masarniak
DLACZEGO STERYDY I CO JEST MOŻLIWE??
Ciało znajduje się w nieustannym stanie "obrotu białkiem". Są dwa terminy, z którymi czytelnik powinien być zaznajomiony: kataboliczny (katabolizm) i anaboliczny (anabolizm). Katabolizm to stan, w którym niszczona jest tkanka, a anabolizm to stan jej odbudowy tudzież wzrostu. ‘Obrót białkiem’ jest stanem równowagi między tymi dwoma. Wielu naukowców twierdzi, iż przeciętny 70 kg dorosły obraca dziennie około 280 g białka. Oczywiście nie wszystko jest białkiem mięśniowym, lecz około 30% tej ilości. Zgadnij co? Ta cecha dotyczy osób prowadzących siedzący tryb życia, nie sportowców, i odnosi się do podstawowego anabolizmu / katabolizmu białek. Używając 30% jako wyznacznika ilości obrotu białkiem mięśni, można zauważyć, że około 35kg ilości mięśni zostało równocześnie zyskane i stracone w ciągu jednego roku. Oznacza to, że ów dorosły prowadzący siedzący tryb życia mógłby rzeczywiście nabyć połowę swojego ciała w postaci beztłuszczowej masy mięśniowej bez jakiejkolwiek pracy w ciągu tego roku. Interesującym jest także fakt, że w ciągu roku zyskałby i stracił ogólną sumę 101 kg beztłuszczowej masy mięśniowej. A propos, wszystko to zostało opublikowane w badaniach przeprowadzonych przez W.E. Mitch i opublikowane w Dzienniku Medycznym Nowej Anglii (96-335:1897) (New Enlgland Journal of Medecine) By określić swój dzienny obrót białkiem (PTOR), należy zwyczajnie pomnożyć wagę ciała przez 1.818. (70kg * 1.818 = 126g). To twój potencjalny przyrost masy! (Co?) Tak, gdybyś mógł kontrolować wszystkie czynniki metaboliczne, jest to ilość tkanki opartej o białko, którą mógłbyś zyskać w ciągu jednego dnia. Nie oszukujmy się - to nie zawsze jest łatwe. Hormony anaboliczne i kataboliczne kontrolują PTOR. Równowaga pomiędzy zyskiem a startą nazywana jest homeostazą i stanowi podstawę. Gdyby ów dorosły (70kg) zredukował katabolizm o 50% bez zmiany tempa anabolizmu, w ciągu roku zyskałby 17kg czystej masy. Trening siłowy przyspiesza zarówno anabolizm jak i katabolizm. Jeśli trenowałby w sposób przyspieszający katabolizm bardziej niż anabolizm, traciłby mięśnie. Jeżeli zaś trenowałby przyspieszając anabolizm bardziej niż katabolizm - zyskiwałby je. Badanie wykazały, że katabolizm spowodowany treningiem niszczy 80% anabolizmu nim wywołanego. To daje nam 20% różnicy wzrostu. Większość kulturystów faktycznie bardzo szybko dochodzi do punktu, gdzie anabolizm zrównuje się z katabolizmem i doświadcza stagnacji. Teraz już wiesz, dlaczego tak często zdarza się tobie utknąć w czasie wysiłków treningowych.
Przyjrzyjmy się obecnemu rozkładowi 20% różnicy na przykładzie kulturysty ważącego 90 kg, który poprawnie przeprowadzał treningi, właściwie się odżywiał i utrzymywał ową 20% różnicę anaboliczną przez okres jednego roku:
• przyrosty tkanki oparte na podstawowej (normalny odpoczynek) syntezie białka = 45kg
• przyrosty tkanki wywołane treningami = 25kg. Całkowity przyrost masy mięśniowej = 70kg
• utrata tkanki spowodowana podstawowym katabolizmem mięśniowym = 45kg
• utrata tkanki spowodowana katabolizmem potreningowym = 20kg
• całkowita roczna utarta mięśni = 65kg
• całkowity roczny przyrost mięśni = 5kg
Nasz kulturysta pobija homeostazę o 5kg!
Jakiekolwiek wątpliwości, dlaczego sportowcy używają środków anabolicznych lub antykatabolicznych, powinny być już jaśniejsze.
CZYM SĄ STERYDY?
Przed przeczytaniem innych sekcji, istotne jest, by czytelnik miał podstawowe pojęcie o naturalnej produkcji testosteronu i jego działaniu. Jest to prawdopodobnie nudne dla wielu czytelników, lecz jednocześnie, jest niezbędną podstawową wiedzą. Poza tym oczywistym faktem, jest to rodzaj zabawy, który pozwala dowiedzieć się, co jeszcze ‘chłopcy’ potrafią robić. Należy ostrzec niektórych czytelników przed stylem pisarskim: tak więc część może poczuć się zakłopotana otwartością dotyczącą jakiegokolwiek tematu włączając seksualność. Autorzy nie mają zamiaru przepraszać nikogo, kto wybrał czytanie tej lektury. Mówiąc szczerze, to nasze prawo do wolności słowa, a czytelnika do wyboru, by nie czytać lub nie zgadzać się. Istnieje kilka hormonów płciowych. Niektóre takie jak estradiol, estron i progesteron są hormonami płciowymi należącymi do grupy estrogenów. Androstenedion, androstenediol i testosteron określane są mianem naturalnie występujących endogenicznych (produkowanych w organizmie) androgenów. Poprzednia grupa to czołowe hormony żeńskie odpowiedzialne za formację cech płciowych związanych z odkładaniem tłuszczu w typowych dla kobiet miejscach takich jak piersi, uda, pośladki, jak również za formację i kształtowanie żeńskich organów płciowych. Druga grupa, androgeny, to czołowe hormony męskie, które są odpowiedzialne za cechy takie jak niższy głos, większa masa kości i mięśni, owłosienie na twarzy, zwiększone owłosienie ciała, formacja i rozwój męskich organów płciowych oraz agresja.
Pomyśleć, że ostatnia cecha jest również prawdziwa w przypadku estrogenów, gdyż zespół napięcia przedmiesiączkowego jest tłumaczeniem dla mordercy (bo jest)!
Zarówno mężczyźni jak i kobiety produkują androgeny i estrogeny. Dominantą u kobiet jest wytwarzanie estrogenów, zaś u mężczyzn - androgenów. Gdyby to zamienić, każda z płci do pewnego stopnia przejęłaby cechy charakterystyczne drugiej. Naszym głównym celem innych sekcji jest męski androgen, testosteron, i prawie wszystkie jego niekończące się pochodne i estry. Przeciętnie, mężczyzna produkuje 4 - 10 mg testosteronu dziennie. Oznacza to, iż przeciętny mężczyzna może zsyntezować 28 - 70 mg endogenicznego testosteronu tygodniowo. Jednakże, zanim będziemy kontynuować, potrzeba również podstawowej wiedzy na temat innych hormonów.
SYNTEZA HORMONÓW MĘSKICH
Synteza męskich androgenów odbywa się na znacznie wyższym poziomie niż u kobiet, ponieważ posiadają oni jądra. Określa się je też jako ‘jaja’; znajdują się one w mosznie
. Poprzez biosyntezę produkują one także androgeny dzięki enzymom, których droga zaczyna się od nadnerczy położonych w okolicy nerek. Przeważnie, nadnercza (są dwa) produkują epinefrynę, nazywaną również adrenaliną, lecz zarazem wytwarzają inne hormony określane zazwyczaj jako prohormony, a wszystko dzięki biosyntezie i konwersji enzymów. Lwia część męskich androgenów wytwarzana jest w komórkach Leydinga umiejscowionych w jądrach. Najbardziej aktywnym i dominującym androgenem jest testosteron, który oczywiście stanowi główny przedmiot naszej dyskusji.
Produkcja testosteronu kierowana jest przez oś podwzgórze - przysadka - jądra, określaną później jako HPTA (hypothalamus - pituary - testis - axis). HPTA równoważy działanie wszystkich zależnych od surowicy (płynna część krwi zawierająca aktywne hormony, które krążą w ciele) hormonów i prohormonów. Jeżeli produkcja testosteronu jest zbyt niska, jądra wpływają na podwzgórze, by to wyzwoliło więcej podwzgórzowego czynnika uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH). Krążący LHRH mówi przysadce, by uwolnić większą ilości hormonu luteinizującego (LH) i hormonu folikulotropowego. Gdy cyrkulujące FHS i LH docierają do jąder, sygnalizują komórkom Leydinga, by produkowały więcej spermy i testosteronu.
Kiedy poziom testosteronu jest zbyt wysoki, jądra sygnalizują podwzgórzu, by uwalniało mniej LHRH i ... wtedy produkcja ‘teścia’ spada lub ustaje. Jest dość interesujące, że podniesiony poziom estrogenów może wpływać na spadek produkcji androgenów takich jak testosteron, o wiele bardziej znacząco niż jakikolwiek inny androgen. Dobrze jest przeczytac to jeszcze raz, aby się upewnić, zrozumienia podstawy funkcji HPTA. Nawiązuje on znacząco w swoich skutkach i efektywności do egzogenicznych (pojawiających się spoza organizmu) SAA używanych przez sportowców. TO ISTOTNA FUNKCJA, JAKĄ NALEŻY CHRONIĆ!
TESTOSTERON...CO POWODUJE?
Głównym androgenem, nad którym skupiamy się w tej sekcji, jest testosteron. Warto jednak pamiętać, że prawie wszystkie syntetyczne sterydy są chemicznymi wariantami testosteronu i stąd też większość jego cech pasuje również do nich. (Ale nie wszystkie!) Testosteron posiada dwie zasadnicze cechy lub działania.
Po pierwsze, jego anaboliczne (budujące tkanki) cechy, które objawiają się zwiększeniem i przyspieszeniem wzrostu tkanki mięśniowej, co prowadzi do szybszej regeneracji po treningu, chorobie i kontuzjach oraz do szybszej „regeneracji" całego organizmu. Wszystko przez to, iż odpowiedź anaboliczna prowadzi do promowania syntezy białka i naprawy tkanek lub wzrostu.
Po drugie, cechy androgeniczne lub działania, które zwyczajowo określa się jako drugorzędowe cechy męskie, które promują zachowanie seksualne, libido, wykształcenie i rozwój prącia, owłosienie ciała i twarzy, niższy głos, agresywność oraz tworzenie i rozwój spermy. A także oczywiście, jak każdy dojrzewający chłopiec tobie powie, zwiększoną produkcję sebum i trądzik.
Jak wcześniej wspomniano, poziom testosteronu wpływa także na funkcje HPTA, tak więc nie należy wspominać tego jako cechy, chyba że wymienić również charakterystykę innych hormonów płciowych.
Podczas dyskusji dotyczącej cech testosteronu bądź jego androgennych kuzynów i powiązanych z nim syntetycznych SAA, ważne jest, aby zrozumieć różnicę pomiędzy wolnym (bądź czynnym) a związanym (nieaktywnym) testosteronem / SAA. Związany testosteron jest nieaktywny, gdyż zależny jest od SHBG (globuliny wiążącej hormony płciowe) i w mniejszym stopniu od albuminy. Cząsteczki hormonu płciowego są przy pomocy zawartej we krwi SHBG związywane, co zapobiega przyłączaniu się ich do receptorów. Będzie to wyjaśnione później. Wolny (niezwiązany / czynny) testosteron jest w stanie przekazywać swoje cechy z racji tego, że przyłącza się do receptorów. Ilość związanego testosteronu waha się w graniach 97 - 99 % całości, podczas gdy wolnego testosteronu - około 1 - 3 %.
Prawdopodobnie nie wydaje się to za wiele, lecz nawet 0.1 - 0.3 mg wolnego testosteronu posiada spore ilości oddzielnych molekuł. A jedna cząsteczka może aktywować każdy receptor, do którego się przyłączy.
Ilość testosteronu w przypadku mężczyzn mieści się w granicach 225 - 950 ng/dl (nanogramów na decylitr), w tym wolnego testosteronu 1 - 3 % całości. U kobiet waha się to w granicach 14 - 76 ng/dl, w tym 0.5 - 1.8 ng/dl wolnego testosteronu.
Związany testosteron może zostać uwolniony dzięki wymaganiom metabolicznym oraz innym cząsteczkom sterydów. Zarówno endogeniczne, jak i egzogeniczne SAA mogą w różny sposób reagować na SHBG. Z tej przyczyny niektóre syntetyczne. SAA mogą zmieniać ilość jakichkolwiek innych wolnych i / lub związanych androgenów.
Należy zauważyć, że różne laboratoria w różnych miejscach używają nieco odmiennych zakresów. Jako przykład 300 - 1000 ng/dl jest powszechną rozpiętością ilości testosteronu w wielu labolatoriach.
Większość cząsteczek testosteronu jest ściśle określona co do poszczególnych receptorów komórkowych. Oznacza to, że tylko molekuły testosteronu / androgenu / SAA mogą pasować (i przekazywać informacje) do określonych receptorów testosteronu / androgenów. Wszystko to dzięki kształtowi i rozmiarowi, tak jak w przypadku klucza i zamka: niektóre klucze pasują do różnych zamków, lecz tylko ten właściwy aktywuje cały mechanizm. Cząsteczki hormonów podróżują przez krwiobieg i układ limfatyczny. Oznacza to, że gdziekolwiek krew wędruje, wraz z nią podróżują molekuły. Biorąc za przykład komórki mięśniowe, cząsteczki testosteronu krążą tak długo aż wejdą w kontakt z receptorem testosteronu / androgenu w komórce mięśniowej. Wtedy zazębiają się razem i tworzą kompleks zwany (jakżeby inaczej?) kompleksem steroidowo - receptorowym. Teraz kompleks wędruje do jądra komórki, gdzie może się złączyć ze specyficzną sekwencją kwasu nukleinowego zwanego kwasem dezoksyrybonukleinowym (DNA). Tutaj dochodzi do transkrypcji i na matrycy DNA tworzy się informacyjny kwas rybonukleinowy (mRNA). mRNA występuje w jądrze komórkowym i łączy się z RNA w płynnej części komórki zwanej cytoplazmą. Dochodzi tu do translacji informacji i pojawia się synteza białek. Oczywiście równocześnie występuje spadek katabolizmu. Dzieje się tak, ponieważ cząsteczki testosteronu oblegają miejsca receptorowe kortyzolu i blokują je. Dlatego kortyzol nie może dostać się do nich, by przekazać swoją informację. Rezultatem jest wzrost! Prosty sposób, by przyjrzeć się temu... idziesz do czyjegoś domu, aby przekazać jakąś informację, a jego matka przekazuje ją dokładnie i robota wykonana. Wybaczcie naukowe informacje, ale przydadzą się one później.
SAA ZWIĘKSZAJĄ SYNTEZĘ FOSFOKREATYNY
Ci, którzy stosowali produkty kreatynowe takie jak monowodzian czy fosforan, zdają sobie sprawę z efektów, jakich może dostarczyć większa ilość kreatyny. Kiedy dostarczone są sterydy anaboliczno - androgenne (SAA), powodują one wzrost syntezy fosfokreatyny (CP). Pozwólcie wyjaśnić, dlaczego kretyna jest taką fajną rzeczą.
ATP (adenozynotrójfosforan) jest paliwem, które twoje mięśnie zużywają do pobudzania skurczów. Aby się to działo, ATP musi zostać przekształcone w ADP (adenozynodwufosforan), by mogła zostać uwolniona energia. To z kolei pozwala na skurcze mięśniowe. Aby przekonwertować ADP z powrotem w źródło energii, czyli ATP, potrzeba fosfokreatyny (CP). Tak więc, im więcej jest dostępnej CP, tym następuje większa regeneracja ADP do ATP i większa wydajność pracy mięśni. Istniał kiedyś pogląd, że podniesiony poziom komórkowy CP dodaje siły, lecz nie wielkości. Oczywiście przekonanie to zostało obalone, jak tylko suplementy kreatynowe podbiły rynek. Zwiększony poziom CP równocześnie podnosi poziom glikogenu i zapasy białka (aminokwasów) w tkance mięśniowej. Tę rolę SAA, jak i produkty kreatynowe, spełniają bardzo dobrze. Także CP zwiększa wielkość komórek, dzięki zwiększeniu poziomu międzykomórkowych składników odżywczych.
Fosfokreatyna jest endogenicznie wytwarzaną formą kreatyny i często jest określana jako fosforan kreatyny lub CP.
POZYTYWNY WPŁYW SAA NA TKANKĘ TŁUSZCZOWĄ
SAA mają pozytywny wpływ na zarządzanie i magazynowanie tkanki tłuszczowej. Istnieją tego 3 przyczyny. Po pierwsze, SAA redukują ilość uwalnianej insuliny w odpowiedzi na przyjęcie składników pokarmowych i poprawiają wrażliwość na nią. Dzieje się tak częściowo dzięki polepszeniu tempa syntezy CP i innych czynników metabolicznych wynikających z tego, że komórki mięśniowe sportowców lepiej absorbują składniki odżywcze takie jak węglowodany pod postacią glukozy i glikogenu oraz białka w formie aminokwasów. Insulina jest jednocześnie antykatabolikiem i anabolikiem. Wspaniale działa na komórki mięśniowe, jednakże powoduję również przemianę glukozy w glicerol, a ten w trójglicerydy. Insulina może więc zwiększać zapasy tłuszczu i powodować wzrost komórek tłuszczowych. Spadek uwalniania insuliny i wzrost wrażliwości insulinowej oznaczają lepsze zużycie składników pokarmowych dla wzrostu mięśni.
Drugim powodem dotyczącym wpływu SAA na tłuszcz jest to, że testosteron blokuje aktywności hormonu syntetyzującego tłuszcz zwanego lipazą lipoproteinową. Ponieważ lipaza lipoproteinowa zostaje zablokowana, mniej może zostać wyprodukowane i odłożone. To samo działanie posiada również GH.
Trzecim sposobem, w jaki testosteron wpływa na syntezę tłuszczu nie jest pozytywny. Kiedy poziom testosteronu jest podniesiony, większa jego część jest konwertowana w estrogeny przy udziale enzymu odpowiedzialnego za konwersję, zwanego aromatazą. Nazywane jest to aromatyzacją, ważnym terminem, którego znaczenie trzeba zrozumieć zanim użytkownik zapozna się z kolejną porcją informacji zawartej na stronie! Estrogeny z kolei zwiększają odkładanie się tłuszczu w miejscach typowych kobietom i hamują działanie HPTA. Dobrze, że estrogeny zwiększają przynajmniej produkcję GH.
SAA WPŁYWAJĄ NA OBJĘTOŚĆ KRWI
Każdy, kto w przeszłości używał SAA, zauważył zwiększenie efektu „napompowania mięśni". Dzieje się to częściowo dzięki podniesieniu wyjaśnionej wcześniej syntezy fosfokreatyny (CP), lecz również dzięki zwiększeniu objętości krwi. Testosteron zwiększa produkcję i liczbę czerwonych krwinek poprzez stymulację czerwonego szpiku kostnego. Wzmaga on także produkcję hemoglobiny. Hemoglobina jest związkiem zawierającym żelazo, który przenosi tlen z płuc do tkanek takich jak mięśnie. Daje to rezultat w postaci większych, bardziej ukrwionych, twardszych mięśni, które otrzymują więcej tlenu i składników odżywczych. Stanowi to potencjalnie pozytywny aspekt do pewnego miejsca, gdyż wynikiem jest zwiększenie pojemności treningowej i usprawnienie regeneracji tkanek. Niestety znaczący wzrost liczby czerwonych krwinek może prowadzić do nagromadzenia się płytek krwi i zakrzepicy.
Informacją dodatkową jest tutaj to, że związek chemiczny zawarty w krwiobiegu, zwany fibrynogenem, powoduje powstawanie zakrzepów. Istnieje sporo dowodów popierających tezę, że piwo i czerwone wino hamują działanie tego związku. Oczywiście nie jest to wymówką, by zapijać się, lecz umiarkowane spożywanie może być wzięte pod uwagę. Popularnym lekiem używanym jako tak zwany ‘rozrzedzacz’ krwi jest aspiryna. Aspiryna jest nieswoistym inhibitorem COX (info: „Prostaglandyny"), który może mieć też negatywny wpływ na PGE-1 i PGF-2. Prostaglandyny są ważnym czynnikiem wzrostu w procesie budowy tkanki mięśniowej.
CO DZIEJE SIĘ, GDY CZĄSTECZKI TESTOSTEROMU OPUSZCZĄ RECEPTORY?
Po tym jak cząsteczka testosteronu (SAA) przyłączyła się do receptora androgenicznego i przekazała swoją informację, wraca do krwiobiegu. Może także zetknąć się z innym receptorem i zrobić to ponownie albo też może zostać zmieniona dzięki enzymom w innych związek taki jak estrogen, androstenediol etc. bądź też przemianowana w nieaktywną cząsteczkę, która zostanie wydalona w moczu. Cząsteczka testosteronu może również ulec przemianie w DHT (dihydrotestosteron). DHT ma większe powinowactwo (przyciąganie) to miejsc receptorowych niż testosteron. DHT wyróżnia się zdecydowanymi cechami androgenicznymi i w większej mierze słabymi właściwościami anabolicznymi. W rzeczywistości, DHT jest pięć razy bardziej androgeniczny niż testosteron. Jest on także związany z gruczołami łojowymi, mieszkami włosowymi oraz z gruczołem prostaty. Oznacza to nasilenie trądziku i przetłuszczania się skóry, łysienie oraz możliwy przerost prostaty, jeżeli dostęp ma estrogen i obecny jest enzym 5-LO. Dobrą nowiną jest to, że DHT poprawia twardość mięśni i nie może zostać zaromatyzowany do estrogenu. Bez względu na typ lub pochodną, wszystkie cząsteczki sterydów są przetwarzane przez wątrobę i w ostateczności wydalone.
STERYDY: WZROST NA POZIOMIE KOMÓRKOWYM
Zaledwie kilka lat temu, naukowcy twierdzili, iż całkowity wzrost mięśni osiągnięty dzięki SAA zawdzięczanym był jedynie zwiększeniu retencji wody. Częściowym poparciem tego idiotycznego poglądu były oczywiste spadki masy i siły, które pojawiły się po odstawieniu SAA.
Wzrost mięśni odbywa się na zasadzie dwóch mechanizmów:
1...... Powiększenia poszczególnych komórek mięśniowych i włókien dzięki syntezie białka wywołanej związkami anabolicznymi. To pierwszy mechanizm wzrostu zwany hipertrofią. Androgeny takie jak testosteron (endogeniczny lub egzogeniczny) i wszystkie SAA dają największy na tym poziomie rezultat.
2...... Drugi mechanizm nazywany jest hiperplazją, który obejmuje formację nowych komórek mięśniowych i włókien. Mimo iż hiperplazja nie została udowodniona w przypadku ludzi, istnieje wiele badań mówiących o wątpliwościach tak nie jest. Jako przykład... badanie obejmujące grupę niewytrenownych studentów oraz grupę kulturystów startujących w zawodach. Oczywiście u kulturystów odnotowano większy rozmiar ramienia, lecz w przypadku biopsji mięśniowej wykonanej u obu grup, poszczególne włókna mięśniowe były identyczne. Ponieważ kulturyści mieli znacznie więcej włókien, naukowcy przyjęli teorię, iż musieli oni doświadczyć hiperplazji.
Kolejne badanie przeprowadzone na osobach ćwiczących siłowo jest o wiele bardziej jasne. Dwie grupy dobrze wytrenowanych osób ćwiczących siłowo podzielono na pół. Jedna grupa ćwiczyła przez całe życie bez stosowania sterydów, natomiast w drugiej grupie średni okres używania SAA oscylował w granicy 9 lat. Grupa stosująca sterydy miała w tym okresie cykle oparte na Anadrolu-50, Winstrolu-V, Primobolanie, Decy Durabolinie, Masteronie i Provironie w różnych kombinacjach. Pokazała ona znaczący wzrost ‘liczby’ włókien mięśniowych w porównaniu do grupy osób trenujących bez wspomagania. W grupie stosujących sterydy naukowcy zauważyli także wzrost liczby jąder komórek mięśniowych i zwiększenie odsetku nowo utworzonych włókien mięśniowych. Te nowe włókna ze zwiększoną liczbą jąder komórkowych zostały utworzone z komórek satelitarnych. Komórki satelitarne są niewykształconymi komórkami mięśniowymi. To właśnie jest HIPERPLAZJA.
Innym odkryciem, które jest równie zadziwiające jest to, że ujawniono, iż komórki satelitarne mają większą liczbę receptorów androgenicznych. Oznacza to, że nowe komórki bądź włókna mają większą zdolność do używania androgenów takich jak SAA. Badanie to dowiodło, że wielkość komórek mięśniowych odzwierciedla liczbę jąder komórkowych. Doświadczenie pokazało również, iż zaistniał wzrost liczby komórek satelitarnych w grupie stosującej sterydy i to znacznie większy w porównaniu do grupy wolnej od brania sterydów. Więc co to wszystko oznacza?
Intensywny trening z dużymi ciężarami wytwarza nacisk na włókna i komórki mięśniowe na tyle silny, aby wywołać hiperplazję i wzrost komórek. Ci, którzy używają SAA jako części planu treningowego, przyspieszają owe odpowiedzi na bodziec, jakim jest trening. Nowo utworzone komórki mięśniowe i włókna posiadają większą ilość receptorów androgenicznych, stąd SAA działają lepiej na tych komórkach. Ponieważ SAA przyczyniają się do wzrostu DNA komórki mięśniowej i stąd zwiększają syntezę białka bez zwiększenia katabolizmu (obecnie SAA zmniejszają normalne tempo katabolizmu), przyspieszone zostaje tworzenie nowych komórek i włókien mięśniowych. Większe mięśnie! Ważnym punktem do dodania jest to, że lata intensywnego treningu mogą odpłacić tym, którzy nie przestają trenować bez SAA. Nowe włókna dodane do już istniejących oznaczają więcej włókien do wzrostu. W teorii, zakłada to, że SAA, które są wysoce anaboliczne (synteza białka), mogłyby być korzystne dla tych, które mają wysoce androgeniczne właściwości. To dlatego, częściowo, więcej beztłuszczowej masy mięśniowej może zostać zachowane po cyklu, jeżeli wysoce anaboliczne / nisko do średnioandrogeniczneych sterydy zostały użyte.
Produkcja komórek satelitarnych i późniejsza włączenie włókien są przeważnie stymulowane przez IGF-1
ANDROGENY I LIBIDO
Częściową atrakcją stosowania sterydów anaboliczno - androgennych i prohormonów był znaczący wzrost pociągu seksualnego i seksualnej przyjemności. Ci czytelnicy, którzy brali androgeny, znają radość bycia poważnie podnieconym i podniesioną wrażliwość na pobudzenie seksualne. Minusem było załamanie się libido po cyklu, którego większość doświadczyła przez kolejne 2 do 12 tygodni następujących po odstawieniu androgenów. Jak bardzo było podniesione libido w czasie stosowania androgenów? Zaobserwuj kobietę, która przeprowadza cykle androgenów, kiedy jedzie na rowerze. W niektórych przypadkach jest to lepsze doświadczenie wojerystyczne niż scena striptizu w ‘Prawdziwych kłamstwach’.
Przyjrzyjmy się seksualności z biologicznego punktu widzenia (wybaczcie, ale obrazki nie wydają się być odpowiednie).W mózgu znajduje się ogromna liczba receptorów, które nieustannie monitorują wewnętrzną biochemię. W niektórych przypadkach, specyficzne substancje aktywują receptory, które zmieniają zachowanie i wrażliwość. Androgeny aktywują lub stymulują receptory podwzgórza odpowiedzialne za aspekty preoptyczne. Odpowiedzialne są one za zwiększenie wrażliwości unerwienia sromu, co dostarcza namacalnych danych z obszaru łonowego. Te zmysły czynią nas łatwiejszymi do stymulacji (podniecenia). Zwiększona wrażliwość nie jest całą przystosowaniem się. Aktywność kory mózgowej jest inną częścią tej układanki. Neurotransmitery są związkami chemicznymi, których nasze neurony używają w celu komunikacji z innymi częściami naszego ciała. Dopamina jest neurotransmiterem, który jest uwalniany przez neurony w części przyśrodkowej podwzgórza w odpowiedzi na aktywność seksualną mężczyzn, taką jak podniecenie seksualne. Z kolei, erekcja wynika z aktywacji dopaminą receptora D-1 w mózgu. Dzieje się tak dzięki umiarkowanym poziomom dopaminy. Gdy jej zawartość wzrośnie ponad przeciętną, aktywowane są receptory D-2, co powoduje ejakulację.
Kiedy egzogeniczne postacie androgenów zostaną wprowadzone do organizmu, wzrasta poziom różnych peptydów aminokwasów. Te aminokwasy mogą działać jako neuromodulatory, które hamują lub przedłużają działanie neurotransmiterów. Włączając rolę dopaminy w seksie. Oznacza to, iż nasze receptory androgeniczne w korze mózgowej (i oczywiście powiązane mechanizmy odpowiedzi seksualnej) wysyłają i otrzymują sygnały lub impulsy do różnych miejsc, co wspomaga aktywność przetwarzania sensorycznego i behawioralnego, które utrzymują naszą zdolność do uprawiania seksu, jak również i pociąg seksualny. Kiedy ponadfizjologiczne poziomy androgenów zostają wprowadzone z zewnątrz, występuje nadmierna stymulacja receptorów w podwzgórzu i podległa im zwiększona produkcja neuromodulatorów. To w skrócie, czyni ludzi bardzo pobudzonymi w czasie pierwszych 3 - 8 tygodni cyklu androgenów. Po pewnym czasie...te receptory i obszary odpowiedzi seksualnej dostosowują się do tego podwyższonego poziomu i libido wraca do normy. Niestety poziom androgenów po cyklu jest nawet niższy niż przed cyklem ze względu na wymuszona androgenami supresje osi podwzgórze - przysadka - jądra. Wynikiem tego jest znieczulenie receptorów i tkanek erogennych. Dzieje się tak częściowo ze względu na podniesienie progu stymulacji nerwu sromowego (co zmniejszyłoby wrażliwość seksualną). Oczywiście, spadek uwalniania i przyjmowania dopaminy po cyklu mogą ograniczyć naszą zdolność i pragnienie uprawiania seksu. Wszystko to plus czynniki psychologiczne mogą, w niektórych przypadkach, prowadzić do braku zainteresowania seksualnego, a nawet do dysfunkcji erekcji.
Mimo że nie zauważyłem u nikogo żadnej stałej zmiany po cyklu w postaci dysfunkcji, jak na teraz, jest to możliwe. Wszystko to bardziej ze względu na czynniki psychologiczne niż biologiczne. W większości przypadków, stosowanie HCG i / lub Clomidu szybko przywróciło normalne zainteresowanie seksualne, jednak jestem pewien, że niektórzy szukali również pomocy psychologicznej.
Niektóre interesujące metody, które mogą szybko rozwiązać problem, są proste. L-Dopa jest prekursorem dopaminy i jest dostępna w sklepach ze zdrową żywnością sprzedających ziołowe parafarmaceutyki. Innym pomysłem pomagającym w usunięciu form 4 - androstenediolu z łechtaczki, penisa i jąder jest użycie cyklodekstryny HPC. Środki liposomowe lub do stosowania miejscowego również działały, jednak niektórzy stwierdzili, ze lepiej byłoby szukać tych, które zawierałyby w swoim składzie alkohol. GH też pomaga w regeneracji receptorów, lecz w większości przypadków nie ma potrzeby jego stosowania. Nie jest to oczywiście sugestia. To tylko punkt dany do rozważania.
ANDROGENY I LIBIDO
Częściową atrakcją stosowania sterydów anaboliczno - androgennych i prohormonów był znaczący wzrost pociągu seksualnego i seksualnej przyjemności. Ci czytelnicy, którzy brali androgeny, znają radość bycia poważnie podnieconym i podniesioną wrażliwość na pobudzenie seksualne. Minusem było załamanie się libido po cyklu, którego większość doświadczyła przez kolejne 2 do 12 tygodni następujących po odstawieniu androgenów. Jak bardzo było podniesione libido w czasie stosowania androgenów? Zaobserwuj kobietę, która przeprowadza cykle androgenów, kiedy jedzie na rowerze. W niektórych przypadkach jest to lepsze doświadczenie niż scena striptizu w ‘Prawdziwych kłamstwach’.
Przyjrzyjmy się seksualności z biologicznego punktu widzenia (wybaczcie, ale obrazki nie wydają się być odpowiednie).W mózgu znajduje się ogromna liczba receptorów, które nieustannie monitorują wewnętrzną biochemię. W niektórych przypadkach, specyficzne substancje aktywują receptory, które zmieniają zachowanie i wrażliwość. Androgeny aktywują lub stymulują receptory podwzgórza odpowiedzialne za aspekty preoptyczne. Odpowiedzialne są one za zwiększenie wrażliwości unerwienia sromu, co dostarcza namacalnych danych z obszaru łonowego. Te zmysły czynią nas łatwiejszymi do stymulacji (podniecenia). Zwiększona wrażliwość nie jest przystosowaniem się. Aktywność kory mózgowej jest inną częścią tej układanki. Neurotransmitery są związkami chemicznymi, których nasze neurony używają w celu komunikacji z innymi częściami naszego ciała. Dopamina jest neurotransmiterem, który jest uwalniany przez neurony w części przyśrodkowej podwzgórza w odpowiedzi na aktywność seksualną mężczyzn, taką jak podniecenie seksualne. Z kolei, erekcja wynika z aktywacji dopaminą receptora D-1 w mózgu. Dzieje się tak dzięki umiarkowanym poziomom dopaminy. Gdy jej zawartość wzrośnie ponad przeciętną, aktywowane są receptory D-2, co powoduje ejakulację.
Kiedy egzogeniczne postacie androgenów zostaną wprowadzone do organizmu, wzrasta poziom różnych peptydów aminokwasów. Te aminokwasy mogą działać jako neuromodulatory, które hamują lub przedłużają działanie neurotransmiterów. Włączając rolę dopaminy w seksie. Oznacza to, iż nasze receptory androgeniczne w korze mózgowej (i oczywiście powiązane mechanizmy odpowiedzi seksualnej) wysyłają i otrzymują sygnały lub impulsy do różnych miejsc, co wspomaga aktywność przetwarzania sensorycznego i behawioralnego, które utrzymują naszą zdolność do uprawiania seksu, jak również i pociąg seksualny. Kiedy ponadfizjologiczne poziomy androgenów zostają wprowadzone z zewnątrz, występuje nadmierna stymulacja receptorów w podwzgórzu i podległa im zwiększona produkcja neuromodulatorów. To w skrócie, czyni ludzi bardzo pobudzonymi w czasie pierwszych 3 - 8 tygodni cyklu androgenów. Po pewnym czasie... te receptory i obszary odpowiedzi seksualnej dostosowują się do tego podwyższonego poziomu i libido wraca do normy. Niestety poziom androgenów po cyklu jest nawet niższy niż przed cyklem ze względu na wymuszona androgenami supresje osi podwzgórze - przysadka - jądra. Wynikiem tego jest znieczulenie receptorów i tkanek erogennych. Dzieje się tak częściowo ze względu na podniesienie progu stymulacji nerwu sromowego (co zmniejszyłoby wrażliwość seksualną). Oczywiście, spadek uwalniania i przyjmowania dopaminy po cyklu mogą ograniczyć naszą zdolność i pragnienie uprawiania seksu. Wszystko to plus czynniki psychologiczne mogą, w niektórych przypadkach, prowadzić do braku zainteresowania seksualnego, a nawet do dysfunkcji erekcji.
Mimo że żadko zauważa się stałe zmiany po cyklu w postaci dysfunkcji, jak na teraz, jest to możliwe. Wszystko to bardziej ze względu na czynniki psychologiczne niż biologiczne. W większości przypadków, stosowanie HCG i / lub Clomidu szybko przywróciło normalne zainteresowanie seksualne, jednak niektórzy szukali również pomocy psychologicznej.
Niektóre interesujące metody, które mogą szybko rozwiązać problem, są proste. L-Dopa jest prekursorem dopaminy i jest dostępna w sklepach ze zdrową żywnością sprzedających ziołowe parafarmaceutyki. Innym pomysłem pomagającym w usunięciu form 4 - androstenediolu z łechtaczki, penisa i jąder jest użycie cyklodekstryny HPC. Środki liposomowe lub do stosowania miejscowego również działały, jednak niektórzy stwierdzili, ze lepiej byłoby szukać tych, które zawierałyby w swoim składzie alkohol. GH też pomaga w regeneracji receptorów, lecz w większości przypadków nie ma potrzeby jego stosowania. Nie jest to oczywiście sugestia. To tylko punkt dany do rozważania.
WYCHODZENIE Z DŁUGICH CYKLÓW SAA
Wielu czołowych zawodników w kulturystyce było na cyklach SAA przez lata. Wszystko to ze względu na całe mnóstwo czynników (żadnym z nich nie było zdrowie). Dla kulturystów, była to sprawa bycia w najlepszej formie, aby się utrzymać, a prawie całoroczne okresy zawodów są teraz bardzo powszechne. Dla wszystkich, utrata sprawności i masy mięśniowej stanowią prawdziwy problem. Jak zostało wyjaśnione na początku tej książki, sterydy anaboliczno - androgenne (SAA) maja również silne działanie antykataboliczne. W czasie, gdy sportowiec dostarcza egzogenicznych androgenów na znacznie większym poziomie niż oś podwzgórze - przysadka - jądra naturalnie produkuje, organizm stara się ponownie ustanowić homeostazę (ekwilibrium lub równowagę pomiędzy anabolizmem i katabolizmem) przez nadprodukcję kortyzolu w nadnerczach. Jak wiadomo, kortyzol jest hormonem wysoce katabolicznym (niszczącym tkanki). Wszystko było dobrze, gdy utrzymywany był wysoki poziom androgenów ze źródeł egzogenicznych (pojawiających się spoza organizmu), ponieważ cząsteczki SAA blokowały receptory kortyzolu. Stąd też przeszkadzało to kortyzolowi od wejścia i zahamowania budowy masy mięśniowej. Kiedy ustała dostawa egzogenicznego androgenu, wysoki poziom kortyzolu zniszczył nowo zbudowaną masę mięśniową. Po drugie: jak pewnie zdajesz sobie sprawę, wszystkie SAA osłabiają do pewnego stopnia działania osi podwzgórze - przysadka - jądra. Oznacza to, że produkcja naturalnego testosteronu jest albo zmniejszona albo też nie istnieje. Tak więc ciało nie jest w stanie odnowić naturalnej homeostazy pomiędzy anabolizmem a katabolizmem bez znacznej pomocy znajdujących się w jądrach komórek Leydiga. Po trzecie: ze względu na aromatyzację większości sterydów, poziom estrogenów był zbyt wysoki, a estrogeny z czasem zaczęły się stawać hormonem dominującym. Będziesz siedział na ławce jak maminsynek! Zanim mężczyźni założą sukienki, a kobiety odmówią kończenia cyklów sterydowych, proszę zrozum, że większości z tego można było uniknąć. Zauważ: powiedziano „większości", nie „wszystkiego". Upadek spowodowany środkami wysoce androgenicznymi był gorszy od delikatniejszych wysoce anabolicznych. Wszystko ze względu na długie okresy stosowania SAA i sprawy związane z aromatyzacją. Zacznij od ustalenia daty zakończenia. Nastaw swoje myślenie na „przechodzenie do kolejnej fazy", lecz nie przy końcu stulecia. Zrób to dobrze, a zachowasz większość masy zdobytej przy SAA, jednocześnie tracąc część tkanki tłuszczowej.
Stabilizacja psychologiczna
Cztery tygodnie przed datą zakończenia, zacznij od zredukowania wszystkich doustnych środków wysoko androgenicznych takich jak Oxymetholone, Dianabol i Methyltestosterone. Zredukuj dzienne dawki nawet w ciągu czternastodniowego okresu; więc 2 tygodnie przed data zakończenia powinno się odstawić wszystkie te środki. Jest to skuteczne w przypadku bardziej anabolicznych i łagodniejszych środków doustnych typu Winstrol w tabletkach, Oxandrolon i Primobolan-S w tabletkach. Jeżeli używasz Sustanonu-250, testosteronu, Parabolanu lub innych wysoce androgenicznych środków iniekcyjnych, zacznij zmniejszać dawkę około 4 tygodnie przez ustalona datą. Jako przykład, używamy Sustanonu - 250 w dawce 750 mg tygodniowo. Poczynając od 4 tygodnia i licząc w dół, zmniejszalibyśmy do 500mg, 250 mg, 125 mg i 62.5 mg w tygodniu. Zrób to samo z wszystkimi innymi silnymi androgenami, podobnie, jeżeli stosujesz łagodne środki iniekcyjne za wyjątkiem, gdzie możliwa jest zamiana Anaduru na Equipoise lub Durabolin. Te posiadają wysoce anaboliczne właściwości, które są o wiele łatwiejsze do utrzymania po cyklu. Niektórzy ludzie są naprawdę psychologicznie bardzo słabi (pomysł taperingu jest niepotrzebny, jeśli stosowane były bardziej zaawansowane cykle takie jak Maksymalna Faza Androgeniczna, aby zastąpić te bardziej tradycyjne)! Wpierw poradźmy sobie z problemem katabolizmu / kortyzolu. Potrzebujemy antykatabolika, który nie hamowałby naturalnej funkcji osi podwzgórze - przysadka - jądra. Dobra jest efedryna, jeszcze lepszy Clenbuterol, zaś najlepszy hormon wzrostu. Jeśli masz dostęp (legalny oczywiście) do Cytadrenu, bierz go (zobacz Cytadren) przez 20 dni, zaczynając 10 dni przed zakończeniem cyklu. Ponieważ zatrzymuje on wytwarzanie kortyzolu poprzez zatrzymanie biosyntezy wszystkich hormonów, byłoby błędem branie samego Cytadrenu w czasie okresu, gdzie próbujesz odbudować naturalną biosyntezę testosteronu przy udziale osi podwzgórze - przysadka - jądra. Istnieje kilka substancji chemicznych, które mają właściwości antykataboliczne i które nie maja negatywnego wpływu na wspominana oś. Metoksyizoflawon jest jednym ze środków dostępnych bez recepty, który działa dosyć dobrze przy dawce rzędu 800 - 1200mg. Sportowiec zacząłby brać Clenbuterol w dniu zakończenia jego lub jej cyklu (zobacz informacje zawarte w sekcji Clenbuterol). Clenbuterol dość dobrze blokuje czynność receptorów kortyzolu, jeżeli jest podawany przez 6 do 8 tygodni, umożliwi utrzymanie przyrostów osiągniętych w czasie cyklu sterydowego. Mała ilość 3 - 4mg dziennie Triacany lub 25 - 50 mcg Cytomelu przez pierwsze 2 do 4 tygodni po zakończeniu cyklu. Teraz kwestia obniżenia podniesionego poziomu estrogenów. Ci, którzy nie stosowali antyestrogenów w czasie cyklu SAA powinni rozważyć na 10 dni przed data zakończenia. Dla większości sportowców 20 - 40 mg Nolvadexu i 25 - 50 mg Provironu dziennie zazwyczaj wystarczą w tym miejscu. Większość jest w stanie zakończyć stosowanie antyestrogenów po 20 - 30 dniach i dzięki właściwościom Provironu, szybki wzrost produkcji estrogenów nie jest prawdopodobny. Proviron pomoże także przy efektywności cyklu SAA. Oczywiście Teslac jest doskonałym zastępstwem dla kombinacji Nolvadex / Proviron. Odnowienie funkcji osi podwzgórze - przysadka - jądra tak szybko jak to możliwe jest niezbędne dla utrzymania uzyskanej masy mięśniowej. HCG i Clomid u mężczyzn sprawują się dość dobrze (Kobiety nie maja jąder! Pamiętasz?) Ponieważ HCG również zwiększa poziom estrogenów powstałych z aromatyzacji zwiększonej ilości endogenicznego testosteronu, antyestrogeny są tu również pomocne. 9 dni przed datą zakończenia sportowiec powinien dostarczać 3000 - 5000 I.U. HCG raz na 3 dni (4 strzały), a następnie 3000 - 5000 I.U. co 5 dni dla 3 iniekcji. 50 mg Clomidu powinno być brane dwa razy dziennie poczynając od dnia zakończenia cyklu przez 5 dni, a przez kolejne 5 do 10 dni - 50 mg raz dziennie. Należy pamiętać, że działanie Clomidu jest skuteczne aż do 20 dni po odstawieniu. Tak więc HCG przywołuje „chłopców" z powrotem do pracy i normalnego rozmiaru, następnie Clomid stabilizuje czynności podwzgórza i przysadki. Część sportowców doświadczyła efektu osłabienia wzrostu w czasie tej ostatniej fazy, jeśli ich dawki nie były zbyt wysokie i jeżeli taperingowali je właściwie. 5 g kreatyny i 2 - 5 g glutaminy z 200 mg ALA 2 - 3 razy dziennie oraz 4 g d-rybozy po treningach, rozpoczynając od 2 - 4 dnia przed zakończeniem cyklu, było bardzo pomocne w utrzymaniu wyższych poziomów ATP i fosfokreatyny, jakimi cieszono się w czasie cyklów. Co do diety: wysoka podaż białka w ilości 3.5 - 5.5 g/kg powinna być utrzymana w czasie cyklów sterydowych. Należałoby ja także zachować po cyklu. Jednakże całkowita liczba kalorii po etapie budowania masy mięśniowej w cyklu sterydowym powinna być powoli zmniejszona o 20 - 30 %. Osoby, które stosowały niewielkie ilości T-3 podaniu zakończenia cyklu mogą być w stanie utrzymać wyższa podaż kaloryczną, lecz powinny zwracać uwagę na magazynowanie tkanki tłuszczowej.
Trening:
tak, nie jest ciekawie, jeśli stosowałeś wysokie ilości androgenów, a po cyklu ciężary spadają. Lecz poprzez obcięcie objętości treningu o 10 do 15% (całkowita ilość podnoszona w czasie pojedynczego treningu), uniknie się zwiększenia katabolizmu z racji przetrenowania. Ważne jest by się nie poddawać, ponieważ gros osób nie jest takie jak było. Psychologicznie... kop głęboko. Zobaczysz, że zachowasz więcej niż myślałeś. Zazwyczaj serie w 6 - 8 powtórzeniach są najlepsze do zachowania masy. Jeżeli robiłeś wszystko jak należy zarówno w czasie jak i po cyklu, powinieneś zachować 50 - 90 % przyrostów wymuszonych sterydami. Pozwól więc organizmowi unormować swoje funkcje zanim zaczniesz myśleć, by znów zrobić coś takiego i będziesz o głowę do przodu od tego, od czego zacząłeś. Wielu kulturystów stosowało insulinę / GH / zestawy hormonów tarczycy wymienione w rozdziale „Cykle" w czasie poza cyklami i zyskiwało masę mięśniową. Niektóre niesamowite pomysły są niekoniecznie inteligentnymi wyborami. Jednakże, jeśli stosowane są poprawnie i mądrze, cykle te zwiększają masę, aktywność receptorów i przygotowują ciało do kolejnych cykli SAA... lub zwyczajnie pomagają w retencji masy przez długi czas. Zobacz również „Zaawansowane cykle i ich efekty", aby zobaczyć inne techniki i cykle, które były stosowane.
TESTY KRWI
Jakikolwiek sportowiec używający SAA jest głupi nie kontrolując krwi i moczu. Istnieją możliwe długoterminowe skutki uboczne ze względu na nacisk i / lub uszkodzenie organów takich jak nerki, wątroba i serce. Organy te mogą podlegać negatywnemu wpływowi ze względu na toksyczność zwłaszcza ze strony doustnych sterydów c17 - alfa takich jak Anadrol - 50 i Methyltestosterone. Jeśli życie nie jest istotne, a liczą się jedynie wyniki i trening, regularne kontrole krwi są postrzegane jako olbrzymia pomoc w uzyskaniu maksymalnych wyników.
Przy zachowaniu prywatności często badania krwi są dostępne na żądanie w małych klinikach, klinikach uniwersyteckich i u kręgarzy. Oczywiście lekarz sportowy jest jedynym wyborem, jeśli chodzi o zależną interpretację i poradę, lecz sportowcy mogą się wiele nauczyć przyswajając zwyczajnie kilka podstaw. Lepiej jednak unikać większości porad dotyczących zdrowia sportowca usłyszanych od laryngologów, lekarzy pierwszego kontaktu i dentystów. Delokatnie mówiąc - oni nie mają pojęcia, jeśli chodzi o sportowców. Co prawda zdażają się wyjątki, które okazały się być najbystrzejsze i najbardziej wnikliwe ze wszystkich. Oczywiście wielu z nich myśli, że - lekarz medycyny - oznacza „wiem wszystko" i obdarowuje radami, co do których im samym brakuje rozległej wiedzy, lecz chwila, oni są dobrzy w swoich dziedzinach! Dlaczego więc mieliby się bardziej obciążać do cholery? Szczerze przepraszamy każdego, kto zainwestował lata, aby nabyć odpowiednia statystyczną wiedzę oparta na faktach. Hmm, ktoś się zastanawia dlaczego wybieramy badania zamiast praktyk medycznych? Wracając do badań krwi... prosimy w labolatorium o kopię. Wyniki zazwyczaj pojawiają się w ciągu kilku dni i kosztują od 75 do 150 zł.
Najbardziej popularnym typem badań krwi, który dostarcza cennych informacji jest morfologia. Różne laboratoria mogą przeprowadzać różne badania, które są jednak do siebie podobne i dostarczają potrzebnych informacji.
TESTY KRWI
WĄTROBA: LDH, SGOT, SGTP, GGTP, BILIRUBINA, AZOTAN MOCZNIKA (BUN), FOSFATAZA ZASADOWA
NERKI: AZOTAN MOCZNIKA, SÓD, CHLOR, FOSFOR, WAPŃ, POTAS, KWAS MOCZOWY, CO2, ILOŚĆ KREATYNINY/BUN
SERCE: TRÓJGLICERYDY, CHOLESTEROL, SGPT, SGOT, POTAS
KOŚCI: WAPŃ, FOSFATAZA ZASADOWA
UKŁAD ODPORNOŚCIOWY: GLOBULINA
CUKRZYCA: GLUKOZA
UKŁAD NERWOWY: POSTAS, CHLOR, SÓD
Ważne jest, aby pamiętać, ze ciężko trenujący sportowcy, zwłaszcza kulturyści mający intensywne treningi, będą mieli odmienne wyniki w porównaniu do ‘kanapowców’. Zmiany w SGPT i SGOT sugerowałby normalnie obciążenie wątroby w przypadku osób spędzających większość czasu na kanapie. Jednakże, u kulturystów chwilowe zmiany tego typu zazwyczaj oznaczały, że mają miejsce modulacje metaboliczne takie jak rozpad tkanki mięśniowej z powodu intensywnych treningów. Jeśli wysokiemu poziomowi SGOT towarzyszy wysoki poziom fosfatazy zasadowej i / lub wysoki HDL w czasie cyklu SAA oznacza to, że sterydy negatywnie wpłynęły na wątrobę. Uważa się, że morfologia była ważna tak samo jak testy hormonów tarczycy T-3 i T-4. Częścią morfologii krwi jest liczba białych krwinek. Jest to istotne dla sportowców, gdyż wskazuje na infekcje. Podniesiony poziom krwinek czerwonych został zaobserwowany u sportowców, co było znakomite, ponieważ zwiększał on możliwości transportu tlenu. Anadrol - 50 zazwyczaj znacząco podnosił liczbę czerwonych krwinek. Wspomogło to układ krwionośny, lecz w przypadku znacznego podniesienia poziomu, kończyło się to problemami krążeniowymi.
Znaczące podniesienie poziomu enzymów wątrobowych (SGPT, SGOT) było powszechne w czasie pierwszych tygodni cyklu SAA. Często wyniki badań krwi wracały do normy po kilku tygodniach. Ta zmiana wartości była zazwyczaj postrzegana jako proces adaptacyjny. Jeżeli wartości te pozostały wysokie przez dłuższy czas, były podstawą do niepokoju, gdyż wskazywała na znaczące obciążenie wątroby. Dla większości, unikanie c17 - alfa pozwoliło tego uniknąć bądź przynajmniej poprawić, gdy gros zredukowało ich stosowanie do nie więcej niż 4 - 6 tygodni rozsądnego dawkowania.
Przeglądając badania krwi, sportowcy zauważyli kolumnę wartości umiejscowioną gdzieś z prawej strony testu. To są wyniki badań sportowców. Będą tam również podane poprawne wartości w celu porównania, takie jak jednostki ng/dl (nanogramy na decylitr) i tak dalej. Sportowiec może wykorzystać tę informację, aby ocenić polepszenie bądź pogorszenie swego zdrowia poprzez zachowanie dziennika zawierającego każde badanie krwi, trening i informacje o diecie oraz schemat stosowanych SAA. Jeśli wartości trójglicerydów i HDL u sportowca nie spadły w ciągu 3 - 4 miesięcy do poziomu przed cyklem, stosowanie SAA zostało wstrzymane do czasu aż się to stało i podjęto środki by to osiągnąć. Odkryto przypadki osób stosujących SAA które myślały, iż byli super bohaterami w czasie cyklów. Przeciągali używanie przekroczonych dawek c17 - alfa, pili zbyt wiele alkoholu, jedli zbyt wiele posiłków obfitych w tłuszcze nasycone, zbyt mało spali, nie pili przynajmniej 5 litrów wody dziennie i palili. Przeglądając ich badania krwi, zauważono dramatyczne zmiany ze względu na te nadużycia.
Innym testem, z którego sportowcy czerpali korzyści, było badanie poziomu testosteronu / estrogenów w osoczu. Oczywiście, było to użyteczne jedynie po odstawieniu SAA na przynajmniej 2 miesiące. Badanie pokazywało całkowity poziom testosteronu / estrogenów, ich wolną ilość, jak również zakres norm. Stosowanie HCG / Clomidu i Provironu zazwyczaj korygowało niski poziom testosteronu, a Proviron bądź Teslac z reguły normowały poziom estrogenów. Stosowanie tych środków, jeśli nie zostały odstawione na przynajmniej miesiąc przed ponownym badaniem, pozbawiało wyniki wiarygodności. A propos, Nolvadex jawił się jako estrogen, jeżeli brany był w czasie okresu badań. To chyba nie wymaga wyjaśnień?
:D
Zmieniony przez - masarniak w dniu 2005-05-27 08:06:18
Ciało znajduje się w nieustannym stanie "obrotu białkiem". Są dwa terminy, z którymi czytelnik powinien być zaznajomiony: kataboliczny (katabolizm) i anaboliczny (anabolizm). Katabolizm to stan, w którym niszczona jest tkanka, a anabolizm to stan jej odbudowy tudzież wzrostu. ‘Obrót białkiem’ jest stanem równowagi między tymi dwoma. Wielu naukowców twierdzi, iż przeciętny 70 kg dorosły obraca dziennie około 280 g białka. Oczywiście nie wszystko jest białkiem mięśniowym, lecz około 30% tej ilości. Zgadnij co? Ta cecha dotyczy osób prowadzących siedzący tryb życia, nie sportowców, i odnosi się do podstawowego anabolizmu / katabolizmu białek. Używając 30% jako wyznacznika ilości obrotu białkiem mięśni, można zauważyć, że około 35kg ilości mięśni zostało równocześnie zyskane i stracone w ciągu jednego roku. Oznacza to, że ów dorosły prowadzący siedzący tryb życia mógłby rzeczywiście nabyć połowę swojego ciała w postaci beztłuszczowej masy mięśniowej bez jakiejkolwiek pracy w ciągu tego roku. Interesującym jest także fakt, że w ciągu roku zyskałby i stracił ogólną sumę 101 kg beztłuszczowej masy mięśniowej. A propos, wszystko to zostało opublikowane w badaniach przeprowadzonych przez W.E. Mitch i opublikowane w Dzienniku Medycznym Nowej Anglii (96-335:1897) (New Enlgland Journal of Medecine) By określić swój dzienny obrót białkiem (PTOR), należy zwyczajnie pomnożyć wagę ciała przez 1.818. (70kg * 1.818 = 126g). To twój potencjalny przyrost masy! (Co?) Tak, gdybyś mógł kontrolować wszystkie czynniki metaboliczne, jest to ilość tkanki opartej o białko, którą mógłbyś zyskać w ciągu jednego dnia. Nie oszukujmy się - to nie zawsze jest łatwe. Hormony anaboliczne i kataboliczne kontrolują PTOR. Równowaga pomiędzy zyskiem a startą nazywana jest homeostazą i stanowi podstawę. Gdyby ów dorosły (70kg) zredukował katabolizm o 50% bez zmiany tempa anabolizmu, w ciągu roku zyskałby 17kg czystej masy. Trening siłowy przyspiesza zarówno anabolizm jak i katabolizm. Jeśli trenowałby w sposób przyspieszający katabolizm bardziej niż anabolizm, traciłby mięśnie. Jeżeli zaś trenowałby przyspieszając anabolizm bardziej niż katabolizm - zyskiwałby je. Badanie wykazały, że katabolizm spowodowany treningiem niszczy 80% anabolizmu nim wywołanego. To daje nam 20% różnicy wzrostu. Większość kulturystów faktycznie bardzo szybko dochodzi do punktu, gdzie anabolizm zrównuje się z katabolizmem i doświadcza stagnacji. Teraz już wiesz, dlaczego tak często zdarza się tobie utknąć w czasie wysiłków treningowych.
Przyjrzyjmy się obecnemu rozkładowi 20% różnicy na przykładzie kulturysty ważącego 90 kg, który poprawnie przeprowadzał treningi, właściwie się odżywiał i utrzymywał ową 20% różnicę anaboliczną przez okres jednego roku:
• przyrosty tkanki oparte na podstawowej (normalny odpoczynek) syntezie białka = 45kg
• przyrosty tkanki wywołane treningami = 25kg. Całkowity przyrost masy mięśniowej = 70kg
• utrata tkanki spowodowana podstawowym katabolizmem mięśniowym = 45kg
• utrata tkanki spowodowana katabolizmem potreningowym = 20kg
• całkowita roczna utarta mięśni = 65kg
• całkowity roczny przyrost mięśni = 5kg
Nasz kulturysta pobija homeostazę o 5kg!
Jakiekolwiek wątpliwości, dlaczego sportowcy używają środków anabolicznych lub antykatabolicznych, powinny być już jaśniejsze.
CZYM SĄ STERYDY?
Przed przeczytaniem innych sekcji, istotne jest, by czytelnik miał podstawowe pojęcie o naturalnej produkcji testosteronu i jego działaniu. Jest to prawdopodobnie nudne dla wielu czytelników, lecz jednocześnie, jest niezbędną podstawową wiedzą. Poza tym oczywistym faktem, jest to rodzaj zabawy, który pozwala dowiedzieć się, co jeszcze ‘chłopcy’ potrafią robić. Należy ostrzec niektórych czytelników przed stylem pisarskim: tak więc część może poczuć się zakłopotana otwartością dotyczącą jakiegokolwiek tematu włączając seksualność. Autorzy nie mają zamiaru przepraszać nikogo, kto wybrał czytanie tej lektury. Mówiąc szczerze, to nasze prawo do wolności słowa, a czytelnika do wyboru, by nie czytać lub nie zgadzać się. Istnieje kilka hormonów płciowych. Niektóre takie jak estradiol, estron i progesteron są hormonami płciowymi należącymi do grupy estrogenów. Androstenedion, androstenediol i testosteron określane są mianem naturalnie występujących endogenicznych (produkowanych w organizmie) androgenów. Poprzednia grupa to czołowe hormony żeńskie odpowiedzialne za formację cech płciowych związanych z odkładaniem tłuszczu w typowych dla kobiet miejscach takich jak piersi, uda, pośladki, jak również za formację i kształtowanie żeńskich organów płciowych. Druga grupa, androgeny, to czołowe hormony męskie, które są odpowiedzialne za cechy takie jak niższy głos, większa masa kości i mięśni, owłosienie na twarzy, zwiększone owłosienie ciała, formacja i rozwój męskich organów płciowych oraz agresja.
Pomyśleć, że ostatnia cecha jest również prawdziwa w przypadku estrogenów, gdyż zespół napięcia przedmiesiączkowego jest tłumaczeniem dla mordercy (bo jest)!
Zarówno mężczyźni jak i kobiety produkują androgeny i estrogeny. Dominantą u kobiet jest wytwarzanie estrogenów, zaś u mężczyzn - androgenów. Gdyby to zamienić, każda z płci do pewnego stopnia przejęłaby cechy charakterystyczne drugiej. Naszym głównym celem innych sekcji jest męski androgen, testosteron, i prawie wszystkie jego niekończące się pochodne i estry. Przeciętnie, mężczyzna produkuje 4 - 10 mg testosteronu dziennie. Oznacza to, iż przeciętny mężczyzna może zsyntezować 28 - 70 mg endogenicznego testosteronu tygodniowo. Jednakże, zanim będziemy kontynuować, potrzeba również podstawowej wiedzy na temat innych hormonów.
SYNTEZA HORMONÓW MĘSKICH
Synteza męskich androgenów odbywa się na znacznie wyższym poziomie niż u kobiet, ponieważ posiadają oni jądra. Określa się je też jako ‘jaja’; znajdują się one w mosznie
. Poprzez biosyntezę produkują one także androgeny dzięki enzymom, których droga zaczyna się od nadnerczy położonych w okolicy nerek. Przeważnie, nadnercza (są dwa) produkują epinefrynę, nazywaną również adrenaliną, lecz zarazem wytwarzają inne hormony określane zazwyczaj jako prohormony, a wszystko dzięki biosyntezie i konwersji enzymów. Lwia część męskich androgenów wytwarzana jest w komórkach Leydinga umiejscowionych w jądrach. Najbardziej aktywnym i dominującym androgenem jest testosteron, który oczywiście stanowi główny przedmiot naszej dyskusji.
Produkcja testosteronu kierowana jest przez oś podwzgórze - przysadka - jądra, określaną później jako HPTA (hypothalamus - pituary - testis - axis). HPTA równoważy działanie wszystkich zależnych od surowicy (płynna część krwi zawierająca aktywne hormony, które krążą w ciele) hormonów i prohormonów. Jeżeli produkcja testosteronu jest zbyt niska, jądra wpływają na podwzgórze, by to wyzwoliło więcej podwzgórzowego czynnika uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH). Krążący LHRH mówi przysadce, by uwolnić większą ilości hormonu luteinizującego (LH) i hormonu folikulotropowego. Gdy cyrkulujące FHS i LH docierają do jąder, sygnalizują komórkom Leydinga, by produkowały więcej spermy i testosteronu.
Kiedy poziom testosteronu jest zbyt wysoki, jądra sygnalizują podwzgórzu, by uwalniało mniej LHRH i ... wtedy produkcja ‘teścia’ spada lub ustaje. Jest dość interesujące, że podniesiony poziom estrogenów może wpływać na spadek produkcji androgenów takich jak testosteron, o wiele bardziej znacząco niż jakikolwiek inny androgen. Dobrze jest przeczytac to jeszcze raz, aby się upewnić, zrozumienia podstawy funkcji HPTA. Nawiązuje on znacząco w swoich skutkach i efektywności do egzogenicznych (pojawiających się spoza organizmu) SAA używanych przez sportowców. TO ISTOTNA FUNKCJA, JAKĄ NALEŻY CHRONIĆ!
TESTOSTERON...CO POWODUJE?
Głównym androgenem, nad którym skupiamy się w tej sekcji, jest testosteron. Warto jednak pamiętać, że prawie wszystkie syntetyczne sterydy są chemicznymi wariantami testosteronu i stąd też większość jego cech pasuje również do nich. (Ale nie wszystkie!) Testosteron posiada dwie zasadnicze cechy lub działania.
Po pierwsze, jego anaboliczne (budujące tkanki) cechy, które objawiają się zwiększeniem i przyspieszeniem wzrostu tkanki mięśniowej, co prowadzi do szybszej regeneracji po treningu, chorobie i kontuzjach oraz do szybszej „regeneracji" całego organizmu. Wszystko przez to, iż odpowiedź anaboliczna prowadzi do promowania syntezy białka i naprawy tkanek lub wzrostu.
Po drugie, cechy androgeniczne lub działania, które zwyczajowo określa się jako drugorzędowe cechy męskie, które promują zachowanie seksualne, libido, wykształcenie i rozwój prącia, owłosienie ciała i twarzy, niższy głos, agresywność oraz tworzenie i rozwój spermy. A także oczywiście, jak każdy dojrzewający chłopiec tobie powie, zwiększoną produkcję sebum i trądzik.
Jak wcześniej wspomniano, poziom testosteronu wpływa także na funkcje HPTA, tak więc nie należy wspominać tego jako cechy, chyba że wymienić również charakterystykę innych hormonów płciowych.
Podczas dyskusji dotyczącej cech testosteronu bądź jego androgennych kuzynów i powiązanych z nim syntetycznych SAA, ważne jest, aby zrozumieć różnicę pomiędzy wolnym (bądź czynnym) a związanym (nieaktywnym) testosteronem / SAA. Związany testosteron jest nieaktywny, gdyż zależny jest od SHBG (globuliny wiążącej hormony płciowe) i w mniejszym stopniu od albuminy. Cząsteczki hormonu płciowego są przy pomocy zawartej we krwi SHBG związywane, co zapobiega przyłączaniu się ich do receptorów. Będzie to wyjaśnione później. Wolny (niezwiązany / czynny) testosteron jest w stanie przekazywać swoje cechy z racji tego, że przyłącza się do receptorów. Ilość związanego testosteronu waha się w graniach 97 - 99 % całości, podczas gdy wolnego testosteronu - około 1 - 3 %.
Prawdopodobnie nie wydaje się to za wiele, lecz nawet 0.1 - 0.3 mg wolnego testosteronu posiada spore ilości oddzielnych molekuł. A jedna cząsteczka może aktywować każdy receptor, do którego się przyłączy.
Ilość testosteronu w przypadku mężczyzn mieści się w granicach 225 - 950 ng/dl (nanogramów na decylitr), w tym wolnego testosteronu 1 - 3 % całości. U kobiet waha się to w granicach 14 - 76 ng/dl, w tym 0.5 - 1.8 ng/dl wolnego testosteronu.
Związany testosteron może zostać uwolniony dzięki wymaganiom metabolicznym oraz innym cząsteczkom sterydów. Zarówno endogeniczne, jak i egzogeniczne SAA mogą w różny sposób reagować na SHBG. Z tej przyczyny niektóre syntetyczne. SAA mogą zmieniać ilość jakichkolwiek innych wolnych i / lub związanych androgenów.
Należy zauważyć, że różne laboratoria w różnych miejscach używają nieco odmiennych zakresów. Jako przykład 300 - 1000 ng/dl jest powszechną rozpiętością ilości testosteronu w wielu labolatoriach.
Większość cząsteczek testosteronu jest ściśle określona co do poszczególnych receptorów komórkowych. Oznacza to, że tylko molekuły testosteronu / androgenu / SAA mogą pasować (i przekazywać informacje) do określonych receptorów testosteronu / androgenów. Wszystko to dzięki kształtowi i rozmiarowi, tak jak w przypadku klucza i zamka: niektóre klucze pasują do różnych zamków, lecz tylko ten właściwy aktywuje cały mechanizm. Cząsteczki hormonów podróżują przez krwiobieg i układ limfatyczny. Oznacza to, że gdziekolwiek krew wędruje, wraz z nią podróżują molekuły. Biorąc za przykład komórki mięśniowe, cząsteczki testosteronu krążą tak długo aż wejdą w kontakt z receptorem testosteronu / androgenu w komórce mięśniowej. Wtedy zazębiają się razem i tworzą kompleks zwany (jakżeby inaczej?) kompleksem steroidowo - receptorowym. Teraz kompleks wędruje do jądra komórki, gdzie może się złączyć ze specyficzną sekwencją kwasu nukleinowego zwanego kwasem dezoksyrybonukleinowym (DNA). Tutaj dochodzi do transkrypcji i na matrycy DNA tworzy się informacyjny kwas rybonukleinowy (mRNA). mRNA występuje w jądrze komórkowym i łączy się z RNA w płynnej części komórki zwanej cytoplazmą. Dochodzi tu do translacji informacji i pojawia się synteza białek. Oczywiście równocześnie występuje spadek katabolizmu. Dzieje się tak, ponieważ cząsteczki testosteronu oblegają miejsca receptorowe kortyzolu i blokują je. Dlatego kortyzol nie może dostać się do nich, by przekazać swoją informację. Rezultatem jest wzrost! Prosty sposób, by przyjrzeć się temu... idziesz do czyjegoś domu, aby przekazać jakąś informację, a jego matka przekazuje ją dokładnie i robota wykonana. Wybaczcie naukowe informacje, ale przydadzą się one później
.
SAA ZWIĘKSZAJĄ SYNTEZĘ FOSFOKREATYNY
Ci, którzy stosowali produkty kreatynowe takie jak monowodzian czy fosforan, zdają sobie sprawę z efektów, jakich może dostarczyć większa ilość kreatyny. Kiedy dostarczone są sterydy anaboliczno - androgenne (SAA), powodują one wzrost syntezy fosfokreatyny (CP). Pozwólcie wyjaśnić, dlaczego kretyna jest taką fajną rzeczą.
ATP (adenozynotrójfosforan) jest paliwem, które twoje mięśnie zużywają do pobudzania skurczów. Aby się to działo, ATP musi zostać przekształcone w ADP (adenozynodwufosforan), by mogła zostać uwolniona energia. To z kolei pozwala na skurcze mięśniowe. Aby przekonwertować ADP z powrotem w źródło energii, czyli ATP, potrzeba fosfokreatyny (CP). Tak więc, im więcej jest dostępnej CP, tym następuje większa regeneracja ADP do ATP i większa wydajność pracy mięśni. Istniał kiedyś pogląd, że podniesiony poziom komórkowy CP dodaje siły, lecz nie wielkości. Oczywiście przekonanie to zostało obalone, jak tylko suplementy kreatynowe podbiły rynek. Zwiększony poziom CP równocześnie podnosi poziom glikogenu i zapasy białka (aminokwasów) w tkance mięśniowej. Tę rolę SAA, jak i produkty kreatynowe, spełniają bardzo dobrze. Także CP zwiększa wielkość komórek, dzięki zwiększeniu poziomu międzykomórkowych składników odżywczych.
Fosfokreatyna jest endogenicznie wytwarzaną formą kreatyny i często jest określana jako fosforan kreatyny lub CP.
POZYTYWNY WPŁYW SAA NA TKANKĘ TŁUSZCZOWĄ
SAA mają pozytywny wpływ na zarządzanie i magazynowanie tkanki tłuszczowej. Istnieją tego 3 przyczyny. Po pierwsze, SAA redukują ilość uwalnianej insuliny w odpowiedzi na przyjęcie składników pokarmowych i poprawiają wrażliwość na nią. Dzieje się tak częściowo dzięki polepszeniu tempa syntezy CP i innych czynników metabolicznych wynikających z tego, że komórki mięśniowe sportowców lepiej absorbują składniki odżywcze takie jak węglowodany pod postacią glukozy i glikogenu oraz białka w formie aminokwasów. Insulina jest jednocześnie antykatabolikiem i anabolikiem. Wspaniale działa na komórki mięśniowe, jednakże powoduję również przemianę glukozy w glicerol, a ten w trójglicerydy. Insulina może więc zwiększać zapasy tłuszczu i powodować wzrost komórek tłuszczowych. Spadek uwalniania insuliny i wzrost wrażliwości insulinowej oznaczają lepsze zużycie składników pokarmowych dla wzrostu mięśni.
Drugim powodem dotyczącym wpływu SAA na tłuszcz jest to, że testosteron blokuje aktywności hormonu syntetyzującego tłuszcz zwanego lipazą lipoproteinową. Ponieważ lipaza lipoproteinowa zostaje zablokowana, mniej może zostać wyprodukowane i odłożone. To samo działanie posiada również GH.
Trzecim sposobem, w jaki testosteron wpływa na syntezę tłuszczu nie jest pozytywny. Kiedy poziom testosteronu jest podniesiony, większa jego część jest konwertowana w estrogeny przy udziale enzymu odpowiedzialnego za konwersję, zwanego aromatazą. Nazywane jest to aromatyzacją, ważnym terminem, którego znaczenie trzeba zrozumieć zanim użytkownik zapozna się z kolejną porcją informacji zawartej na stronie! Estrogeny z kolei zwiększają odkładanie się tłuszczu w miejscach typowych kobietom i hamują działanie HPTA. Dobrze, że estrogeny zwiększają przynajmniej produkcję GH.
SAA WPŁYWAJĄ NA OBJĘTOŚĆ KRWI
Każdy, kto w przeszłości używał SAA, zauważył zwiększenie efektu „napompowania mięśni". Dzieje się to częściowo dzięki podniesieniu wyjaśnionej wcześniej syntezy fosfokreatyny (CP), lecz również dzięki zwiększeniu objętości krwi. Testosteron zwiększa produkcję i liczbę czerwonych krwinek poprzez stymulację czerwonego szpiku kostnego. Wzmaga on także produkcję hemoglobiny. Hemoglobina jest związkiem zawierającym żelazo, który przenosi tlen z płuc do tkanek takich jak mięśnie. Daje to rezultat w postaci większych, bardziej ukrwionych, twardszych mięśni, które otrzymują więcej tlenu i składników odżywczych. Stanowi to potencjalnie pozytywny aspekt do pewnego miejsca, gdyż wynikiem jest zwiększenie pojemności treningowej i usprawnienie regeneracji tkanek. Niestety znaczący wzrost liczby czerwonych krwinek może prowadzić do nagromadzenia się płytek krwi i zakrzepicy.
Informacją dodatkową jest tutaj to, że związek chemiczny zawarty w krwiobiegu, zwany fibrynogenem, powoduje powstawanie zakrzepów. Istnieje sporo dowodów popierających tezę, że piwo i czerwone wino hamują działanie tego związku. Oczywiście nie jest to wymówką, by zapijać się, lecz umiarkowane spożywanie może być wzięte pod uwagę. Popularnym lekiem używanym jako tak zwany ‘rozrzedzacz’ krwi jest aspiryna. Aspiryna jest nieswoistym inhibitorem COX (info: „Prostaglandyny"), który może mieć też negatywny wpływ na PGE-1 i PGF-2. Prostaglandyny są ważnym czynnikiem wzrostu w procesie budowy tkanki mięśniowej.
CO DZIEJE SIĘ, GDY CZĄSTECZKI TESTOSTEROMU OPUSZCZĄ RECEPTORY?
Po tym jak cząsteczka testosteronu (SAA) przyłączyła się do receptora androgenicznego i przekazała swoją informację, wraca do krwiobiegu. Może także zetknąć się z innym receptorem i zrobić to ponownie albo też może zostać zmieniona dzięki enzymom w innych związek taki jak estrogen, androstenediol etc. bądź też przemianowana w nieaktywną cząsteczkę, która zostanie wydalona w moczu. Cząsteczka testosteronu może również ulec przemianie w DHT (dihydrotestosteron). DHT ma większe powinowactwo (przyciąganie) to miejsc receptorowych niż testosteron. DHT wyróżnia się zdecydowanymi cechami androgenicznymi i w większej mierze słabymi właściwościami anabolicznymi. W rzeczywistości, DHT jest pięć razy bardziej androgeniczny niż testosteron. Jest on także związany z gruczołami łojowymi, mieszkami włosowymi oraz z gruczołem prostaty. Oznacza to nasilenie trądziku i przetłuszczania się skóry, łysienie oraz możliwy przerost prostaty, jeżeli dostęp ma estrogen i obecny jest enzym 5-LO. Dobrą nowiną jest to, że DHT poprawia twardość mięśni i nie może zostać zaromatyzowany do estrogenu. Bez względu na typ lub pochodną, wszystkie cząsteczki sterydów są przetwarzane przez wątrobę i w ostateczności wydalone.
STERYDY: WZROST NA POZIOMIE KOMÓRKOWYM
Zaledwie kilka lat temu, naukowcy twierdzili, iż całkowity wzrost mięśni osiągnięty dzięki SAA zawdzięczanym był jedynie zwiększeniu retencji wody. Częściowym poparciem tego idiotycznego poglądu były oczywiste spadki masy i siły, które pojawiły się po odstawieniu SAA.
Wzrost mięśni odbywa się na zasadzie dwóch mechanizmów:
1...... Powiększenia poszczególnych komórek mięśniowych i włókien dzięki syntezie białka wywołanej związkami anabolicznymi. To pierwszy mechanizm wzrostu zwany hipertrofią. Androgeny takie jak testosteron (endogeniczny lub egzogeniczny) i wszystkie SAA dają największy na tym poziomie rezultat.
2...... Drugi mechanizm nazywany jest hiperplazją, który obejmuje formację nowych komórek mięśniowych i włókien. Mimo iż hiperplazja nie została udowodniona w przypadku ludzi, istnieje wiele badań mówiących o wątpliwościach tak nie jest. Jako przykład... badanie obejmujące grupę niewytrenownych studentów oraz grupę kulturystów startujących w zawodach. Oczywiście u kulturystów odnotowano większy rozmiar ramienia, lecz w przypadku biopsji mięśniowej wykonanej u obu grup, poszczególne włókna mięśniowe były identyczne. Ponieważ kulturyści mieli znacznie więcej włókien, naukowcy przyjęli teorię, iż musieli oni doświadczyć hiperplazji.
Kolejne badanie przeprowadzone na osobach ćwiczących siłowo jest o wiele bardziej jasne. Dwie grupy dobrze wytrenowanych osób ćwiczących siłowo podzielono na pół. Jedna grupa ćwiczyła przez całe życie bez stosowania sterydów, natomiast w drugiej grupie średni okres używania SAA oscylował w granicy 9 lat. Grupa stosująca sterydy miała w tym okresie cykle oparte na Anadrolu-50, Winstrolu-V, Primobolanie, Decy Durabolinie, Masteronie i Provironie w różnych kombinacjach. Pokazała ona znaczący wzrost ‘liczby’ włókien mięśniowych w porównaniu do grupy osób trenujących bez wspomagania. W grupie stosujących sterydy naukowcy zauważyli także wzrost liczby jąder komórek mięśniowych i zwiększenie odsetku nowo utworzonych włókien mięśniowych. Te nowe włókna ze zwiększoną liczbą jąder komórkowych zostały utworzone z komórek satelitarnych. Komórki satelitarne są niewykształconymi komórkami mięśniowymi. To właśnie jest HIPERPLAZJA.
Innym odkryciem, które jest równie zadziwiające jest to, że ujawniono, iż komórki satelitarne mają większą liczbę receptorów androgenicznych. Oznacza to, że nowe komórki bądź włókna mają większą zdolność do używania androgenów takich jak SAA. Badanie to dowiodło, że wielkość komórek mięśniowych odzwierciedla liczbę jąder komórkowych. Doświadczenie pokazało również, iż zaistniał wzrost liczby komórek satelitarnych w grupie stosującej sterydy i to znacznie większy w porównaniu do grupy wolnej od brania sterydów. Więc co to wszystko oznacza?
Intensywny trening z dużymi ciężarami wytwarza nacisk na włókna i komórki mięśniowe na tyle silny, aby wywołać hiperplazję i wzrost komórek. Ci, którzy używają SAA jako części planu treningowego, przyspieszają owe odpowiedzi na bodziec, jakim jest trening. Nowo utworzone komórki mięśniowe i włókna posiadają większą ilość receptorów androgenicznych, stąd SAA działają lepiej na tych komórkach. Ponieważ SAA przyczyniają się do wzrostu DNA komórki mięśniowej i stąd zwiększają syntezę białka bez zwiększenia katabolizmu (obecnie SAA zmniejszają normalne tempo katabolizmu), przyspieszone zostaje tworzenie nowych komórek i włókien mięśniowych. Większe mięśnie! Ważnym punktem do dodania jest to, że lata intensywnego treningu mogą odpłacić tym, którzy nie przestają trenować bez SAA. Nowe włókna dodane do już istniejących oznaczają więcej włókien do wzrostu. W teorii, zakłada to, że SAA, które są wysoce anaboliczne (synteza białka), mogłyby być korzystne dla tych, które mają wysoce androgeniczne właściwości. To dlatego, częściowo, więcej beztłuszczowej masy mięśniowej może zostać zachowane po cyklu, jeżeli wysoce anaboliczne / nisko do średnioandrogeniczneych sterydy zostały użyte.
Produkcja komórek satelitarnych i późniejsza włączenie włókien są przeważnie stymulowane przez IGF-1
ANDROGENY I LIBIDO
Częściową atrakcją stosowania sterydów anaboliczno - androgennych i prohormonów był znaczący wzrost pociągu seksualnego i seksualnej przyjemności. Ci czytelnicy, którzy brali androgeny, znają radość bycia poważnie podnieconym i podniesioną wrażliwość na pobudzenie seksualne. Minusem było załamanie się libido po cyklu, którego większość doświadczyła przez kolejne 2 do 12 tygodni następujących po odstawieniu androgenów. Jak bardzo było podniesione libido w czasie stosowania androgenów? Zaobserwuj kobietę, która przeprowadza cykle androgenów, kiedy jedzie na rowerze. W niektórych przypadkach jest to lepsze doświadczenie wojerystyczne niż scena striptizu w ‘Prawdziwych kłamstwach’.
Przyjrzyjmy się seksualności z biologicznego punktu widzenia (wybaczcie, ale obrazki nie wydają się być odpowiednie).W mózgu znajduje się ogromna liczba receptorów, które nieustannie monitorują wewnętrzną biochemię. W niektórych przypadkach, specyficzne substancje aktywują receptory, które zmieniają zachowanie i wrażliwość. Androgeny aktywują lub stymulują receptory podwzgórza odpowiedzialne za aspekty preoptyczne. Odpowiedzialne są one za zwiększenie wrażliwości unerwienia sromu, co dostarcza namacalnych danych z obszaru łonowego. Te zmysły czynią nas łatwiejszymi do stymulacji (podniecenia). Zwiększona wrażliwość nie jest całą przystosowaniem się. Aktywność kory mózgowej jest inną częścią tej układanki. Neurotransmitery są związkami chemicznymi, których nasze neurony używają w celu komunikacji z innymi częściami naszego ciała. Dopamina jest neurotransmiterem, który jest uwalniany przez neurony w części przyśrodkowej podwzgórza w odpowiedzi na aktywność seksualną mężczyzn, taką jak podniecenie seksualne. Z kolei, erekcja wynika z aktywacji dopaminą receptora D-1 w mózgu. Dzieje się tak dzięki umiarkowanym poziomom dopaminy. Gdy jej zawartość wzrośnie ponad przeciętną, aktywowane są receptory D-2, co powoduje ejakulację.
Kiedy egzogeniczne postacie androgenów zostaną wprowadzone do organizmu, wzrasta poziom różnych peptydów aminokwasów. Te aminokwasy mogą działać jako neuromodulatory, które hamują lub przedłużają działanie neurotransmiterów. Włączając rolę dopaminy w seksie. Oznacza to, iż nasze receptory androgeniczne w korze mózgowej (i oczywiście powiązane mechanizmy odpowiedzi seksualnej) wysyłają i otrzymują sygnały lub impulsy do różnych miejsc, co wspomaga aktywność przetwarzania sensorycznego i behawioralnego, które utrzymują naszą zdolność do uprawiania seksu, jak również i pociąg seksualny. Kiedy ponadfizjologiczne poziomy androgenów zostają wprowadzone z zewnątrz, występuje nadmierna stymulacja receptorów w podwzgórzu i podległa im zwiększona produkcja neuromodulatorów. To w skrócie, czyni ludzi bardzo pobudzonymi w czasie pierwszych 3 - 8 tygodni cyklu androgenów. Po pewnym czasie...te receptory i obszary odpowiedzi seksualnej dostosowują się do tego podwyższonego poziomu i libido wraca do normy. Niestety poziom androgenów po cyklu jest nawet niższy niż przed cyklem ze względu na wymuszona androgenami supresje osi podwzgórze - przysadka - jądra. Wynikiem tego jest znieczulenie receptorów i tkanek erogennych. Dzieje się tak częściowo ze względu na podniesienie progu stymulacji nerwu sromowego (co zmniejszyłoby wrażliwość seksualną). Oczywiście, spadek uwalniania i przyjmowania dopaminy po cyklu mogą ograniczyć naszą zdolność i pragnienie uprawiania seksu. Wszystko to plus czynniki psychologiczne mogą, w niektórych przypadkach, prowadzić do braku zainteresowania seksualnego, a nawet do dysfunkcji erekcji.
Mimo że nie zauważyłem u nikogo żadnej stałej zmiany po cyklu w postaci dysfunkcji, jak na teraz, jest to możliwe. Wszystko to bardziej ze względu na czynniki psychologiczne niż biologiczne. W większości przypadków, stosowanie HCG i / lub Clomidu szybko przywróciło normalne zainteresowanie seksualne, jednak jestem pewien, że niektórzy szukali również pomocy psychologicznej.
Niektóre interesujące metody, które mogą szybko rozwiązać problem, są proste. L-Dopa jest prekursorem dopaminy i jest dostępna w sklepach ze zdrową żywnością sprzedających ziołowe parafarmaceutyki. Innym pomysłem pomagającym w usunięciu form 4 - androstenediolu z łechtaczki, penisa i jąder jest użycie cyklodekstryny HPC. Środki liposomowe lub do stosowania miejscowego również działały, jednak niektórzy stwierdzili, ze lepiej byłoby szukać tych, które zawierałyby w swoim składzie alkohol. GH też pomaga w regeneracji receptorów, lecz w większości przypadków nie ma potrzeby jego stosowania. Nie jest to oczywiście sugestia. To tylko punkt dany do rozważania.
ANDROGENY I LIBIDO
Częściową atrakcją stosowania sterydów anaboliczno - androgennych i prohormonów był znaczący wzrost pociągu seksualnego i seksualnej przyjemności. Ci czytelnicy, którzy brali androgeny, znają radość bycia poważnie podnieconym i podniesioną wrażliwość na pobudzenie seksualne. Minusem było załamanie się libido po cyklu, którego większość doświadczyła przez kolejne 2 do 12 tygodni następujących po odstawieniu androgenów. Jak bardzo było podniesione libido w czasie stosowania androgenów? Zaobserwuj kobietę, która przeprowadza cykle androgenów, kiedy jedzie na rowerze. W niektórych przypadkach jest to lepsze doświadczenie niż scena striptizu w ‘Prawdziwych kłamstwach’.
Przyjrzyjmy się seksualności z biologicznego punktu widzenia (wybaczcie, ale obrazki nie wydają się być odpowiednie).W mózgu znajduje się ogromna liczba receptorów, które nieustannie monitorują wewnętrzną biochemię. W niektórych przypadkach, specyficzne substancje aktywują receptory, które zmieniają zachowanie i wrażliwość. Androgeny aktywują lub stymulują receptory podwzgórza odpowiedzialne za aspekty preoptyczne. Odpowiedzialne są one za zwiększenie wrażliwości unerwienia sromu, co dostarcza namacalnych danych z obszaru łonowego. Te zmysły czynią nas łatwiejszymi do stymulacji (podniecenia). Zwiększona wrażliwość nie jest przystosowaniem się. Aktywność kory mózgowej jest inną częścią tej układanki. Neurotransmitery są związkami chemicznymi, których nasze neurony używają w celu komunikacji z innymi częściami naszego ciała. Dopamina jest neurotransmiterem, który jest uwalniany przez neurony w części przyśrodkowej podwzgórza w odpowiedzi na aktywność seksualną mężczyzn, taką jak podniecenie seksualne. Z kolei, erekcja wynika z aktywacji dopaminą receptora D-1 w mózgu. Dzieje się tak dzięki umiarkowanym poziomom dopaminy. Gdy jej zawartość wzrośnie ponad przeciętną, aktywowane są receptory D-2, co powoduje ejakulację.
Kiedy egzogeniczne postacie androgenów zostaną wprowadzone do organizmu, wzrasta poziom różnych peptydów aminokwasów. Te aminokwasy mogą działać jako neuromodulatory, które hamują lub przedłużają działanie neurotransmiterów. Włączając rolę dopaminy w seksie. Oznacza to, iż nasze receptory androgeniczne w korze mózgowej (i oczywiście powiązane mechanizmy odpowiedzi seksualnej) wysyłają i otrzymują sygnały lub impulsy do różnych miejsc, co wspomaga aktywność przetwarzania sensorycznego i behawioralnego, które utrzymują naszą zdolność do uprawiania seksu, jak również i pociąg seksualny. Kiedy ponadfizjologiczne poziomy androgenów zostają wprowadzone z zewnątrz, występuje nadmierna stymulacja receptorów w podwzgórzu i podległa im zwiększona produkcja neuromodulatorów. To w skrócie, czyni ludzi bardzo pobudzonymi w czasie pierwszych 3 - 8 tygodni cyklu androgenów. Po pewnym czasie... te receptory i obszary odpowiedzi seksualnej dostosowują się do tego podwyższonego poziomu i libido wraca do normy. Niestety poziom androgenów po cyklu jest nawet niższy niż przed cyklem ze względu na wymuszona androgenami supresje osi podwzgórze - przysadka - jądra. Wynikiem tego jest znieczulenie receptorów i tkanek erogennych. Dzieje się tak częściowo ze względu na podniesienie progu stymulacji nerwu sromowego (co zmniejszyłoby wrażliwość seksualną). Oczywiście, spadek uwalniania i przyjmowania dopaminy po cyklu mogą ograniczyć naszą zdolność i pragnienie uprawiania seksu. Wszystko to plus czynniki psychologiczne mogą, w niektórych przypadkach, prowadzić do braku zainteresowania seksualnego, a nawet do dysfunkcji erekcji.
Mimo że żadko zauważa się stałe zmiany po cyklu w postaci dysfunkcji, jak na teraz, jest to możliwe. Wszystko to bardziej ze względu na czynniki psychologiczne niż biologiczne. W większości przypadków, stosowanie HCG i / lub Clomidu szybko przywróciło normalne zainteresowanie seksualne, jednak niektórzy szukali również pomocy psychologicznej.
Niektóre interesujące metody, które mogą szybko rozwiązać problem, są proste. L-Dopa jest prekursorem dopaminy i jest dostępna w sklepach ze zdrową żywnością sprzedających ziołowe parafarmaceutyki. Innym pomysłem pomagającym w usunięciu form 4 - androstenediolu z łechtaczki, penisa i jąder jest użycie cyklodekstryny HPC. Środki liposomowe lub do stosowania miejscowego również działały, jednak niektórzy stwierdzili, ze lepiej byłoby szukać tych, które zawierałyby w swoim składzie alkohol. GH też pomaga w regeneracji receptorów, lecz w większości przypadków nie ma potrzeby jego stosowania. Nie jest to oczywiście sugestia. To tylko punkt dany do rozważania.
WYCHODZENIE Z DŁUGICH CYKLÓW SAA
Wielu czołowych zawodników w kulturystyce było na cyklach SAA przez lata. Wszystko to ze względu na całe mnóstwo czynników (żadnym z nich nie było zdrowie). Dla kulturystów, była to sprawa bycia w najlepszej formie, aby się utrzymać, a prawie całoroczne okresy zawodów są teraz bardzo powszechne. Dla wszystkich, utrata sprawności i masy mięśniowej stanowią prawdziwy problem. Jak zostało wyjaśnione na początku tej książki, sterydy anaboliczno - androgenne (SAA) maja również silne działanie antykataboliczne. W czasie, gdy sportowiec dostarcza egzogenicznych androgenów na znacznie większym poziomie niż oś podwzgórze - przysadka - jądra naturalnie produkuje, organizm stara się ponownie ustanowić homeostazę (ekwilibrium lub równowagę pomiędzy anabolizmem i katabolizmem) przez nadprodukcję kortyzolu w nadnerczach. Jak wiadomo, kortyzol jest hormonem wysoce katabolicznym (niszczącym tkanki). Wszystko było dobrze, gdy utrzymywany był wysoki poziom androgenów ze źródeł egzogenicznych (pojawiających się spoza organizmu), ponieważ cząsteczki SAA blokowały receptory kortyzolu. Stąd też przeszkadzało to kortyzolowi od wejścia i zahamowania budowy masy mięśniowej. Kiedy ustała dostawa egzogenicznego androgenu, wysoki poziom kortyzolu zniszczył nowo zbudowaną masę mięśniową. Po drugie: jak pewnie zdajesz sobie sprawę, wszystkie SAA osłabiają do pewnego stopnia działania osi podwzgórze - przysadka - jądra. Oznacza to, że produkcja naturalnego testosteronu jest albo zmniejszona albo też nie istnieje. Tak więc ciało nie jest w stanie odnowić naturalnej homeostazy pomiędzy anabolizmem a katabolizmem bez znacznej pomocy znajdujących się w jądrach komórek Leydiga. Po trzecie: ze względu na aromatyzację większości sterydów, poziom estrogenów był zbyt wysoki, a estrogeny z czasem zaczęły się stawać hormonem dominującym. Będziesz siedział na ławce jak maminsynek! Zanim mężczyźni założą sukienki, a kobiety odmówią kończenia cyklów sterydowych, proszę zrozum, że większości z tego można było uniknąć. Zauważ: powiedziano „większości", nie „wszystkiego". Upadek spowodowany środkami wysoce androgenicznymi był gorszy od delikatniejszych wysoce anabolicznych. Wszystko ze względu na długie okresy stosowania SAA i sprawy związane z aromatyzacją. Zacznij od ustalenia daty zakończenia. Nastaw swoje myślenie na „przechodzenie do kolejnej fazy", lecz nie przy końcu stulecia. Zrób to dobrze, a zachowasz większość masy zdobytej przy SAA, jednocześnie tracąc część tkanki tłuszczowej.
Stabilizacja psychologiczna
Cztery tygodnie przed datą zakończenia, zacznij od zredukowania wszystkich doustnych środków wysoko androgenicznych takich jak Oxymetholone, Dianabol i Methyltestosterone. Zredukuj dzienne dawki nawet w ciągu czternastodniowego okresu; więc 2 tygodnie przed data zakończenia powinno się odstawić wszystkie te środki. Jest to skuteczne w przypadku bardziej anabolicznych i łagodniejszych środków doustnych typu Winstrol w tabletkach, Oxandrolon i Primobolan-S w tabletkach. Jeżeli używasz Sustanonu-250, testosteronu, Parabolanu lub innych wysoce androgenicznych środków iniekcyjnych, zacznij zmniejszać dawkę około 4 tygodnie przez ustalona datą. Jako przykład, używamy Sustanonu - 250 w dawce 750 mg tygodniowo. Poczynając od 4 tygodnia i licząc w dół, zmniejszalibyśmy do 500mg, 250 mg, 125 mg i 62.5 mg w tygodniu. Zrób to samo z wszystkimi innymi silnymi androgenami, podobnie, jeżeli stosujesz łagodne środki iniekcyjne za wyjątkiem, gdzie możliwa jest zamiana Anaduru na Equipoise lub Durabolin. Te posiadają wysoce anaboliczne właściwości, które są o wiele łatwiejsze do utrzymania po cyklu. Niektórzy ludzie są naprawdę psychologicznie bardzo słabi (pomysł taperingu jest niepotrzebny, jeśli stosowane były bardziej zaawansowane cykle takie jak Maksymalna Faza Androgeniczna, aby zastąpić te bardziej tradycyjne)! Wpierw poradźmy sobie z problemem katabolizmu / kortyzolu. Potrzebujemy antykatabolika, który nie hamowałby naturalnej funkcji osi podwzgórze - przysadka - jądra. Dobra jest efedryna, jeszcze lepszy Clenbuterol, zaś najlepszy hormon wzrostu. Jeśli masz dostęp (legalny oczywiście) do Cytadrenu, bierz go (zobacz Cytadren) przez 20 dni, zaczynając 10 dni przed zakończeniem cyklu. Ponieważ zatrzymuje on wytwarzanie kortyzolu poprzez zatrzymanie biosyntezy wszystkich hormonów, byłoby błędem branie samego Cytadrenu w czasie okresu, gdzie próbujesz odbudować naturalną biosyntezę testosteronu przy udziale osi podwzgórze - przysadka - jądra. Istnieje kilka substancji chemicznych, które mają właściwości antykataboliczne i które nie maja negatywnego wpływu na wspominana oś. Metoksyizoflawon jest jednym ze środków dostępnych bez recepty, który działa dosyć dobrze przy dawce rzędu 800 - 1200mg. Sportowiec zacząłby brać Clenbuterol w dniu zakończenia jego lub jej cyklu (zobacz informacje zawarte w sekcji Clenbuterol). Clenbuterol dość dobrze blokuje czynność receptorów kortyzolu, jeżeli jest podawany przez 6 do 8 tygodni, umożliwi utrzymanie przyrostów osiągniętych w czasie cyklu sterydowego. Mała ilość 3 - 4mg dziennie Triacany lub 25 - 50 mcg Cytomelu przez pierwsze 2 do 4 tygodni po zakończeniu cyklu. Teraz kwestia obniżenia podniesionego poziomu estrogenów. Ci, którzy nie stosowali antyestrogenów w czasie cyklu SAA powinni rozważyć na 10 dni przed data zakończenia. Dla większości sportowców 20 - 40 mg Nolvadexu i 25 - 50 mg Provironu dziennie zazwyczaj wystarczą w tym miejscu. Większość jest w stanie zakończyć stosowanie antyestrogenów po 20 - 30 dniach i dzięki właściwościom Provironu, szybki wzrost produkcji estrogenów nie jest prawdopodobny. Proviron pomoże także przy efektywności cyklu SAA. Oczywiście Teslac jest doskonałym zastępstwem dla kombinacji Nolvadex / Proviron. Odnowienie funkcji osi podwzgórze - przysadka - jądra tak szybko jak to możliwe jest niezbędne dla utrzymania uzyskanej masy mięśniowej. HCG i Clomid u mężczyzn sprawują się dość dobrze (Kobiety nie maja jąder! Pamiętasz?) Ponieważ HCG również zwiększa poziom estrogenów powstałych z aromatyzacji zwiększonej ilości endogenicznego testosteronu, antyestrogeny są tu również pomocne. 9 dni przed datą zakończenia sportowiec powinien dostarczać 3000 - 5000 I.U. HCG raz na 3 dni (4 strzały), a następnie 3000 - 5000 I.U. co 5 dni dla 3 iniekcji. 50 mg Clomidu powinno być brane dwa razy dziennie poczynając od dnia zakończenia cyklu przez 5 dni, a przez kolejne 5 do 10 dni - 50 mg raz dziennie. Należy pamiętać, że działanie Clomidu jest skuteczne aż do 20 dni po odstawieniu. Tak więc HCG przywołuje „chłopców" z powrotem do pracy i normalnego rozmiaru, następnie Clomid stabilizuje czynności podwzgórza i przysadki. Część sportowców doświadczyła efektu osłabienia wzrostu w czasie tej ostatniej fazy, jeśli ich dawki nie były zbyt wysokie i jeżeli taperingowali je właściwie. 5 g kreatyny i 2 - 5 g glutaminy z 200 mg ALA 2 - 3 razy dziennie oraz 4 g d-rybozy po treningach, rozpoczynając od 2 - 4 dnia przed zakończeniem cyklu, było bardzo pomocne w utrzymaniu wyższych poziomów ATP i fosfokreatyny, jakimi cieszono się w czasie cyklów. Co do diety: wysoka podaż białka w ilości 3.5 - 5.5 g/kg powinna być utrzymana w czasie cyklów sterydowych. Należałoby ja także zachować po cyklu. Jednakże całkowita liczba kalorii po etapie budowania masy mięśniowej w cyklu sterydowym powinna być powoli zmniejszona o 20 - 30 %. Osoby, które stosowały niewielkie ilości T-3 podaniu zakończenia cyklu mogą być w stanie utrzymać wyższa podaż kaloryczną, lecz powinny zwracać uwagę na magazynowanie tkanki tłuszczowej.
Trening:
tak, nie jest ciekawie, jeśli stosowałeś wysokie ilości androgenów, a po cyklu ciężary spadają. Lecz poprzez obcięcie objętości treningu o 10 do 15% (całkowita ilość podnoszona w czasie pojedynczego treningu), uniknie się zwiększenia katabolizmu z racji przetrenowania. Ważne jest by się nie poddawać, ponieważ gros osób nie jest takie jak było. Psychologicznie... kop głęboko. Zobaczysz, że zachowasz więcej niż myślałeś. Zazwyczaj serie w 6 - 8 powtórzeniach są najlepsze do zachowania masy. Jeżeli robiłeś wszystko jak należy zarówno w czasie jak i po cyklu, powinieneś zachować 50 - 90 % przyrostów wymuszonych sterydami. Pozwól więc organizmowi unormować swoje funkcje zanim zaczniesz myśleć, by znów zrobić coś takiego i będziesz o głowę do przodu od tego, od czego zacząłeś. Wielu kulturystów stosowało insulinę / GH / zestawy hormonów tarczycy wymienione w rozdziale „Cykle" w czasie poza cyklami i zyskiwało masę mięśniową. Niektóre niesamowite pomysły są niekoniecznie inteligentnymi wyborami. Jednakże, jeśli stosowane są poprawnie i mądrze, cykle te zwiększają masę, aktywność receptorów i przygotowują ciało do kolejnych cykli SAA... lub zwyczajnie pomagają w retencji masy przez długi czas. Zobacz również „Zaawansowane cykle i ich efekty", aby zobaczyć inne techniki i cykle, które były stosowane.
TESTY KRWI
Jakikolwiek sportowiec używający SAA jest głupi nie kontrolując krwi i moczu. Istnieją możliwe długoterminowe skutki uboczne ze względu na nacisk i / lub uszkodzenie organów takich jak nerki, wątroba i serce. Organy te mogą podlegać negatywnemu wpływowi ze względu na toksyczność zwłaszcza ze strony doustnych sterydów c17 - alfa takich jak Anadrol - 50 i Methyltestosterone. Jeśli życie nie jest istotne, a liczą się jedynie wyniki i trening, regularne kontrole krwi są postrzegane jako olbrzymia pomoc w uzyskaniu maksymalnych wyników.
Przy zachowaniu prywatności często badania krwi są dostępne na żądanie w małych klinikach, klinikach uniwersyteckich i u kręgarzy. Oczywiście lekarz sportowy jest jedynym wyborem, jeśli chodzi o zależną interpretację i poradę, lecz sportowcy mogą się wiele nauczyć przyswajając zwyczajnie kilka podstaw. Lepiej jednak unikać większości porad dotyczących zdrowia sportowca usłyszanych od laryngologów, lekarzy pierwszego kontaktu i dentystów. Delokatnie mówiąc - oni nie mają pojęcia, jeśli chodzi o sportowców. Co prawda zdażają się wyjątki, które okazały się być najbystrzejsze i najbardziej wnikliwe ze wszystkich. Oczywiście wielu z nich myśli, że - lekarz medycyny - oznacza „wiem wszystko" i obdarowuje radami, co do których im samym brakuje rozległej wiedzy, lecz chwila, oni są dobrzy w swoich dziedzinach! Dlaczego więc mieliby się bardziej obciążać do cholery? Szczerze przepraszamy każdego, kto zainwestował lata, aby nabyć odpowiednia statystyczną wiedzę oparta na faktach. Hmm, ktoś się zastanawia dlaczego wybieramy badania zamiast praktyk medycznych? Wracając do badań krwi... prosimy w labolatorium o kopię. Wyniki zazwyczaj pojawiają się w ciągu kilku dni i kosztują od 75 do 150 zł.
Najbardziej popularnym typem badań krwi, który dostarcza cennych informacji jest morfologia. Różne laboratoria mogą przeprowadzać różne badania, które są jednak do siebie podobne i dostarczają potrzebnych informacji.
TESTY KRWI
WĄTROBA: LDH, SGOT, SGTP, GGTP, BILIRUBINA, AZOTAN MOCZNIKA (BUN), FOSFATAZA ZASADOWA
NERKI: AZOTAN MOCZNIKA, SÓD, CHLOR, FOSFOR, WAPŃ, POTAS, KWAS MOCZOWY, CO2, ILOŚĆ KREATYNINY/BUN
SERCE: TRÓJGLICERYDY, CHOLESTEROL, SGPT, SGOT, POTAS
KOŚCI: WAPŃ, FOSFATAZA ZASADOWA
UKŁAD ODPORNOŚCIOWY: GLOBULINA
CUKRZYCA: GLUKOZA
UKŁAD NERWOWY: POSTAS, CHLOR, SÓD
Ważne jest, aby pamiętać, ze ciężko trenujący sportowcy, zwłaszcza kulturyści mający intensywne treningi, będą mieli odmienne wyniki w porównaniu do ‘kanapowców’. Zmiany w SGPT i SGOT sugerowałby normalnie obciążenie wątroby w przypadku osób spędzających większość czasu na kanapie. Jednakże, u kulturystów chwilowe zmiany tego typu zazwyczaj oznaczały, że mają miejsce modulacje metaboliczne takie jak rozpad tkanki mięśniowej z powodu intensywnych treningów. Jeśli wysokiemu poziomowi SGOT towarzyszy wysoki poziom fosfatazy zasadowej i / lub wysoki HDL w czasie cyklu SAA oznacza to, że sterydy negatywnie wpłynęły na wątrobę. Uważa się, że morfologia była ważna tak samo jak testy hormonów tarczycy T-3 i T-4. Częścią morfologii krwi jest liczba białych krwinek. Jest to istotne dla sportowców, gdyż wskazuje na infekcje. Podniesiony poziom krwinek czerwonych został zaobserwowany u sportowców, co było znakomite, ponieważ zwiększał on możliwości transportu tlenu. Anadrol - 50 zazwyczaj znacząco podnosił liczbę czerwonych krwinek. Wspomogło to układ krwionośny, lecz w przypadku znacznego podniesienia poziomu, kończyło się to problemami krążeniowymi.
Znaczące podniesienie poziomu enzymów wątrobowych (SGPT, SGOT) było powszechne w czasie pierwszych tygodni cyklu SAA. Często wyniki badań krwi wracały do normy po kilku tygodniach. Ta zmiana wartości była zazwyczaj postrzegana jako proces adaptacyjny. Jeżeli wartości te pozostały wysokie przez dłuższy czas, były podstawą do niepokoju, gdyż wskazywała na znaczące obciążenie wątroby. Dla większości, unikanie c17 - alfa pozwoliło tego uniknąć bądź przynajmniej poprawić, gdy gros zredukowało ich stosowanie do nie więcej niż 4 - 6 tygodni rozsądnego dawkowania.
Przeglądając badania krwi, sportowcy zauważyli kolumnę wartości umiejscowioną gdzieś z prawej strony testu. To są wyniki badań sportowców. Będą tam również podane poprawne wartości w celu porównania, takie jak jednostki ng/dl (nanogramy na decylitr) i tak dalej. Sportowiec może wykorzystać tę informację, aby ocenić polepszenie bądź pogorszenie swego zdrowia poprzez zachowanie dziennika zawierającego każde badanie krwi, trening i informacje o diecie oraz schemat stosowanych SAA. Jeśli wartości trójglicerydów i HDL u sportowca nie spadły w ciągu 3 - 4 miesięcy do poziomu przed cyklem, stosowanie SAA zostało wstrzymane do czasu aż się to stało i podjęto środki by to osiągnąć. Odkryto przypadki osób stosujących SAA które myślały, iż byli super bohaterami w czasie cyklów. Przeciągali używanie przekroczonych dawek c17 - alfa, pili zbyt wiele alkoholu, jedli zbyt wiele posiłków obfitych w tłuszcze nasycone, zbyt mało spali, nie pili przynajmniej 5 litrów wody dziennie i palili. Przeglądając ich badania krwi, zauważono dramatyczne zmiany ze względu na te nadużycia.
Innym testem, z którego sportowcy czerpali korzyści, było badanie poziomu testosteronu / estrogenów w osoczu. Oczywiście, było to użyteczne jedynie po odstawieniu SAA na przynajmniej 2 miesiące. Badanie pokazywało całkowity poziom testosteronu / estrogenów, ich wolną ilość, jak również zakres norm. Stosowanie HCG / Clomidu i Provironu zazwyczaj korygowało niski poziom testosteronu, a Proviron bądź Teslac z reguły normowały poziom estrogenów. Stosowanie tych środków, jeśli nie zostały odstawione na przynajmniej miesiąc przed ponownym badaniem, pozbawiało wyniki wiarygodności. A propos, Nolvadex jawił się jako estrogen, jeżeli brany był w czasie okresu badań. To chyba nie wymaga wyjaśnień?
:D
Zmieniony przez - masarniak w dniu 2005-05-27 08:06:18
Gdy ty się op*****lasz ktoś inny trenuje(koksuje) zeby skopać ci Dupe
Krzysztof Piekarz
Danny2410
e-lite
CytopiliN
leonstar
thepit32
