Sanda bojowa czy sportowa?

Witam
Zbieram informację na temat różnych sztuk walk i uwagę moją przykuła sanda/sanshou.Czy możecie wyjaśnić mi na czym polega różnica między sandą bojową a sportową? Wiem, że było już kilka tematów na temat sandy, ale wszystkie już przeczytałem i muszę powiedzieć, że za dużo się z nich nie dowiedziałem. I prosiłbym jeszcze o szczegółowe informacje na temat tej sztuki walki. Będę wdzięczny za pomoc.

Fajnie, że pojawił się jakiś temat o sandzie. Z mojej strony jako trenującego mogę dodać, że sanda jest naprawdę fajna, do stójki i klinczu dochodzi wchodzenie na rzut, rzuty niskie, wysokie, obalenia, a także obrona przed nimi. Sanda uczy także jak poprawnie padać, tzn. nie zaryć głową o mate/ring.
Nie ma miejsca na kopnięcie od tak sobie bo przeciwnik łapie nogę i jesteś na glebie albo poza ringiem, nie można też po prostu wlecieć na rzut, bo (przynajmniej z tego co wiem) po prostu łapiesz kolano na maskę
Naprawdę polecam i jw. wyrabia to pewne nawyki - do mma myślę, że bardzo przydatne.

Co do rywalizacji sportowej, to nic nie stoi na przeszkodzie by się sprawdzić, pz wushu organizuje mistrzostwa polski, a także międzynarodowe mistrzostwa polski w sanda, także w konkurencji qingda. Różnica jest taka, że określone zawody to określone zasady, czasem nie można używać kolan/łokci, czasem nie ma ochraniaczy na nogi. W qingda np. nie ma knock-outu(na pierwszy rzut oka łatwiej, z drugiej strony kondycja musi być).

Zmieniony przez - Kover w dniu 2012-09-03 23:33:03

Nie ma czegoś takiego jak sanda sportowa i bojowa - taki podzial nie istnieje.
Natomiast jest coś takiego jak sanda sportowa i samda stylowa.

Sanda sportowa bazuje na tradycyjnych stylach, powstała na życzenie władz ChRL i jest propagowana przez władze, oraz nauczana w instytutach WU Shu w Chinach. Sanda sportowa jak nazwa wskazuje została wymyslona do zawodów sportowych. Przepisy dotyczące zasad walki się wielokrotnie zmieniały i zmieniają w zależności od konkretnych zawodów. Wspólne dla wszystkich regulaminw jest wysoko punktowane wypchniecie poza matę.

Sanda stylowa - jest to tradycyjny sposób walki i sparingu bazujący na arsenale technicznym, oraz koncepcjach walki danego tradycyjnego stylu. Jest tego od groma, i nie ma tutaj jakiejś wspólnej bazy czy zasad.

Walki SANDA są znacznie bardziej efektowne niż każda inna metoda pełno kontaktowych walk sportowych. Trening SANDA jest bardzo wszechstronny.

W SANDA dozwolone jest stosowanie różnych technik walki wywodzących się z chińskiego kung-fu/wushu włącznie z podcięciami i rzutami, co odróżnia tę metodę od zwykłego Kickboxingu. W walkach amatorskich zabronione jest także używanie łokci i kolan. Ze względu na dopuszczenie tych wszystkich technik, zwłaszcza rzutów i podcięć, walki są bardzo widowiskowe, a zawodnicy startujący w nich muszą wykazać się wszechstronnością i bardzo dobrym przygotowaniem technicznym oraz kondycyjnym. Zawodnicy walczą podobnie jak w kickboxingu w rękawicach bokserskich i kaskach. Dodatkowym zabezpieczeniem są ochraniacze na korpus. Najwyżej punktowanymi technikami są wypchnięcia po za platformę, wysokie rzuty i kopnięcia w pancerz. Juniorzy walczą w metodzie Qingda - walkach w niepełnym kontakcie, z ograniczonymi technikami rzutów i technikami na głowę.

Sanda ma bardzo długą historię w chińskich sztukach walki. W ciągu kolejnych wieków, zmieniały się zasady oraz nazewnictwo wolnej walki.

Współcześnie w sporcie, określana jest mianem Sanshou. Jako dyscyplina sportowa, zaczęła rozwijać się w Chinach pod koniec lat 70, kiedy to rząd postanowił eksperymentalnie wprowadzić sanshou, jako nową dyscyplinę, na trzech chińskich uczelniach. Określono przepisy, zaczęto organizować lokalne zawody oraz szkolić sędziów. Pierwsze oficjalne reguły walk sportowych Sanshou wprowadzono w Chinach w 1982 roku. W tym okresie, sformalizowaną i zatwierdzoną oficjalnie nazwą systemu sportowych walk pełno kontaktowych kung-fu/wushu zostało Sanshou.

Tradycyjnie w Chinach, walki sanda rozgrywane były na Leitai - specjalnie zbudowanej platformie, na około której w dawnych czasach, powbijane były włócznie. Najlepsi zawodnicy szkół kung-fu/wushu rywalizowali o tytuł najlepszego wojownika. Reguł początkowo nie było, pojedynki nierzadko, kończyły się nawet śmiercią. Z czasem, wprowadzać zaczęto pewne ograniczenia, które miały zmniejszyć ilość wypadków śmiertelnych. Jednak w Chinach, jeszcze w połowie XX wieku, pomimo zakazu stosowania niektórych technik, często nie można było wyłonić zwycięzcy, gdyż z powodu licznych obrażeń, żaden z zawodników nie był w stanie stanąć do walki finałowej.

Obecnie dla podtrzymania tradycji walki dalej rozgrywane są na specjalnej platformie Lei tai wysokiej na ok. 1m, o wymiarach 8x8m, a zawodnik, który zostanie dwa razy wypchnięty lub w inny sposób spadnie z niej, przegrywa rundę przed czasem.

Tekst zaczerpnięty ze strony http://www.kungfumodliszki.pl/sanda.html

SANDA czyli wolna walka, która obejmuje wszystkie sfery walki. Trening wolnej walki dla początkujących zwany ch**i sanda ogranicza się do uderzeń otwartą dłonią, niskich kopnięć i podstawowych podcięć i rzutów.
Poziom średni zwany zhongji sanda, wymaga uprzedniego przygotowania
a więc kilkumiesięcznych treningów. Na tym poziomie dochodzi do pełnego kontaktu wszystkimi powierzchniami uderzającymi: dłoń, pięść, łokieć, ramię, głowa, kolano, stopa, z wyłączeniem kopnięć i uderzeń w krocze oraz w oczy. Stadium to wymaga minimum dwuletniej praktyki ćwiczeniowej. Uczy naturalnych reakcji na wszelkie ataki, zarówno ręką,
jak i nogą. To najtrudniejsza i najbardziej wymagająca faza nauki ale zasadnicza dla kolejnego etapu wolnej walki. Gaoji sanda to najwyższy poziom walki, który stanowi nieograniczony kontakt wraz z atakami na punkty witalne oraz nadeptującymi kopnięciami leżącego rywala. Wolna walka wymaga prawidłowego poruszania się oraz zachowania dystansu
w starciu.

Etapy nauki wolnej walki SANDA:
1. Etap pierwszy kształci umiejętność obrony przed każdym rodzajem ataku.
2. Etap drugi polega na koncentracji na słabych stronach i wrażliwych punktach rywala, w trakcie obrony przed jego atakiem.
3. Kolejny etap jest konsekwencją poprzedniego, gdyż uczy wykorzystania zauważonych wcześniej słabości przeciwnika i na tej podstawie przyjęcia taktyki obronnej.
4. Etap czwarty kształci umiejętność swobodnego wykorzystania wszystkich technik walki.
5. Piąty etap wykształca postawę dominacji nad rywalem w każdym momencie walki.

Czy możecie to potwierdzić?? Słyszałem, że informacje na temat sandy są rozbieżne. Patrząc na ten opis bardzo mi się to spodobało. Czytałem na forum, że wiele informacji na temat sandy są nieprawdziwe nie wiem czemu.




Zmieniony przez - masa777 w dniu 2012-08-26 17:24:30

Pierwsza część opisu sandy ( do linku do strony) to pomieszanie wielu aspektów. Być może wynikło to z tego, że autor chciał w krótkim tekście zamieścić wiele informacji. Mi się to średnio podoba.
Gdybym nie wiedział o co chodzi, po przeczytaniu tego wiedziałbym jeszcze mniej. Uważam po prostu że nie można wszystkiego wrzucać do jednego worka i opisywać jednym zdaniem, bo mimo chęci wychodzi kuriozum. Niby tam nie ma nieprawdziwych informacji, ale też brakuje istotnych, a dodatkowo połączenie niektórych informacji sugeruje może niechcący nieprawdziwe wnioski.

Co do tekstu poniżej linku – jest to opis ćwiczenia sandy w Modliszce i tyczy się tylko tego stylu.

Więc można powiedzieć, że autor tego opisu zastosował chwyt marketingowy chcąc wypromować i zachęcić ludzi do nauki w jego szkole??

Tego bym nie powiedział. Nie wiem kto to napisał, ale prowadzący obie szkoły Modliszki w Warszawie są bardzo kompetentnymi, z dużą wiedzą nauczycielami tradycyjnego wartościowego stylu.

Problem z pierwszą częścią polega na tym, że chciał zapewne przekazać za dużo informacji w zbyt małym artykule.

Po winno mniej więcej być tak: ( w skrócie)
Lei Tai to po pierwsze określenie podestu na którym przez wieki toczono walki bez lub z minimalnymi regułami. Nikt wtedy nie słyszał o Sandzie jako takiej. Na tych podestach walczyli przedstawiciele konkretnych szkół tradycyjnego wu shu. Wszystko to bazowało na tradycyjnych ludowych stylach wu shu ( kung fu)!

Nawiązując do tej tradycji Chińskie władze postanowiły stworzyć własny sport walki. Bazując częściowo na stylach tradycyjnych w opozycji jednak do tych tradycyjnych styli powstała Sanda sportowa.

By zrozumieć różnicę - tradycyjne walki Lei Tai nie miały reguł, walczyły tam różne tradycyjne szkoły, a więc każdy walczył tam jak umiał i jak się nauczył w swojej szkole, lub od swojego mistrza.
Obecnie tradycyjne szkoły są tolerowane jedynie, o organizacji walk na poziomie można pomarzyć, a 20 - 30 lat temu jeszcze szkoły te były wręcz tępione jako zabobon, przeżytek, a mistrzowie trafiali do łagrów.

Sanda sportowa jest nauczana w instytutach Wu shu, program nauczania jest ujednolicony, uczy się tego w szkołach w chinach w ramach WF u, forma ta jest mocno propagowana przez władze.

I jeszcze jedno
Sanda w Modliszcze jest to tradycyjny sposób nauki walki stosowany w tym stylu - nie ma nic wspólnego z Sandą sportową.

Rozumiesz teraz co miałem na myśli pisząc o wrzuceniu wszystkiego do jednego worka i możliwości błędnego zrozumienia teksu ?

Zmieniony przez - Yang32 w dniu 2012-08-28 10:39:24

Zmieniony przez - Yang32 w dniu 2012-08-28 10:41:17

Tak to rozumiem. Czy można o sandzie powiedzieć, że jest uderzaną sztuką walki?? Czytałem gdzieś, że sanda jest nawet bardziej wartościowa niż muay thai, gdyż są tam rzuty oprócz kopnięć i uderzeń pięściami.

Zmieniony przez - masa777 w dniu 2012-08-28 22:01:05

Sanda sportowa to głównie stójka, ale też obalenia, wypchnięcia, rzuty bez parteru sensu stricte.

Sandy stylowe w niektórych stylach zawierają coś w rodzaju parteru ( np styl Psa, Styl Hakka ).

masa777

...Czytałem gdzieś, że sanda jest nawet bardziej wartościowa niż muay thai, gdyż są tam rzuty oprócz kopnięć i uderzeń pięściami.

Jeśli chcesz się przerzucić na MMA, to lepiej trenować sanda niż muay thai.

cholera zjadło mi posta ;) piszę jeszcze raz, ale nie będę zdziwiony jeśli się zdubluje
Masa777
sanda sportowa, sanda stylowa - Yang dobrze pisze, ale mam jedną uwagę. Mianem sandy bojowej (pomijając poszczególne sandy stylowe) określa się systemy skonstruowane z myślą o wojsku, policji, służbach specjalnych itd.
Sanda czy Muay Thai i co bardziej wartościowe? Co to znaczy bardziej wartościowe? Nie wiem czy można tutaj wartościować.
Na pewno sanda sportowe daje większy arsenał techniczny dzięki m.in obaleniom, przechwytom, rzutom i wypchnięciom, których w MT nie ma.
Warto jednak zauważyć, że w przynajmniej w Polsce sekcje MT stoją na wyższym poziomie niż sekcje sandy, których to zresztą sekcji trenujących tylko i wyłącznie sandę sportową jest jak na lekarstwo.

cholera zjadło mi posta ;) piszę jeszcze raz, ale nie będę zdziwiony jeśli się zdubluje
Masa777
sanda sportowa, sanda stylowa - Yang dobrze pisze, ale mam jedną uwagę. Mianem sandy bojowej (pomijając poszczególne sandy stylowe) określa się systemy skonstruowane z myślą o wojsku, policji, służbach specjalnych itd.
Sanda czy Muay Thai i co bardziej wartościowe? Co to znaczy bardziej wartościowe? Nie wiem czy można tutaj wartościować.
Na pewno sanda sportowe daje większy arsenał techniczny dzięki m.in obaleniom, przechwytom, rzutom i wypchnięciom, których w MT nie ma.
Warto jednak zauważyć, że w przynajmniej w Polsce sekcje MT stoją na wyższym poziomie niż sekcje sandy, których to zresztą sekcji trenujących tylko i wyłącznie sandę sportową jest jak na lekarstwo.