Znany jest fakt, że peroksydacja lipidów może być zwiększona w mięśniach szkieletowych oraz mięśniu sercowym szczurów po intensywnym wysiłku fizycznym oraz, że ten niekorzystny efekt może być związany z produkcją reaktywnych form tlenu i azotu (RONS). Chociaż tlenek azotu (NO) posiada właściwości antyoksydacyjne, związek również wykazywał prooksydacyjne działanie w następstwie tworzenia peroksyazotynu (ONOO-) w reakcji z rodnikiem ponadtlenkowym (O2.-). W większości przypadków, niskie stężenia NO wystarczają dla utrzymania jego podstawowych funkcji fizjologicznych takich jak kontrola ciśnienia krwi, transmisja sygnałów neuronalnych czy skurcze mięśni. Duże stężenia NO były natomiast wykazywane w stanach prozapalnych, sugerując między innymi, że NO i/lub jego pochodne red-ox mogą być czynnikiem ryzyka peroksydacji lipidów.
Nie wiem czy do konca zrozumialem te powyzsze "zaklecia" ale wynika z tego, ze zbyt wysoki poziom tlenku azotu (uzyskany np przez zastosowanie hemodilatora) nie jest zjawiskiem korzystnym ...
Zmieniony przez - spice w dniu 2003-06-09 01:45:08