Dźwignie w stójce

"...Zapewne nikt nie przerabiał tego w realu (mam na myśli obrony przed klamką)?" - może i nie, bo najczęściej ktoś wyciąga i strzela z dalszej odległości, a jak straszy to przykłada do głowy

"Dlatego uważam, że wysoce angażujące technikę akcje, bardzo skomplikowane w sytuacjach "gorących"..." - O.K. to prawda, ale co w zastępstwie tych technik? Czy poprostu trzeba się już nastawić: niema szans, niema sensu ćwiczyć?

"...gościu broniący się wpada w panikę, traci koordynację, denerwuje się..." - to zależy, u mnie jest tak, że jeśli atak jest z zaskoczenia, tak bez straszenia i gadania: zaraz Ci za***ie, już nie żyjesz itp. to działam automatycznie i dopiero po kilku chwilach mój umysł odbiera całe zdarzenie... no a wtedy nogi z waty, trzęsące ręcę itd.
Tak się składa, że miałem taką sytuację, że leszcz, powtórze leszcz wyjął nagle nóż kuchenny... oczywiście nie stosowałem dźwigni i niewiadomo czego jeszcze, bo on chciał mnie tylko postraszyć. Więc poprostu wycofałem się powoli w tył. Ale stres pojawił się po ok. 20 metrach od niego, aż musiałem sobie usiąść na ławce z wrażenia
Przytoczę jeszcze trochę inny przykład. W pracy miałem wypadek - trochę obcieło mi kciuka (niecały centymetr) polała się krew.. i tu też wszystko działo się nagle, ale nie mdlałem, nie byłem w jakimś szoku... czysta chłodna kalkulacja, poszedłem opatrzyć ranę i gdzieś po kilku minutach ze mnie "schodziło" napięcie.
Piszę to dlatego, że moim zdaniem różnie możemy się zachować w ekstremalnych sytuacjach, niekoniecznie stać jak "baranki na rzeź" czy strasznie panikować.

Koleżance w Gdanskim parku przystawiono wieczorem tulipana do szyi i poproszono o pieniądze. Koleżanka-drobna, niesmiała blondynka-zaczęła wyzywać napastnika i wrzeszczeć: "no tnij!!!! Tnij ty głupi ch...."
Koleś uciekł.

Tylko prosze nie traktować tego, co powiedziałem jako instruktaż

To pokazuje tylko, jak dziwnie czasami zachowuje się człowiek w sytuacji stresu.
Raz widziałem, jak mój kolega dostał ataku paniki. Wracał z pracy, zaczepił go trzech kolesi na przystnaku, zaczeli szarpać. Uciekł im. Wpadł do baru, w którym kiedys pracowałem, schował się pod ławkę...nie mógł oddychać. Nigdy wczesniej nie zdarzyło mu się byc w takiej sytuacji i poprostu organizm doznał szoku.
Im dłużej trenujesz, tym większa szansa że na ulicy coś ci wyjdzie. Ale chyba nawt w przypadku zawodwców-nigdy chyba nie ma 100% pewności. Dochodzi zbyt wiele czynników, by z góry przewidzieć wynik starcia. Dlatego nawet perfekcyjnie wychodzące na treningu dzwignie mogą zawiść w sytuacji realnego zagrożenia.

"Dlatego uważam, że wysoce angażujące technikę akcje, bardzo skomplikowane w sytuacjach "gorących"..." - O.K. to prawda, ale co w zastępstwie tych technik? Czy poprostu trzeba się już nastawić: niema szans, niema sensu ćwiczyć?"

Coś prostego, co łatwo się nauczyć. Co nie wyleci ze łba w takiej sytuacji. Tutaj teoretyzuję - Im cos łatwiejsze, prostsze, łatwiejsze do wykonania - łatwiej zostaje w głowie, łatwiej taki odruch zautomatyzować. Absolutnie i żadnym razie - "nie ma szans" czy "nie ma sensu ćwiczyć". "Im więcej potu na ćwiczeniach tym mniej krwi w boju" - to powiedzenie wcale nie jest bez sensu.

Z tym nożem kuchennym - mocna rzecz

A miałem na myśli mniej więcej to, co skrobnął PITT :
"Im dłużej trenujesz, tym większa szansa że na ulicy coś ci wyjdzie"
dorzucając, że im łatwiejsza technika - tym trudniej "wypada" ze łba.

Jezeli skupialibyśmy się tylko na samoobronie w treningu - do tego jeszcze trzeba by chyba dołączyć ćwiczenie psychiki - jak u Brylla.

Kiedyś czytałem wypowiedź Nastuli o "treningach ducha", w jakich uczestniczył w Japonii przed którymiś Igrzyskami. Polegały na doprowadzaniu się, jak zrozumiałem, poprzez ćwiczenia walki, wyczerpującą rozgrzewkę, do stanu takiego zmęczenia psychicznego, że obrony przed atakami i ataki sprowadzały sie do odruchów, wcześniej juz wytrenowanych. Cała walka odbywać zaczynała się właśnie w tym poziomie.

a przeciwnicy non stop podstawiani byli nowi. to sie nazywa trening kubański. niestety nie wiem, czy od Kuby czy od Kubani.

Taki trening stosowano tez w aikido, przynajmniej wspomina o tym w swojej książce J. Wysocki, kiedys przeczytałem sobie pare fragmentów.wg Wysockiego Ten trening ma na celu wyeliminowanie z walki czynnika siły. Doprowadzaqsz ciało do takiego stopnia zmęczenia, że rolę mają odgrywać nie twoje predyspozycje fizyczne, ale tylko i wyłącznie technika. Przynajmniej tak miało byc w założeniu.
Czy warto uczyć się technik trudniejszych? jak najbardziej. Jeżeli potrafisz na tyle kontrolować przeciwnika, że zastosujesz na nim technikę trudną, jezeli potrafisz go sobie do takiej techniki "ustawić"-bedziesz umiał także zastosować technikę wymagającą mniejszych umiejętności. Poza tym-nigdy nie wiesz na kogo trafisz.

Ta wypowiedź była z onetu, ostatnio przeczytana, gdy pytano się Nastuli o trudność jego aktualnych treningów przygotowujących do występów w Pride. Użył tam takiego sformułowania. Możliwe, że jest to również "trening kubański".

Wcale nie neguję celowości uczenia sie trudnych technik. Po prostu - łatwiej jest zastosować te łatwiejsze (jak sama nazwa wskazuje - bo są łatwiejsze)

Dzwignia to nie prosta sprawa.
Wszystko zależy od stopnia niekompetencji przeciwnika.
Jeżeli to jakiś pijany łazęga którego trzeba wyprowadzić ( albo wujek Mietek )to można próbować sprawę załatwić przejęciem kontroli .
Jeżeli nieznamy przeciwnika lub znamy z jak najlepszej strony to nie polecam próbowania "chwytów".
Z drugiej strony warto znać bo najłatwiej zrobić technikę której przeciwnik nie spodziewa się ( albo niezna ).
W latach 70 formułowano zasady jakimi powinien kierować się system walki dla służb specjalnych( nie pamiętam źródła tej informacji ).
Jednym z postulatów była zasada nie zchodzenia do parteru ( swoją drogą słuszna gdy napastnicy przeważają liczebnie ).
Ukształtował się pogląd że walka w parterze jest Beeee . I co ?
Mineło 20 lat i BJJ jest reklamowane jako najskuteczniejszy system walki.
Bo mało kto potrafił się znaleźć w tego typu repertuaże technicznym.
Niebezpiecznie jest pomijać w treningu całą grupę technik bo są nieskuteczne/trudne. Jeżeli o nich zapomnimy to to staną się o niebo skuteczniejsze ( w stosunku do zapominalskich )

wracając do pierwotnego tematu - jakoś nikt nie wspomniał o gilotynie w stójce...

A to nie jest czasem duszenie?

czasami wejdzie z dzwignią na kark, ale to jednak duszenie.