Wykroki ze sztangą to jedno z najlepszych ćwiczeń w arsenale kulturysty i zawodniczki fitness. W ostatnim czasie niezwykłą popularność zyskało np. unoszenie bioder w leżeniu, co nie oznacza, iż nie warto wykonywać wykroków. Można przyjąć, iż przysiady, wykroki (przysiady wykroczne), martwy ciąg i unoszenie bioder w leżeniu dobrze się uzupełniają. Nie warto rezygnować z żadnego elementu tej układanki.
Wykroki ze sztangą - zaangażowane mięśnie
- Mięsień czworogłowy uda
- Mięsień pośladkowy wielki i pozostałe mięśnie pośladków
- Mięsień przywodziciel wielki
- Mięsień płaszczkowaty
- Mięśnie tylnej części uda (dwugłowy uda, półścięgnisty, półbłoniasty)
- Mięśnie prostowniki grzbietu
- Mięsień skośny brzucha
- Mięsień czworoboczny lędźwi
Wykroki ze sztangą - prawidłowe wykonanie
Wykrok jest dość trudnym technicznie ćwiczeniem, podobnie jak przysiad ze sztangą. Lewą nogą robimy krok do przodu, prawa noga zostaje z tyłu, opieramy ją na poduszce stopy i palcach. Staramy się zejść nisko, prawie dotykając kolanem ziemi. Odwracamy ruch i wracamy do pozycji wyjściowej. Później zmieniany kolejność, wykonując wykrok prawą nogą, a lewą zostawiamy z tyłu.
Ćwiczenie może sprawiać problem, wymaga dużej stabilizacji tułowia, dlatego należy zastosować ciężar pozwalający na odpowiedni zakres ruchu. Użycie zbyt dużego obciążenia sprawia, iż wykrok staje się zbyt płytki, co znacząco ogranicza pracę mięśni pośladkowych.
Uwagi i sugestie
W wielu klasyfikacjach uznaje się wykrok za ćwiczenie dla przedniej części uda i nie do końca trzeba się z tym zgadzać. Dlaczego? Niezależnie czy robisz krótszy, czy dłuższy wykrok, praca pośladka jest znacząca, a mięśni czworogłowych uda, mniejsza. I tak ma być!
Na przednią część uda wpływają klasyczne przysiady ze sztangą lub hantlami, wykroki z natury aktywizują w większym stopniu tył uda i pośladki. Może być to zarówno wadą, jak i zaletą tego ćwiczenia. Zaletą, jeśli ktoś dąży do wzmocnienia pośladków i tyłu uda, co może mieć znaczenie w wielu aktywnościach sportowych, związanych z podobnym ruchem (np. rozmaite sprowadzenia do parteru i techniki zapaśnicze). Ponadto aktywacja pośladków często jest celem pań, którym zależy na poprawie tej grupy mięśniowej.
Wadą, jeśli ktoś wykonuje wykroki z myślą o rozbudowie przedniej części uda, a praca mięśni czworogłowych uda nie musi być tam znacząca. Mięsień pośladkowy wielki (Gluteus Maximus) w trakcie wykroków ze sztangą lub sztangielkami odgrywa znaczącą rolę, pośladkowe: średni i mniejszy pracują w trakcie stabilizacji (Gluteus Medius i Minimus), ale są mniej obciążone. W każdym rodzaju wykroków oprócz pośladków angażowane są również mięśnie skośne brzucha oraz przywodziciele. Mięśnie proste brzucha zaczynają być silniej angażowane wraz ze wzrostem ciężaru roboczego (tłocznia brzuszna).
