jarzynek
Otylia Jędrzejczak sprawiła nam niespodziankę. Nie jest prawdą, że całkiem unika mediów. Udało się nam chwilę porozmawiać z mistrzynią olimpijską.
PRZEGLĄD SPORTOWY: Bardzo się pani martwi, że jeszcze nie wszystko się pozrastało w kręgosłupie?
OTYLIA JĘDRZEJCZAK: Na razie nie, bo jak mówią fachowcy, to trwa co najmniej od 6 do 8 tygodni. Więc po miesiącu trudno o pełne wygojenie. Myślę jednak, że będzie dobrze.
Jak wygląda pani dzień w Carolina Medical Centre?
Po śniadaniu rehabilitacja, potem leżę, czytam, uczę się, po obiedzie znów rehabilitacja. Cały czas noszę gorset. Ćwiczę z piłkami lekarskimi, gumami, na przyrządach podwieszanych. Nawet czuję zakwasy w nogach.
Czyta pani gazety, wertuje Internet?
Nie. Czytam książki. Po "Oskarze i pani Róży" bardzo polubiłam Ericka Emmanuela Schmidta. Przeczytałam trzy następne jego książki, ostatnio "Ewangelię według Piłata". Mam też dużo odwiedzin, właściwie na okrągło ktoś przy mnie siedzi.
Doktor Robert Śmigielski wykluczył pani udział w grudniowym zgrupowaniu kadry w Szczyrku, dokąd chciałby panią zabrać trener Paweł Słomiński. Mówi, że to za wcześnie.
Pewnie pan doktor sądził, że pan myśli o normalnym treningu. Ten oczywiście nie wchodzi w rachubę. Bardzo bym chciała być znowu w grupie, z kadrą, chociaż żeby patrzeć jak trenują, poćwiczyć na lądzie, może pospacerować. Zrobić pierwszy kroczek.
Podobno w lutym już mogłaby pani podjąć normalne treningi.
Byłoby wspaniale. Wówczas może przez pięć miesięcy udałoby mi się przygotować do mistrzostw Europy w Budapeszcie do jednej konkurencji. Ale to takie marzenie. Czas pokaże, czy do zrealizowania.
Dalej nie ma pani apetytu.
Nawet mam, ale jem mało, bo nie chcę przytyć.
PRZEGLĄD SPORTOWY: Bardzo się pani martwi, że jeszcze nie wszystko się pozrastało w kręgosłupie?
OTYLIA JĘDRZEJCZAK: Na razie nie, bo jak mówią fachowcy, to trwa co najmniej od 6 do 8 tygodni. Więc po miesiącu trudno o pełne wygojenie. Myślę jednak, że będzie dobrze.
Jak wygląda pani dzień w Carolina Medical Centre?
Po śniadaniu rehabilitacja, potem leżę, czytam, uczę się, po obiedzie znów rehabilitacja. Cały czas noszę gorset. Ćwiczę z piłkami lekarskimi, gumami, na przyrządach podwieszanych. Nawet czuję zakwasy w nogach.
Czyta pani gazety, wertuje Internet?
Nie. Czytam książki. Po "Oskarze i pani Róży" bardzo polubiłam Ericka Emmanuela Schmidta. Przeczytałam trzy następne jego książki, ostatnio "Ewangelię według Piłata". Mam też dużo odwiedzin, właściwie na okrągło ktoś przy mnie siedzi.
Doktor Robert Śmigielski wykluczył pani udział w grudniowym zgrupowaniu kadry w Szczyrku, dokąd chciałby panią zabrać trener Paweł Słomiński. Mówi, że to za wcześnie.
Pewnie pan doktor sądził, że pan myśli o normalnym treningu. Ten oczywiście nie wchodzi w rachubę. Bardzo bym chciała być znowu w grupie, z kadrą, chociaż żeby patrzeć jak trenują, poćwiczyć na lądzie, może pospacerować. Zrobić pierwszy kroczek.
Podobno w lutym już mogłaby pani podjąć normalne treningi.
Byłoby wspaniale. Wówczas może przez pięć miesięcy udałoby mi się przygotować do mistrzostw Europy w Budapeszcie do jednej konkurencji. Ale to takie marzenie. Czas pokaże, czy do zrealizowania.
Dalej nie ma pani apetytu.
Nawet mam, ale jem mało, bo nie chcę przytyć.
"I try to catch him right on the tip of the nose, because I try to push the bone into the brain." (M.Tyson)
Krzysztof Piekarz
hetsa
-Baca-
