Tylko cios decyduje mawiali bokserzy, dajc w swojej taktyce pierwszenstwo silnemu ciosowi.
Przepisy nieco się zmienily i ograniczaja znaczenie taktyki silnego ciosu. Rekawice maja rozne wagi a czas walki ulegl skroceniu. Co zmniejsza mozliwosc zakonczenia walki przez nokaut.
Silny cios pozostaje nadal ważna bronia lecz inne aspekty w walce sa również ważne.
Tacy mistrzowie wagi ciężkiej jak Jack Dempsey (ważył ok.86 kg), Rocky Marciano (ok.85 kg), Joe Louis (ok.90 kg) czy Mike Tyson (ok. 98 kg w szczycie formy) nokautowali wielokrotnie pięściarzy znacznie większych i cięższych od siebie. Wnikało to z nieproporcjonalnie dużej w stosunku do masy ciała, siły fizycznej i dużej szybkości (z wyjątkiem Marciano - nie był szybki, ale miał dobry timing i precyzję ciosu). Znane są też przypadki, gdy podczs sparingów pięściarz np. wagi półciężkiej nokautuje zawodnika wagi ciężkiej.
Nokautujące uderzenie to dosyć skomplikowana sprawa, gdyż składa się na nie wiele elementów:
a) siła fizyczna zawodnika - czasami nie musi być ogromna, żeby znokautować przeciwnika, z poniższych powodów
b) szybkość wyprowadzanego uderzenia - niektórzy trenerzy mawiają, że najłatwiej jest znokautować przeciwnika, gdy nie widzi on "nadchodzącego" uderzenia
c) precyzja uderzenia - jak mawiał Jerzy Kulej, "nie ma odpornych na ciosy, są tylko źle trafieni". Jest to bardzo ważny element - zawodnik trafiony mocno "na punkt", tzn. idealnie w czubek brody ma niewielkie szanse na przetrwanie, nawet jeżeli ma tzw. twardą szczękę. Nokaut może być też spowodowany mocnym uderzeniem w skroń, bok szczęki, w okolice wątroby lub w tzw. splot słoneczny - są to czułe punkty
d) timing, czyli zadanie uderzenia we właściwym momencie - tacy wielcy mistrzowie jak Roberto Duran i Alexis Arguello czy chociażby Michael Moorer (gdy walczył w wadze półciężkiej) byli królami nokautu, chociaż nie byli szybcy, mieli jednak bardzo dobry timing, precyzję i siłę fizyczną
e) technika - dobry technicznie zawodnik bije "z ciała", tzn. wykorzystuje ciężar i siłę całego ciała (odbicie nogą, skręt bioder, tułowia, barku, wyrzut ramienia, końcowe zgięcie(haki i sierpy) lub wyprost (c. proste) ramienia. Są pięściarze, którzy biją "z ręki" - takie uderzenia są znacznie słabsze.
Róznorosnosc walki na ringu i ulicy nie pozwala zawczasu przewidziec wszystkich możliwych w walce przypadków. Daltego w taktyce odrzuca się jakiekolwiek bądź schematy i recepty. Zawczasu przygotowane schematy prowadzenia walki ograniczaja dzialanie boksera i czynia je szablonowym.
Sogow nie akceptuje bo to nie moje teksty jedynie skopiowane dla dobra nauki ...
Koniec
Nie spij, bo ci garnek zlota podrzuca.
Nie spij, bo ci garnek zlota podrzuca.