W ziemniakach zawartość suchej masy to około 18-22%. Zalezy to od cech odmianowych i warunków uprawy.
Głównym składnikiem suchej masy bulw jest skrobia, której zawartość w ziemniakach wynosi 14-16%.
Drugim po skrobi składnikiem bulw ziemniaka jest białko, którego zawartość wynosi od 1,5 do 2,3% masy. Na ilość białka w ziemniakach duży wpływ mają warunki uprawy.
Posiada ono wysoką wartość biologiczną ze względu na ilość aminokwasów egzogennych(leucyny, lizyny, fenyloalaniny i treoniny) i jako jedno z nielicznych białek roślinnych odpowiada wartości białka zwierzęcego. Przez towaroznawców jest ono porównywane z białkiem soi i tylko nieznacznie ustępuje standardowi żywieniowemu za jaki przyjmuje się białko jaja kurzego.
Ważnym składnikiem z punktu widzenia żywieniowego jest zawarty w bulwach ziemniaka kwas askorbinowy, który wraz z kwasem dehydroaskorbinowym stanowi witaminę C. W trakcie gotowania zawartość witaminy C w bulwie ulega zmniejszeniu nawet o około 60%.
Dzienne spożycie 200g ziemniaka pokrywa zapotrzebowanie organizmy na ten składnik w 50-60%.
Ponadto występują inne witaminy: B1, B12, B6, kwas pantotenowy, kwas foliowy.
Z punktu widzenia żywieniowego ważny jest również błonnik pokarmowy występujący w ilości 2,3-2,5%. W skład jego wchodzą: celuloza, hemiceluloza, pektyny, lignina oraz inne substancje odporne na działanie enzymów trawiennych.
Z punktu dietetycznego trzeba wspomnieć o bardzo wysokim indeksie glikemicznym, który wynosi 95 (dla porównania ryżu białego 70). Ziemniaki (dokładniej ich skrobia) mogą być wykorzystywane w czasie tzw okna anabolicznego u osób chcących szybko podnieść poziom glukozy we krwii po ciężkich treningach.
Mam nadzieję, że swoimi wypocinami choć małą część przeciwników ziemniaków przekonam do ich jedzenia, jako zdrowa alternatywa dla ryżu czy kasz.