Tylko drobne uściślenia:
>>Tang Lang Pai- Styl "Modlącej się modliszki". Ma dwie odmiany. W >>południowej są tylko ręce plus kolana, a w północnej wszystkie techniki.
Odmiana północna dzieli się na wiele pododmian. W Polsce rozwija się odmiana qixing tanglangquan (modliszka siedmiu gwiazd), znana też jako luohan tanglangquan, należąca do nurtu północnego.
>>>Mi Tsung I Pai
W standardowej transkrypcji pinyin pisze się mizongquan - czyli dosłownie "pięść zagubionych śladów", tłumaczy się też "styl zagubionego szlaku", a czasem gdy zapisuje się nieco innymi znakami (które się tak samo czyta)tłumaczy się to "styl tajemnego przekazu". Spotykana jest też (w prowincji Shandong) jeszcze inna pisownia znaków, które się wtedy czyta mizong lub nizong, gdzie oznacza to rodzaj dużej małpy.
>>>(Yen Ching Chuan)
W transkrypcji pinyin Yanqingquan, czyli styl Yanqinga. Yanqing to legendarny twórca tego systemu, zresztą jeden z bohaterów klasycznej powieści "Opowieści znad brzegów rzek".
>>>"Sztuka labiryntu".
Nazwy stylu żadnym cudem nie da się przetłumaczyć w ten sposób. Niestety się kiedyś w jakiejś publikacji pojawiła i inni wciąż ten błąd powielają.
>>> Za twórcę uważa się zmarłego Huo Yuan Chia z północnych Chin.
No zmarłego dość dawno temu (coś 1909, czy jakoś tak). Podobno został otruty przez Japończyków. Ale nie jest uważany za twórcę, bo był tylko jednym z przedstawicieli jednego z odłamów tego systemu, który niewątpliwie jest starszy. Za twórcę uznano go w zachodnich źródłach, gdy wiedza o chińskich sztukach walki była jeszcze na Zachodzie bardzo ograniczona.
Mizongquan propaguje w Polsce Marek Flisikowski z Tczewa.
>>>Tsui Pa Hsien-"Styl pijanego człowieka".
Tsui Pa Hsien- czyli w transkrypcji pinyin zuibaxian, to dosłownie "ośmiu pijanych nieśmiertelnych". Styl pijanego człowieka nazywa się zuiquan (Tsui Ch'uan). Natomiast zuibaxian (Tsui Pa Hsien) to nazwa formy lub zestawu "pijanych" form wchodzących w skład niektórych innych styli.
>>>Wah Kuen Pai- Bardzo techniczny, wręcz baletowy stl pełen technik z >>>wyskoku, wysokich kopnięć i różnych piruetów. Kata w tym stylu wymagają >>>ogromnej sprawności ogólnej.
Tutaj mamy do czynienia z zapisem wziętym z dialektu kantońskiego. W mandaryńskim, w transkrypcji pinyin będzie to huaquan - czyli dosłownie "styl kwiecisty".
>>>Lau Hon Kuen Pai-"Styl zagubionego szlaku". Technicznie bardzo trudny >>>styl, uprawiany prawie wyłącznie przez Azjatów. Dominują techniki z >>wyskoku z podwójnymi lub potrójnymi kopnięciami.
Coś tutaj zostało kompletnie pomieszane. Najprawdopodobniej chodzi o luohan mizongquan, czyli jedną z odmian stylu zagubionego szlaku, o którym była mowa wyżej, a określanym tam błędną nazwą "sztuki labiryntu". Luohan mizongquan jest uprawiany m.in. w USA i to nie tylko przez Azjatów. Przy czym z tymi podwójnymi i potrójnymi kopnięciami z wyskoku jako wizytówce tego systemu, też coś tu namieszano.
>>>Cha Kuen Pai- Charakteryzuje się atakami z dystansu poprzez długie i wysokie skoki.
Zhaquan w trankrypcji pinyin. No opis trochę nie do końca ścisły, ale tak, sporo tu wysokich kopnięć. Jeden z systemów popularnych wśród chińskich muzułmanów. Formy z zhaquan wchodzą w skład sportowego wushu - konkurencji changquan.
Natomiast wśród chińskich styli uprawianych w Polsce bardzo duży nacisk na bardzo różnorodne kopnięcia (i wysokie i niesamowite bogactwo różnorodnych kopnięć niskich) kładzie
chuojiao fanzi, system stanowiący syntezę dwóch systemów: chojiao i fanziquan. Ćwiczy go mała grupa w Warszawie.
xiang zhidao quanshu zhi jingsui, xian cong zhan zhuang qi