SW dla 10-latka? - pytanie nie tylko dla trenerów.

No cóż każdy ma swoje własne przemyślenia, jedni z trenowania samych siebie drudzy z trenowani innych.

Punktów widzenia jest wiele dlatego uważam, że polemika jest trudna a prawda leży pośrodku ;)

Pozdrawiam

Jesli chodzi o indywidualizm to utozsamiajmy to raczej z samodzielnoscia a nie alienacja

u mnie np karate bardzo mi pomoglo bo bylem mega niesmialy a teraz jest luz i podczas treningow masz kontakt z rowiesnikami to pomaga stajesz sie pewniejszy masz przeswiadczenie ze robisz cos niezwyklego itd- same plusy-no rpawie same bo sa przypadki gdzie rozchwiany emocjonalnie szczyl wykozystuje to co sie nauczyl na trneingach do terroryzowania kolegow w klasie no ale zdarza sie i tak

Baneryy - jakieś argumenty na poparcie swojej tezy masz?

Gizmo

baneryy, może masz jakieś doświadczenia w tym zakresie, czemu nie. ale jak Gizmo - rozpisz się trochę.
nie zgadzam się z tym indywidualizmem. przecież wspólny trening integruje maluchów, pozwala im sie utożsamić z klubem, buduje więzi z grupą, poczucie przynależności. a klasyfikacja drużynowa uczy uwzględniania dobra grupy

Zmieniony przez - Jodan w dniu 2007-02-02 12:52:32

Nie chcę wchodzić w polemikę, jednak tak się bardzo często dzieje, kiedy dziecko zaczyna mieć sukcesy.

Przypominam , że mówimy o dziecku, które poddajemy treningowi i o sytuacji w której dziecko w trakcie treningu wyprzedzi rówieśników - którzy np nie uczęszczają na treningi - można powiedzieć, że przestanie być z nimi kompatybilne.

Mówię to dla tego, że efektem ubocznym w rozwoju jest brak kompatybilnosci z otoczeniem w poźniejszym okresie czasu.

Poza tym sprawa najistotniejsza z punktu widzenia rodzica - mianowicie co trening ma wnieśc do życia dziecka i w jakim celu ;) itd.... itd....
przyznaje ze byc moze za daleko poszedłem w swoich gdybaniach no ale ja mam i pozytywne i negatywne doświadczenia zwiazane z treningami a przedewszystkim z trenowaniem innych.

Dlatego swoje dziecko rzeczywiscie chetnie zapisałbym na Judo, Aikido lub inne ogolno rozwojowe sporty walki o małym poziomie nasycenia agresją.

Pisze to ze swojego punktu widzenia ;)

Pozdrawiam

Może były takie jednostkowe przypadki, ale to zupełnie bez sensu wysnuwac na tej podstawie ogólne teorie. Równie dobrze można utrzymywać, że wybicie się ponad przeciętność w jakiejkolwiek dziedzinie jest złe, bo dziecko przestanie być "kompatybilne". I wydaje mi się, że znacznie częściej problemy z otoczeniem powoduje zbyt szeroka wiedza czy dojrzałość dziecka (czyli co, równamy wszystkich w dół, żeby byli wpasowani w masę? ) A sport wręcz przeciwnie - dzieci odnoszące sukcesy sportowe są często liderami w swoich grupach, szczególnie chłopcy. Chyba, że umozliwiają to jakieś specyficzne cechy osobowościowe, ale z nimi akurat sport nie ma nic wspólnego. Skrajnym indywidualistą trudno się stać, człowiek raczej się taki rodzi. A poza tym znacznie łatwiej jest "otworzyć" osobę nieśmiałą i zamkniętą niż "zamknąć" otwartą i kontaktową. I sport może tu wyjść tylko na dobre.

"i o sytuacji w której dziecko w trakcie treningu wyprzedzi rówieśników - którzy np nie uczęszczają na treningi - można powiedzieć, że przestanie być z nimi kompatybilne."

tu jest wlasnie na odwot taki dzieciak staje sie wzorem (moze za duze okreslenie ale zaczyna budzic szacunek)i dzieciaki chca sie z nim kolegowac-bo jest "lepszy" tka to juz jest w naszym srodowisku kolegujemy sie-czesto z wyrafinowania- z ludzmi lepszymi tak wiec wydaje mi sie ze taki uzdolniony malec moze jedynie przyspozyc sobie zainteresowania grupy niz na odwot

Zmieniony przez - KOSA KK w dniu 2007-02-02 15:27:20

Tak jak mówiłem, ile osób tyle racji i trudno polemizować ja w każdym bądź razie wysłał bym dziecko na sport gdzie promowana jest praca zespołowa. Zaznaczam mówimy o dziecku.

Dla osoby dorosłej to fakt faktem sporty walki są dobre w celu podbudowy Syndromu Super Ego i wynikających z tego różnych następstw takich jak:

- poprawa własnego wizerunku wśród rówieśników
- poprawa samopoczucia
- wzmocnienie pewności
- pozytywne reakcje na stres
- poprawa kondycji fizycznej
- poprawa atrakcyjności seksualnej (lepsza kondycja)
- itd......

Z tym tylko, że drodzy i sympatyczni koledzy należy Uważać by dziecko za wcześnie nie dorosło - i o tym w zasadzie chciałem wam napisać.

W dobie wyścigu szczurów należy uważać by dziecko nie wyprzedziło rzeczywistości bo zostanie w tyle.

Dlatego uważam, że Sztuki Walki dla małych dzieci zwłaszcza 10 letnich są jak najbardziej wskazane z tym, że w ograniczonym zakresie psychicznym rozwoju dziecka.

Cóż z tego że dziecko się nauczy skoro do końca nie zrozumie potem swojej roli - a nawet zacznie mu to ciążyć - bo dzień ma 24 godziny tylko.

Reasumując wysłał bym i może po waszych komentarzach dziecko na taki trening ale musiał bym najpierw sam tam pochodzić z 3 miesiące by zobaczyć jak na takiej sekcji jest naprawdę.

PRZYPOMINAM mówimy o dziecku 10 lat.

Pozdrawiam

Jeśli dziecku sprawia to przyjemność, jeśli ma dobrego trenera i fajną grupę - niech ćwiczy. Nie dorabiajmy do tego pseudonaukowości.

Z praktyki parunastu lat prowadzenia zajęć z dziećmi i młodzieżą zauważam raczej integrację grupy, niż wyalienowanie pojedynczych "gwiazdek". Co ciekawe - często następuje to pomimo znaczących różnic wiekowych. Sam jestem w szoku, do jakiego stopnia zaawansowani zawodnicy mający 16, 18 czy 20 lat pozwalają niemal "wchodzić sobie na głowę" (w dobrym tego określenia znaczeniu) wpatrzonym w nich jak w obrazek 10-latkom. A do tego, żeby grupa się integrowała, nie zawsze musi to być sport zespołowy. Dopingowanie startujących kolegów i walka np. o puchar drużynowy też integruje i mobilizuje. Wyjazdy na obóz czy zawody - jak najbardziej. Wszystko zależy od klubu i trenera - niech dziecko (jeśli chce) ćwiczy sport indywidualny, niż ma np. "grzać ławę" w drużynie piłkarskiej.

A zajechać można dziecko zawsze i wszystkim. Grą na pianinie, językiem angielskim, karate, judo, piłką nożną albo baletem, a nawet chodzeniem do szkoły i atmosferą w domu. Zdrowy rozsądek i trzeźwa ocena - to najważniejsze.

Gizmo

Zmieniony przez - GizmoTKD w dniu 2007-02-03 19:16:32

spytaj sie dziecka czego chce , ja jak mialem 10 lat to bardzo chcialem isc na boks , chodzic na silownie , spytaj sie dziecka co chcialby robic , kto wie moze bedziesz go musial zainspirowac ojcem chrzestnym i rodzina soprano X:D