowę jedną ręką

- ponadto, w przypadku technik wykonywanych w pozycji stojącej i do tyłu, kiedy przeciwnik jest odwrócony głową do dołu (odwrotny pas), rzut nie może być wykonany inaczej niż w bok, nigdy z góry w dół.

- podczas wykonywania technik, trzymać przeciwnika oburącz za głowę lub szyję.

- podnoszenie przeciwnika, który jest w pozycji mostowej, a następnie rzucenie go na matę (mocne uderzenie o matę), czyli należy ścisnąć most.

- „łamanie” mostu przez pchanie w kierunku głowy.

- ogólnie mówiąc, jeśli w czasie wykonywania techniki atakujący zawodnik dopuści się nieprawidłowości, to dana akcja jest całkowicie anulowana, a winny zostaje ukarany (uwaga). Jeśli atakujący zawodnik powtórzy swój błąd, to otrzyma ostrzeżenie, a przeciwnik 1 punkt.

- jeżeli atakowany zawodnik swoją niedozwoloną akcją utrudnia swojemu przeciwnikowi wykonanie techniki, to otrzyma ostrzeżenie, a jego przeciwnikowi zostaną przyznane 2 punkty.



Obowiązki arbitra w stosunku do zawodnika dopuszczającego się nieprawidłowości są następujące:

Jeżeli zapaśnik może wykonać akcję

- powstrzymać nieprawidłowość

- spowodować, aby zawodnik zaniechał techniki, jeżeli jest ona niebezpieczna

- udzielić ostrzeżenia

- przyznać 1 punkt

- przyznać przeciwnikowi punkty, których wartość odpowiada danej technice

- zatrzymać walkę

- walka rozpoczyna się na nowo w pozycji, w której walka została przerwana



Jeżeli zapaśnik nie może wykonać akcji

- zatrzymać walkę i przyznać ostrzeżenie

- przyznać przeciwnikowi 2 punkty

- walka rozpoczyna się na nowo w pozycji, w której walka została przerwana



Artykuł 56. – ZABRONIONE TECHNIKI DLA KATEGORII MŁODZIKÓW I KADETÓW



W celu ochrony zdrowia dzieci, poniższe techniki uważane są za niedozwolone i zabronione w kategorii młodzików i kadetów:

e) podwójny klucz za głowę (podwójny Nelson) nie tylko do przodu, lecz również w bok;

f) ta sama technika w stylu wolnym z dodatkowym haczeniem nogą nogi przeciwnika.



Artykuł 57. – SZCZEGÓLNE ZAKAZY



a) W stylu klasycznym zabrania się chwytania przeciwnika poniżej bioder i ściskania go nogami. Ponadto całkowicie zabronione są wszelkie popychania, naciskania lub „podnoszenia” przy kontakcie nóg z częścią ciała przeciwnika.

b) W stylu klasycznym, w odróżnieniu od stylu wolnego, konieczny jest kontakt z przeciwnikiem, aby akcja została uznana.

c) W stylu wolnym zabronione jest stosowanie „zamkniętych nożyc” z nogami skrzyżowanymi na głowie, szyi lub tułowiu.



Artykuł 58. – KONSEKWENCJE



-Nieprawidłowe działanie atakowanego zawodnika powinno zostać wstrzymane przez arbitra, jeśli jest to możliwe, bez rozrywania uchwytu. Jeśli nie ma niebezpieczeństwa arbiter pozwala na rozwinięcie akcji technicznej i oczekuje na jego wynik. Następnie zatrzymuje walkę, podaje punkty i daje ostrzeżenie winnemu zawodnikowi.

-Jeżeli technika została prawidłowo rozpoczęta i staje się nieprawidłowa, należy ocenić ją, aż do momentu, w którym rozpoczęły się nieprawidłowości, następnie arbiter powinien zatrzymać walkę i rozpocząć ją w stójce, a następnie zapytać się o wybór pozycji. Jeżeli zapaśnik ponownie zaatakuje w sposób nieprawidłowy, arbiter powinien zatrzymać walkę, dać ostrzeżenie (0) winnemu zawodnikowi, 1 punkt przeciwnikowi.

-W każdym razie, w przypadku umyślnych uderzeń głową lub innych przejawów brutalności, winny zawodnik powinien zostać natychmiast wyeliminowany z walki na podstawie jednogłośnej decyzji zespołu sędziowskiego zdyskwalifikowany z zawodów i sklasyfikowany na ostatnim miejscu z zaznaczeniem eliminacja za brutalność.







ROZDZIAŁ 10

PROTEST





Artykuł 59. – protest



Po zakończonej walce nie ma możliwości składania protestu dotyczącego wyniku walki. Ważny jest tylko wynik otrzymany na macie. W przypadku, gdy Prezydent FILA lub Komisja Sędziowska stwierdzi, że zespół sędziowski nadużył swojej władzy, chcąc zmienić wynik walki, ci pierwsi po przeanalizowaniu walki na video i po uzyskaniu zgody członków Biura FILA mogą ukarać winnych zgodnie z rozporządzeniami przewidzianymi w regulaminie międzynarodowego zespołu sędziowskiego.

W żadnym wypadku wynik walki nie może zostać zmieniony.





ROZDZIAŁ 11

MIĘDZYNARODOWE PRZEPISY SPECYFICZNE DLA ZAPASÓW KOBIET





Artykuł 61. – KATEGORIE WIEKOWE I WAGOWE



Kategorie wiekowe ustalone dla dziewcząt są następujące:

- Młodziczki: 14/15 lat (od 13 lat i zaświadczenie lekarskie i zgoda rodziców)
- Kadetki : 16/17 lat (od 15 lat – zaświadczenie lekarskie i zgoda rodziców)
- Juniorki: 18/20 lat (od 17 lat – zaświadczenie lekarskie i zgoda rodziców)
- Seniorki: 20 lat i więcej
Zapaśniczki, które osiągną wiek 17 lat w danym roku walcząc w kadetkach mogą brać udział w zawodach seniorek, ale muszą obowiązkowo przedstawić zaświadczenie lekarskie oraz zgodę rodziców.



Kategorie wagowe są następujące:



Młodziczki Kadetki Juniorki Seniorki



28-30 kg 36-38 kg 40-44 kg 44-48 kg

32 kg 40 kg 48 kg 51 kg

34 kg 43 kg 51 kg 55 kg

37 kg 46 kg 55 kg 59 kg

40 kg 49 kg 59 kg 63 kg

44 kg 52 kg 63 kg 67 kg

48 kg 56 kg 67 kg 67-72 kg

52 kg 60 kg 67-72 kg

57 kg 65 kg

57-62 kg 65-70 kg



Artykuł 61. – UBIÓR



Zawodniczki powinny stawić się na zawody w stroju opisanym dokładnie w artykule 8. Dodatkowo:

- zabrania się noszenia biustonosza z usztywnieniami.

- zabrania się noszenia kolczyków, spinek, bransoletek, pierścionków i wszelkich twardych i metalowych przedmiotów. Ponadto, zabrania się noszenia męskich kostiumów zapaśniczych i wyciętych koszulek.

- nauszniki homologowane przez FILA są obowiązkowe dla wszystkich kategorii wiekowych kadetek i juniorek. Seniorkom pozostawia się wybór odnośnie ich stosowania.



Artykuł 62. – waga



Zasada: zawodniczki są ważone w identyczny sposób jak mężczyźni zgodnie z artykułem 23 niniejszego regulaminu.



Artykuł 63. – CZAS TRWANIA WALK



MŁODZICZKI, KADETKI: 3 rundy po 1 minuta i 30 sekund

JUNIORKI, SENIORKI: 3 rundy po 2 minuty



Przerwa między dwoma rundami wynosi 30 sekund.



Artykuł 64. – OGÓLNE PRZEPISY TECHNICZNE



Ogół technicznych przepisów mających zastosowanie w zapasach mężczyzn jest ważny dla zawodniczek zapasów kobiet.



Artykuł 65. – NIEDOZWoLONE TECHNIKI



Poza ogólnymi zakazami i niedozwolonymi technikami obowiązującymi w zapasach mężczyzn, w zapasach kobiet zabrania się szczególnie wykonywania:

- wszystkich podwójnych lub zamkniętych kluczy w walce w parterze lub w pozycji stojącej (podwójny Nelson).





ROZDZIAŁ 12

INTERPRETACJA PRZEPISÓW ZAPAŚNICZYCH





Artykuł 66. – ZMIANY I NIEPRZEWIDZIANE SYTUACJE



Niniejszy regulamin unieważnia wszystkie interpretacje, które ukazały się do tej pory.

Wszelkie zmiany powyższych rozporządzeń, uznane za konieczne w celu udoskonalenia technicznych przepisów zapaśniczych mogą być wprowadzane jedynie przez Biuro Wykonawcze FILA, które ma zdolność prawną do podejmowania wszelkich niezbędnych decyzji.

Niniejszy regulamin został opracowany na podstawie pism i informacji przesyłanych przez FILA. Zawiera on wszystkie sugestie zaproponowane przez organy uzupełniające i Biuro FILA zatwierdzone przez Kongres FILA.

Niniejszy regulamin jest jedynym obowiązującym dokumentem, aż do przyszłego Kongresu, który zostanie zwołany w celu zatwierdzenia ewentualnych zmian lub interpretacji wprowadzonych przez Biuro Wykonawcze FILA.

W przypadku sporu, obowiązuje jedynie tekst regulaminu w języku francuskim.

Federacje Narodowe mają obowiązek przetłumaczyć niniejszy regulamin na język macierzysty.

Każdy sędzia powinien mieć na zawodach egzemplarz regulaminu w języku macierzystym oraz w jednym z oficjalnych języków FILA (w j. francuskim lub j. angielskim).





ROZDZIAŁ 13

ZAPASY PLAŻOWE



Regulamin zapasów plażowych dla kobiet i mężczyzn

Kategorie wiekowe

- 10-15 lat kadeci

- 16-20 juniorzy

- 21 i więcej seniorzy

Kategorie wagowe

Animator (kierownik) podzieli uczestników na 2 kategorie:

- jedną lekką kategorie

- jedną ciężką kategorię

Nie ma wagi, podział na kategorie jest dokonywany zgodnie z „masą ciała” uczestników, ażeby osiągnąć jak najszybciej idealnie podzielną liczbę uczestników w klasyfikacji.

Rodzaj zawodów

- turnieje i mistrzostwa otwarte dla wszystkich, bez żadnej przynależności ani licencji.

- turnieje i mistrzostwa zarezerwowane dla uczestników z Federacji Narodowych.

Strój na zawody

- kostium kąpielowy dla mężczyzn bez żadnych, innych akcesoriów

- kostium jedno lub dwu-częściowy dla kobiet bez żadnych akcesoriów.

Powierzchnia zawodów

Na piasku, wewnątrz koła o średnicy 6 metrów.

Czas trwania walk

Jedna runda maximum 3 minuty

System rozgrywania zawodów

Zawody odbywają się według eliminacji bezpośredniej bez repesaży. Przegrani w półfinałach są - obaj sklasyfikowani na 3 miejscu

Identyfikacja zawodniczek i zawodników

Po dokonaniu podziału na kategorie, każdy zawodnik otrzyma opaskę z numerem od 1 do…. (inną dla każdej kategorii) do założenia wokół kostki. Po każdej walce przegrany zawodnik wręczy opaskę sędziemu.

Sędziowie

Animator (kierownik), funkcjonuje jako sędzia i jego decyzje nie mogą być kwestionowane.

Rodzaje zwycięstw

„Zapasy plażowe” są rozgrywane wyłącznie w pozycji stojącej. Zwycięstwo można odnieść w następujący sposób:

- przez „tusz”, kiedy zawodnik dotyka obiema łopatkami ziemi.

- przez „rzut”, kiedy zawodnikowi udało się dwa razy w trakcie walki dotknąć ziemi jakąś częścią ciała przeciwnika. W czasie akcji atakujący zawodnik może oprzeć jedno lub dwa kolana na ziemi.

- przez opuszczenie miejsca zawodów, jeśli zawodnik wykonał wypychanie dwa razy jednej stopy przeciwnika z miejsca walki.

- poprzez dołączenie do rzutu opuszczenia miejsca walki.

- poprzez decyzję animatora, kiedy pod koniec 3 minuty, kiedy żadna widoczna akcja nie została wykonana przez jednego zawodnika lub zawodniczkę.



Zakazy

- kopanie i uderzenia pięścią

- ataki na twarz i włosy

- pokrywanie ciała tłustą i śliską substancją

- techniki, których wykonywanie może prowadzić do zwichnięć

- niedopuszczalne są jakiekolwiek przerwy w czasie walki



Klasyfikacja

Jedno pierwsze miejsce, jedno drugie miejsce, dwa trzecie miejsca są ogłaszane dla każdej lekkiej i ciężkiej kategorii.

Dwóch pierwszych w każdej kategorii musi walczyć, aby określić zwycięzcę „absolutnej” kategorii w turnieju.

- Pierwszy zawodnik w lekkiej kategorii przeciwko pierwszemu w ciężkiej.

- drugi zawodnik w lekkiej kategorii przeciwko drugiemu w ciężkiej.





ANEKS NR 1

SŁOWNICTWO PODSTAWOWE





Wszyscy członkowie zespołu sędziowskiego powinni dokładnie znać i stosować słownictwo zdefiniowane poniżej, które stanowi oficjalny sposób porozumiewania się między nimi.



1. SALUT (POZDROWIENIE)

Zawodnicy powinni się przywitać.



2. START

Zaproszenie zawodników stojących w narożnikach maty do stawienia się na środku maty dla sprawdzenia ich gotowości do startu i podania sobie rąk. Następnie zawodnicy wracają do swoich narożników i czekają na gwizdek arbitra dający sygnał do rozpoczęcia walki.



3. CONTACT (KONTAKT)

Arbiter żąda, aby zawodnik położył obie dłonie na plecach swojego przeciwnika, znajdującego się w parterze. Zawodnicy w pozycji stojącej muszą mieć bezpośredni kontakt w zwarciu.



4. OPEN (OTWARCIE)

Zawodnik musi zmienić swoją pozycję i podjąć bardziej otwarty sposób walki.



5. DAWAI

Arbiter zachęca zawodników do aktywniejszej walki.



6. ATTENTION (UWAGA)

Arbiter ostrzega pasywnego zawodnika przed ostrzeżeniem za odmowę przyjęcia prawidłowej pozycji w parterze.



7. ACTION (AKCJA)

Zawodnik musi wykonać chwyt, który rozpoczął.



8. HEAD UP (GŁOWA DO GÓRY)

Zawodnik musi podnieść głowę. Polecenie to jest dawane przez arbitra w przypadku pasywności i ponawianych ataków z głową do przodu.



9. JAMBE (NOGA)

Zawodnik popełnił błąd nogą (styl klasyczny).

10. POSITION (POZYCJA)

Pozycja wyjściowa zawodników w parterze (lub obowiązkowego wejścia w kontakt w stylu klasycznym), przed gwizdkiem arbitra.



11. A TERRE (PARTER)

Wznowienie walki w pozycji parterowej.



12. PLACE (MIEJSCE)

Arbiter uderzając dłonią o matę z jednoczesnym wypowiedzeniem słowa „place” (w miejscu) wzywa zawodników do nie uciekania poza matę.



13. DANGER (NIEBEZPIECZEŃSTWO)

Pozycja zagrożona.



14. FAULT (PRZEWINIENIE)

Niedozwolony chwyt lub naruszenie przepisów technicznych.



15. STOP

Słowo to oznacza zatrzymanie walki.



16. ZONE (STREFA)

Słowo to musi być wypowiedziane głośno w przypadku, gdy zawodnicy wchodzą w zonę.



17. CONTINUER (KONTYNUOWAĆ)

Walka powinna zostać wznowiona po usłyszeniu polecenia od arbitra. Arbiter używa również tego terminu w przypadku, gdy zawodnicy omyłkowo zatrzymali się i patrzą na niego oczekując wyjaśnienia.



18. TIME OUT (KONIEC CZASU)

Jeśli jeden z zawodników przestaje walczyć, rozmyślnie lub w następstwie kontuzji lub z jakiegokolwiek innego powodu, arbiter używa tego terminu prosząc sędziego mierzącego czas o zatrzymanie stopera.



19.CENTRE (ŚRODEK)

Zawodnicy musza wrócić na środek maty i kontynuować walkę.



20. UP (DO GÓRY)

Walka powinna zostać wznowiona w pozycji stojącej.



21. INTERVENTION (INTERWENCJA)

Sędzia, arbiter lub kierownik maty proszą o interwencję.



22. OUT (POZA)

Chwyt wykonany poza matą.



23. O.K. (DOBRZE)

Chwyt jest ważny (prawny, prawidłowy). Sędzia i kierownik maty, pozostając na swoich miejscach niejednokrotnie nie mogą obserwować tego, co dzieje się po przeciwnej stronie, dlatego też arbiter powinien podnieść rękę wskazując, czy chwyt na brzegu maty został wykonany w obrębie maty, czy też poza nią.



24. NON (NIE)

Wyrażenie to stosuje się dla określenia akcji, która nie jest ważna i która w następstwie jest anulowana.



25. TOUCHE (POŁOŻENIE NA ŁOPATKI)

Słowo używane dla określenia, że zawodnik został pokonany przez „położenie na łopatki”. Arbiter wymawia słowo „tombé”, uderza o matę i gwizdkiem oznajmia koniec walki.



26. DECLARE BATTU (UZNANY ZA POKONANEGO)

Decyzja wyrażona po porażce na podstawie decyzji sędziowskiej.



27. DEFAITE (PORAŻKA)

Przeciwnik został pokonany.





28. DISQUALIFICATION (DYSKWALIFIKACJA)

Ogłoszenie dyskwalifikacji w wyniku niegodnego zachowania się lub brutalności.



29. FIN (KONIEC)

Koniec walki.





30. CHRONOMETRE (STOPER)

Sędzia mierzący czas powinien na polecenie arbitra zatrzymywać lub włączać stoper.



31. GONG

Uderzenie gongu, które oznacza początek i koniec walki.



32. JURY

Zespół sędziowski.



33. ARBITRE (ARBITER)

Sędzia kierujący walką na macie.



34. JUGE (SĘDZIA)

Oficjalny sędzia asystujący arbitrowi przyznający punkty zawodnikom w czasie walki. Jest on zobowiązany do odnotowywania w swojej karcie wszystkich akcji podjętych w czasie walki.



35. CHEF DE TAPIS (KIEROWNIK MATY)

Oficjalnie odpowiedzialny za matę. Jest on zobowiązany do rozstrzygania sporów w przypadku różnicy zdań między arbitrem a sędzią.



36. CONSULTATION (KONSULTACJA)

Kierownik maty konsultuje się z arbitrem i sędzią przed ogłoszeniem dyskwalifikacji lub podjęciem decyzji dotyczących wszelkich spornych kwestii.



37. AVERTISSEMENT (OSTRZEŻENIE)

Arbiter karze zawodnika za złamanie przepisów.



38. CLINIC

Staż sędziowski.



39. DOCTEUR (LEKARZ)

Oficjalny lekarz zawodów.



40. VICTORY (ZWYCIĘSTWO)

Arbiter ogłasza zwycięzcę.



41. PROTET (PROTEST)

Reklamacja złożona przez Federację, a zgodnie z regulaminem FILA niemożliwa do przyjęcia.



42. NO JUMP (NIE SKAKAĆ)

Polecenie arbitra wydane zapaśnikowi, który wykonał skok do przodu w celu uniknięcia założenia chwytu przez przeciwnika.



43. ACCROCHAGE (KLAMRA)

Zgodnie z artykułem 51.



44. SCORESHEET

Karta punktowa



45. ROUNDSHEET

Zestawienie walk

żeby nie było to przepisy brałem ze strony www.zapasy.org.pl 

abonament nawet sobie strezliles leszczyku

a jakze. 5 zeta kosztuje smsikiem :D