jabolcokk
FITNESS W POLSKICH SZKOŁACH
W polskich szkołach, mimo reformy oświaty, nadal panuje zastój i niemoc. Lekcje wychowania fizycznego mijają chłopcom na kopaniu piłki, a dziewczętom na bieganiu dookoła boiska szkolnego lub aerobiku prowadzonym w dawno już zarzuconej formie. Niewiele jest szkół, z których uczniowie wynoszą utrwalony, na podstawie pozytywnych przykładów, nawyk*********ia sportu w dorosłym życiu. Badania Barbary Woynarowicz dowiodły, że niepożądane prozdrowotne zachowania młodzieży szkolnej wynikają z małej efektywności zajęć wychowania fizycznego, niedostatków szkolnej i pozaszkolnej bazy sportowej, preferowanie jedynie uczniów najsprawniejszych oraz mało atrakcyjne i o niskiej intensywności zajęcia ruchowe. Włączenie form fitness do programu wychowania fizycznego wydaje się być właściwym posunięciem. Najważniejsze to wpoić uczniowi zachowania prozdrowotne. Należy go traktować podmiotowo- jakże trafne jest stwierdzenia Marcina Kasprzaka, że ,,nie mózg dziecka chodzi do szkoły, lecz ono całe". Postawa nauczyciela wychowania fizycznego powinna być na tyle kreatywna, aby wykorzystując środki zawarte w podstawie programowej, zaszczepić uczniom nawyk ruchu i jego nieustającą potrzebę (Body Life nr2).
W polskich szkołach, mimo reformy oświaty, nadal panuje zastój i niemoc. Lekcje wychowania fizycznego mijają chłopcom na kopaniu piłki, a dziewczętom na bieganiu dookoła boiska szkolnego lub aerobiku prowadzonym w dawno już zarzuconej formie. Niewiele jest szkół, z których uczniowie wynoszą utrwalony, na podstawie pozytywnych przykładów, nawyk*********ia sportu w dorosłym życiu. Badania Barbary Woynarowicz dowiodły, że niepożądane prozdrowotne zachowania młodzieży szkolnej wynikają z małej efektywności zajęć wychowania fizycznego, niedostatków szkolnej i pozaszkolnej bazy sportowej, preferowanie jedynie uczniów najsprawniejszych oraz mało atrakcyjne i o niskiej intensywności zajęcia ruchowe. Włączenie form fitness do programu wychowania fizycznego wydaje się być właściwym posunięciem. Najważniejsze to wpoić uczniowi zachowania prozdrowotne. Należy go traktować podmiotowo- jakże trafne jest stwierdzenia Marcina Kasprzaka, że ,,nie mózg dziecka chodzi do szkoły, lecz ono całe". Postawa nauczyciela wychowania fizycznego powinna być na tyle kreatywna, aby wykorzystując środki zawarte w podstawie programowej, zaszczepić uczniom nawyk ruchu i jego nieustającą potrzebę (Body Life nr2).
Krzysztof Piekarz
