Walka po pijanemu

hej, wreszcie ktoś oglądał pijanego mistrza..

fakt, po pijaku lepiej się walczy (wiem coś otym), bo nie masz takich oporów, nie boisz się, i nie odczuwasz tak zbytnio bólu...

a co do filmu- Jackie walczy tam stylem pijane kungfu(czy jakoś tak) i rzeczywiście troche musiał popijać wina, żeby być wiarygodnym...

a zabije ich, wszystkich

I jeszcze w ramach ciekawostki: co by nie mówić, uwalanie się do utraty filmu stoi np. jak najbardziej w zgodzie z założeniami nauk taoistycznych.
Poniżej, dla przypomnienia, podaję kilka głównych założeń taoizmu:

- świat istnieje dzięki wzajemnemu oddziaływaniu przeciwstawnych, ale uzupełniających się sił YIN i YANG, przy czym YANG jest siłą męską, jasną, suchą i czynną, zaś YIN - żeńską, ciemną, wilgotną i bierną (ja ją gdzieś widziałem ),

- te siły się ciągle ruschają , czyli że DAŁO... ups, przepraszam, oczywiście DAO (również TAO),

- kto to zrozumie, ten ma swoje DE (chodzi o cnotę),

- aby jednak to osiągnąć, nie należy burzyć naturalnego ładu, a więc nie należy nic robić (zalecana pozycja: na tapczanie, leżeć przez cały dzień ). Ta "zasada niedziałania" nazywa się WU WEI.


Dalej cytat z książki Janusza Szymankiewicza oraz Jaromira Śniegowskiego pt. "Kung Fu / Wu Shu. Chińska sztuka walki" (Wydawnictwo GLOB, Szczecin, 1987 - strona 22):

"Postawa WU WEI wymagała spontaniczności (...). Taoiści z okresu dynastii Jin, zwani Mędrcami z Bambusowego Gaju, propagowali osiąganie stanu WU WEI dzięki użyciu alkoholu. Upojony człowiek zachowuje się w pełni spontanicznie, nie kontrolując siebie ujawnia swoją prawdziwą naturę, a więc odpowiednio użyty alkohol jest drogą do poznania samego siebie, co umożliwiało postępowanie zgodne z własnym DE".

Hyh, nieźle, tacy imprezujący staruszkowie między bambusami


Na koniec jeszcze graficzny prezencik. Jest to fragment komiksowej adaptacji PRAWDZIWEJ KSIĘGI POŁUDNIOWEGO KWIATU, która - obok DAODEJING - uważana jest za fundamentu taoizmu. Traktat ten został stworzony przez mistrza Zhuang w III w. p.n.e. Zaraz scanuję i wrzucam

Aaa, czyta się od prawej do lewej.

Pozdroofka,
Mursi

Mistrz Zhuang, Prawdziwa Księga Południowego Kwiatu
Adaptacja komiksowa: Cai Zhizhong
Polskie wydanie: Wydawnictwo Wodnika, Warszawa 1992

Chris przyjedź do Nowej Huty i przejdź się tam do knajpy, zobaczysz, że można

You are not a warrior, You are Beginner!!

Walka po pijanemu – sama radość , ja tak wolę , oto zalety :
· Brak problemów moralnych typu – boję się ,że zrobię mu krzywdę
· Brak problemów moralnych typu - boję się ,że on mi zrobi krzywdę
· Techniki to mi wychodzą takie których bym w życiu nie próbował nawet na sparingu
· Ciosy które dostaję jakoś nie działają ( alkohol fajnie znieczula)
· I tylko jedna wada po „flaszeczce” gdzieś mi ucieka szybkość


Crude_B

Mursi a ja ostanio na National Geografic ogladalem program o mnichach z klasztoru sh... Lin i tam byla wzmianka ze podpici mnichowie wracali do klasztoru i musieli sie jakos bronic przed napastnikami no i opracowali styl pijaczka ale ile w tym prawdy tego nie wiem.... moze ktos wie cos dokladniej na ten temat....

"Na ulicy najważniejsza jest psychika (i 50 cm w bicepsie)"

Hehe, ja pamiętam, jak pewnie blisko 20 lat temu na ekrany polskich kin wszedł film "Klasztor Shaolin". Był tam właśnie taki wątek, że jeden z mnichów pociągał sobie raz po raz ze dzbana jakieś winko, a potem się okazało, że mimo, iż jest zalany, to rewelacyjnie radzi sobie w fajtach

Ale to wszystko straszna lipa, taki chiński humor dla publiki (między nami mówiąc czasami nie rozumiem, czemu utarło się powiedzenie "angielski dowcip", a nie "chiński" - bo tak znacznie lepiej by pasowało). O ile mi wiadomo, jedyny chiński styl pijanego i małpy pochodzi od Kuo See - postaci nie związanej z klasztorem.

Faktem jest natomiast na pewno silne powiązanie między chińskimi sztukami walki, taoizmem i alkoholem. Taoizm, którego wyznawcy szukali zespolenia z siłami natury, stał się filozoficzno-religijnym podłożem dla wielu stylów, zwłaszcza wewnętrznych, tzw. Nei Jia (ich kolebką była w końcu taoistyczna świątynia Wudang), choć i w innych systemach widać jego większy czy mniejszy wpływ. I właśnie to dążenie taoistów, aby odrzucić narzucone normy i być w pełni naturalnym (a Gombrowicz pewnie napisałby, że chodziło o pozbycie się "gęby i pupy" ), sprawiało, iż jakaś ich część czy odłam sięgała po alkohol. Czytałem gdzieś o jakimś uznanym mistrzu Tai Chi, który regularnie oddawał się takim alkoholowym praktykom.

Cóż, ultra-z/a/j/e/b/i/ś/c/i/e jest być wstawionym, człek jakiś weselszy i bardziej przyjacielski się robi, w ogóle wszystko staje się jakieś śmieszniejsze, no a taoiści na pewno rację mieli z twierdzeniem, że sprzyja to odrzuceniu utartych norm i zachowań, hłe hłe. Ja w każdym razie lubię sobie raz na jakiś czas dać ostro w palnik. Ale jeśli chodzi o wpływ alkoholu, zwłaszcza zaaplikowanego w większych dawkach, na technikę, szybkość czy wydolność organizmu - po prostu tragedia.

Strategia pijanego mistrza - to bzdura, chodziło wyłącznie o sprawienie wrażenia pijanego, a nie o rozwinięcie w ten sposób umiejętności fajterskich. Człowiek, który ledwo chodzi, i to slalomem, a do tego widzi podwójnie... - no comments.

Ech, jakiś poważny wyszedł mi ten pościk. Temat związków alkoholu z martial arts jest ciekawy i śmieszny, jak będziecie coś mieli, to wrzućcie, ja też poszukam.

Pozdroofka,
M.

Mursi sog4you za posty.

Krzysiek

Dzięks, Chris

A ja jeszcze wrzucam, dla dodania narodowego akcentu, zdjęcie Franka Kimono.

Jak to leciało?
"Po dobrej wódzie jestem lepszy w dżudzie", jakoś tak, hehe

Obrazek wyżej - Jackie Chan z filmu "Drunken Master".

---
Złapałem coś jeszcze na temat alkoholu w MA:

Taoiści, specjalnie na potrzeby swoich sztuk wojennych, używali tajemnego likieru, robionego z zioła Ginseng oraz kości tygrysa. Specyfik ten został wynaleziony podobno przez lekarza Shie Jien Pao i miał wzmacniać energię Qi (Chi), organy wewnętrzne, układ kostny oraz muskulaturę.

Źródło:
http://www.geocities.com/HotSprings/2426/AOherb.html