USAIN BOLT - sylwetka i wiadomości

Trzykrotny mistrz olimpijski w lekkiej atletyce Usain Bolt otrzymał w prezencie koszulkę piłkarską Realu Madryt. Do nietypowego spotkania Jamajczyka z władzami hiszpańskiego klubu doszło w Zagrzebiu.

We wtorek w chorwackiej stolicy Bolt wygrał bieg na 100 m podczas mityngu World Challenge IAAF, uzyskując czas 9,85. To był jego pierwszy występ od mistrzostw świata w południowokoreańskim Daegu, gdzie na tym dystansie został zdyskwalifikowany za falstart. Z kolei Real przyjechał do Chorwacji na środowy mecz z mistrzem kraju - Dinamem w Lidze Mistrzów.

Z Boltem spotkali się prezes i dyrektor "Królewskich", odpowiednio Florentino Perez i Emilio "Sęp" Butragueno. Wręczyli jamajskiemu sprinterowi czerwoną koszulkę z numerem 7 i podpisami piłkarzy, a także dedykacją od Portugalczyka Cristiano Ronaldo.

Usain Bolt w Daegu nie obronił tytułu na 100 m, ale niepowodzenie powetował sobie zwycięstwami na 200 m i w sztafecie 4x100 m.

Jamajczyk nie obejrzy debiutu Realu w nowym sezonie Champions League, bowiem przygotowuje się do kolejnego startu. Tymczasem piłkarze z Madrytu mieli dość niespokojną noc przed pierwszym spotkaniem grupy D. Według chorwackich mediów, o godz. 2 w nocy przed hotelem The Regent Esplanade, w którym zatrzymali się Hiszpanie, zaczęli śpiewać i grać muzycy-fani Dinama, m.in. na gitarach.

Lamenty nad krzywdą Usaina Bolta, który na skutek falstartu stracił tytuł mistrza świata w biegu na 100 m, sprawiły, że triumfator z Daegu Yohan Blake nie został doceniony. Dziś wiemy, że szanse obu Jamajczyków były wyrównane i nic dziwnego, że Bolt próbował "wpaść" w strzał startera, żeby od razu zyskać przewagę nad treningowym partnerem.

Trzeba było słuchać przed mistrzostwami, co mówi trener obu szybkobiegaczy Glen Mills, który wyraźnie zapowiedział, że Blake to dorastający fenomen sprintu i w Daegu dokona czegoś nadzwyczajnego. Bolt z kolei nie ukrywał, że na dystansie stu metrów najbardziej obawia się właśnie Blake'a, który na treningach pracuje dwa razy więcej od niego i coraz bardziej daje mu się we znaki. Młodszego o trzy lata kompana nazywał "Bestią", której trzeba się coraz bardziej obawiać. Miał rację. W Daegu "Bestia" zgasiła "Błyskawicę" – bo tak można przetłumaczyć na polski nazwisko rekordzisty globu we wszystkich trzech olimpijskich konkurencjach sprintu. Yohanowi podoba się określenie "Bestia", ale wolałby nosić przydomek "Naruto", identyfikując się z wojowniczym bohaterem znanego japońskiego komiksu. Do czasu mistrzostw w Korei potrójny triumfator igrzysk olimpijskich w Pekinie – nie bez pewnej wyższości – nazywał Yohana "Juniorem". Po jego zwycięstwie na 100 m mówi już o nim z szacunkiem: Big Man! W Daegu giermek został bowiem pasowany na rycerza!

Cenne rady od Bolta

– Na co dzień w naszej grupie panuje rodzinna atmosfera. Usain traktuje mnie jak młodszego brata i udziela mi wielu bardzo cennych rad – mówi Blake, który stał się nową gwiazdą stajni Adidasa. Przed występem na 100 m w Korei Południowej przyznał się, że przebywając tam, po prostu śni na jawie, myśląc tylko o jednym: jak zdobyć złoty medal. Jakim cudem niespełna 22-letni sprinter stał się najmłodszym mistrzem świata na setkę w historii, wdzierając się na sprinterski piedestał, na którym od paru lat zamieniali się tylko rolami Usain Bolt, jeszcze jeden Jamajczyk Asafa Powell i Amerykanin Tyson Gay? Żeby to zrozumieć, trzeba zajrzeć za kulisy jamajskiego sprintu, którego potęgę budują zarówno rodzimi trenerzy, jak i szkoleniowcy USA, dokąd emigruje cała masa młodych talentów z karaibskiej wyspy. Yohan jednak jest w sprincie wytworem czysto jamajskim. Urodził się w północno-zachodniej części wyspy, w miejscowości Montego Bay, położonej nad zatoką, do której w roku 1494 dotarł Krzysztof Kolumb, zastając rdzennych mieszkańców – Indian. Z czasem tubylców całkowicie wybito sprowadzono na ich miejsce Murzynów z Afryki. Dziś mający prawa miejskie od 1980 roku przepiękny kurort jest skupiskiem dacz bogatych mieszkańców Kingston.

Kiedyś grał w krykieta

Blake smykałkę do sportu zdradzał od dziecka, udowadniając to już jako uczeń Anchovy Primary School w parafi i St. James, a potem w Old Harbour, dokąd się przeniósł wraz z rodziną. Początkowo, podobnie jak kiedyś Bolt, najchętniej grywał w krykieta. Gdy miał 15 lat, został oddany przez swego pierwszego wychowawcę Oneila Ankle'a z Green Park All-Age w Clarendon w ręce dobrego specjalisty od lekkoatletyki w szkole średniej St. Jago w Spanish Town – Danny'ego Hawthorne'a. Ten stary trener wychował wcześniej Berta Camerona – mistrza świata na 400 m (Helsinki 1983) i Melaine Walker – mistrzynię olimpijską na 400 m ppł (Pekin 2008). I właśnie Hawthorne sprawił, że talent Yohana zaczął rozkwitać. Blake zdobywał tytuły mistrza Jamajki w swoich kategoriach wiekowych rok po roku, więc jego nowy mentor był tak nim zachwycony, że pochodzącemu z biednej rodziny młodzikowi zaproponował zamieszkanie w swoim domu, gdzie Yohan kwaterował przez dwa lata. Taka symbioza trenera i zawodnika przyniosła rychłe efekty. W 2005 roku szesnastoletni sprinter ustanowił na 100 m rekord życiowy 10,56 i zajął siódme miejsce w finale mistrzostw świata kadetów w Marakeszu (Maroko). Dwa lata później objawił się wreszcie jako pretendent do najwyższych zaszczytów w sprincie, poprawiając należący do Raymonda Stewarta rekord Jamajki juniorów w stumetrówce z 10,19 na 10,18, by w tych samych zawodach w Providenciales pobiec za chwilę jeszcze szybciej, bo w 10,11 s. W 2008 roku Blake nieoczekiwanie porzucił swego dobrodzieja Hawthorne’a, dając się skusić Glenowi Millsowi, który wziął go do swojej doborowej grupy Racers Track Club przy Uniwersytecie Zachodnich Indii w Kingston. Młody lekkoatleta dołączył do sprinterskiej elity kraju, a przede wszystkim supergwiazdora Bolta. Było to o tyle paradoksalne rozwiązanie, że jako sportowy ideał Yohan zawsze wskazywał rekordzistę świata w stumetrówce Powella, który trenuje w konkurencyjnym do Millsowego teamie Stephena Francisa MVP (Maximising Velocity and Power).

Znalazlem na youtube ciekawy film/filmik, prezentuje kariere Bolta od IO w Pekinie do MS w Daegu...
Trwa 20 min, ale zlecialo blyskawicznie...

Polecam :)

fajny filmik jak się je wstawia?

kopiuj z youtube www i wklej :) to proste..

Nowa wersja filmu, lepsza jakosc i nowe efekty:

Jamajczycy Usain Bolt i Yohan Blake oraz Kenijczyk David Rudisha zostali nominowani przez IAAF do nagrody dla najlepszego lekkoatlety roku. Wśród kobiet do tytułu kandydują: Nowozelandka Valerie Adams, Kenijka Vivian Cheruiyot oraz Australijka Sally Pearson.

Cała szóstka zdobyła złote medale tegorocznych mistrzostw świata w Daegu: Bolt - na 200 metrów, Blake - na 100 metrów (ponadto obaj w sztafecie 4x100 m), Rudisha - na 800 metrów, Adams - w pchnięciu kulą, Cheruiyot - na 5000 i 10000 metrów, zaś Pearson - na 100 metrów przez płotki.

Nagrody dla zwycięzców zostaną wręczone za tydzień podczas Gali IAAF w Monte Carlo.

Przed rokiem tytułami lekkoatlety roku wyróżniono Davida Rudishę oraz chorwacką skoczkinię wzwyż Blankę Vlasic.

Jamajski sprinter Usain Bolt oraz australijska płotkarka Sally Pearson zostali wybrani przez IAAF najlepszymi lekkoatletami 2011 roku. Wyniki plebiscytu ogłoszono w sobotę na gali w Monte Carlo.

25-letni Bolt powtórzył sukces z 2008 i 2009 roku. Pearson została laureatką po raz pierwszy. W nagrodę oboje odebrali czek na 100 tysięcy dolarów. Bolt wyprzedził rodaka Yohana Blake'a oraz Kenijczyka Davida Rudishę. Z kolei Pearson w pokonanym polu zostawiła Kenijkę Vivian Cheruiyot i Nowozelandkę Valerie Adams.
Cała szóstka zdobyła złote medale tegorocznych mistrzostw świata w Daegu: Bolt - na 200 metrów, Blake - na 100 metrów po dyskwalifikacji faworyzowanego rodaka (ponadto obaj w sztafecie 4x100 m), Rudisha - na 800 metrów, Pearson - na 100 metrów przez płotki, Cheruiyot - na 5000 i 10000 metrów, zaś Adams - w pchnięciu kulą.
Podobnie jak Jamajczyk, trzy triumfy w plebiscycie Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych ma również były świetny średniodystansowiec z Maroka Hicham El Guerrouj, któremu miano najlepszego przypadło w latach 2001-2003.

Laureaci nagrody IAAF dla Lekkoatletów Roku
1988 Carl Lewis (USA); Florence Griffith-Joyner (USA)
1989 Roger Kingdom (USA); Ana Fidelia Quirot (Kuba)
1990 Steve Backley (W. Brytania); Merlene Ottey (Jamajka)
1991 Carl Lewis (USA); Katrin Krabbe (Niemcy)
1992 Kevin Young (USA); Heike Henkel (Niemcy)
1993 Colin Jackson (W. Brytania); Sally Gunnell (W. Brytania)
1994 Noureddine Morceli (Algeria); Jackie Joyner-Kersee (USA)
1995 Jonathan Edwards (W. Brytania); Gwen Torrence (USA)
1996 Michael Johnson (USA); Swietłana Mastierkowa (Rosja)
1997 Wilson Kipketer (Dania); Marion Jones (USA)
1998 Haile Gebrselassie (Etiopia); Marion Jones (USA)
1999 Michael Johnson (USA); Gabriela Szabo (Rumunia)
2000 Jan Zelezny (Czechy); Marion Jones (USA)
2001 Hicham El Guerrouj (Maroko); Stacy Dragila (USA)
2002 Hicham El Guerrouj (Maroko); Paula Radcliffe (W. Brytania)
2003 Hicham El Guerrouj (Maroko); Hestrie Cloete (RPA)
2004 Kenenisa Bekele (Etiopia); Jelena Isinbajewa (Rosja)
2005 Kenenisa Bekele (Etiopia); Jelena Isinbajewa (Rosja)
2006 Asafa Powell (Jamajka); Sanya Richards (USA)
2007 Tyson Gay (USA); Meseret Defar (Etiopia)
2008 Usain Bolt (Jamajka); Jelena Isinbajewa (Rosja)
2009 Usain Bolt (Jamajka); Sanya Richards (USA)
2010 David Rudisha (Kenia); Blanka Vlasic (Chorwacja)
2011 Usain Bolt (Jamajka); Sally Pearson (Australia)