zespół niedoboru hormonu wzrostu u dorosłych objawia się:
zmianami w budowie ciała, na które składa się zmniejszenie beztłuszczowej macy ciała (masa mięśni, kości) oraz zwiększeniem masy tkanki tłuszczowej, szczególnie w okolicy brzusznej (sprzyja otyłości brzusznej),
zwiększoną częstością złamań - zwłaszcza złamań kręgów (zmniejszona gęstość mineralna kości),
ścieńczeniem i wysuszeniem skóry,
zmnijszeniem siły mięśniowej i wydolności fizycznej,
gorszym samopoczuciem i obniżeniem samooceny,
zaburzeniami snu, labilnością emocjonalną i trudnościami w kontaktach seksualnych.
B. OSOBY NARAŻONE NA WYSTĄPIENIE NIEDOBORU HORMONU WZROSTU:
niedobór hormonu wzrostu u ludzi dorosłych powstaje najczęciej w przebiegu gruczolaków przysadki mózgowej oraz guzów występujących w tej okolicy. Często niedoczynność przysadki w zakresiw wydzielania hormonu wzrostu jest powikłaniem terapii tych zmian - zarówno operacji jak np. radioterapii.
Inne przyczyny niedoboru hormonu wzrostu to zmiany zapalne w obrębie przysadki mózgowej, zaburzenia rozwojowe kości podstawy czaszki i/lub przysadki oraz idiopatyczny niedobór hormonu wzrostu oraz postępujący niedobór związany ze starzeniem.
C. WYKRYWANIE NIEDOBORU HORMONU WZROSTU U DOROSŁYCH:
hormon wzrostu jest wydzielany pulsacyjnie, toteż pomiar jego stężenia we krwi nie ma decydującej wartości diagnostycznej. Oznaczanie stężenia we krwi insulinopodobnego czynnika wzrostowego z ang. (IGF-1) ma jedynie znaczenie pomocnicze.
Rozpoznanie niedoboru hormonu wzrostu u dorosłych powinno być potwierdzone wynikami testów stymulacyjnych (po podaniu insuliny, argininy, klonidyny, glukagonu, GHRH bądź GHRH z pirydostygminą). Referencyjnym badaniem pozostaje jak dotąd test insulinowy, a kryterium rozpoznania głębokiego niedoboru hormonu wzrostu jest maksymalne stężenie hormonu wzrostu poniżej 3 mg/l (ng/ml).
D. KONSEKWENCJE NIEDOBORU HORMONU WZROSTU U DOROSŁYCH:
zwiększenie ryzyka przedwczesnego zgonu z powodu chorób układu sercowo - naczyniowego
U dorosłych osób z niedoborem hormonu wzrostu zaobserwowano ponad dwukrotnie większą śmiertelność z powodu chorób układu sercowo - naczyniowego. Zwiększone ryzyko zgonów było szczególnie wyraźne w przypadku chorób naczyń mózgowych (trzykrotny wzrost śmiertelności), głównie wśród kobiet. Prawdopodobnymi przyczynami są następujące zmiany występujące u osób z niedoborem hormonu wzrostu:
zmiany dotyczące mięśnia sercowego:
- pogorszenie funkcji lewej komory, zmniejszenie masy mięśnia lewej komory
- skłonność do przyspieszonego tworzenia blaszek miażdżycowych, pogrubienie ścian tętnic (warstwa środkowa błony wewnętrznej), zmniejszenie elastyczności ścian tętnic
- występowanie nadciśnienia tętniczego
- zwiększone stężenia czynników krzepnięcia (fibrynogenu, inhibitora aktywatora plazminogenu typu 1[PAI-1])
nieprawidłowa budowa ciała
Pacjenci z niedoborem hormonu wzrostu często mają nieprawidłową budowę ciała charakteryzującą się:
- zmniejszeniem beztłuszczowej masy ciała
- zwiększeniem masy tkanki tłuszczowej
Tkanka tłuszczowa jest charakterystycznie rozmieszczona - głównie w okolicy brzusznej. Z badan epidemiologicznych wynika, że takie rozmieszczenie tkanki tłuszczowej stanowi czynnik ryzyka rozwoju chorób układu sercowo - naczyniowego.
zaburzenia lipidowe
niedobór hormonu wzrostu u dorosłych prowadzi do wielu zmian w profilu lipidów osocza:
- zwiększone stężenie cholesterolu całkowitego i jego miażdzycorodnych frakcji LDL i VLDL,
- zwiększone stężenie trójglicerydów,
- zmniejszone stężenie ochronnej frakcji cholesterolu HDL
Zmniejszenie masy kostnej Niedobór hormonu wzrostu powoduje pogorszenie mineralizacji kości, a co za tym idzie obniżenie gęstości mineralnej kości, osteoporozę i zwiększenie ryzyka złamań.
Obniżona sprawność fizyczna i tolerancja wysiłku
Niedobór hormonu wzrostu powoduje zmniejszenie zarówno masy jak i siły mięśni. Prowadzi to do znacznego obniżenia tolerancji wysiłku fizycznego.
Pogorszenie samopoczucia Częstą dolegliwością u pacjentów z niedoborem hormonu wzrostu jest zmniejszenie energii życiowej, upośledzenie reakcji emocjonalnych i zmniejszenie libido. Pogorszenie jakości życia jest dodatkowo potęgowane przez wynikające z tych dolegliwości pogorszenie sprawności w pracy i izolację społeczną.
Zaburzenia snu
Niedobór hormonu wzrostu prowadzi do skrócenia tzw. fazy delta (snu głębokiego) i wydłużenie całkowitego czasu snu. Prowadzi to w efekcie do nasilenia się poczucia stałego zmęczenia.
Aptekarz
Moderator dz.Doping
Gdzie jest droga do spoczynku światła? (...)
Jeśli to wiesz, to wtedyś się rodził,
a liczba twych dni jest ogromna.