Zdjecia piłkarzy!!!

Krótka historia Diego:

30. 10. 1960 r. Urodziny.
20. 10. 1976 r. Debiut w I lidze argentyńskiej.
14. 11. 1976 r. Pierwszy gol w I lidze:
Argentinos Juniors (5)- San Lorenzo (2),
87 minuta.
27. 02. 1977 r. Debiut w drużynie narodowej:
Argentyna (5) - Węgry (1).
19. 05. 1978 r. Zostaje wykluczony ze składu, który wygrywa Mundial 1978.
10. 03. 1981 r. Zostaje piłkarzem Boca Juniors.
04. 06. 1982 r. Przechodzi do Barcelony (Hiszpania).
13. 06. 1982 r. Debiutuje na Mundialu w Hiszpanii.
05. 07. 1984 r. Przechodzi do Napoli (Włochy).
22. 06. 1986 r. Na Mundialu w Meksyku strzela słynnego gola ręką w meczu
Argentyna (2) - Anglia (1)
29. 06. 1986 r. Wraz z drużyną narodową odbiera puchar dla najlepszej drużyny świata, po meczu
Argentyna (3) - Niemcy (2).
07. 11. 1989 r. Żeni się z Klaudią Villafane.
08. 07. 1990 r. Argentyna przegrywa w finale Mundialu we Włoszech z Niemcami 1 do 0.
24. 03. 1991 r. Gra ostatni mecz z Napoli.
22. 09. 1992 r. Przechodzi do Sevilla Bilardo.
09. 09. 1993 r. Przechodzi do Newells Old Boys (Argentyna).
31. 10. 1993 r. Wraca do drużyny narodowej w meczu
Argentyna (1) - Australia (1).
02. 02. 1994 r. Odchodzi z Newells Old Boys.
21. 06. 1994 r. Strzela bramkę w meczu
Argentyna (4) - Grecja (0).
24. 07. 1995 r. Powraca do Boca Juniors.
18. 08. 1996 r. Gra swój ostatni mecz z Estudiantes (Argentyna).
13. 07. 1997. Ponownie powraca do Boca Juniors (3) w meczu z Racing (2).
29. 12. 1998 r. Maradona zostaje uznany, przez dziennik Clarín, najlepszym sportowcem wieku.

Największe sukcesy:

692 mecze oficjalne w tym:
241 meczy w lidze argentyńskiej:
- Argentinos Juniors 166,
- Boca Juniors 70,
- Newell´s 5,
58 meczy w Barcelonie,
259 meczy w Napoli,
29 meczy w Sevilli
105 w drużynie narodowej.
10 tytułów zdobytych wraz z drużynami:
- Mundial Młodzieżówki Tokio 1979,
- Mistrz Argentyny 1981 z Boca Juniors,
- z Barceloną Copa del Rey (Puchar Króla) w 1983,
- Mistrzostwo Świata w Meksyku w 1986,
- Z Nápoli: MistrzostwoWłoch w 1987 i 1990; Copa Italia 1987, Puchar UEFA 1989 i Supercopa italiana 1991), Copa A. Franchi 1993.
5 razy zostaje uznany najlepszym strzelcem ligi argetyńskiej (1978, 79, 80) oraz świata (1979, 1980).
352 goli, w tym:
- 116 w Argentinos Juniors,
- 35 w Boca Juniors,
- 38 w Barcelonie,
- 115 w Napoli,
- 7 w Sevilli,
- 8 w drużynie młodzieżowej,
- 33 w drużynie narodowej.
90 meczy w drużynie narodowej.
8 bramek strzelonych podczas mundialów.
21 meczy podczas mundialów.

impostor łap soga

Franz Beckenbauer był wyjątkowym kapitanem i wspaniałym taktykiem. Urodzony 11 września 1945 r. w Monachium znalazł się przed 18. rokiem życia w pierwszej drużynie Bayernu Monachium. W roku 1966 został piłkarzem roku w Niemczech, zdobywając w finałach mistrzostw świata w Anglii 4 gole dla drużyny niemieckiej. Jego największymi sukcesami było zdobycie mistrzostw Europy w 1972 r. i mistrzostw świata w 1974 r., we własnym kraju. Z Bayernem Monachium zdoybył trzy tytuły Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych z rzędu (1974, 1975, 1976).

W 1982 r. zdobył jeszcze mistrzostwo Niemiec, by w następnym sezonie grać już z Pelem w amerykańskim New York Cosmos, przechodząc do tego klubu za okrągłą sumę 2 000 000 $. W 1986 r. doprowadził reprezentację Niemiec jako trener do zdobycia srebrnego medalu mistrzostw świata, a w 1990 r. zdobył upragnione złoto. Stał się więc obok Zagalo (Brazylia) pierwszym człowiekiem, który zdobył mistrzostwo świata zarówno w roli piłkarza, jak i trenera. W Niemczech piastuje obecnie funkcję menedżera Bayernu Monachium. Ostatnio bardzo przyczynił się do przyznania Niemcom praw do organizacji mistrzostw świata w 2006 r. W Niemczech nadal nosi przydomek "Kaiser" ("Cesarz").

Jego największe sukcesy w skrócie to:
- mistrz świata 1974
- mistrz Europy 1972
- mistrz świata 1990 w roli trenera
- srebrny medalista mistrzostw świata w 1986 r. w roli trenera
- najlepszy piłkarz Europy w latach 1972 i 1976
- 103 występy w reprezentacji Niemiec
- w 1974, 1975 i 1976 r. z Bayernem triumfator Pucharu Europy
- w 1967 r. triumfator Pucharu Zdobywców Pucharów (Bayern)
- w 1976 r. zdobywca Pucharu Interkontynentalnego (Bayern)
- 5-krotny mistrz Niemiec (1969, 1972, 1973, 1974 z Bayernem i 1982 z HSV Hamburg)
- 4-krotny zdobywca Pucharu Niemiec (1966, 1967, 1969, 1971)
- 3-krotny mistrz USA Z New York Cosmos (1977, 1978, 1979)

Narodowosć: Turcja

Data urodzenia: 10.05.1973

Miejsce urodzenia: Antalya



Pozycja: bramkarz



Numer na koszulce: 1

;'

Imię i nazwisko: Zbigniew Boniek
Pseudonim: "Zibi"
Narodowość: Polska
Data i miejsce urodzenia: 03.03.1956 (Bydgoszcz)
Pozycja: napastnik
Kluby: Zawisza Bydgoszcz, Widzew Łódź, Juventus Turyn, AS Roma
Sukcesy: Mistrzostwo Polski (2): 1980-1981, 1981-1982
Mistrzostwo Włoch (1): 1983-1984
Puchar Włoch (1): 1982-1983
Puchar Zdobywców Pucharów (1): 1983-1984
Superpuchar Europy (1): 1983-1984
Puchar Europejskich Mistrzów Krajowych (1): 1984-1985
Reprezentacja: 80 meczy, 24 gole

Urodził się 03.03.1956 r. w Bydgoszczy. Był wychowankiem Zawiszy Bydgoszcz (1966-1975). Później wyemigrował do Widzewa Łódź, gdzie spędził lata 1975-1982. Z tą drużyną zdobył mistrzostwo Polski w 1981 i 1982 r. Za 2 000 000 $ przeszedł do Juventusu Turyn, gdzie osiągnął jeszcze większe sukcesy. Z Juventusem zdobył mistrzostwo Włoch (1984), Puchar Włoch (1983), Puchar Zdobywców Pucharów (1984), Superpuchar Europy (1984) i Puchar Europejskich Mistrzów Krajowych (1985). Zdobył trzecie miejsce w plebiscycie "France Football" na rok 1982. Tyloma sukcesami nie może się pochwalić absolutnie żaden inny polski piłkarz!

Większość kibiców zna go jednak z czarujących występów w reprezentacji narodowej. Zdobył z nią 3. miejsce na mistrzostwach świata w Hiszpanii (1982 r.) i był jej główną siłą napędową. W drugiej rundzie tych mistrzostw dokonał wspaniałego czynu. Polska grała przeciwko Belgii, a mecz był tylko popisem jednego piłkarza: Zbigniewa Bońka. 3, 26 i 53, to minuty, w których pogrążał belgijskiego bramkarza i nie było innych goli w tym meczu. Ogólnie jego bilans w reprezentacji zamyka się liczbą 80 występów (5. miejsce w historii pod względem występów) i 24 goli. Po grze w Juventusie występował jeszcze w barwach Romy. Był on jak na razie ostatnim wielkim polskim piłkarzem. Dzisiaj piastuje funkcję wiceprezesa PZPN ds. marketingu.

;'

;'

Arsenal Londyn - Lokomotiw Moskwa 2:0

Dynamo Kijów - Inter Mediolan 1:1