vlad88
Wyniki maratonów olimpijskich poprawiały się wielkimi skokami - McArthur w roku 1912 biegł 2 godz. 36 min, a Kohlemainen w roku 1920 już tylko 2 godz. 32 minuty. Ale największy postęp dokonał się za czasów Czecha Emila Zatopka i Etiopczyka Bikili Abebe.
Kto widział, jak Zatopek biegnie, rozumiał, że długodystansowiec ciężko pracuje. Grymas na twarzy, kręcenie głową - Zatopek od połowy każdego biegu wyglądał tak, jakby za chwilę miał paść na bieżnię i umrzeć. Nabierali się na to przeciwnicy.
Zatopek był innowatorem. Wprowadził do treningu metodę interwałową, wymyśloną przez niemieckiego trenera Toniego Netta - ćwiczył przeplatając okresy przyśpieszenia z wolniejszym biegiem (krążyły plotki, że trenował w ciężkich żołnierskich butach, aby potem tym lepiej czuć się w lekkich lekkoatletycznych pantoflach). Na zawodach biegał tak, jak na treningach. Przeciwnicy załamywali się, nie wytrzymując nierównego tempa, ciągłych przyśpieszeń.
Zatopek, nazywany "Czeską Lokomotywą", stał się jednym z najwspanialszych sportowców wszech czasów, gdy w Helsinkach w roku 1952 wygrał wszystkie biegi długie: 5000 m, 10 000 m i maraton, w którym wystartował po raz pierwszy w życiu.
Brytyjski biegacz Jim Peters wspominał, że Zatopek przed startem radził się go, jak biec. Odpowiedział, że trzeba mądrze rozłożyć siły, a nie biec szybko od początku.
Po przebiegnięciu w ostrym tempie 25 kilometrów Zatopek zbliżył się do niego i zapytał: - Może teraz nieco przyśpieszymy? Peters przyśpieszył. Po trzech następnych kilometrach Zatopek zapytał: - Co jest? Dlaczego nie przyśpieszamy? Skończyło się na tym, że Peters wycofał się z trasy.
W swojej karierze Zatopek pokonał wiele barier, które wydawały się nie do pokonania. Jednocześnie wraz z nim skończyła się era romantyzmu w maratonach. Później w maratonach wygrywali tylko ci, którzy całkowicie poświęcili się bieganiu na długich dystansach. Do nich należał Alain Mimoun, Francuz pochodzący z Algierii, który wygrał w Melbourne. Zatopek przybiegł wtedy na dalszej pozycji, Mimoun zaczekał na niego za metą, co było pięknym gestem
Kto widział, jak Zatopek biegnie, rozumiał, że długodystansowiec ciężko pracuje. Grymas na twarzy, kręcenie głową - Zatopek od połowy każdego biegu wyglądał tak, jakby za chwilę miał paść na bieżnię i umrzeć. Nabierali się na to przeciwnicy.
Zatopek był innowatorem. Wprowadził do treningu metodę interwałową, wymyśloną przez niemieckiego trenera Toniego Netta - ćwiczył przeplatając okresy przyśpieszenia z wolniejszym biegiem (krążyły plotki, że trenował w ciężkich żołnierskich butach, aby potem tym lepiej czuć się w lekkich lekkoatletycznych pantoflach). Na zawodach biegał tak, jak na treningach. Przeciwnicy załamywali się, nie wytrzymując nierównego tempa, ciągłych przyśpieszeń.
Zatopek, nazywany "Czeską Lokomotywą", stał się jednym z najwspanialszych sportowców wszech czasów, gdy w Helsinkach w roku 1952 wygrał wszystkie biegi długie: 5000 m, 10 000 m i maraton, w którym wystartował po raz pierwszy w życiu.
Brytyjski biegacz Jim Peters wspominał, że Zatopek przed startem radził się go, jak biec. Odpowiedział, że trzeba mądrze rozłożyć siły, a nie biec szybko od początku.
Po przebiegnięciu w ostrym tempie 25 kilometrów Zatopek zbliżył się do niego i zapytał: - Może teraz nieco przyśpieszymy? Peters przyśpieszył. Po trzech następnych kilometrach Zatopek zapytał: - Co jest? Dlaczego nie przyśpieszamy? Skończyło się na tym, że Peters wycofał się z trasy.
W swojej karierze Zatopek pokonał wiele barier, które wydawały się nie do pokonania. Jednocześnie wraz z nim skończyła się era romantyzmu w maratonach. Później w maratonach wygrywali tylko ci, którzy całkowicie poświęcili się bieganiu na długich dystansach. Do nich należał Alain Mimoun, Francuz pochodzący z Algierii, który wygrał w Melbourne. Zatopek przybiegł wtedy na dalszej pozycji, Mimoun zaczekał na niego za metą, co było pięknym gestem
>>SAPSP<<
Krzysztof Piekarz
pehr ling
