Bieg na 100m. Jakie odżywki stosować ?

Cześć. Mam 16 lat, 186 cm wzrostu i ważę 75 kg. W biegu na 100m mój najlepszy czas to 12.24s. Jakie odżywki mógłbym stosować aby mieć lepszy czas. Nigdy nie stosowałem żadnych odzywek.

dla ciebie najlepsza odzywka bedzie zdrowe odzywiadnie do tego dobry trening.
Odzywek poki co nie sa ci potrzebne do nieczego. jezeli masz za duzy fundusz moge podac konto :)

Dzięki, a np reduktor tłuszczu, szkodzi on zdrowiu ? Jakie daje efekty ?

iso plus, witaminy dla ciebie i dobre odzywianie!

WITMEN18 jak sama nazwa wskazuje pomaga walczyc z tkanka tluszczowa wiele osob jednak bierze go w celach pobudzenia sie przed treningiem lub ogolnie gdy ma sie ciezki dzien (czesto spalacze dziala dluuugo). Ogolnie za wczesnie na takie zabawki, chyba ze chodzisz zaspany na trening to mozesz kupic sobie cos takiego jak thermo speed extreme olimpu- to kofeina z tyrozyna glownie.

Ogolnie jak koledzy wyzej, izotonik na treningach, witaminki podstawowe, mozna dorzucic ZMA przed snem. Pilnowac posilkow, zwlaszcza przed i po treningu.

dzięki za rady, znacie może jakieś ćwiczenia na szybkość ?

Twoj trener nie pomoze ???

http://www.cwiczenia.com.pl/modules/news/article.php?storyid=410 

Szybkość – jedną z głównych cech motorycznych człowieka.

Właściwości charakteryzujące czynności narządu ruchu człowieka to cechy motoryczne.

Aby wykonać określony ruch w sposób jak najbardziej doskonały, konieczne jest zaangażowanie pewnych możliwości ( zdolności ) oraz użycie specyficznego sposobu jego wykonania. Doskonałość formy ruchu jest możliwa do osiągnięcia dzięki:

1/ pewnym cechom motorycznym posiadanym przez ćwiczącego,

2/ opanowaniu techniki wykonania danego ćwiczenia,

Cechami motorycznymi nazywa się wielkości charakteryzujące potencjalne możliwości ruchowe danego organizmu.

Jako potencjalne możliwości ruchowe, istnieją one niezależnie od techniki ruchu. W ćwiczeniach, cechy motoryczne człowieka przejawiają się wyłącznie poprzez technikę konkretnego rodzaju ruchu. Możliwa jest sytuacja gdy osoba o bardzo silnych mięśniach nie potrafi wykorzystać ich siły do np. wspinania się po linie. I odwrotnie, dzięki odpowiedniemu opanowaniu techniki wspinaczki, ćwiczący mający mniejszą siłę mięśniową potrafi wykonywać to ćwiczenie o wiele lepiej niż posiadający większe możliwości siłowe. Nie zmienia to faktu że technika wykonywania poszczególnych ćwiczeń fizycznych jest w znacznym stopniu uzależniona od poziomu cech motorycznych ćwiczącego.

Cechy motoryczne możemy podzielić na główne i poboczne.

Do głównych nalezą:

siła,
wytrzymałość,
szybkość,
zwinność,

Poboczne cechy motoryczne to

skoczność,
zręczność,
gibkość,


Istnieje - sterowana przez układ nerwowy - pewna współzależność między cechami motorycznymi. Poszczególne właściwości narządu ruchu, w trakcie specjalistycznego treningu mogą rozwinąć się bardziej niż inne ale nie zostaną wykształcone w sposób całkowicie izolowany.

Szybkość - którą można określić jako zdolność do przemieszczani całego ciała lub jego fragmentów w określonym czasie - wymaga zdolności do wykonywania szybkich skurczów mięśniowych. Mogą one być dwojakiego rodzaju:

1/ reakcji na nagłe i niespodziewane bodźce,

2/ cyklicznego łańcuchu ruchów ( np. lokomocja ),

W obu przypadkach, szybkość zależy od siły oraz od częstotliwości skurczów czynnych a czynniki te związane są ściśle ze sprawnością i czynnościową ruchliwością układu nerwowego.

Całokształt procesu rozwoju szybkości można rozpatrywać w dwóch aspektach:

cech stabilnych które związane są bardziej z właściwościami wrodzonymi wpływającymi na cechy budowy osobnika oraz na jego style dynamiki ustrojowej, decydującymi o tzw. szybkości ogólnej,
cech zmiennych, wynikających ze stopnia wyćwiczenia i decydujących o tzw. szybkości szczegółowej, mającej zastosowanie w konkretnych przypadkach np. błyskawiczna reakcja w czasie pokonywania nieoczekiwanych przeszkód, gra na fortepianie.

Według Zaciorskiego trzy główne warunki metodyki kształcenia szybkości to:

1/ Technika wykonywanego ruchu musi zapewniać jego wykonywanie z prędkością krańcową

2/ Stopień opanowania ćwiczenia powinien zapewnić skierowanie całego wysiłku w czasie ruchu na szybkość, a nie sposób wykonania,

3/ Należy tak dobierać czas trwania ćwiczeń aby w wyniku zmęczenia pod koniec, szybkość nie malała.

W początkowym okresie rozwoju szybkości stosuje się dwie zasady:

1/ od wykonania wolnego do szybkiego - rzadko stosuje się trening z maksymalna szybkością

2/ od ruchu prostego do złożonego - obok wszechstronnego rozwoju powinno się zwracać uwagę na doskonalenie techniki ćwiczeń, poprawienie gibkości i naukę rozluźniania mm.

Zajęcia powinny być przeprowadzane w różnorodnym terenie i w różnorakiej formie.

Ćwiczenia mające wpływ na rozwój szybkości należy powtarzać 4-6 razy i przeprowadzać w początkowej części zajęć kiedy ćwiczący nie jest jeszcze zmęczony. Największy wpływ na rozwój szybkości mają ćwiczenia które można stosować z maksymalną szybkością, o przeciętnym czasie trwania około 10 sekund, maksymalnie 20-22 sekundy a w przypadku osób początkujących nawet krócej. Przerwa nie powinna być dłuższa niż 5 minut a w czasie jej trwania należy stosować swobodne ruchy takie jak: marsz, wymachy nóg z tzw. "wstrząsaniem"...itp.

Głównym kryterium doboru ćwiczeń szybkościowych jest ich przydatność oraz okres stosowania, który gdy jest zbyt długi powoduje powstanie tzw. "bariery szybkościowej" ( powstaje stereotyp dynamiczny powodujący stabilizację szybkości ). Zadaniem prowadzącego jest bieżące monitorowanie i odczytywanie kiedy i jakie ćwiczenie przestało być skuteczne. Należy unikać największego błędu tzn powtarzania ćwiczeń z poprzedniego dnia treningu co sprawia że trening jest nieciekawy i nużący.

Zajęcia w cyklu tygodniowym powinny być umieszczane bezpośrednio po dniu przerwy ( zawodnicy powinni przystępować do treningu szybkościowego wypoczęci ).

Stosowanie różnorodnych środków podczas treningu rozwijającego szybkość, pozwala na uniknięcie wystąpienia stabilizacji szybkości. Gdyby jednak mimo to zaistniała, należy próbować rozbić ją poprzez bieg po pochyłej drodze o nachyleniu do 5 stopni, bieg za prowadzącym zajęcia, bieg z przyśpieszeniem, rzut lekkimi i ciężkimi przyborami. Stosowana jest też chwilowa zamiana treningu szybkościowego na siłowo-wytrzymałościowy.

Innym skutecznym sposobem na rozbicie tzw. "bariery szybkościowej" jak i na wzrost formy są "serie kompleksowe". Przykładem takiej serii jest:

1/ przebieżka około 120m.

2/ wieloskoki z nogi na nogę około 120m.

3/ skip A i B około 100m.

Następnie zaczynamy ćwiczenie 1, 2 itd.

Należy wykonać kilka razy serię tych 3 ćwiczeń.

W czasie pracy nad rozwojem szybkości można wyróżnić 2 etapy

1/ etap rozwoju ogólnego w którym kolejno kładziemy główny nacisk na:

a/ zwinność i gibkość,

b/ wybieganie ,

c/ nauczanie techniki poszczególnych dyscyplin i konkurencji o charakterze szybkościowym.,

d/ skoczność,

e/ szybkość,

f/ siłę dynamiczną,

g/ siłę i wytrzymałość ogólna,

2/ trening specjalistyczny - w tym etapie wykonuje się ćwiczenia kształcące szybkość reakcji np.:

a/ starty z różnych pozycji wyjściowych,

b/ gra w piłkę nożną, ręczną i koszykową na ograniczonym polu,

c/ szybki zbieg z góry w lesie (teren nieznany),

d/ slalomy płotkowe,

e/ sztafety z pokonaniem specjalnego toru przeszkód,

f/ szermierka (floret, szabla) i zabawy szybkościowe i orientacyjne,

Ogólnie ćwiczenia skracające czas reakcji opierają się na bodźcach wzrokowych i słuchowych.

Prawidłowo przeprowadzony trening ukierunkowany na zmianę tej cechy może poprawić osiągane wyniki nawet do 19%.

BIBLIOGRAFIA :

1. "Metodyka sportu dzieci i młodzieży" - Chromiński

2. "Właściwości ćwiczeń fizycznych ich systematyka i metodyka" - Bahrynowska - Fic

Zmieniony przez - sprinterek w dniu 2011-09-25 15:59:04

Zmieniony przez - sprinterek w dniu 2011-09-25 16:01:20

dobre dobre!!!