Woj17
MUAY THAI
Poczatki MUAY THAI (Boksu Tajlandzkiego) siegaja XIV wieku. Jak glosi legenda jeden z tajskich wojownikow zostal pochwycony przez Birmanczykow. Na oczach ich krola pokonal dwunastu wojownikow golymi rekoma, a w nagrode za ten wyczyn zostal uwolniony. W XVI wieku MUAY THAI bylo juz czescia treningu wojskowego, a w XVIII stuleciu stalo sie powszechnie praktykowanym sportem.
Za panowania Pra Chao Sua, zwanego Krolem Tygrysem, walki byly organizowane powszechnie w calym kraju. Krol osobiscie nagradzal lokalnych mistrzow bedac samemu doskonalym bokserem. W tamtych czasach do ochrony dloni uzywano konskiego wlosa, ktore potem zastapiono bawelna laczona klejem. Ochraniano rowniez genitalia. Nie istnialy jeszcze rundy, ani kategorie wagowe. Walczono glownie przy uzyciu technik noznych, kolanami i lokciami.
Na poczatku naszego stulecia MUAY THAI bylo nauczane w szkolach (wycofano je z programow szkolnych w 1921 roku). Od roku 1930 zaadaptowano niektore elementy regulaminu boksu angielskiego, a same walki przeniesiono na ring w systemie kilkurundowym. Byl to poczatek wspolczesnego MUAY THAI.
Obecnie w Tajlandii istnieja dwie federacje MUAY THAI. Pierwsza - LUMPINI STADION, podlega policji, a druga - RAJDANBEURN BOXING STADION dziala pod auspicjami wojska. LIMPINI STADION, otwarty codziennie, prowadzi walki w czwartki i w soboty, a RAJDAMNEURN BOXING STADION w pozostale dni tygodnia.
Na temat MUAY THAI istnieja dwie obiegowe opinie. Pierwsza mowi, ze w tym sporcie nie ma regul - tak sadza najczesciej zupelni laicy. Druga zas twierdzi, ze MUAY THAI, to odmiana kickboxingu, co jest nieporozumieniem, bo te dwa style roznia sie wlasciwie wszystkim, poczynajac od kroku, ktory jest twardszy i ustawieniem gardy, ktora jest bardziej frontalna. Thai Boxing jest duzo bardziej kompletny, bo oprocz uderzen piesciami i nogami mozna uderzac kolanami, lokciami , dokonywac rzutow i podciec. Bardzo charakterystyczne sa na przyklad techniki PAM, czyli wykonywane w zwarciu, podczas klinczu, kiedy zawodnicy probuja sie zdominowac i wyprowadzic skuteczne uderzenie kolanem. Przypominaja one troche zapasy.
MUAY THAI to sport honoru i wielkiej szlachetnosci, to rycerski sport dla odwaznych, ktorzy gotowi sa zaakceptowac dlugie godziny treningu, zeby dojsc do jak najwyzszego poziomu w sztuce. Malo jest tak skutecznych i spektakularnych dyscyplin, wymagajacych jednoczesnie tak intensywnego zaangazowania.
Zawodnicy walczacy ze soba darza sie najwyzszym szacunkiem. Jesli jeden z bokserow wyraznie dominuje i wie, ze walke ma juz wygrana, nie szuka destrukcji, nie usiluje zniszczyc przeciwnika, lecz zadowala sie zachowaniem przewagi. W Tajlandii kazda walke konczy okazanie pokonanemu przeciwnikowi szacunku dla jego odwagi.
W zyciu Tajlandczykow wielka role odgrywa wiara. Wiekszosc zawodnikow rozpoczynalo treningi jako dzieci w klasztorach buddyjskich, a niejednokrotnie bylo mnichami, jak na przyklad Krongsak, mistrz swiata, pogromca Roba Kamana, ktory byl mnichem od dziesiatego roku zycia. Gleboka wiara i MUAY THAI daje Tajom niesamowita odwage. Jest to dla nich sport narodowy i pasja, ktora wyznacza ich styl zycia. Tajlandzki bokser nie uzewnetrznia swych uczuc, nie wybucha, ani nie okazuje nerwow. Najwazniejsze dla niego nie jest wygrac lub przegrac, ale dac z siebie wszystko. Przegrana nie jest hanba, jesli walczyl z calego serca.
Przed rozpoczeciem zawodow stroz ringu modli sie i zapala kadzidelka, zeby odpedzic zle duchy i zapewnic ochrone walczacym. O to samo modla sie tez bokserzy przed walka. Po wejsciu na ring wykonuja tradycyjny taniec bedacy okazaniem szacunku nauczycielom, rodzicom i zgromadzonym widzom. Kazdy bokser klania sie najpierw swojemu nauczycielowy, a potem kleka w ringu twarza zwrocony w strone szkoly. Nastepnie zaslania sobie oczy rekawicami i odprawia krotka modlitwe, po czym zaczyna wykonywac taneczne ruchy charakterystyczne dla szkoly, z ktorej sie wywodzi - kazda szkola posiada swoj wlasny taniec. Jesli dwoch zawodnikow wykonaloby ten sam taniec, znaczyloby to, ze sa z tej samej szkoly i walka nie moglaby sie odbyc. Ram Muay to nie tylko tradycja. Jest to tez rodzaj psychologicznego przygotowania do walki. Po zakonczeniu tanca bokser idzie do swojego naroznika i schyla glowe przed trenerem, aby i on pomodlil sie o jego zwyciestwo. Po krotkiej modlitwie trener dmucha trzy razy w twarz bokserowi. Nazywa sie to oddechem Buddy. Walczy sie boso w rekawicach bokserskich, w krotkich spodenkach (szortach) i z golymi torsami. Dla mlodszych zawodnikow dopuszcza sie kaski i ochraniacze na nogi.
Na glowe wklada sie mong kong - opaske, ktora jest wlasnoscia klubu, z ktorego pochodzi bokser. Jest ona blogoslawiona przez buddyjskiego duchownego i stanowi wlasnosc nauczyciela. Ubiera sie ja tylko na oazje walki. Przypomina ona zawodnikowi, ze reprezentuje klub i wszystkich bokserow, ktorzy do niego naleza. Zdejmuje sie ja przed rozpoczeciem walki. Kruang rang (lub praciat) to opaski bawelniane wkladane na ramiona w celu zapewnienia szczescia. Walkom w Tajlandii towarzyszy specjalna, rytmiczna muzyka, ktora stymuluje zawodnikow do walki.
Treningi w Tajlandii zaczyna sie nawet w wieku pieciu lat. Zawodnicy i uczniowie spia, jedza i trenuja w swojej szkole. Dzien zaczyna sie miedzy piata, a szosta rano biegiem na dystansie okolo siedmiu kilometrow. Dzieci ida do szkoly, a starsi pracuja nad roznymi elementami walki do 10:30. Potem jest przerwa i posilek. Upal i duchota trwaja do poznego popoludnia, wiec druga czesc treningowa rozpoczyna sie miedzy szesnasta a dziewietnasta. Duza czesc szkolek bokserskich jest prowadzona przez mnichow buddyjskich, ktorzy przygarniaja dzieci z najubozszych rodzin i zajmuja sie ich nauka. Zapewniaja im wyzywienie i wszystkie podstawowe potrzeby. W zamian za to dzieci maja uczyc sie boksu. W samym rejonie Bangkoku istnieje ok. 500 klubow, z czego 20 jest b. dobrze wyposazonych.
W latach 1972-74 Tajowie stoczyli 55 walk z obcokrajowcami. Wynik: 51 zwyciestw, w tym 37 przez K.O. Wczesniej, bo w 1960 roku Kurosaki - mistrz Kyokushinkay Karate - przegral walke z Tajem w pierwszej rundzie! Po tej porazce postanowil wyjechac do Tajlandii, aby studiowac MUAY THAI. Po powrocie stworzyl w Japonii kickboxing. W latach 70. zawodnicy z roznych krajow probowali sil w MUAY THAI. W 1972 japonscy kichboxerzy walczyli z ekipa tajlandzka o tytuly mistrzow swiata. Tajowie wygrali wszystkie 6 walk, w tym 5 przez K.O., a jedna na punkty. W 1973 mistrzowie chinskiego Kung Fu przegrali z Tajlandczykami, po czym stwierdzili, ze przyczyna porazki byly walki prowadzone wedlug regul MUAY THAI i w rekawicach. W rewanzu pozwolono im walczyl wedlug ich regul i golymi dlonmi. Na oczach pietnastu tysiecy widzow w Lumpini wszystkich pieciu zostalo znokautowanych w pierwszych rundach. W 1978 pojechalo do Tajlandii pieciu Holendrow. Zaden z nich nie dotrwal do drugiej rundy.
W czym tkwi tajemnica boksu tajlandzkiego? Przede wszystkim Tajowie sa niezwykle wytrzymali na ciosy, a walecznosc jest czescia ich wychowania. Bardzo dobrze walcza w zwarciu, co czesto zaskakuje przeciwnikow. No i maja nieprawdopodobnie twarde i wytrzymale piszczele utwardzane przez lata treningow.
Krzysztof Piekarz
MuayFan
Jeżeli cytujesz kogoś albo czerpiesz wiedzę z jakichś źródeł i zapisujesz ją później na nowo, to wypadałoby napisać skąd tą wiedzę czerpiesz (oczywiście w miarę możliwości, w końcu to nie studia, na których za coś takiego nzl byś dostał 
, hehe)
Anonim
