roberto_83
Nowe związki.
Rozwój technologii skierowany jest w stronę ciągle nowych wariantów istniejących już produktów - celem jest tutaj przede wszystkim pozytywny wpływ na sprzedaż (obrót) podstawowych surowców a w dalszej kolejności także wzmocnienie przekonań konsumenta o tym, że badania naukowe i produkcja nie znajdują się w fazie stagnacji, ale stale się rozwijają, oferując nowe, coraz efektywniej działające produkty bądź też daleko bardziej udoskonalone warianty (derywaty) surowca podstawowego. W przypadku kreatyny dosłownie „dzień za dniem" pojawiło się kilka jej nowych derywatów, które mają na celu wyeliminowanie wad tradycyjnej formy tego produktu.
Już kilka lat na rynku znajduje się kreatyna w formie substancji podstawowej (anhydratu) lub mono-, dwu- i trójhydratu. Zdecydowanie najpopularniejsza jest creatine monohydrate. Interesującą innowacją w kontekście wchłanialności kreatyny jest użycie w procesie produkcji specyficznej technologii, którą jest tak zwana „mikronizacja". Jest ona wykorzystywana również przy produkcji leków, wspomaga bowiem ich wchłanianie. Jeśli miałbym wybierać pomiędzy „klasyczną" creatine monohydrate oraz jej formą mikronizowaną, w każdym przypadku wybrałbym tę drugą.
Istniały także próby wyprodukowania płynnej formy kreatyny - udawało się to tylko wtedy, gdy ryzyko powstawania kreatyniny ograniczano, stosując w czasie produkcji specjalną technologię (polegającą między innymi na dodawaniu glicerolu). Płynny produkt nie został jednak zaakceptowany - z jednej strony z powodu wysokiej ceny, z drugiej strony dlatego, że nie był „czysty" (był roztworem różnych substancji). Argumentem były też nieprawdziwe podejrzenia, że przemienia się on w kreatyninę i z tego też powodu na rynku prawie się już nie spotyka płynnej, przeznaczonej do błyskawicznego użycia (ready-to-use) formy kreatyny. Tym niemniej istnieje jedna praca, porównująca efekt działania płynnej kreatyny z monohydratem kreatyny w proszku, która wykazała, że forma proszkowana jest w swym działaniu efektywniejsza.
Istotną nowością z naukowego punktu widzenia był dopiero pierwszy produkt w postaci związku - CREATINPYRUVATE. Siedzibą jego producenta jest Europa, produkt jest opatentowany a na rynku pojawił się przed około czterema laty. O ile wiem, nie zdobył popularności u konsumentów, co nie jest zaskakujące, zważywszy na fakt, że większości kupujących suplementy klientów chodzi przede wszystkim o jak najniższą cenę a także o jak największą „czystość" produktu. Mimo starań producenta, zmierzających do przedstawienia i wyjaśnienia możliwości, jakie oferuje ten specyficzny suplement, nie jest on obecnie prawie w ogóle używany. Osobiście posiadam jak najlepsze doświadczenia, związane z jego stosowaniem - jednakże w ściśle określonym celu, który uzyskać można poprzez przyjmowanie go w okresie regeneracji oraz kilkadziesiąt minut przed wysiłkiem o charakterze wytrzymałościowym. Produkt ten jest równocześnie idealny dla kulturystów w okresie przedstartowym (pracy nad „rzeźbą"), kiedy konieczne jest przeciwdziałanie ubytkom masy mięśniowej i siły oraz stymulowanie przemiany tłuszczów w energię.
Istnieją produkty, które na rynku znajdują się od niedawna i jak dotąd nie przyjęły się i praktycznie w ogóle ich nie widać. Mam tu na myśli cytrynian kreatyny, glutaminian kreatyny, jednosodowy i dwusodowy fosforan kreatyny, creatine-carbonate ester oraz creatine-ethyl ester HCI (skrót HCI oznacza „hydrochloride"). Według mnie chodzi tu nawet nie tyle o związanie kolejnego węgla, co o zmianę własności fizykalnych w kierunku mniej alkalicznej reakcji końcowej molekuły. Kreatyna jest bowiem dzięki przewadze grup NH2 alkaliczna. Może to być przyczyną problemów żołądkowych przy przedawkowaniu lub gwałtownej reakcji w przypadku zmieszania monohydratu kreatyny ze słabym kwasem, na przykład z kwasem węglowym w napoju nasyconym dwutlenkiem węgla.
Nowym produktem jest kreatyna wiązana z jabłczanem (a dokładniej z kwasem jabłkowym lub jego solą - malic acid, sól to „malate", na przykład sodium malate). Udało się wyprodukować „di-creatine-malate i tri-creatine-malate". W przypadku tego drugiego rzeczywista zawartość kreatyny wynosi 75%, ale jego podstawową zaletą ma być właśnie wiązanie z jabłczanem, który jest substratem, pomagającym „rozkręcić" powstawanie energii (jest częścią cyklu Krebsa kwasów trójkarboksylowych). Nie potrafię stwierdzić do jakiego stopnia prawdziwy jest pogląd producenta, jakoby produkt ten przewyższał pod każdym względem monohydrat kreatyny, albowiem nawet sam producent nie jest w stanie powołać się na jakiekolwiek badania, które mogłyby to ewentualne potwierdzić! Jego argument, dotyczący lepszej rozpuszczalności oraz ograniczenia ubocznych objawów żołądkowo-jelitowych, traktuję jako coś zupełnie logicznego - sam rozwiązałbym ten problem w identyczny sposób. Innym rozwiązaniem mogłoby być też wspomniane już przeze mnie dodanie do monohydratu kreatyny słabego roztworu kwasu węglowego. Wspomagający (stymulujący) efekt samego jabłczanu (lub „malic acid") jest niezaprzeczalny, ja sam wykorzystuję go w produkcie o nazwie Turbo Fat Killer. Z powodzeniem.
Najnowszym związkiem jest jednak Kre-Alkalyn. Jest to niedawno powstały amerykański patent, którego sprzedaż dość szybko rozszerza się na cały świat. Według producenta klasyczna kreatyna (łącznie z monohydratem) w roztworze ma pH około 7 (neutralne), podczas gdy „jej" Kre-Alkalyn posiada wartość pH 12! Osiągnięto to z pomocą „odczynników wyrównujących", specjalista rzekłby - poprzez użycie alkaliów (prawdopodobnie jest to jakiś hydroksyd, producent nie informuje). Chodzi tu więc o cząsteczkę kreatyny, wzbogaconą o jakąś substancję - albo posiadającą wiązanie z cząsteczką, albo tylko dodawaną do produktu. Dalej producent twierdzi, że jego produkt jest stabilny w roztworze w przeciwieństwie do klasycznej kreatyny, która błyskawicznie przemienia się w nim w „trującą" a w najlepszym wypadku nieefektywną kreatyninę. Jednak nie jest to prawda. Mam własne doświadczenia związane z produkcją suplementów, zawierających kreatynę i już na ich podstawie mogę stwierdzić, że wodny roztwór kreatyny, do którego dodana jest jakaś substancja alkalizująca, jest na tyle stabilny, że po jego kilkumiesięcznym składowaniu w temperaturze pokojowej i bez dostępu światła dochodzi do wytworzenia zaledwie 2 % kreatyniny! Nie mogę zatem wierzyć autorowi. Klasyczna kreatyna jest stabilna w roztworze, którego pH wynosi około 7 lub nieznacznie więcej. Producent Kre-Alkalynu twierdzi - nie cytując wcale jakichś konkretnych testów czy badań - że jego produkt jest aż 10 razy (!) „silniejszy", ponieważ nie zmienia się w kreatyninę. Pojawia się jednak pytanie co się stanie, gdy użyjecie tak wysoce alkalicznego roztworu Kre-Alkalynu. W żołądku jest wyjątkowo niskie pH, z czego wynika, że natychmiast dojdzie do reakcji, w której przyjęta substancja alkaliczna zostanie poddana kwaśnej hydrolizie. Dojdzie do neutralizacji kwasów żołądkowych, co wywoła bardzo nieprzyjemny stan. Oprócz tego - w przypadku, gdyby pH tak przyjmowanego Kre-Alkalynu nie zmieniło się (co jest możliwe tylko teoretycznie) i w takiej formie przedostałby się on do obiegu krwi, mogłoby to mieć działanie pozytywne - ale tylko i wyłącznie pod warunkiem, że organizm byłby wtedy w stanie głębokiej kwasicy metabolicznej. Natomiast jeśli znajdowałby się w stanie wyrównanym - czyli w warunkach charakterystycznych dla momentu, w którym przyjmuje się kreatynę, tj. w stanie spoczynku - musiałby zareagować wydzielaniem kwasów, mających za zadanie zneutralizować odczyn alkaliczny. W ten sposób zaburzona zostałaby w organizmie równowaga kwasowa. Produkt ten mógłby więc mieć pozytywne działanie zastosowany go bezpośrednio po wyjątkowo intensywnym wysiłku. Jest to rzeczywiście teoretycznie a chyba też i praktycznie możliwe. Mógłby on w ten sposób zastąpić inne substancje alkalizujące, na przykład mleczan wapnia lub mleczan magnezu.
Innym derywatem jest Creatine Ethyl Ester (CEE). Nie można zaprzeczyć, że coś jest w twierdzeniu, iż kreatyna przed wejściem do komórki musi być estryfikowana. Chodzi o to, w jakim stopniu wykazuje ona stabilność w kwaśnym środowisku żołądka i o ile polepszy się jej wchłanialność po estryfikacji. Oprócz tego sam producent CEE informuje, że producenci monohydratu kreatyny „rozgłaszają kłamstwa", iż w przypadku CEE nie chodzi o rzeczywistą cząsteczkę estryfikowanej kreatyny. Producent CEE twierdzi, że dysponuje analizami z dwóch niezależnych laboratoriów, przy czym do dziś nie jest w stanie przedstawić żadnych badań, potwierdzających lepsze wykorzystanie zawartej w CEE kreatyny oraz zasadność jej estryfikacji przed wejściem do komórki. Kolejną kwestią jest pytanie czy ewentualna wyższa, w porównaniu z monohydratem cena przy równocześnie znacznie niższej zawartości kreatyny w cząsteczce CEE nie zrównoważy ewentualnych zalet tego produktu. Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe fakty, wybrałbym mimo wszystko Tri-Creatine-malate!
Zgadzam się z poglądem autora tekstu, opublikowanego na stronie www.creatine-facts.com. Pisze on, że jak dotąd nie udało mu się znaleźć żadnych badań, potwierdzających zasadność obietnic, składanych przez producentów derywatów kreatyny. We wszystkich znanych dotąd badaniach używano klasycznego monohydratu kreatyny. Oczywistym wyjątkiem jest CREATINE-PHOSHATE w formie zastrzyków, używany w przypadku zagrożenia życia u osób cierpiących z powodu chorób serca oraz chorób naczyniowych. Ta forma kreatyny po jej doustnym podaniu rozkłada się w przewodzie żołądkowo-jelitowym na kreatynę i fosforan, w związku z czym taki sposób jej użycia jest zupełnie pozbawiony sensu. Szczególnie, że jest ona droga.
Kilkukrotnie wyższa cena nowych derywatów w stosunku do monohydratu nie musi oznaczać ich nieprzydatności; przeciwnie- zapewne wielu z Was traktuję suplementację nie tylko jako środek do osiągnięcia wymarzonej sylwetki, ale też pasję samą w sobie i dla wyrobienia własnej, ostatecznej opinii lubi sprawdzić najnowszy środek na samym sobie.
Dr Petr Fort, specjalista do spraw żywienia ogólnego, dietetycznego oraz sportowego.
co prawda ten Fort jest oplacany przez firme Megabol ale na pewno sporo w tym arcie jest ciekawcyh rzeczy.. art juz ma chyba ze 2lata ale co do kwesti KA chyba ma racje.
Zmieniony przez - King_Odin w dniu 2008-01-11 20:30:36
Rozwój technologii skierowany jest w stronę ciągle nowych wariantów istniejących już produktów - celem jest tutaj przede wszystkim pozytywny wpływ na sprzedaż (obrót) podstawowych surowców a w dalszej kolejności także wzmocnienie przekonań konsumenta o tym, że badania naukowe i produkcja nie znajdują się w fazie stagnacji, ale stale się rozwijają, oferując nowe, coraz efektywniej działające produkty bądź też daleko bardziej udoskonalone warianty (derywaty) surowca podstawowego. W przypadku kreatyny dosłownie „dzień za dniem" pojawiło się kilka jej nowych derywatów, które mają na celu wyeliminowanie wad tradycyjnej formy tego produktu.
Już kilka lat na rynku znajduje się kreatyna w formie substancji podstawowej (anhydratu) lub mono-, dwu- i trójhydratu. Zdecydowanie najpopularniejsza jest creatine monohydrate. Interesującą innowacją w kontekście wchłanialności kreatyny jest użycie w procesie produkcji specyficznej technologii, którą jest tak zwana „mikronizacja". Jest ona wykorzystywana również przy produkcji leków, wspomaga bowiem ich wchłanianie. Jeśli miałbym wybierać pomiędzy „klasyczną" creatine monohydrate oraz jej formą mikronizowaną, w każdym przypadku wybrałbym tę drugą.
Istniały także próby wyprodukowania płynnej formy kreatyny - udawało się to tylko wtedy, gdy ryzyko powstawania kreatyniny ograniczano, stosując w czasie produkcji specjalną technologię (polegającą między innymi na dodawaniu glicerolu). Płynny produkt nie został jednak zaakceptowany - z jednej strony z powodu wysokiej ceny, z drugiej strony dlatego, że nie był „czysty" (był roztworem różnych substancji). Argumentem były też nieprawdziwe podejrzenia, że przemienia się on w kreatyninę i z tego też powodu na rynku prawie się już nie spotyka płynnej, przeznaczonej do błyskawicznego użycia (ready-to-use) formy kreatyny. Tym niemniej istnieje jedna praca, porównująca efekt działania płynnej kreatyny z monohydratem kreatyny w proszku, która wykazała, że forma proszkowana jest w swym działaniu efektywniejsza.
Istotną nowością z naukowego punktu widzenia był dopiero pierwszy produkt w postaci związku - CREATINPYRUVATE. Siedzibą jego producenta jest Europa, produkt jest opatentowany a na rynku pojawił się przed około czterema laty. O ile wiem, nie zdobył popularności u konsumentów, co nie jest zaskakujące, zważywszy na fakt, że większości kupujących suplementy klientów chodzi przede wszystkim o jak najniższą cenę a także o jak największą „czystość" produktu. Mimo starań producenta, zmierzających do przedstawienia i wyjaśnienia możliwości, jakie oferuje ten specyficzny suplement, nie jest on obecnie prawie w ogóle używany. Osobiście posiadam jak najlepsze doświadczenia, związane z jego stosowaniem - jednakże w ściśle określonym celu, który uzyskać można poprzez przyjmowanie go w okresie regeneracji oraz kilkadziesiąt minut przed wysiłkiem o charakterze wytrzymałościowym. Produkt ten jest równocześnie idealny dla kulturystów w okresie przedstartowym (pracy nad „rzeźbą"), kiedy konieczne jest przeciwdziałanie ubytkom masy mięśniowej i siły oraz stymulowanie przemiany tłuszczów w energię.
Istnieją produkty, które na rynku znajdują się od niedawna i jak dotąd nie przyjęły się i praktycznie w ogóle ich nie widać. Mam tu na myśli cytrynian kreatyny, glutaminian kreatyny, jednosodowy i dwusodowy fosforan kreatyny, creatine-carbonate ester oraz creatine-ethyl ester HCI (skrót HCI oznacza „hydrochloride"). Według mnie chodzi tu nawet nie tyle o związanie kolejnego węgla, co o zmianę własności fizykalnych w kierunku mniej alkalicznej reakcji końcowej molekuły. Kreatyna jest bowiem dzięki przewadze grup NH2 alkaliczna. Może to być przyczyną problemów żołądkowych przy przedawkowaniu lub gwałtownej reakcji w przypadku zmieszania monohydratu kreatyny ze słabym kwasem, na przykład z kwasem węglowym w napoju nasyconym dwutlenkiem węgla.
Nowym produktem jest kreatyna wiązana z jabłczanem (a dokładniej z kwasem jabłkowym lub jego solą - malic acid, sól to „malate", na przykład sodium malate). Udało się wyprodukować „di-creatine-malate i tri-creatine-malate". W przypadku tego drugiego rzeczywista zawartość kreatyny wynosi 75%, ale jego podstawową zaletą ma być właśnie wiązanie z jabłczanem, który jest substratem, pomagającym „rozkręcić" powstawanie energii (jest częścią cyklu Krebsa kwasów trójkarboksylowych). Nie potrafię stwierdzić do jakiego stopnia prawdziwy jest pogląd producenta, jakoby produkt ten przewyższał pod każdym względem monohydrat kreatyny, albowiem nawet sam producent nie jest w stanie powołać się na jakiekolwiek badania, które mogłyby to ewentualne potwierdzić! Jego argument, dotyczący lepszej rozpuszczalności oraz ograniczenia ubocznych objawów żołądkowo-jelitowych, traktuję jako coś zupełnie logicznego - sam rozwiązałbym ten problem w identyczny sposób. Innym rozwiązaniem mogłoby być też wspomniane już przeze mnie dodanie do monohydratu kreatyny słabego roztworu kwasu węglowego. Wspomagający (stymulujący) efekt samego jabłczanu (lub „malic acid") jest niezaprzeczalny, ja sam wykorzystuję go w produkcie o nazwie Turbo Fat Killer. Z powodzeniem.
Najnowszym związkiem jest jednak Kre-Alkalyn. Jest to niedawno powstały amerykański patent, którego sprzedaż dość szybko rozszerza się na cały świat. Według producenta klasyczna kreatyna (łącznie z monohydratem) w roztworze ma pH około 7 (neutralne), podczas gdy „jej" Kre-Alkalyn posiada wartość pH 12! Osiągnięto to z pomocą „odczynników wyrównujących", specjalista rzekłby - poprzez użycie alkaliów (prawdopodobnie jest to jakiś hydroksyd, producent nie informuje). Chodzi tu więc o cząsteczkę kreatyny, wzbogaconą o jakąś substancję - albo posiadającą wiązanie z cząsteczką, albo tylko dodawaną do produktu. Dalej producent twierdzi, że jego produkt jest stabilny w roztworze w przeciwieństwie do klasycznej kreatyny, która błyskawicznie przemienia się w nim w „trującą" a w najlepszym wypadku nieefektywną kreatyninę. Jednak nie jest to prawda. Mam własne doświadczenia związane z produkcją suplementów, zawierających kreatynę i już na ich podstawie mogę stwierdzić, że wodny roztwór kreatyny, do którego dodana jest jakaś substancja alkalizująca, jest na tyle stabilny, że po jego kilkumiesięcznym składowaniu w temperaturze pokojowej i bez dostępu światła dochodzi do wytworzenia zaledwie 2 % kreatyniny! Nie mogę zatem wierzyć autorowi. Klasyczna kreatyna jest stabilna w roztworze, którego pH wynosi około 7 lub nieznacznie więcej. Producent Kre-Alkalynu twierdzi - nie cytując wcale jakichś konkretnych testów czy badań - że jego produkt jest aż 10 razy (!) „silniejszy", ponieważ nie zmienia się w kreatyninę. Pojawia się jednak pytanie co się stanie, gdy użyjecie tak wysoce alkalicznego roztworu Kre-Alkalynu. W żołądku jest wyjątkowo niskie pH, z czego wynika, że natychmiast dojdzie do reakcji, w której przyjęta substancja alkaliczna zostanie poddana kwaśnej hydrolizie. Dojdzie do neutralizacji kwasów żołądkowych, co wywoła bardzo nieprzyjemny stan. Oprócz tego - w przypadku, gdyby pH tak przyjmowanego Kre-Alkalynu nie zmieniło się (co jest możliwe tylko teoretycznie) i w takiej formie przedostałby się on do obiegu krwi, mogłoby to mieć działanie pozytywne - ale tylko i wyłącznie pod warunkiem, że organizm byłby wtedy w stanie głębokiej kwasicy metabolicznej. Natomiast jeśli znajdowałby się w stanie wyrównanym - czyli w warunkach charakterystycznych dla momentu, w którym przyjmuje się kreatynę, tj. w stanie spoczynku - musiałby zareagować wydzielaniem kwasów, mających za zadanie zneutralizować odczyn alkaliczny. W ten sposób zaburzona zostałaby w organizmie równowaga kwasowa. Produkt ten mógłby więc mieć pozytywne działanie zastosowany go bezpośrednio po wyjątkowo intensywnym wysiłku. Jest to rzeczywiście teoretycznie a chyba też i praktycznie możliwe. Mógłby on w ten sposób zastąpić inne substancje alkalizujące, na przykład mleczan wapnia lub mleczan magnezu.
Innym derywatem jest Creatine Ethyl Ester (CEE). Nie można zaprzeczyć, że coś jest w twierdzeniu, iż kreatyna przed wejściem do komórki musi być estryfikowana. Chodzi o to, w jakim stopniu wykazuje ona stabilność w kwaśnym środowisku żołądka i o ile polepszy się jej wchłanialność po estryfikacji. Oprócz tego sam producent CEE informuje, że producenci monohydratu kreatyny „rozgłaszają kłamstwa", iż w przypadku CEE nie chodzi o rzeczywistą cząsteczkę estryfikowanej kreatyny. Producent CEE twierdzi, że dysponuje analizami z dwóch niezależnych laboratoriów, przy czym do dziś nie jest w stanie przedstawić żadnych badań, potwierdzających lepsze wykorzystanie zawartej w CEE kreatyny oraz zasadność jej estryfikacji przed wejściem do komórki. Kolejną kwestią jest pytanie czy ewentualna wyższa, w porównaniu z monohydratem cena przy równocześnie znacznie niższej zawartości kreatyny w cząsteczce CEE nie zrównoważy ewentualnych zalet tego produktu. Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe fakty, wybrałbym mimo wszystko Tri-Creatine-malate!
Zgadzam się z poglądem autora tekstu, opublikowanego na stronie www.creatine-facts.com. Pisze on, że jak dotąd nie udało mu się znaleźć żadnych badań, potwierdzających zasadność obietnic, składanych przez producentów derywatów kreatyny. We wszystkich znanych dotąd badaniach używano klasycznego monohydratu kreatyny. Oczywistym wyjątkiem jest CREATINE-PHOSHATE w formie zastrzyków, używany w przypadku zagrożenia życia u osób cierpiących z powodu chorób serca oraz chorób naczyniowych. Ta forma kreatyny po jej doustnym podaniu rozkłada się w przewodzie żołądkowo-jelitowym na kreatynę i fosforan, w związku z czym taki sposób jej użycia jest zupełnie pozbawiony sensu. Szczególnie, że jest ona droga.
Kilkukrotnie wyższa cena nowych derywatów w stosunku do monohydratu nie musi oznaczać ich nieprzydatności; przeciwnie- zapewne wielu z Was traktuję suplementację nie tylko jako środek do osiągnięcia wymarzonej sylwetki, ale też pasję samą w sobie i dla wyrobienia własnej, ostatecznej opinii lubi sprawdzić najnowszy środek na samym sobie.
Dr Petr Fort, specjalista do spraw żywienia ogólnego, dietetycznego oraz sportowego.
co prawda ten Fort jest oplacany przez firme Megabol ale na pewno sporo w tym arcie jest ciekawcyh rzeczy.. art juz ma chyba ze 2lata ale co do kwesti KA chyba ma racje.
Zmieniony przez - King_Odin w dniu 2008-01-11 20:30:36
kulturystyka - moje życie
Krzysztof Piekarz
LIKWIDATOR
King_Odin
zamiast napisać pochodne....
faftaq
hator
)))
spoko_loko
