KULINARIA 35+

Czesc,


Postanowiłem założyć w naszym dziale wątek kulinarny. Nie ma to być typowy temat o odżywianiu, ale miejsce gdzie znudzeni monotonią swojej diety opartej o twaróg, tuńczyka, owsiankę itp. poszukiwacze nowych i zdrowych smaków pobudzą swoje ślinianki i znajdą podpowiedź, jak można urozmaicić swoją dietę.

Głównym celem tematu jest prezentowanie przykładów posiłków, dań lub produktów żywnościowych, które pozwolą urozmaicić i rozbudować naszą dietę tak, aby była ona nie tylko smaczniejsza i nadal zdrowa, ale również stawała się poważną alternatywą do szeroko stosowanej suplementacji. Nie ma co się oszukiwać: łyknięcie np. kompleksu witaminowego jest łatwiejsze niż przyrządzenie sobie surówki czy sałatki, stąd większość z nas idzie na łatwiznę, ale czy na pewno jest to korzystniejsze rozwiązanie w dłuższej perspektywie? Temat ma być mobilizacją i inspiracją dla nas do kulinarnych poczynań.

Nie jest natomiast celem tematu prezentowanie zasad odżywiania, przykładów diet itp. Z założenia prezentowane posiłki, dania i produkty mają być zdrowe, zgodne z zasadami racjonalnego odżywiania i nadające się do zastosowania dla wszystkich osób aktywnych fizycznie. Nie znaczy to oczywiście, że takie informacje nie mogą się pojawiać – wręcz przeciwnie, ale nie mają jak wyżej napisałem stanowić motywu przewodniego.

Chciałbym jednak, aby temat zachował od początku wysoki poziom merytoryczny, a tym samym był użyteczny dla nas, stąd starajmy się w miarę możliwości:

- podawać dokładne przepisy dań wraz z opisem przyrządzenia i/lub prezentacją zdjęciową etapów przygotowania, a minimum zdjęciem (- mi) gotowego dania, tak aby inni mogli spróbować przyrządzić je samodzielnie (lub zlecić jego wykonanie odpowiednio kompetentnej osobieJ ) i porównać efekty,
- w przypadku prezentowania pojedynczych produktów żywnościowych, podawać ich wartości odżywcze min.: zawartość białka, węglowodanów, tłuszczu i kcal w 100 gramach, jak również właściwości pro zdrowotne oraz jeśli istnieją, przeciwwskazania stosowania produktu.

Wszystkich zapraszam do współtworzenia tematu i dzielenia się swoimi doświadczeniami i sukcesami kulinarnymi.

Pozdrawiam wszystkich.

DARNOK35

Krewetki z kiełkami


Na przedmajowych zakupach wczoraj wpadl mi pomysl na ponizsze danie na sniadanie i dzisiaj je przetestowalem. Smakowo ? Przepycha ... choc nie pozornie moze wyglada nie bylem po nim glodny przez 4 h !

Baza to krewetki w oleju roslinnym oraz kielki do smazenia (ja mialem takie: kielki soczewicy, fasoli mung, cieciorki). Krewetki po odcedzeniu wraz z kielkami wrzucamy na patelnie i smazymy 3 - 6 min. w zalezności od tego jak bardzo kto lubi przyrumienione krewetki. Oleju z krewetek wystarcza do smazenia wiec nie trzeba nic dodawac juz.

Jako dodatki mozna dodac co kto ma pod reka i co lubi. Ja dzisiaj dalem np.: pomidora, 1/2 awokado, marynowany imbir, czerwona papryke i oliwki.

Dobrawdy smakowalo to wszystko wybornie. Smacznego :)

Na dobry początek postanowiłem zaprezentować swoje niedawne odkrycie. Również nie przypadkowo wybrałem ten produkt na start. Pomimo tego, że potrawy smażone są najmniej pożądane w diecie, to jednak w długiej perspektywie trudno uniknąć całkowicie smażenia. W związku z tym jeśli już smażymy, to dobrze jest posiadać w swojej kuchni najlepszy możliwy tłuszcz do smażenia. Co to takiego?

GHEE – tzw. płynne złoto

GHEE otrzymuje się przez klarowanie masła, czyli długotrwałe podgrzewanie i oczyszczenie mówiąc po ludzku J W wyniku klarowania masło zostaje pozbawione wody, białka i zanieczyszczeń stałych. GHEE przez niektórych jest uważane za najdoskonalszy tłuszcz na świecie – Hindusi wierzą że to dar boski, my uważamy że to 8 cud świata. Metodę klarowania masła wynaleziono w Indiach ponad 4 tysiące lat temu – prawdopodobnie z konieczności przechowywania masła w ciepłym klimacie. W Indiach uważane za szlachetne i poza kuchnią używane jest również do celów sakralnych. Aktualnie również stosowane i zdobywające popularność w zabiegach kosmetycznych.

Zalety GHEE:
- nie jełczeje i można je przechowywać zarówno w temp. pokojowej, jak i w lodówce nawet kilka lat bez utraty właściwości (niektóre źródła mówią nawet o okresie przechowywania do 10 lat !),
- nie przypala się nawet w wysokiej temperaturze, ponieważ ma wyjątkowo wysoki punkt dymienia (punkt dymienia jest to temperatura, w której tłuszcz zaczyna się rozpadać na glicerol i wolne kwasy tłuszczowe oraz traci wszelkie własności odżywcze. Dalszym etapem jest powstanie akroleiny, która wydziela się w postaci gryzącego dymu. Dla przykładu punkt dymienia dla oleju rzepakowego wynosi 177°C, dla oliwy z oliwek extra virgin 191°C, dla zwykłego masła 177°C, dla smalcu 188°C, dla oleju z pestek winogron 216°C, a dla GHHE aż 252°C)
- zawiera kwasy tłuszczowe nasycone, ale krótkołańcuchowe oraz nienasycone, takie jak oliwa z oliwek,
- potrawy przyrządzane na GHEE smakują jak smażone „na masełku”,
- nie wsiąka tak bardzo w smażoną żywność, a tym samym jest bardzo wydajne (do usmażenia np. omleta, jajek sadzonych, jajecznicy czy podsmażenia cebulki wystarczy dodać naprawdę odrobinę GHEE),
- ma własności przeciwwirusowe i przyspiesza gojenie się ran,
- jest bogate w witaminy A, D, E i K (jak wiadomo są to witaminy, które wchłaniają się wyłącznie wtedy gdy są dostarczane do organizmu razem z tłuszczem),
- zawiera kwas linolowy, o właściwościach przeciwutleniających, który zapobiega chorobom serca,
- jest odpowiednie dla osób z nietolerancją laktozy (cukier mlekowy), ponieważ podczas procesu klarowania masła - laktoza zostaje usunięta,
- zawiera kwas masłowy, który jest głównym składnikiem odżywczym dla komórek nabłonka wyściełającego jelito grube (właściwie w naszej kuchni nie znajdziemy nic innego co mogłoby tak zregenerować ścianki jelita. Osoby, które walczą z różnego rodzaju owrzodzeniami nie znajdą kwasu masłowego ani w oliwie ani w margarynie. Pozostaje tylko masło i masło klarowane),
- nie podnosi poziomu cholesterolu we krwi,
- wspomaga nasz metabolizm,
- wzmacnia pracę mózgu, poprawia pamięć, działa regenerująco na nasz układ nerwowy,
- podkreśla smak smażonych na nim potraw, a wypiekom nadaje delikatność i większą puszystość.

Zastosowanie GHEE

W Indiach GHHE dodaje się prawie do każdej potrawy. Hindusi nazywają go „płynnym złotem” i wierzą w jego czarodziejskie właściwości używając go także zewnętrznie. Jak smakuje? Jest na ten temat wiele zdań. Jedni uważają, że ma delikatny aromat orzechowy lub śmietankowy, inni wyczuwają w nim nawet jaśminowe nuty. Mnie osobiście najbardziej zachwycił i zaskoczył zapach zastygniętego GHEE – słodkawy, jakby było jakimiś słodyczem, tak odmienny od zapachu masła, z którego pochodzi.
Jego złocista barwa i delikatnie orzechowy smak idealnie podkreśla smak potraw przygotowanych z jego użyciem, zarówno pieczeni, jak i naleśników, czy placków, serników, nadaje się właściwie do każdej potrawy jako zamiennik masła. Niektórzy stosują je również do smarowania chleba – zależnie od preferencji smakowych.
GHEE szczególnie polecane jest do smażenia, gdyż ma wyjątkowo wysoki punkt dymienia. Można więc na GHEE smażyć krótko i wysokiej temperaturze. Poza tym potrawy przyrządzane na GHEE smakują jak smażone „na masełku”, a ponieważ GHEE nie wsiąka tak bardzo, możemy użyć go mniej i uzyskać wyjątkowo smaczną i chrupiącą, złotą skórkę. Zresztą masło klarowane spotkamy w wielu naszych przedwojennych przepisach kulinarnych na przykład na pączki i faworki.
Oprócz smażenia możemy oczywiście używać GHEE do polewania ugotowanych warzyw, do ciasta, a nawet do smarowania kanapek.

Przygotowanie GHEE

1. Do przygotowania GHEE wybieramy nie solone, świeże masło o zawartości tłuszczu min. 82%. Uwaga na podróbki masła. Spośród maseł znajdujących się lodówce / ladzie chłodniczej w sklepie wybierzcie najtwardsze ! I zwróćcie uwagę czy nie ma dodatków barwiących, tudzież innych ciekawostek w składzie. Warto od razu przygotować więcej GHEE z min. 4 – 5 kostek (z 1 kg otrzymamy około 0,8 kg GHEE, z 2,5 kg – około 2,2 kg).
2. Masło topimy na średnim ogniu lub średniej mocy płyty grzewczej w garnku o grubszym dnie, aby nie przypalić masła, i o objętości która swobodnie pomieści przygotowaną ilość roztopionego masła. Musimy podczas całego procesu uważać na to aby nie doprowadzić do przypalenia i nie zepsuć tym samym smaku GHEE.
3. Cały proces prowadzimy w garnku bez przykrycia, tak aby woda zawarta w maśle mogła cały czas odparowywać.
4. Masło doprowadzamy na krótko do zagotowania po czym zmniejszamy ogień / moc płyty grzewczej prawie do minimum i grzejemy przez 1 – 2 h od czasu do czasu mieszając.
5. Na powierzchni pojawi się biała piana, którą najlepiej jest stopniowo zbierać dużą łyżką i usuwać z powierzchni, aż do uzyskania całkowicie przejrzystej tafli. Można również przecedzić gotowe GHEE przez czystą gazę – łatwiejsza i szybsza metoda, ale wówczas łatwo nie zachować odpowiedniego odparowania wody i oddzielenia zanieczyszczeń, poprzez tendencję do skrócenia czasu podgrzewania.
6. Na dnie garnka zbiorą się stałe zanieczyszczania znajdujące się w maśle.
7. Gotowe GHEE ma złotawy / bursztynowy kolor i jest przezroczyste oraz ma przyjemny lekko orzechowy zapach.
8. Płynne GHEE przelewamy ostrożnie do przygotowanych wcześniej i czystych, zamykanych naczyń szklanych lub metalowych, uważając przy tym aby się nie poparzyć.
9. Podczas przelewania, jeśli nie stosujemy gazy, uważamy aby nie zanieczyścić GHEE zanieczyszczeniami zebranymi na dnie garnka.
10. Naczyń nie zamykamy, aż do ostygnięcia.
11. Po zastygnięciu przechowujemy GHEE w zamkniętych pojemnikach, w chłodnym i ciemnym miejscu. Najlepsza jest mimo wszystko lodówka.

Czas przygotowania: około 2 – 3 h. Wiele źródeł podaje krótszy czas od 30 min. do 1 h, ale pamiętamy, że im dłuższy będzie proces podgrzewania tym będzie wyższa jakość GHEE: mniejsza zawartość wody i zanieczyszczeń.

Uwaga:

Pomimo rozlicznych cudownych właściwości dzienne spożycie GHEE nie powinno przekroczyć 2 łyżek dziennie. Jest to tłuszcz w najczystszej postaci.

Wartości odżywcze w 100 g około (nie znalazłem źródła typowo dla GHEE):

Białko – 0 g
Tłuszcz – 100 g
Węglowodany – 0 g
Kalorie – 717 – 800 kcal

Filmik z etapów przygotowania GHEE

AWOKADO

Tak rzadko widziałem w rozpiskach diet forumowiczów ten owoc, a tak jest doskonały, że postanowiłem zaprezentować jego walory już dziś :) Zainspirowała mnie do tego przepiękna pestka wyciągnięta ze świeżo rozkrojonego, idealnie dojrzałego awokado (niżej zdjęcie).

Kilka słów o AWOKADO:

Awokado, smaczliwka (Persea Scheffer) – rodzaj wiecznie zielonych drzew z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Występuje w klimacie tropikalnym i subtropikalnym Ameryki. Wykopaliska dowodzą, że awokado było już wykorzystywane 10000 - 7000 lat p.n.e. Pierwotnie pochodzi z południowego Meksyku, lecz stosunkowo szybko rozpowszechniło się z Ameryki Północnej - przez Środkową - aż do Południowej (Peru) Dorasta do 20 m wysokości.
Co ciekawe: awokado tak bardzo zdrowe dla człowieka jest trujące dla zwierząt m.in.: kotów, psów, krów, koni, szczurów, królików, kóz, ptaków i ryb. Spożycie awokado przez te zwierzęta może doprowadzić do ich śmierci.

Właściwości i zastosowanie

Awokado jest stosowane przede wszystkim w sztuce kulinarnej. Zawarte w owocach tłuszcze są równie łatwo przyswajalne przez organizm człowieka co masło. Zawartość nienasyconych tłuszczów sprawia, że polecane jest osobom chorującym na miażdżycę, nadciśnienie oraz jako uzupełnienie diety lub namiastka masła. Awokado jest również wskazane dla osób chorujących na stłuszczenie wątroby i zaburzenia metabolizmu tłuszczów, gdyż zawarta w nim miedź powoduje normalizację funkcji enzymatycznych wątroby i ustępowanie stłuszczenia.

Wskazane dla diabetyków i osób cierpiących na niedokrwistość. Badania wykazały również korzystne oddziaływanie awokado na wątrobę porażoną wirusem HCV i wirusowym zapaleniem wątroby (WZW typu C). Awokado to również doskonały pokarm dla kobiet w ciąży oraz osób cierpiących na anemię.

Dojrzały owoc doskonale się rozsmarowuje, dzięki czemu w niektórych krajach jest doskonałym zamiennikiem tłuszczów zwierzęcych. Z powodzeniem może być stosowany do smarowania zamiast masła – można z niego przygotować różnego rodzaju pasty (przykład na końcu artykułu). Awokado spożywać można również w postaci sałatek oraz przystawek, znajduje zastosowanie w kuchni wegetariańskiej, jako dodatek do sushi, jako dodatek do napojów mlecznych, wywarów (odwar sporządzony ze skóry awokado pomaga w rozstrojach żołądkowo-jelitowych oraz wykazuje działanie przeciwrobacze).

Awokado stosuje się także w kosmetyce. Maseczki z tego owocu łagodzą podrażnienia skóry (w tym również spowodowane słońcem) i odżywiają cerę.
Masło z avocado zawiera również związki o działaniu antybakteryjnym i przyspieszającym gojenie się ran.

Zawiera luteinę oraz zeaksantynę – składniki, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania naszych oczu. Wiele osób mających problemy ze wzrokiem lub prowadzący męczący oczy tryb życia (częsta praca przy komputerze lub tekście pisanym) spożywają luteinę jako suplement diety. Okazuje się, że ten składnik chemiczny możemy przyswajać w wyjątkowo przyjemny sposób – jedząc kilka razy w tygodniu np. kanapkę z pastą z awokado. Składniki zawarte w awokado zapobiegają także występowaniu chorób oczu związanych z wiekiem – takich jak zaćma czy zwyrodnienie plamki żółtej.

Awokado zawiera również składniki, które zatrzymują lub znacznie spowalniają rozwijanie się komórek odpowiedzialnych za nowotwory szczęki. Zasługą tego jest unikalne połączenie składników odżywczych w tym owocu – razem występuje tu witamina C, E oraz kwas foliowy. Owoc awokado ma także ciekawe właściwości polegające na zwiększaniu zdrowotnych walorów innych produktów. Badania wykazały, że jeśli pomidory zjada się wraz z awokado, organizm potrafi „wykrzesać” z nich 4 i pół razy więcej likopenu – antynowotworowego składnika znajdującego się czerwonych owocach.

Wartości odżywcze AWOKADO

Wg różnych źródeł, które nie są zgodne ze sobą (być może wartości dotyczyły różnych odmian) w 100 g awokado znajduje się:

Białko – 1,9 – 2,0 g
Tłuszcz – 14,66 – 23,5 g (głównie nienasycone kwasy tłuszczowe)
Węglowodany – 0,4 – 7,0 g
Błonnik – 6,3 g
Woda – 66%
Witaminy: A, B1, B2, C, E, PP, K i H, kwas pantotenowy, kwas foliowy
Substancje mineralne: wapń, potas, fosfor, magnez, miedź
Cholesterol: 0 %
Inne: beta – karoten, likopen, luteina, zeaksantyna
Kalorie – 160 – 221 kcal


Porady:

- kupując awokado: jeśli zamierzamy je spożyć tego samego dnia lub następnego wybieramy średnio twarde – zbyt miękkie będzie przejrzałe i niesmaczne lub nawet zepsute, zbyt twarde nie nadaje się do smarowania i również nie ma pełnych walorów smakowych, natomiast jeśli nie wiemy kiedy spożyjemy owoc i zamierzamy go użyć np. w perspektywie od tygodnia do dwóch, albo kupujemy kilka sztuk – wówczas wybieramy owoce stosunkowo twarde. Cześć chowamy do lodówki, gdzie spokojnie czekają na swoją kolej i doskonale się przechowują nie dojrzewając. Owoce przeznaczone do rychłego spożycia umieszczamy najlepiej pomiędzy jabłkami, które przyspieszają dojrzewanie innych owoców znajdujących się w ich otoczeniu lub umieszczamy z 1 jabłkiem w papierowej torbie co jeszcze bardziej przyspiesza proces dojrzewania,

- dodanie soku z cytryny zapobiega brunatnieniu miąższu owocu, na skutek utleniania (m.in. zawartej w nim miedzi),

- po rozkrojeniu awokado wzdłuż pestki, należy przekręcić obie połówki w przeciwnych kierunkach – jeśli planujemy zużyć tylko pół owocu, wówczas w drugiej połówce pozostawiamy pestkę, ponieważ zawiera ona specjalne enzymy, które pozwalają na dłuższe zapewnienie świeżości substancjom zawartym w owocu.

- w polskich sklepach są z reguły dostępne 2 odmiany awokado (ponoć odmian awokado jest aż 500!): FUERTE (gładka zielona skórka) i HASS (czarne wgłębienia na skórce) i osobiście uważam odmianę HASS za smaczniejszą (poniżej fotki).

Pasta z awokado do smarowania

Osobiście wymyśliłem taką pastę do smarowania bogatą w zdrowe tłuszcze, jako poranny strzał energii. Stosuję jako „smarowidło” do ciemnego, pełnoziarnistego pieczywa i polecam spożywać z plastrem pomidora. Smakuje wybornie :)

Składniki:

1 – 2 żółtka kurzego jaja
½ dojrzałego awokado
1 – 2 łyżeczki GHEE
1 łyżka oleju sezamowego lub oliwy z oliwek lub oleju lnianego lub innego zdrowego oleju wedle uznania
Szczypta soli
Można dodać czosnek i skropić cytryna (żeby nie ciemniało)
Wszystko razem wymieszać i utrzeć dokładnie aby nie było grudek.
Najlepiej spożyć w ciągu 2 dni dlatego lepiej przygotowywać je na bieżąco.

Natomiast klasyczna pasta z awokado to:

dojrzałe awokado
szczypta soli
pól małej cytryny
ząbek czosnku

W każdej postaci jest przepyszne. W Internecie znajdziecie mnóstwo wspaniałych innych przepisów na wykorzystanie awokado. Jeśli uda się Wam przygotować coś pysznego proszę o przepisy :)

Ponadto dodanie awokado do każdej sałatki pomoże organizmowi przyswoić lepiej zdrowe składniki odżywcze, a w szczególności witaminy rozpuszczalne w tłuszczach. Ich przyswajalność jest w tym wypadku znacznie wyższa (od 50 do 100%), niż witamin pochodzących z suplementów diety, które w skrajnych przypadkach w ogóle nie są przyswajane przez organizm.

Życzę smacznego :)










Zmieniony przez - DARNOK35 w dniu 2012-10-23 19:39:11

Świetny temat , bardzo ciekawe posty ; z zainteresowaniem będę obserwował , a może nawet coś dopiszę ...
Pozdrawiam

OMLET DLA „PAKIERA”

Na śniadanie, na dobry start polecam porządny omlet. Osobiście po spożyciu takiego omleta nie odczuwam głodu od 3 do 4 godzin. Ponadto można go również przygotować jako drugi posiłek, pokroić i zabrać ze sobą, kiedy wiemy, że będą trudności z przygotowaniem lub spożyciem wartościowego posiłku.

Składniki:

Bazą każdego omleta „pakiera” są:

- 2 – 3 całe jaja kurze
Uwaga: jeśli mamy większą patelnie wówczas śmiało możemy użyć nawet 3 jajka, jeśli mniejszą – 2, ponieważ jeśli omlet wyjdzie za gruby, to albo się przypali albo nie będzie dobrze ścięty,

- otręby: pszenne, żytnie, owsiane
Uwaga: jeśli stosujecie dietę zgodną z grupą krwi warto sprawdzić, które otręby są dla Was odpowiednie – dodajemy łącznie 2 łyżki otrąb: albo wybieramy spośród podanych 3 rodzajów 2 lub dodajemy 2 łyżki tych, które mamy akurat. Najlepiej sprawdza się mieszanka otrąb żytnich i owsianych.

Powyższą bazę omleta możemy również wzbogacić np. o:

płatki owsiane górskie – 1 łyżka
kiełki pszenicy – 1 łyżka

Inne dodatki wraz z proponowaną ilością:

siemie lniane (polecam szczególnie jako stały dodatek) – 1 łyżka
pestki dyni – 1 łyżka
migdały w płatkach lub rozdrobnione całe – 1 łyżka
ziarno słonecznika – 1 łyżka
sezam – 1 łyżeczka
orzechy – wymagają rozdrobnienia blenderem – 1 łyżka
żurawina suszona – 1 łyżka
suszone śliwki – 2 – 3 szt.
daktyle – 2 – 3 szt.
wiórki kokosowe – 1 łyżeczka

I inne wedle fantazji i upodobań :)

Sposób przygotowania:

Wszystkie składniki omleta łączymy razem i dokładnie mieszamy. Orzechy i migdały wymagają wcześniej rozdrobnienia. Jeśli mamy czas zmieszane składniki odstawiamy na 10 min., pozwalając napęcznieć otrębom i płatkom. Jeśli nie – trudno – od razu smażymy na GHEE, oliwie z oliwek lub bez tłuszczu na patelni teflonowej pod przykryciem, uważając aby się nam nie przypalił. Niestety patelnie teflonowe i inne nie mają właściwości, które pozwalają smażyć na nich bez tłuszczu bez przywierania potrawy do ich powierzchni, wbrew solennym obietnicom producentów.

Uwaga: omlet jest dość ciężki i trudno go bez uszkodzenia przewrócić na drugą stronę. Góra zwykle nie jest jeszcze dość ścięta i sztywna, dlatego przydatne jest opanowanie techniki obracania omleta na patelni poprzez podrzut :) (coś dla "pakierów"), jeśli zależy nam na zachowaniu jego kształtu.

Poniżej prezentuję przykładowy omlet wraz z podaniem wartości odżywczych oraz sposobem przygotowania.

Uwaga: jeśli chcecie zdecydowanie zmniejszyć kaloryczność omleta i zawartość węglowodanów, wówczas w pierwszej kolejności rezygnujecie z suszonych dodatków owocowych (żurawina, śliwki, daktyle), a następnie można zmniejszyć ilość pozostałych składników.

Omlet z taką kompozycją dodatków, jak zaprezentowana ma szereg właściwości zdrowotnych, zawiera m.in. dużo błonnika pokarmowego, witamin i mikroelementów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Życzę smacznego i zachęcam do prezentowania własnych propozycji omletów i stosowanych dodatków. Chętnie wypróbuje Wasze :)








P.S.
archibald 68: wbijaj :)

Zmieniony przez - DARNOK35 w dniu 2012-10-24 20:18:18

O ! Omlecik zapowiada się fajnie .

OŚMIORNICZKI

Dzisiaj króciutko :)

Poszukując nowości zakupiłem ośmiorniczki w pikantnym sosie pomidorowym.

Smakują bosko :)

Już mnie kusi aby zakupić mrożone i przyrządzić z nich samemu coś dobrego.

Wartości odżywcze w 100 g:
- dotyczą ośmiorniczek prezentowanych na zdjęciu wg danych producenta

Białko: 17 g
Węglowodany: 0 g
Tłuszcz: 9 g
Kalorie: 90 kcal

Ponadto:

Witaminy: A, E, B1, B2, B6, B12
Mikroelementy: jod, selen, wapń

Są lekkostrawne i posiadają dobrze przyswajalne białko :)

Polecam :)

.............Już mnie kusi aby zakupić mrożone i przyrządzić z nich samemu coś dobrego............

Pomysł dobry ; jednak jak będziesz eksperymentował to zdecydowanie odradzam łączenia ośmiorniczek z czosnkiem ; zdarzyło mi się parę razy zapodać właśnie tak sporządzoną potrawkę ; nie wiem co jest ; zawsze miałem po tym kilkudniowe niestrawności ; ale już ośmiorniczki sautee lub w pomidorkach i oliwie ..... no problem ; sam czosnek solo bądź w innych potrawach - też no problem ...... zgłupieć można.
Notabene , bardzo lubię owoce morza .... ale ośmiorniczek z czosnkiem już nie tykam .....

Cenna uwaga:)

Wrzuc przepis na swoje osmiornice :)

Nie robię sam ; za to zawsze gdy są to sam je zjadam ....... ..... bo nikt nie chce

MANGO

Kilka słów o MANGO

Mango (Mangifera L.) – rodzaj roślin obejmujący około 45 gatunków tropikalnych drzew owocowych, występujących w Indiach oraz Indochinach. Owoce mango indyjskiego są popularnymi owocami jadalnymi.

Mango indyjskie (Mangifera indica L.), zwane też mangusodrzewem, mangowym drzewem, posmaczem indyjskim. Pochodzi z obszarów Indii, Malezji, Chin, Filipin. Uprawiany jest w rejonach o klimacie zbliżonym do klimatu zwrotnikowego. Drzewo wiecznie zielone dorastające do 30 m wysokości. Drzewa odmian szlachetnych nie są tak wysokie, ale bardziej rozłożyste.

Pestkowce o długości do 15–20 cm. 55% owocu stanowi miąższ, resztę stanowi nasienie – pestka (budową przypomina śliwkę). Jest ona duża, silnie spłaszczona, przytwierdzone są do niej włókna. W owocach szlachetnych odmian włókna te znajdują się tylko przy pestce, w owocach odmian prymitywnych przebiegają przez cały miąższ, co obniża jakość owocu. Owoc jest na ogół wydłużony i spłaszczony. Skórka ma początkowo barwę ciemnozieloną, przechodząca później w różne odcienie żółto-złoto-czerwone. Skórka jest cienka i gładka, lecz twarda, dlatego, pomimo iż jest jadalna, usuwa się ją przed spożyciem. Miąższ ma barwę pomarańczowożółtą, jest bardzo aromatyczny i soczysty. Owoce niektórych odmian półdzikich mają mocny posmak żywiczny. Wielkość owocu jest różna. Znane są odmiany o owocach średniej wielkości, ważących 100-200 g. Najlepsze handlowe odmiany maja owoce większe: 300-500 g. Są też odmiany o owocach ważących od 1–2 kg.

Drzewa mango są długowieczne, dożywają 300 lat i więcej. Rosną na wysokości do 1200 m n.p.m.

Mango jest najważniejszym owocem Indii. W niektórych rejonach Indii mango stanowi w pewnej porze roku główne, a czasem jedyne pożywienie ludności. Stanowi połowę produkcji owoców w Indiach, wynoszącą 7 mln ton. Sady mangowca zajmują tam powierzchnie 1 mln ha. Poza Indiami uprawia się go w wielu krajach, zwłaszcza w klimacie zwrotnikowym i podzwrotnikowym (Mjanma, Syjam, Pakistan).

Hiszpanie i Portugalczycy zawieźli mango indyjskie do Ameryki Południowej, stamtąd trafiło ono do Afryki oraz Australii. Dziś mango uprawiane jest także w Ameryce Północnej.

Właściwości i zastosowanie

Od niepamiętnych czasów dzięki swoim właściwościom zmiękczającym i ochronnym olejek z mango był składnikiem kremów pielęgnacyjnych. Aktywne substancje zawarte w ekstrakcie z mango czynią go doskonałym surowcem znajdującym swoje zastosowanie w produktach do pielęgnacji skóry i włosów ze względu na działanie nawilżające i kondycjonujące. Dzięki zawartości witamin C i E – wykorzystywany jest w produktach o działaniu przeciwstarzeniowym ponieważ doskonale nawilża warstwę rogową, przywraca skórze elastyczność i młodzieńczy wygląd.


W roślinie tej występuje glikozyd zwany magniferyną, który działa przeciwdrobnoustrojowo, przeciwwirusowo, przeciwzapalnie, przeciwbólowo, przeciwcukrzycowo oraz zapobiega rozwojowi miażdżycy.

Owoc mango jest bardzo smaczny, o słodkim smaku i specyficznym aromacie i sprawdza się w kuchni doskonale, jako:

- posiłek spożywany na surowo – jeśli ktoś lubi słodycze, a chciałby je zastąpić czymś słodkim w mango znajdzie sprzymierzeńca, który nie wyrządzi żadnych szkód, a jeszcze pomoże przetrwać trudne dni,
- składnik soków, dżemów, galaretek, suszonych owoców, dodatek do sosów,
- składnik sałatek owocowych, lodów, słodkich potraw, przystawek z szynki, raków, łososia i potraw mięsnych,
- z nasion wyrabia się masło mangowe, które jest środkiem przeciw robaczycom,
- polecam jako dodatek do mięsnych obiadów: doskonale smakuje z grillowaną wołowiną czy piersią z indyka – spróbujcie a będziecie zaskoczeni tym połączeniem i smakiem.

Porady

Kupując mango jeśli nie zamierzacie go spożyć tego samego lub następnego dnia wybierajcie owoce twarde z przewagą koloru zielonego. W domu szybko dojrzeje. Podobnie jak awokado, położone razem z jabłkami będzie dojrzewało jeszcze szybciej. Zawsze wybierając owoce i warzywa w sklepach, zwłaszcza te droższe, dokładnie je oglądajcie. Niezwykle często są porażone już pleśnią, co mimo wszystko łatwo przeoczyć podczas zakupów. Również należy zwrócić uwagę na wszelkie drobne uszkodzenia zewnętrzne owoców i warzyw, ponieważ w miejscach tych praktycznie w ciągu 1 –2 dni zaczyna rozwijać się pleśń i owoc / warzywo nie nadaje się już tym samym do spożycia.

Owoce mango są wrażliwe na niskie temperatury. Owoce niektórych odmian łatwo się psują, nawet w temperaturze +10 C. Na ich powierzchni występują brązowe plamy, miąższ nie mięknie, nie dojrzewa, natomiast pleśnie opanowują całe owoce, powodując ich gnicie. W domu mango przechowujemy zatem w temperaturze pokojowej i po zakupie obserwujemy aby w odpowiednim momencie je spożyć, zanim dobierze się do niego wszechobecna pleśń.

Wartości odżywcze

Miąższ mango zawiera około w 100 gramach:

Białko – 0,5 g
Tłuszcz – 0,3 g
Węglowodany – 15,3 g
Wartość energetyczna - 65 kcal
Indeks glikemiczny: 51
Błonnik – 1,5 g
Woda – 82%
Witaminy: C, A, B1, B2, B3 (PP)
Substancje mineralne: potas, magnez, fosfor, wapń. sód, żelazo, miedź
Inne: magniferyna, beta-karoten

Przeciwwskazania

- Owoce mango u alergików mogą powodować podrażnienia skóry, polegające na puchnięciu warg i wysypce pojawiającej się na ciele, ale jest to sprawa indywidualna tj. fakt bycia alergikiem nie determinuje zakazu spożywania mango. Po prostu trzeba to sprawdzić najlepiej indywidualnie na sobie, próbując niewielką ilość owocu.

P.S. do posta n.t. AWOKADO:

Indeks glikemiczny AWOKADO: 10 !

Prezentowany na zdjęciu owoc mango ważył prawie 700 g. Poniżej również znajdująca się w nim pestka.