Zgodnie ze słownikiem PWN, wegetarianizm to sposób odżywiania się, polegający na wyłączeniu z diety mięsa, ryb i wszystkich lub tylko niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego.

Dieta wegańska oznacza dalszy krok i polega na eliminacji wszystkich produktów pochodzenia zwierzęcego (jajek, serów, mleka, miodu, białek mleka, białka serwatkowego, kazeiny itd.). Niektórzy wyróżniają pescowegetarian (jedzą także ryby i owoce morza) oraz laktoowowegetarian (jedzą także jajka i produkty mleczne). Pojawił się także ekstremalny nurt weganizmu, znany jako frutarianizm, który może prowadzić do autodestrukcji (same owoce nie wystarczą żadnemu człowiekowi do funkcjonowania).

Naukowcy sprawdzali, jak poszczególne rodzaje diety wpływają na osiągi sportowe.

dieta wegańska

Dieta bezmięsna, a nawet całkiem pozbawiona białka zwierzęcego, przeważnie nie sprawia, że biegacze osiągają lepsze lub gorsze wyniki, w porównaniu do wszystkożernych sportowców. Niemieccy naukowcy sportowi z Uniwersytetu Leibniz w Hanowerze badali tą kwestię, a wyniki opublikowali na łamach „Journal of the International Society of Sports Nutrition”. Naukowcy określili zdolności wysiłkowe wszystkożernych, wegetariańskich i wegańskich biegaczy rekreacyjnych i nie mogli wykryć żadnych różnic.

Badacze [2] zwerbowali 3 grupy biegaczy rekreacyjnych w wieku 18-35 lat. Jedna grupa miała dietę wszystkożerną, inna dietę laktoowowegetariańską, a kolejna grupa biegaczy była weganami. Sportowcy trenowali równie intensywnie.

Każda grupa składała się z około dwóch tuzinów sportowców. W laboratorium naukowcy przeprowadzili intensywny test wysiłkowy na ergometrze rowerowym. Po 6-minutowym okresie rozgrzewki, przy obciążeniu roboczym 50 W, obciążenie pracą wzrastało o 16,7 W na minutę. Tętno (HR) mierzono w sposób ciągły przez wszystkie sesje testowe przy użyciu monitora HR (RS800 CX Polar, Finlandia). Aby upewnić się, że badani osiągają maksymalną wydajność, byli oni motywowani przez personel. Podczas testu pobrano próbki krwi, co 50 W i po zakończeniu testu.

Wyniki:

Podczas testu wysiłkowego zawodnicy we wszystkich trzech grupach wygenerowali taką samą moc. Na poniższym rysunku widać niewielkie różnice, ale nie były one istotne statystycznie.

Grupy wykazywały porównywalną:

  • częstotliwość treningu (średnia 3,08 ± 0,90 x w tygodniu),
  • czas poświęcany na trening (średnia 2,93 ± 1,34 h x tydzień),
  • odległość pokonywaną w trakcie biegania (średnia 29,5 ± 14,3 km x tydzień).

Ponadto podobne były:

  • maksymalna moc wyjściowa (PmaxBW) (wszystkożerni: 4,15 ± 0,48 W / kg; laktoowowegetarianie: 4,20 ± 0,47 W / kg; wegetarianie: 4,16 ± 0,55 W / kg),
  • stężenie mleczanów w trakcie testu wysiłkowego i stężenie maksymalne mleczanów (wszystkożerni: 11,3 ± 2,19 mmol; laktoowowegetarianie: 11,0 ± 2,59 mmol / l; wegetarianie: 11,9 ± 1,98 mmol / l).

Grafika: stężenie mleczanów w trakcie testu wysiłkowego.

Podsumowanie

W jednym z ostatnich badań oceniających sprawność fizyczną 35 wegetarian i 35 wszystkożernych sportowców wytrzymałościowych, zaobserwowano 13% większe maksymalne zużycie tlenu (VO2 max) u wegetarianek, niż u wszystkożernych, podczas gdy nie stwierdzono różnic u mężczyzn [1].

Jednakże wspomniane badanie nie może być bezpośrednio porównane z obserwacjami Josefine Nebl i wsp. [2], ponieważ Lynch i wsp. zbadali VO2 max i przeprowadzili testy wysiłkowe na bieżni (a nie na ergometrze rowerowym). Warto zauważyć, że poprzednie badania nie koncentrowały się na weganach i nie wykonywano pomiarów mleczanu / glukozy, jako markerów metabolizmu beztlenowego.

Badania Josefine Nebl i wsp. poszerzają istniejącą wiedzę, ponieważ wykazano, że biegacze wegańscy i wegetariańscy nie różnią się od wszystkożernych pod względem wydolności wysiłkowej i wykorzystania glukozy od intensywności niskiej do maksymalnej.

Komentarz: moim zdaniem krótkotrwały test niczego nie musi udowadniać. Przydałoby się sprawdzić sportowców przy wysiłku długotrwałym, ale lepszy rydz, niż nic. Przynajmniej ten test daje jakąś odpowiedź w kwestii dotyczącej wytrzymałości wegetarian i wegan w wysiłku submaksymalnym.

Referencje:

Lynch H, Wharton C, Johnston C. Cardiorespiratory fitness and peak torque differences between vegetarian and omnivore endurance athletes: a cross-sectional study. Nutrients. 2016;8:726.

Josefine Nebl1, Sven Haufe2, Julian Eigendorf2, Paulina Wasserfurth1, Uwe Tegtbur2 and Andreas Hahn1 „Exercise capacity of vegan, lacto-ovo-vegetarian and omnivorous recreational runners” https://jissn.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12970-019-0289-4

Zawarte treści mają charakter wyłącznie edukacyjny i informacyjny. Starannie dbamy o ich merytoryczną poprawność. Niemniej jednak, nie mają one na celu zastępować indywidualnej porady u specjalisty, dostosowanej do konkretnej sytuacji czytelnika.
Komentarze (0)