MUAY THAI - historia

Hmm...wydaje mi się, że ta historia to jedna z wielu tez na to, jak wyglądala przeszłość Muay Thai. Ja sama jestem zafascynowana tym sportem, a raczej sztuką walki. Niestety przez to, że mieszkam w małym mieście nie jestem w stanie trenować...:(

MUAYTHAI (THAI BOXING) - Narodowy tajski sport walki o tysiącletniej tradycji, nieodłącznie związany z historią i kulturą tego kraju. Obecnie wiodący sport narodowy, będący wizytówka Tajlandii na całym świecie.

Historia Muay Thai jest historią narodu Tajskiego - jakkolwiek obie bardzo ciężkie do odkrycia. Gdy armia birmańska zaatakowała i zrównała z ziemią Ayuddhaya, zniknęły archiwa związane z historią Tajlandii. Z tymi archiwami zaginęła duża część wczesnej historii MuayThai. Te małe ilości informacji, które znamy pochodzą z zapisków osób, które odwiedziły Tajlandię pochodzących z Birmy, Kambodży i wczesnej Europy, a także z kronik pochodzących z Królestwa Lanna - prowincja Chiangmai.

Wszystkie źródła zgadzają się, co do jednego: MuayThai wywodzi się z umiejętności walki wykorzystywanych na polu bitwy i stało się bardziej śmiercionośne niż broń, którą owy sposób walki zastąpił.

Jeśli chodzi o pochodzenie MuayThai źródła nie są zgodne, często wykluczają się nawzajem. Niemniej jednak przyjęto dwie główne teorie. Jedna z nich mówi, że sztuka MuayThai narodziła się, gdy naród Tajski migrował i toczył walki o ziemię. Inna teoria mówi, że naród Tajski był już na swojej ziemi, a Muay Thai narodziło się jako sposób obrony kraju i narodu przed ciągłymi groźbami inwazji. Ta druga teoria, pomimo iż kontrowersyjna posiada wsparcie naukowe i dowody archeologiczne. Jakkolwiek pierwsza także jest możliwa, ponieważ potwierdzają ją przybyli tam pionierzy. Jedno jest pewne, MuayThai było istotną częścią Tajskiej kultury od początku jej dziejów. W Tajlandii jest to sport królów. W dawnych czasach, narodowe problemy były rozwiązywane w trakcie walk MuayThai.

Największe zainteresowanie MuayThai jako sportem jak i sposobem walki bitewnej zrodziło się za panowania Króla Naresuan w 1584 roku, w okresie znanym pod nazwą Okres Ayuddhaya. W czasie tego okresu każdy żołnierz był trenowany w zakresie MuayThai i mógł go używać tak jak to robił sam król. Powoli MuayThai rozprzestrzeniło się i pojawiły się nowe techniki walki. Zmiany w tej sztuce walki nastąpiły także za panowania Króla Prachao Sua zwanego - Król Tygrys. Kochał on MuayThai tak bardzo, że często walczył incognito w wiejskich zawodach, pokonując lokalnych mistrzów. Za panowania Króla Tygrysa naród Tajski żył w pokoju. Król chcąc zapewnić zajęcie armii rozkazał im trenować MuayThai. Zainteresowanie sportem było już znaczne, a wtedy jeszcze bardziej wzrosło.

Tajski boks został ulubionym sportem i sposobem spędzania wolnego czasu dla narodu, armii i króla. Historyczne źródła pokazują, że ludzie z różnych środowisk dołączyli do obozów treningowych. Bogaci, biedni, młodzi i starzy wszyscy chcieli wziąć udział w treningach. Każda wioska wystawiała do walki swoich mistrzów i organizowała zawody. Każda walka zamieniała się w zawody, podczas których obstawiano zarówno wygranego jak i udowadniano wyższości danej miejscowości. Tradycja obstawiania walk pozostała w sporcie do dziś, teraz wyniki walk są obstawiane bardzo dużymi kwotami.

Tajski boks był zawsze popularny, niemniej jednak jak w każdym sporcie były okresy, kiedy był bardziej modny. Za panowania Króla Rama V wiele walk MuayThai odbywało się z rozkazu królewskiego. Bokserzy byli odznaczani rangami militarnymi przez króla. W dzisiejszych czasach tytuły takie jak Muen Muay Mee Chue z Chaiya lub Muen Muay Man Much z Lopburi są właściwie nieprzetłumaczalne. Mają one podobne znaczenie do Majora Boksu. W tamtych czasach były one bardzo ważnymi i szanowanymi tytułami. Okres panowania króla Rama V był kolejnym złoty wiekiem dla MuayThai. Założono dużo obozów bokserskich. Łowcy talentów - z rozkazu królewskiego - rekrutowali potencjalnych bokserów z całego kraju. Organizatorzy walk zaczęli organizować wielkie zawody, w których walczono o duże nagrody i honor. To ekscytowało ludzi tak bardzo jak dzisiejsze walki na stadionie bokserskim w Bangkoku. W tamtych czasach nie walczono na ringu tak jak odbywa się to obecnie. Każde wolne miejsce o odpowiednich rozmiarach było dawniej wykorzystywane, np. dziedziniec, polana itp. Dopiero za czasów panowania Króla Rama VI wprowadzono standardowe ringi otoczone linami, a także zaczęto mierzyć za pomocą zegara czas trwania walki. Wcześniej czas walki odmierzano za pomocą nakłutej łuski z kokosu unoszącej się na wodzie. Gdy łuska kokosu zatonęła, bęben sygnalizował koniec rundy.

MuayThai zawsze było dla ludzi zarówno sportem jak i militarnym sposobem walki. We wszystkich złotych latach ludzie trenowali i praktykowali MuayThai niezależnie od tego, czy był to król czy też zwykły człowiek. Sport ten był także częścią programu szkolnego, do 1920 kiedy to stwierdzono, że ilość urazów jest zbyt wysoka. Ludzie kontynuowali treningi w salach gimnastycznych i klubach tak jak odbywa się to w dzisiejszych czasach.

Przez wieki MuayThai rozwijało się w armii. Żołnierze trenowali i praktykowali techniki odkąd tylko istniała armia w Tajlandii. Dla żołnierzy zawsze była to umiejętność walki obronnej, sztuka walki na polu bitwy. Gdy żołnierz Tajski walczy bez broni, użyje MuayThai. W taki sam sposób walczy każdy Tajlandczyk, niezależnie czy jest to mężczyzna czy kobieta. Obserwowanie, trenowanie, naśladowanie jest częścią dzieciństwa każdego dziecka w Tajlandii. Zawsze tak było.

Ludzie od zawsze uprawiali sport, a znaczącą rolę miało przeniesienie walk z pola bitwy na ring. Przyczynili się oni tak samo do utworzenia tego sportu jak i królowie. Jednym z pionierów kształtujących ten sport był Król Tygrysów, który nie tylko wpłynął na styl walki, ale także na wyposażenie walczącego. W czasie panowania Króla Tygrysów zaczęto owijać ręce i przedramiona włosiem końskim. Miało to na celu dwie rzeczy - ochronę zawodnika i wyrządzenie większej szkody przeciwnikowi. Później włosie zostało zamienione na liny z konopii lub krochmalone paski bawełniane. Na specjalne walki oraz za obopólną zgodą zawodników potłuczone szkło mieszane z klejem było mocowane do owijaczy ochronnych. Zmiany, jakie zaistniały w sporcie były zmianami dotyczącymi używanego wyposażenia, a nie radykalnymi zmianami sposobu walki. Na przykład tajscy zawodnicy zawsze nosili ochraniacze krocza. Kopnięcie lub uderzenie kolanem w krocze było dopuszczalne i zgodne z zasadami aż do 1930 roku. Początkowo ochraniacze były zrobione z kory drzewnej lub muszli przymocowanej za pomocą kawałka materiału zawiązanego pomiędzy nogami i dookoła tali. W późniejszym okresie ochraniacz krocza zmieniono na trójkątną poduszeczkę czerwoną lub niebieską obwiązaną dookoła tali z paskiem przebiegającym pomiędzy nogami. Ochraniacz w formie poduszeczki został zaniechany po podróży pewnego boksera do Malezji, który zobaczył tam ochraniacz na krocze. Powrócił z pomysłem na nowy ochraniacz, ten pomysł był bardzo zbliżony do pierwszych stosowanych ochraniaczy z muszli i od tej pory zawodnicy MuayThai zawsze ich używali. Najbardziej radykalne zmiany w sporcie zaszły w 1930. Właśnie wtedy go ujednolicono, a do dzisiaj stosowane reguły i przepisy wprowadzono w życie. Owijanie rąk i przedramion linami zostało zabronione a w to miejsce zaczęto używać rękawic. Ta innowacja była powodowana również rosnącym sukcesem tajskich bokserów w międzynarodowym boksie. W tym samym czasie, co rękawice wprowadzono także kategorie wagowe oparte na klasyfikacji międzynarodowego boksu. Te i inne ulepszenia - takie jak wprowadzenie pięciu rund - zasadniczo zmieniły techniki walki stosowane przez bokserów, przez co niektóre z nich zaniknęły.

Przed wprowadzeniem kategorii wagowych zawodnik musiał walczyć z każdym, kto się zgłosił do walki niezależnie od różnicy wzrostu czy wagi. Jakkolwiek wprowadzenie kategorii wagowej spowodowało, że zawodnicy byli stosownie dobrani i zamiast jednego mistrza wprowadzono tytuł mistrza dla każdej kategorii wagowej. Większość zawodników MuayThai należy do lżejszej kategorii wagowej. Siedemdziesiąt procent pośród wszystkich zawodników należy do kategorii muszej i koguciej. Walki kategorii średniej nie są często spotykane, a walki wagi ciężkiej są bardzo rzadkie.

Budowanie stadionów zamiast prowizorycznych ringów i dziedzińców odbywało się za panowania Rama VII przed Drugą Wojną Światową. W czasie wojny stopniowo to zaniknęło nie mniej jednak zaraz po wojnie wznowiło się ponownie - MuayThai nie straciło swego zainteresowania. Bokserzy z różnych stron państwa kolejny raz podążyli do zdobycia sławy i fortuny w Bangkoku. Sławę można było zdobyć na takich stadionach jak: Rajdamnern i Lumpinee. Następnie walki były emitowane w kolorze w telewizji. Tajski Kanał 7 rozpoczął emisję z walk w kolorze ponad 20 lat temu. Aktualnie wszystkie tajskie stacje telewizyjne emitują bezpłatnie dla milionów fanów MuayThai w całej Tajlandii - cztery razy (wieczory) w tygodniu.

Sztuka walki pochodząca z pola bitewnego przerodziła się w popularny sport. Posiadający swoje przepisy, skodyfikowany i aktualnie składający się z pięciu trzyminutowych rund, pomiędzy każdą dwuminutowa przerwa na odzyskanie sił.

Starsi bokserzy, którzy walczyli jeszcze przed Drugą Wojną Światową żałują zmian wprowadzonych przez standaryzację sportu. Mówią oni, że trzyminutowe rundy i kategorie wagowe zmieniły ten sport nie jest on już taki, jakim oni go pamiętają. Jeden z nich wspomina - Musieliśmy walczyć z wszystkimi zawodnikami, (niezależnie od ich rozmiarów), Musieliśmy znać wszystkie triki stosowane podczas walki. Używaliśmy uderzeń i technik, których aktualni zawodnicy nie są nawet uczeni. Nie mieliśmy przerw między rundami, walczyliśmy do momentu, aż któryś z nas upadł. Mają oni rację. MuayThai zmieniało się przez lata. Zmieniało się i rozwijało z techniki walki wojennej, opartej na tradycji walki przekazywanej z pokolenia na pokolenie na piękny sport.

Kolejnym bardzo ważnym krokiem w historii MuayThai było pojawienie się formuły amatorskiej. W ten sposób tak piękny sport, pozwalający na tak szeroką gamę dozwolonych technik podczas walki stał się bardzo bezpieczny a co za tym idzie uprawiany na jeszcze większą skalę. Wprowadzono w tej formule obowiązkowe ochraniacze na głowę, klatkę piersiową, łokcie, krocze, golenie, szczęka i rękawice. International Federation of MuayThai Amateur (IFMA) to organizacjia skupiająca aktualnie ponad 120 państw z całego świata. Odbywają się cykliczne zawody: Mistrzostwa Świata, Puchar Świata, Mistrzostwa Europy oraz wiele różnych truniejów. Oczywiście tradycje zostały zachowane. Rytuał Wai Kru jest obowiązkowy przed każda walką, podczas której zawsze rozbrzmiewa tradycyjna tajska muzyka. Te wszystkie elementy sprawiają, że zawody MuayThai to piękne i ekscytujące widowisko, które wprawia tłumnie zgromadzoną widownie w zachwyt.

Niezależnie od zmian historycznych, MuayThai nie straciło egzotycznego uroku i tajemniczości. MuayThai było, jest i będzie sprawdzianem ducha walki. ... to sport wielkich charakterów...


zródło:
World MuayThay Council (WMC)
Strona WWW PZMT (Polskie Zrzeszenie Muay Thai)

a lap soga jak wejdzie

Poprosilbym o kontakt/namiar na priva Szkola muay thai "Krakowiaka" w Bydgoszczy.

KUrcze przegladałem ten post, czytałem, ściągałem fotki [zarąbiste] I bardzo mi sie podoba ogól historii oruginalnego MT a jeszcze bardziej Techniki Muay Boran. Podoba mi sie bo jest bardziej śmiercionośny i zabójczy. Jak juz było nie raz wspomniane o Wojowniku zwanym: Nai Khanom Dtom. Chciałbym cos napisac od sibie na jego temat i troche jeszcze troche dodac cennych informacij do tego postu.


Być może najbardziej znanym ze wszystkich syjamskich bokserów był Nai Khanom Dtom. Wspaniały, podziwiany atleta i silny, odważny mężczyzna, nosił tytuł najlepszego wojownika w całym Syjamie.

Podczas jednej z wielu wojen które Syjam prowadził z Birmą, Nai Khanom Dtom został schwytany przez birmańskich żołnierzy, którzy słyszeli o jego wielkich umiejętnościach bojowych. Postanowili więc sprawdzić go w walce przeciw 12 najlepszym wojownikom Bando. Przyrzekli, że jeżeli ich pokona odzyska wolność.

Nai Khanom Dtom zabił dziewięciu ze swoich przeciwników i został uwolniony. Po wielu wiekach od tego zdarzenia bokserzy tajscy wciąż czczą pamięć Nai Khanom Dtom, poświęcają mu każdego roku jedną noc walk.

W 1930 roku muay thai przeszło transformację; wprowadzono nowe zasady, między innymi nakazano zakładanie rękawic bokserskich i ochraniaczy na podbrzusze, a także ustalono kategorie wagowe.
Ring muay thai przypomina ringi bokserskie, ma czerwony i niebieski narożnik. Kategorie wagowe również są podobne do zachodnich standartów. Wszystkim walkom towarzyszy tajska muzyka. Jej tempo i natężenie zmieniają się, aby współgrać z akcją na ringu. Każda walka składa się z pięciu trzyminutowych rund. Walkę można wygrać przez nokaut, techniczny nokaut lub decyzję sędziego.

Boks Tajski ma bardzo surowy kodeks etyczny, a od zawodników wymagana jest zarówno psychiczna, jak i fizyczna dyscyplina. Rygorystyczny, morderczy trening, skuteczne techniki, wysoce sportowe zachowanie i niezrównana odwaga wzbudzają szacunek wśród adeptów innych sztuk walki.

Zdumiewające jest, że dotąd nie zanotowano przypadku znokautowania mistrza boksu tajskiego przez adepta innej sztuki.

Dzięki sportowym kontaktom adeptów sztuk walki z całego świata muay thai szybko zyskało popularność poza granicami Azji. Adepci wielu innych sztuk walki przeważnie odmawiają walki z bokserami tajskimi, gdyż uważają ich tylko i wyłącznie za maszyny do zabijania, doprowadzone do perfekcji przez lata ciężkiego treningu.

Ci którzy odważyli się podjąć wyzwanie, zwykle doświadczali gorzkiej porazki.


No i jeszcze pzostaje nie mniej wazny Religijny Aspekt Muay Thai.

Prawdopodobnie ludzie zachodu nie potrafią w pełni zrozumieć głęboko zakorzenionej w tradycji Wschodu zależności pomiędzy sztukami walki a religią. W zachodniej świadomości religia i walka zdaje się pozostawać w sprzeczności, ale nie przypadkiem naukowe zasady walki były - w przeważającej części - formułowane w klasztorach i świątyniach. Adepci muay thai są niezwykle religijni, a ich sztuka zakorzeniona w buddyzmie.


Ram muay - taniec śmierci
Zanim wojownik zacznie walkę, musi odtańczyć rytualny taniec, znany jako ram muay. Kiedy zawodnik wychodzi ze swojego narożnika, aby rozpocząć ram muay,pokazuje wszystkim obecnym, że bardzo szanuje mistrza, który nauczył go tej sztuki. Ten mały gest respektu wobec nauczyciela nazywa się wai khru.

Wojownik rozpoczyna, kłaniając się trzy razy w kierunku obozu z którego pochodzi. Dziękuje w ten sposób obozowi, rodzicom i Buddzie. Każda szkoła ma swój własny taniec. Kiedy rytuał się kończy, wojownik wraca do swojego naroznika, gdzie czeka mistrz, by przekazać mu specjalną modlitwę szczęścia. Błogosławieństwo uzyskane od nauczyciela nazywa się "oddech Buddy".

Król Tygrys
Ponieważ Syjamczycy z natury byli waleczni, szybko opanowali wojskowe metody walki wręcz i rozwinęli je jako sport, choć zachowali wszystkie śmiertelne uderzenia.
Dalszy rozwój technik nastąpił za panowania króla
Pra Chao Sua,
który był znany jako "Król Tygrys". Każda wieś organizowała walki z nagrodami, w których brali udział młodzi i starzy, bogaci i biedni - wszyscy. Sam król był doskonale wyszkolonym żołnierzem i, według przekazów, trenował ze swoimi żołnierzami po sześć godzin dziennie.
Często opuszczał swój pałac w przebraniu wędrownego chłopa i odwiedzał turnieje bokserskie, zawsze pokonując lokalnych mistrzów. Król spędzał całe godziny w swoim pałacu i samotnie doskonalił poszczególne techniki, a później wypróbowywał w lokalnych zawodach.

Niektóre z jego bokserskich strategii były tak doskonałe, że wciąż jeszcze są używane i znane jako "styl króla tygrysa".

Mam nadzieje ze te informacje sie przydadza i uzupełnią waszą pasję o Historii Muay Thai.
https://bundles.sfd.pl/../../buziaki/29.gif[/img] SFD FIGHT CLUB SFD FIGHT CLUB SFD FIGHT CLUB [img]../../buziaki/29.gif" alt="" />

dałbym foty ale nie wiem jak to zrobić

mimo, iz nigdy mnie to nie intreresowalo to teraz mnie zaciekawilo ;)

Bardzo ciekawy artykuł oczywiście SOG