Tradycyjne metody treningu kyokushin

Na youtube jest kilka filmików z Oyamą i bykiem-ale fakt jest faktem, że to niezbyt duże egzemplarze. Oyama chwyta za rogi i je przewraca-tak, jak kowboje na rodeo. Gdyby to był prawdziwy buhaj, byłoby gorzej.

Poniżej: oto co potrafi zrobić byk gdy nie jest w nastroju:





A tu-co się dzieje, gdy byk się wqrwi:

Chciałbym zobaczyć Oyamę w akcji właśnie z takimi bykami,a nie cielakami.Ogólnie sądzę,że ludzie lubią bajki i legendy o nadzwyczajnej sile lub umiejetnościach kogokolwiek.

Szczerze mówiąc mnie własnie to pokazowe znęcanie się Oyamy nad cielakami cholernie zniesmaczyło swego czasu. Dorosły egzemplarz by go rozjechał, co za bohaterstwo

Byle 4 letni srajtek na wsi całe stado krów i byków przez wieś przegoni i nikt mu za to pokłonów nie oddaje.

jasnseee.... jedźcie jeszcze po Oyamie! jestem zniesmaczony tym co piszecie i jak wyśmiewacie tego wielkiego człowieka.
oczywiscie przyznaję że część z tych opowiesci o bykach, górach, rozbijaniu kamieni itd. jest naciągnięta.

ale czyż nie tak tworzy się legenda? czyż nie wychowało sie na tym TYSIĄCE doskonałych karateków? którzy (wzorując sie na Oyamie) dążyli do granic swych mozliwości? czyz nie dzięki niemu (i po cześci dzięki legendom o jego wyczynach) Kyok jest jedna z najwiekszych organizacji karate na świecie? czyż zawodnicy Kyoka nie odnoszą sukcesów w MMA, K1 czy MT? gdyby nie te legendy nie byłoby motywacji, nie byłoby do czego dążyć. Ilu z nasz uprawiających SW nie marzyło o samotnym treningu w lesnych ostępach, pokonując ból, samotność i zmęczenie? Wybaczcie, ale ja na tym wyrosłem i boli mnie że ktoś obraża pamięć tak zasłuzonej postaci jaką był M.Oyama.

"Im mniej mozesz, tym WIĘCEJ mozesz! Duch i umysł, a nie ciało!"

pozdro

No fajne filmiki, fajne.
Cyrkowe sztuczki

Słuchajcie, ja po Oyamie naprawdę nie jeżdżę. Tylko nie wierzę w bajki

ale czyż nie tak tworzy się legenda? Legendą to jest Smok Wawelski i Szewczyk Dratewka, a chyba nikt nie trenuje nadziewania przeciwnika siarką. trzeba po prostu umieć spojrzeć na kogoś krytycznie, a nie brać go całego i każde dziwactwo czy manie uważać za coś wielkiego